Nagulat si Irina.Doon at sa mga sandaling iyon, naintindihan niya na—balak ni Alec na kunin si Anri at wala siyang magagawa kundi sumunod sa kanya pabalik ng syudad."Plano mo bang dahan-dahang gawing impyerno ang buhay ko?" tanong ni Irina, puno ng hinagpis ang boses.Tinutok ni Alec ang kanyang mga mata sa kanya, walang ekspresyon. "Anong tingin mo?"Umatras si Irina at nagbigay ng mapait na tawa. "Siyempre, ganun nga. Eh kasi, kakaunti lang ang kalalakihan sa city na may lakas ng loob na labanan ka, pero sinira ko pa ang kasal mo. Siguro mas marami pa akong ginawa. Para sa’yo, isang babaeng katulad ko—bagong labas lang ng kulungan, nababalot ng mga isyu at tsismis kasama ang iba’t ibang lalaki, at ngayon, may dala pang anak mo—wala na sigurong mas malaking kahihiyan. Paano mo naman ako bibigyan ng ganun-ganung kaluwagan?"Humagikhik si Alec. "At least, may utak ka. Ngayon, ibigay mo na ang anak mo."Tumaas ang kilay ni Irina. "Ano?""Simula ngayon, ang anak mo ang magiging hostage
Ang mga kuko ni Irina ay kumiskis sa kanyang palad habang pilit niyang pinipigilan ang bagyong pumapalag sa loob niya.Si Zoey.Buhos sa kayamanan, kumikinang sa mga hiyas ng marangyang buhay na itinayo sa kasinungalingan at ninakaw na inosente.Anim na taon. Anim na taon na mula nang huling makita niya ang babae.Noong mga panahong iyon, siya ay inosente, pinagtaksilan, at iniwan para mabulok sa kulungan habang si Zoey ay malayang nakalakad. Noon, ang buong pamilya Jin ang kinamumuhian niya. Ngunit ngayon—ngayon, si Zoey na lang ang nakikita niyang personipikasyon ng lahat ng pinagdaanan niyang pasakit.Isang kaaway na hindi niya kailanman mapapatawad.Ang katawan ni Irina ay bahagyang nanginginig, hindi dahil sa takot, kundi sa galit na napakabigat na para bang kayang lamunin siya ng buong buo. Napaka-ironyo. Ang taong dumapa sa kanyang buhay ay ngayon ay nakatayo sa harap niya, nagtatamasa ng yaman at posisyon na hindi nararapat sa kanya.Ang kanyang krimen, nakatago. Ang kanyang m
Isa sa mga taong nakatayo malapit sa pinto ay nagturo kay Irina at sumigaw, "Siya nga! Siya nga!""Oh my God, sa wakas nahanap din ng Young Master ang babaeng ito!""Ang salarin! Nahuli na siya ng Young Master!""Ngayong pagkakataon, hindi na siya makakatakas!""Karapat-dapat lang sa kanya! Hindi lang niya sinira ang buhay ng maraming mayamang binata, kundi pinagtangkaan pa niyang sirain ang kasal ng Young Master. Ang insidenteng iyon ang naging dahilan ng miscarriage ni Miss Zoey!""Kung babalik ang babaeng ito ngayon, ni hindi siya patatawarin ng mga Beaufort o mga Allegre!""Hindi ko na kayang antayin kung paano siya magtatapos!""Siguradong papatayin siya nang buhay ni Young Master!""Mas magaan pa ang pagpaparusa ng buhay kaysa sa nararapat sa kanya. Tignan mo—gagawin ng Young Master Fu na magbayad siya para sa mga ginawa niya!"Ang grupo ng mga tao ay nagpatuloy ng pag-insulto kay Irina, ang kanilang mga salita ay parang mga pangil na tumutok sa kanya. Nang marinig ni Anri ang m
