"Ang babaeng 'yan ay hindi basta-basta!""Isang eksperto sa pagpapakita ng hindi interesado! Kung magkakasalubong ang anak ko sa isang katulad niya, walang kalaban-laban ang anak ko sa mga galaw niya.""Buti na lang ay naisipan niyang sirain ang cellphone niya. Sana nga’y umalis na siya ng city at hindi na maghasik ng gulo dito.""Tch! Isang walang kwentang naghahanap ng pera na gustong makapasok sa mga mayayaman na pamilya. Tumigil siya ngayon, pero kung magtangka siyang magdulot ng problema, hindi kami magdadalawang-isip na ayusin siya.""Ang isang babae tulad niyan ay kailangang wasakin, pigilin, at huwag nang pahintulutang tumayo muli!""Bah!"Ang buong silid ay napuno ng contempto, ang mga mayayamang pamilya ay hindi naitago ang kanilang galit.Karamihan sa kanila ay inaasahan na magmamalimos si Irina, aaminin ang mga maling ginawa niya sa isang mapait at sunod-sunuran na paraan.Sapagkat, hindi ba ganun ang kadalasang nangyayari sa mga teleserye?Sa kanilang mga isipan, ang isan
"Irina..." nag-atubiling sabi ni Marco, hindi alam kung paano magsimula."Pasensya na, Mr. Allegre," agad na sumabat si Irina, matalim ang tono. "Close ba tayo? May anumang ugnayan ba tayo?" Binigyan siya nito ng malamig na ngiti. "Oo, inamin ko, minsan humingi ako ng pera sa'yo. Yun ay aking pagkakamali at humingi na ako ng tawad. Anong gusto mo pang gawin ko?"Tumaas ang kanyang boses na puno ng galit."Ano ba talaga ang gusto mo? Dahil lang ba sa isang beses na humingi ako ng pautang, hindi lang ako pinahiram ng kahit isang sentimo, tapos ang nakakainis, hindi ka na tumigil sa pangungulit. Sige, mangulit ka kung gusto mo, pero pinagsabihan pa ako ng kapatid mo—at parang kulang pa, pinahiya pa ako ng lolo mo sa publiko. Marco, may ginawa ba akong kasing sama ng paghukay sa mga puntod ng ninuno mo?""Irina, pakiusap, makinig ka naman," nagmamakaawang sabi ni Marco. "Puwede ba akong magsalita?""Sige!" naiinis na sagot ni Irina, naglalagablab ang kanyang galit. "Sabihin mo na! Anong g
Kung totoo man iyon, hindi lamang pisikal na kahawig ni Irina ang tiyahin ni Marco, kundi maging ang mainit at matatag nitong personalidad.Habang nakikinig si Irina sa malungkot na kwento ni Marco tungkol sa kanyang tiyahin, hindi niya maiwasang makaramdam ng kakaibang lungkot.Sa mundong ito, bawat pamilya ay may kanya-kanyang pasanin ng kalungkutan. Si Amalia ay isa nang trahedyang kwento. Ang tiyahin ni Marco, isa pa.Lumambot ang tono ni Irina.“Patawad, Mr. Allegre. Nakakalungkot ang kwento tungkol sa iyong tiyahin, pero wala itong kinalaman sa akin. Ako’y dalawampung taong gulang pa lamang. Hindi maaaring ako ang iyong tiyahin. Maaaring iniisip mong anak niya ako, ngunit sigurado ako—hindi iyon posible. Ang ina ko ay isang simpleng magsasaka, mapagpakumbaba at matapat. Namatay siya hindi pa gaanong katagal.”Bahagyang nanginig ang kanyang boses habang nagpatuloy, “At kahit pa—kahit pa sa napakaimposibleng pagkakataon—ang ina ko ay siya ngang tiyahin mo, wala na siya. At kung sa
