CHAPTER 11

Napahinto si Zenaida, tila napahiya. Ang buong akala niya ay pinaalis ni Conrad si Cecelia dahil lang kay Mandy, pero hindi niya alam ang tunay na dahilan.

Kung alam lang niya na pinahiya ni Cecelia si Mandy, hinding-hindi na sana niya binanggit ang isyung ito.

Bahagyang ngumiti si Christoff, na tila pinapagaan ang sitwasyon. “Si Conrad ay isang tunay na lalaki. Si Mandy, bilang asawa niya at bahagi na ng pamilya Laurier, ay hindi dapat minamaliit ng kahit na sino, lalo na ng isang katulong.”

Walang nagawa si Zenaida kundi mainis at hindi na sumagot.

Samantala, iniba ni Lolo Colton ang usapan at inusisa si Mandy tungkol sa kanyang kalagayan.

Habang nag-uusap sila, biglang tumunog ang cellphone ni Christoff. Nang makita niya kung sino ang tumatawag, biglang nagbago ang kanyang mukha at namutla.

“May kailangan lang akong sagutin na tawag. Magpatuloy lang kayong mag-usap,” sabi niya bago umalis.

Malamig ang tinig ni Conrad nang sumagot, “Take your time, Uncle.”

Pagkaalis ni Christoff, agad na pumasok si Connor sa sala na may pagmamalabis sa kilos. Matapos sipatin ang paligid, bigla siyang umupo sa tapat ni Mandy at sinimulang magtaas-baba ng kilay habang nakangiti nang pilyo.

Napakunot ang noo ni Lolo Colton at sinaway siya, “Connor! Siya ang asawa ng pinsan mo!”

Alam ni Connor ang ibig sabihin ni Lolo Colton, pero sa halip na mahiya, lalo pa niyang nilapitan ng tingin si Mandy. “Alam ko naman ‘yon. Sa katunayan, nagkita na kami kanina sa may pintuan. Nagkaroon pa nga kami ng masinsinang pag-uusap, hindi ba, Mandy?”

Sinadya niyang idiin ang huling apat na salita, na ikinairita ’yon ni Mandy. Saglit siyang lumingon sa kusina, kung saan abala ang mga katulong sa paghahanda ng hapunan.

“Ipapasyal ko lang po ang sarili ko, tutulungan ko sila sa kusina,” sabi niya at agad na tumayo para umalis.

Ayaw na niyang manatili sa harapan ni Connor kahit isang minuto pa.

Ngunit bago pa siya makalayo, biglang hinawakan ni Conrad ang kanyang pulso. Malakas at matigas ang kanyang pagkakahawak. “Marami nang tagasilbi rito. Hindi mo kailangang gumawa ng anuman.”

Muling nagsalita si Zenaida at pailing-iling na tumawa nang may panunuya. “Alam naman nating lahat na galing ka sa probinsya, kaya siguro sanay kang gumawa ng mabibigat na trabaho. Pero ngayong mayaman na ang pamilyang pinakasalan mo, dapat lang na umupo ka nang maayos at umakto na parang isang tunay na binibini.”

Namutla si Mandy sa sinabi nito, ngunit wala siyang nagawa kundi bumalik sa kanyang upuan. Ngunit bago pa siya tuluyang makaupo nang maayos, isang maingay na kaguluhan ang pumailanlang mula sa labas ng mansyon.

Nagmadaling pumasok ang mayordomo, mukhang nag-aalala. “Sir!”

Saglit niyang sinilip si Connor, na abala sa pagkain ng prutas na parang walang pakialam.

Tumaas ang kilay ni Lolo Colton, halatang nainis. “Anong nangyari?!”

Napalunok ang mayordomo bago tuluyang nagsalita. “Sa labas po… dumating si Sir Brandon ng pamilya Lopez, kasama ang kanyang anak na babae. Mukhang may gusto silang iparating.”

“Ang sabi nila… ilang araw na ang nakakalipas, si Sir Connor ay naging bastos kay Ma'am Irene ng pamilya Lopez…”

Matalim ang tingin ni Lolo Colton kay Connor. “Ano ang ibig sabihin nito?!”

Walang pakialam na patuloy na kumakain ng prutas si Connor. “Tsk. Pinapalaki lang nila ang isyu. Nang gabing iyon sa bar, nakainom lang ako ng kaunti at hindi sinasadyang mahawakan ang puwitan ni Irene. Ano naman ang masama ro’n?”

Tahimik ang buong sala sa loob ng dalawang segundo.

Sa ikatlong segundo, mabilis na dinampot ni Lolo Colton ang isang ashtray at inihagis iyon kay Connor. “Walang hiya kang lalaki ka! Hindi mo pa rin matatawag na pambabastos ‘yan?!”

Ang pamilya Lopez ay isa rin sa pinakarespetadong angkan sa kanilang bayan. Kung kumalat ang balitang ito, saan nila ilalagay ang reputasyon ng pamilya Laurier?!

Mabilis na umiwas si Connor, kaya hindi siya tinamaan ng ashtray, ngunit kumalat ang abo sa kanyang mamahaling suit. Mula sa pagiging maayos at pormal, biglang naging gusgusin ang kanyang hitsura.

“Lolo, pinapalaki mo lang ang isyu,” reklamo ni Connor habang nakasimangot. “Hindi naman ako ang may kasalanan!”

“Si Irene ang pumunta sa bar na ‘yon, nakasuot ng maiiksing damit, at halos lumabas na ang kanyang underwear habang katabi ko siya. Hindi ba malinaw na inaakit niya ako?”

“Nahawakan ko lang naman siya saglit, tapos ganito na?”

Sa galit ni Lolo Colton, agad siyang kumuha ng unan at muling inihagis kay Connor.

Ngunit bago pa lumala ang sitwasyon, biglang nagsalita si Conrad, na kanina pa tahimik.

“Connor, hindi ka na bata. Nandito ang pamilya Lopez para manggulo sa okasyon na ito, at wala ka man lang balak ayusin ang gusot na ginawa mo? O gusto mong si Lolo pa ang maglinis ng kalat mo?”