Ang matandang lalaki ay isang tunay na bastos.Matapos niyang marinig ang isang usapan tungkol kay Irina, agad niyang naisip na nahuli siya ni Alec. Alam niyang hindi siya pakakawalan ni Alec nang basta-basta, kaya't isang baluktot na ideya ang pumasok sa kanyang isipan—hindi lang siya makikinabang kay Alec, kundi maaari niyang makuha ang babae na kinaiinggitan at kinamumuhian ng lahat.Isang perpektong pagkakataon.Habang tinitingnan si Irina, may kasamang kilig at pagpapakita ng kasiyahan sa mata, ngumiti ang matandang pervert at nagsalita ng may pang-iinsulto, "Ikaw, wala ka nang silbi, ginagawa ko 'to para kay Young Master."Bago pa man siya makapagsalita ulit, "Plop!"—isang biglaang lakas ang nagpabagsak sa kanya. Tumakbo si Anri at walang pag-aalinlangan siyang itinulak ang matanda ng malakas. Ang halos 200-pound na lalaki ay bumagsak sa lupa, ang mga binti ay nakatukod sa maling anggulo at ang katawan ay nanginginig mula sa lakas ng pagkakatumba.Hindi pa siya nakaka-react ng b
"Nasaan ang anak ko? Gaano ka inosente ang anak ko sa lahat ng ito?"Ang boses ni Irina ay nanginginig, ngunit pinilit niyang ipagpatuloy."Anim na taon na ang nakalipas, alam kong ikaw ang ama ng batang dinadala ko. Dapat ba akong lumaban para sa anak ko?"Matatag ang kanyang titig, kahit na ang mga emosyon sa loob niya ay nag-aalburuto."Pero kahit na alam mong iyo ang bata, hindi mo pa rin siya itatago. Dahil wala naman talagang nangyari sa ating dalawa, hindi ba? Walang pagmamahal, walang nararamdaman."Isang mapait na ngiti ang sumulyap sa kanyang mga labi."Hindi mo nga alam na ako 'yon nung gabing 'yon. At kahit na malaman mo, hindi ka maghihintay hanggang ngayon—matagal na sana akong pinatay, hindi ba?"Huminga siya ng malalim, at hinapit ang kanyang mga kamao sa mga alaalang bumabagabag sa kanya ng mga taon."Hindi ko ito sinasabi para makuha ang awa mo, kundi para linawin ang isang bagay—anim na taon na ang nakalipas, nang tawagin mong 'mga pagsubok at tagumpay sa lugar na i
Pilit na nagpumiglas si Irina, ngunit habang lalong lumalakas ang kanyang paglaban, lalo ring humihigpit ang hawak nito sa kanya. Walang awang bumalot sa kanya si Alec.Sa harap ng kanyang lakas, wala siyang laban—lubos na dehado. Kahit pa may sampu siyang katawan, hindi pa rin siya makakawala mula sa kanyang pagkakahawak. Unti-unting nanghina ang kanyang paglaban.Dahan-dahan, ang matindi niyang pagpupumiglas ay nauwi sa wala. Isang biglaang pagkaunawa ang bumagsak sa kanya—mabigat, hindi matakasan. Ano pa ang silbi ng paglaban?Noong sinundan niya ito pabalik sa syudad mula sa probinsya. Noong kinuha siya nito mula sa ospital. Noong dinala niya si Anri pabalik sa bahay nito. Hindi ba’t matagal nang napagdesisyunan ang lahat? Hindi ba’t matagal na niyang isinuko ang kanyang kapalaran?Isang bulong ang gumapang sa kanyang isipan.Matagal mo nang inisip ito, hindi ba? Ito naman talaga ang gusto mo, hindi ba?Ilang taon siyang tumakbo palayo. Paulit-ulit niyang tinanggihan ito, iniiwasa
Ang porselanang recliner sa loob ng bathtub ay hindi katulad ng anuman na naranasan ni Irina. Isa itong marangyang gamit, idinisenyo para sa lubos na pagpapahinga—upang makasandal ang isang tao habang dumadaloy ang mainit na tubig sa kanyang katawan, tulad ng isang pribadong hot spring.Ngunit kailanman ay hindi naranasan ni Irina ang ganitong uri ng karangyaan.Nang itinapon siya ni Alec sa tubig, agad siyang binalot ng matinding takot. Hindi siya makahinga, kumakabog ang puso niya sa dibdib, at kusa siyang lumaban—pilit na umaahon, nagkukumahog na kumapit sa kung anumang maaari niyang mahawakan.Ang tubig mula sa showerhead sa itaas ay diretso sa kanyang mukha, pinapaluha siya at binubura ang kanyang paningin. Halos hindi niya maidilat ang kanyang mga mata, ang hapdi ng tubig ay humahalo sa sarili niyang mga luha.Sa gitna ng kanyang matinding takot, walang direksyong kumakampay ang kanyang mga kamay habang humihiyaw siya, “Tulungan niyo ako! Tulungan niyo ako!”Bagamat hindi sapat