Sa harap ni Irina ay nakatayo ang isang babae na gaya niya ay buntis din. Nanlaki ang mga mata niya nang makilala kung sino ito.“Zoey! Hindi ka ba napapagod? Hindi ka ba nag-aalala para sa baby mo? Kaninang umaga sa bahay ng mga Beaufort, sinabi mong masakit ang tiyan mo. Paano ka naging maayos bigla?” tanong ni Irina, puno ng pagtataka.Ngunit nanatiling kalmado si Zoey, na parang walang narinig. Sa halip, may kakaibang kasayahan sa kanyang mukha, tila tuwang-tuwa pa.Kaninang umaga sa bahay ng mga Beaufort, nakita ni Zoey ang lahat: ang pagtatapon ni Irina ng kanyang telepono, ang kanyang matibay na paninindigan laban kay Alec, at ang galit na galit nitong reaksyon. Kitang-kita sa mga mata ni Alec ang matinding galit—galit na alam ni Zoey na nag-ugat sa malamig na determinasyon ni Irina.Pero para kay Zoey, sapat na iyon. Hangga’t galit si Alec kay Irina, alam niyang pabor iyon sa kanya.“Irina,” sabi ni Zoey na may halong peke at mapanlinlang na paghanga, “kanina lang masama ang p
"Gusto mo bang malaman?" tanong ni Zoey na may matamis na ngiti.Tinutok ni Irina ang malamig na mata kay Zoey. "Sino siya?""Hulaan mo," biro ni Zoey."Isang preso? Isang nasa death row?" sagot ni Irina, hindi makaisip ng ibang paliwanag. Nang makita niya ang lalaki noong araw na iyon, malinaw na ito’y nasa likod ng mga rehas.Umiling si Zoey. "Irina, hindi mo rin mauunawaan kaya’t sasabihin ko na lang. Pero hindi ngayon. Bukas ng umaga, alas-siete, sa coffee shop na malapit dito, makipagkita ka sa’kin, at ipapaliwanag ko lahat, okay?""Bakit hindi mo na lang sabihin ngayon?" tanong ni Irina.Tumawa si Zoey. "Masyado nang gabi, at kailangan ko pang ikwento sa’yo mula umpisa hanggang katapusan. Wala akong oras para sa ganun ngayong gabi. At tulad mo, buntis din ako. Ang anak ko ay mula kay Alec. Napaka-mahalaga non, at hindi ko kayang magkamali. Kailangan ko nang umuwi bago magdilim. Kung gusto mo ng sagot, makipagkita ka bukas sakin."Pinagmasdan ni Irina si Zoey, ang mga mata’y pumu
Pumutla ang mukha ni Irina, ang buong katawan niya’y parang napaparalisa. Umupo siya sa upuan, blangko ang tingin, ang mga labi’y nanginginig habang pilit na nagsasalita. "Anong… anong sinabi mo?"Hindi nagbago ang ngiti ni Zoey habang inuulit ang sinabi, ang tono’y magaan parang nagbabahagi ng magandang balita sa isang kaibigan."Sabi ko, ngayon ang araw ng kasal ko. Ikakasal ako kay Alec—ang pinakamakapangyarihang tao sa Nancheng. At oh, kebs lang, si Alec ang tunay na ama ng anak na nasa tiyan mo."Parang kidlat ang mga salitang tumama kay Irina. Nakatulala lang siya kay Zoey, ang isipan ay gumugulong, at ang katawan niya’y parang naubos ang lahat ng lakas."Hindi… hindi pwedeng totoo," bulong niya sa sarili, ang boses ay halos hindi marinig. "Hindi pwedeng. Paano nangyari to?"Habang ang isipan niya ay lumulundag sa iba’t ibang tanong, hindi niya maiwasang hawakan ang isang bagay na matagal niyang pinaniniwalaan. "Yung lalaki… hindi ba siya patay?"Hindi ba’t dapat ay patay siya?
