Semua Bab Forced to Marry the Cold, Blind Billionaire: Bab 1 - Bab 10

“Umm…dapat ba akong maghubad muna at humiga sa kama, o... tulungan kitang maghubad?”Nakatayo si Mandy sa may pintuan ng banyo, balot ng tuwalya, at maingat na nagtatanong.Ngayong gabi ay ang kanyang unang gabi bilang bagong kasal. Ang lalaking nakaupo sa wheelchair sa hindi kalayuan na may itim na piring sa mga mata ay ang kanyang magiging asawa. Ito ang unang pagkakataon na nakita niya sa personal ang lalaki at namangha siya dahil mas gwapo pala ito kaysa sa mga larawan. Matikas ang mga katangian ng lalaki; matangos ang ilong, makapal ang kilay, at matangkad ang pangangatawan—tulad ng lalaki sa kanyang mga pangarap.Pero sayang, bulag ito at nakakulong sa wheelchair.May mga nagsasabi na si Conrad Laurier ay ipinanganak na malas. Nang siya’y siyam na taong gulang, namatay ang kanyang mga magulang. Nang siya’y tumuntong sa labing-tatlo, sunod na namatay ang kanyang kapatid na babae. At nang siya’y magbinata, sunud-sunod na namatay ang tatlong babaeng kanyang naging nobya.Nang

Pagkatapos magsalita ni Mandy, tumalikod na siya papunta sa kusina, ngunit agad siyang pinigilan ng dalawang katulong. "Madame, huwag na po, kami na ang bahala rito." Sabi ni Cecilia.Sila ay binabayaran para maghanda ng almusal araw-araw sa bahay ng kanilang amo. Kung gagawin ni Mandy ang lahat, baka mawalan sila ng trabaho kapag nalaman ito ni Conrad."Madame," may bahid ng pagkainis sa boses ng isang katulong, "ako at si Anita ang responsable sa almusal dito. Baguhan ka pa lang dito at hindi mo pa alam ang mga gawi ng amo sa pagkain, kaya mas mabuti na huwag ka na lang makialam sa trabaho namin."Agad na sumang-ayon ang isa pang katulong, "Tama si Cecelia, Madame. Huwag na lang po kayong magluto sa kusina.""Hindi kumakain ng ganitong klaseng almusal si Sir," dagdag pa ni Cecilia na may paghamak sa mga simpleng pagkain na inihanda ni Mandy sa hapag. "Ang mga taong katulad ni Conrad ay sanay sa hamon, keso, at sandwich. Ang mga lugaw at atsara na inihanda mo, hindi ba masyadong p

Nang bumalik sa reyalidad si Mandy, nagmamadali niyang pinulot ang kanyang cellphone at tumingin kay Miguel ng may ngiti, "Kuya Miggy...dito ka pala nagtatrabaho?"Isang matamis na ngiti ang sumilay sa labi ni Miguel at nagliwanag ang gwapo niyang mukha.Maingat niyang inabot ang kanyang kamay at hinawakan ang ulo ni Mandy para guluhin ang kanyang buhok, "Bakit ba hindi ka nag-iingat? Hindi ka talaga nagbabago, at ilang taon ka na ba ngayon?""Dalawampung taong gulang na po ako." Mahinang sagot ni Mandy at kumikinang ang mga mata niyang nakatingin dito.Napangiwi ang lalaki at natawa nang mahina, "At bakit ka napunta rito sa ospital?"Itinuro naman ni Mandy ang consultation room sa likuran niya, "Kasama ko ang kaibigan ko na kausap ang kanyang pinsan."Tiningnan ni Miguel ang relo, "Oras na para sa tanghalian, baka matagalan pa ang kaibigan mo bago lumabas. Kakain na rin ako, gusto mo bang sumama?"Nag-isip sandali si Mandy bago kumatok at nagpaalam kay Ronnie."Tara na."Nanatiling na

Bago pa man nakaisip ng paliwanag si Mandy, biglang dumampi ang manipis ngunit mapangahas na labi ni Conrad sa kanya.Mahigpit niyang hinawakan ang magkabilang braso ni Mandy, ikinulong ito sa kanyang bisig at walang awa siyang hinalikan.Nilamon siya ng malamig nitong hininga at naging dahilan bakit siya nakaramdam ng pagkahilo. Parang hinigop nito ang kanyang kaluluwa sa paraan ng kanyang paghalik.Pagkalipas ng ilang saglit, binitiwan siya ni Conrad at may mapanuksong ngiti sa labi. “Mandy, ganito ba ang gusto mong kasagutan?”Nanginig siya at nagdulot ito ng pagkagulo sa kanyang puso't isipan. Pilít din siyang nagpumiglas mula sa bisig nito, ngunit lalo lamang siya nitong hinigpitan.Napakaliit na lang ng pagitan nilang dalawa—isa itong delikadong sitwasyon. Patuloy ang pagpupumiglas ni Mandy, pero hindi niya kayang talunin ang lakas ni Conrad.Hanggang sa tuluyan nang naubos ang kanyang lakas.Napangiwi siya at nainis. “Bakit ba ang lakas-lakas mo?”Bago sila ikasal, paulit-ulit s

Ang tingin ni Connor kay Mandy ay nagdulot sa kanya ng matinding pagkailang. Para bang kahit anong gawin niya, hindi siya magiging komportable.Huminga siya nang malalim, pinilit ngumiti ng magalang, saka itinulak ang wheelchair ni Conrad, umaasang makakalampas sila kay Connor at makakapasok sa loob.Ngunit bago pa siya makalagpas, biglang iniunat ni Connor ang braso upang harangan ang kanilang daan."Sister-in-law, bakit parang nagmamadali ka? Ayaw mo bang makipag-usap kay Kuya?"Nakapamewang ito habang nakatingin kay Conrad—punong-puno ng pang-uuyam at panlalait ang mga mata. Pero sa kanyang boses, may halong malasakit na tila isang mapagkalingang kapatid."Conrad, parang umiiwas siya sa akin. Sa tingin ko, may dahilan kung bakit siya napadpad sa pamilya natin." Habang sinasabi niya ito, pasimpleng dumapo ang tingin niya sa dibdib ni Mandy na parang sinusuri ito.Agad napakunot-noo si Mandy at iniwas ang katawan palayo.Ngunit tila mas ginanahan si Connor sa kanyang reaksiyon. Lalong