Gusto sanang tumayo ni Irina, gusto sanang umalis, ngunit nagtakaw ang katawan niya. Ang pagkapagod ay parang pangbigat ng tingga na dumagan sa kanya. Napansin ito ni Zoey at ngumisi, tinaas ang kilay."Hoy, Irina," simula ni Zoey, ang boses ay matamis ngunit may halong pang-iinsulto. "Sa totoo lang, ako ang kapatid mo. Walong taon kang nanirahan sa bahay ko. Tinuring ka ng mga magulang ko na parang sarili nilang anak—pinakain ka, tinulungan, binigyan ka ng lahat ng kailangan mo. At ako? Laging kita tinuring na kapatid. Akala mo ba magbibiruan pa ako sa’yo ngayon, sa araw ng kasal ko?"Tahimik si Irina, ang mga labi niya ay napakatigas, parang nagpipigil magsalita. Gusto niyang tutulan ang mga sinabi ni Zoey, sabihing kasinungalingan ito. Pero sa kailaliman ng puso, alam niyang hindi biro ang mga ito.Kinuha ni Zoey ang cellphone mula sa bag niya at mabilis na binuksan ang isang video, ipinakita ito kay Irina."Tingnan mo mismo," wika niya, may malupit na ngiti sa labi.Mapilit na lum
Ang boses ni Irina ay puno ng kawalan ng laman nang tanungin niya, "So si Nicholas ay nagpapanggap na kakampi ni Apollo sa labas, pero lihim akong ginagamit para mapasaya si Alec?"Bahagyang ikiniling ni Zoey ang ulo. "Hindi eksakto. Sa mata ng ama ko, hindi ka sapat na mahalaga para ‘paglingkuran’ ang sinuman. Isa ka lang na bilanggo, isang taong nakatakdang mabulok sa kulungan habang buhay."Tumigil siya saglit, ang mga mata niya ay kumikislap ng nakakagimbal na kalmado."Tungkol naman sa ama ko, sumusunod siya kay Apollo dahil sa tingin niya, si Apollo ang tunay na tagapagmana ng mga Beaufort. Pero, tulad ng dati, iniisip lang ng ama ko ang sarili niya. Tinutulungan niya si Alec bilang isang backup na plano, sakaling bumangon ulit si Alec."Pumait ang tono ni Zoey, parang may kalkuladong layunin. "Kung sakaling magbalik-loob si Alec, kailangan ng ama ko ng planong pangseguro. Kaya, habang nagpapakita siyang tapat kay Apollo, hindi niya isinara ang mga posibilidad."Bumangon siya ng
“Oh.” Irina’s cheeks flushed slightly, but she didn’t say anything more.Alam niyang ang ganitong klaseng event ay tiyak na maingat na inihanda ng Beaufort Group. Ang kailangan lang niyang gawin ay dumaan. Maliwanag sa kanya ang kanyang papel. Hindi siya magsasalita ng wala sa lugar sa event. Kung kinakailangan, puwede niyang gawing isang magandang palamuti—tahimik na nakaupo sa gilid.Ibinaba ni Irina ang kanyang mga kutsara at mangkok, at sinabi, "Kung wala nang iba, dapat ay maglaan ka ng oras kay Anri. Matagal na kayong hindi naglalaro, at spoiled na siya—hindi na siya nasisiyahan sa mga laro ko. Mahilig na siya sa mga intellectual na laro, yung mga tanging ikaw lang ang makakasabay. Kaya kayo na lang ni Anri ang maglaro. Ako, pupunta lang ako sa desk ko saglit—may mga drafts pa akong kailangang tapusin."Ibinaba ng lalaki ang kanyang mga chopsticks at tinanong, "Talaga bang gusto mo ang trabaho mo nang ganoon na lang?"Pinagkibit ni Irina ang labi, tapos tumango. "Oo naman.""Gaa
Nang makita ni Irina ang lalaking nakatayo sa harap niya, kusa siyang napalinga—kaliwa, kanan, harap, likod.Tama nga ang kutob niya. Lahat ng taong nasa paligid ay tila napatigil sa galaw, napipi, o nanlaki ang mga mata sa gulat.Para bang ang lalaking nakasandal sa pinto ng sasakyan ay si Kamatayan mismo.Pati sina Mari at Queenie na nasa magkabilang gilid niya ay napahinto at napatulala.Makaraan ang ilang segundo, bahagyang tinulak siya ni Mari at pautal na sinabi, “Ah… Mrs. Beaufort, siguro ikaw na ang mauna.”Tumango si Queenie bilang pagsang-ayon, halatang natigilan din.Kagat-labi, dahan-dahang lumapit si Irina kay Alec habang kinakalikot ang mga daliri sa kaba.“Bakit? Hindi ka ba natutuwa na makita ako?” tanong ni Alec, waring walang pakialam, habang binubuksan ang pinto ng sasakyan.Sa likod niya, biglang natahimik ang mga usisero’t nakikining mula sa mga pintuan at bintana. Namutla ang mga mukha nila na parang binuhusan ng malamig na tubig.Hinawakan niya ang pinto ng kots
On the other end of the phone, Alexander was so stunned by Alec’s reply that he nearly choked.It took him a long moment to regain his breath.“So,” he finally said, voice tight with disbelief, “you’re planning to make your relationship with Irina public to the entire city?”“It’s already public,” Alec replied calmly.Alec added nonchalantly, “As for the wedding ceremony, I’ll pick another day.”Tumaas ang boses ni Alexander, puno ng hindi pagkakasunduan.“At sa tingin mo ba ang kasal mo—isang napakahalagang kaganapan sa buhay mo—ay hindi nararapat ipabatid sa iyong mga lolo’t lola, tiyahin, at sa akin, lahat tayo sa lumang bahay?”Tahimik na sumagot si Alec, hindi nagmamadali.“Hindi ba’t dinala ko si Irina sa lumang bahay kalahating buwan na ang nakalipas? Ipinaliwanag ko na lahat. Binigay pa nga ng matandang babae ang kanilang pamana—ang yellow wax stone—kay Irina. Dad, nakakalimutan mo na ba bago ka pa mag-seventy?”“Ikaw—!” Si Alexander ay nawalan ng salitang kayang ipagsalita, h
Ang dalagang nasa litrato ay nakangiti nang maliwanag—animo'y sumisikat na araw. Mistulang isang mirasol ang dating niya—punô ng init at liwanag. May mga biloy siya sa magkabilang pisngi, at ang mumunti niyang labi, kulay rosas, ay bahagyang nakabuka, ipinapakita ang pantay-pantay at mapuputing ngipin. Lahat ng iyon ay malinaw na kuha sa larawan.May singkit na talukap si Irina at malalaking matang punô ng damdamin. Kapag siya’y ngumiti, tila walang kamalay-malay sa kasamaan ng mundo—isang inosente at masiglang dalaga.Minsan lang nakita ni Alec ang ganoong ngiti mula kay Irina. Anim na taon na ang nakalilipas, sa isang bihirang sandali ng kapayapaan sa pagitan nila. Dalawa o tatlong araw lang iyon, pero sa panahong ‘yon, ngumiti siya sa kanya nang ganoon katamis.Ngunit sandali lamang ang lahat.Nang akalain ni Alec na may balak si Irina laban sa pamilya ni Zoey, hindi siya nagdalawang-isip—itinaboy niya ito nang walang kahit kapiranggot na awa.Simula noon, hindi na muling bumalik a
Juancho was unfazed. “Relax, they’re just a few photos—what’s the big deal? I, Juancho, am not afraid of Young Master.”Pumait ang mukha ni Marco at mariin siyang pinagalitan, “Baka hindi ka natatakot, pero ako takot! At pati na si Irina! Ayokong magkaroon ng maling impresyon si Young Master tungkol sa kanya. Sobrang dami na ng pinagdadaanan niya. Tama na—huwag nang magkuha pa ng mga larawan!”Tinutok ni Juancho ang kamera at tumawa. “Huli na. Nakapagkuha na ako ng ilang set bago mo pa ako napansin. Marco, sobrang higpit mo naman. Tsk.”Sinamaan siya ni Marco ng tingin, hindi makapagsalita.Habang patuloy na kumukuha ng litrato si Juancho, mahinang sinabi sa sarili, “Ang gaganda ng tatlong babaeng 'yan. Paano ko hindi 'yan napansin dati?”Tumawa siya at bumaling kay Marco. “Alam mo, talagang nagiging parang yung mga kasama mong tao. Dati, pag nakikita ko si cousin ng cousin mo—si Miss Queenie—gusto ko nang magsuka. Akala ko, isa lang siyang probinsyanang walang kaalam-alam na nagpapan
Maingat na pinunasan ni Queenie ang maliit na kahon na bakal sa kanyang kamay bago siya nagsalita, medyo nahihiya ang tono.“Ah… medyo luma na ang itsura, pero ang laman nito ay maganda talaga. It’s, uh… rat pup oil.”Nabulunan si Mari sa iniinom niya. “Pfft… ano’ng sabi mo?”Pati si Irina ay tila natigilan.Kumuha pa si Queenie ng isang malaking subo ng maasim na isda, ngumunguya nang mabagal, saka ipinaliwanag, “Gawa ito sa bagong silang na mga daga—yung wala pa talagang balahibo. Ibababad sila sa langis ng linga nang ilang buwan, tapos saka sasalain ang langis.”Hindi makapagsalita si Mari.“Para saan naman ‘yan, ha? Queenie, huwag mong sabihing kaya ka pala mainitin ang ulo, mahilig mang-insulto, at parang reyna kung umasta ay dahil sa kakaibang panlasa mo sa pagkain? Yung iba, toyo, suka, o bawang ang ginagamit pampalasa—ikaw, langis ng daga?!”Hindi naman nagalit si Queenie sa pang-aasar ni Mari.Sanay na kasi siyang wala masyadong kaibigan.Ang pinsan niyang pormal at palaging
Sumunod si Queenie kay Irina at Mari, ang ulo’y nakayuko, at ang kanyang self-esteem ay nahulog na parang isang sirang coat na hinihila ng hangin.Si Mari, na hindi natatakot magsabi ng opinyon, ay nagmungkahi na pumunta sila sa isang marangyang buffet—999 bawat tao.At sa gulat ni Queenie, hindi man lang kumurap si Irina.Talaga nga, dinala sila roon.Halos 3,000 para sa tatlo—para lang sa lunch.Ang buffet restaurant ay napakalaki. Sa loob, ang dami ng mga putahe ay nakakalito. Mga mamahaling delicacies tulad ng orochi, sea urchin, sashimi, iba't ibang seafood, at pati na ang bird’s nest soup ay nakadisplay ng maganda. Pati ang “ordinaryo” na mga putahe ay may kasamang caviar sushi at spicy pickled fish na kayang magpagising ng patay.Nakatigil si Queenie at Mari sa harap ng pinto, nakabukas ang mga mata, kalahating bukas ang bibig.Hindi pa sila nakapunta sa ganitong klase ng lugar.Samantalang si Irina, kalmado lang.Hindi siya mapili sa pagkain. Lumaki siya na itinuro sa kanya na
“Hindi ko lang talaga gusto ang mga taong katulad mo. Kung hindi kita gusto, wala akong pakialam sa iniisip mo.”Kahit na namumula at nagiging asul ang mukha ni Lina dahil sa hiya, nanatiling kalmado si Irina.Matiyagang hinati ni Irina ang mga gawain sa kanyang mesa at iniabot kay Lina.“Ito ang assignment mo para sa linggong ‘to. Kung may mga tanong ka, huwag mag-atubiling itanong sa’kin.”Hindi nakasagot si Lina.Ngunit bago pa man siya makapagsalita, tumalikod na si Irina at lumabas ng opisina nang hindi lumilingon.Paglabas ni Irina, nagkagulo ang buong opisina.Si Lina ang unang nagsalita, may halong pag-iyak sa boses.“Gusto ba ni Mrs. Beaufort na maghiganti sa’kin?”Mabilis na sumagot si Zian, “Hindi ganyan si Irina!”“Eh bakit hindi niya ininom ang milk tea na binigay ko?” reklamo ni Lina.Suminga si Xavier, isang kasamahan na lalaki. “Bakit naman kailangan niyang inumin ang milk tea mo?”Nagyukay si Yuan, “Ha, nilagyan mo ba ‘yan ng mga petal o kung ano?”Si Zian, ang pinaka
Sa kabilang linya, nag-alinlangan si Mari.“Irina… Mrs. Beaufort... sorry talaga. Hindi ko alam kung sino ka noon. Baka may nasabi akong hindi maganda, at… sana mapatawad mo ako.”Matalim ang boses ni Irina nang sumagot, “Mari! Kailan ka pa natutong utal-utal magsalita?”Hindi nakaimik si Mari. Takot na takot siya! Pero sa totoo lang, may bahid din ng inis sa puso niya para kay Irina.Naawa siya rito noon, nakaramdam pa nga ng simpatya—ni hindi niya alam na asawa pala ito ni Alec. Palihim pala ang pagkatao nito! At dahil doon, parang naramdaman niyang niloko siya.Boss pala ito sa simula pa lang!Maya-maya, lumambot na ang tono ni Irina, pilit inaalo si Mari.“Mari, higit isang buwan na tayong magkasama. Ni minsan, hindi kita narinig na nauutal. Kung hindi mo sasabihin kung ano talagang nangyayari, aakyat ako riyan at kakausapin ka nang harapan.”Agad na nataranta si Mari at napabulalas, “Huwag kang aakyat! Sobrang dami kong ginagawa ngayon! Kailangan ko na talagang bumalik sa trabaho