Walang magawa si Irina kundi umiyak, puno ng pagdurusa. “Hindi… hindi na ako tatakas. Hindi na ako kailanman tatakas.”Isang malamig na ngiti ang gumuhit sa labi ni Alec bago niya unti-unting ibinaba ang kanyang ulo at hinalikan siya.Ang sumunod na nangyari ay tila likas lamang—ang bunga ng anim na taong paghahanap. Ito rin ang naging hantungan ng kanyang katawan at kaluluwang uhaw sa loob ng mahabang panahon.Kalaunan, nakatulog si Irina sa bisig ni Alec. Ngunit kahit mahimbing ang kanyang tulog, nanatiling bakas sa kanyang mga mata ang malinaw at walang magawang luha.Mahigpit siyang niyakap ng lalaki habang dahan-dahang bumangon. Pinagpag niya ang maliliit na patak ng tubig sa kanyang balat, saka kinuha ang isang malaking tuwalya mula sa washstand. Binalot niya ang katawan nilang dalawa bago siya tumayo at binuhat siya palabas.Mahimbing ang kanyang tulog, at dahil sa kawalan ng panimbang, kusa niyang ikinulong ang kanyang mga kamay sa batok at leeg ng lalaki—parang isang sanggol
Juancho was unfazed. “Relax, they’re just a few photos—what’s the big deal? I, Juancho, am not afraid of Young Master.”Pumait ang mukha ni Marco at mariin siyang pinagalitan, “Baka hindi ka natatakot, pero ako takot! At pati na si Irina! Ayokong magkaroon ng maling impresyon si Young Master tungkol sa kanya. Sobrang dami na ng pinagdadaanan niya. Tama na—huwag nang magkuha pa ng mga larawan!”Tinutok ni Juancho ang kamera at tumawa. “Huli na. Nakapagkuha na ako ng ilang set bago mo pa ako napansin. Marco, sobrang higpit mo naman. Tsk.”Sinamaan siya ni Marco ng tingin, hindi makapagsalita.Habang patuloy na kumukuha ng litrato si Juancho, mahinang sinabi sa sarili, “Ang gaganda ng tatlong babaeng 'yan. Paano ko hindi 'yan napansin dati?”Tumawa siya at bumaling kay Marco. “Alam mo, talagang nagiging parang yung mga kasama mong tao. Dati, pag nakikita ko si cousin ng cousin mo—si Miss Queenie—gusto ko nang magsuka. Akala ko, isa lang siyang probinsyanang walang kaalam-alam na nagpapan
Maingat na pinunasan ni Queenie ang maliit na kahon na bakal sa kanyang kamay bago siya nagsalita, medyo nahihiya ang tono.“Ah… medyo luma na ang itsura, pero ang laman nito ay maganda talaga. It’s, uh… rat pup oil.”Nabulunan si Mari sa iniinom niya. “Pfft… ano’ng sabi mo?”Pati si Irina ay tila natigilan.Kumuha pa si Queenie ng isang malaking subo ng maasim na isda, ngumunguya nang mabagal, saka ipinaliwanag, “Gawa ito sa bagong silang na mga daga—yung wala pa talagang balahibo. Ibababad sila sa langis ng linga nang ilang buwan, tapos saka sasalain ang langis.”Hindi makapagsalita si Mari.“Para saan naman ‘yan, ha? Queenie, huwag mong sabihing kaya ka pala mainitin ang ulo, mahilig mang-insulto, at parang reyna kung umasta ay dahil sa kakaibang panlasa mo sa pagkain? Yung iba, toyo, suka, o bawang ang ginagamit pampalasa—ikaw, langis ng daga?!”Hindi naman nagalit si Queenie sa pang-aasar ni Mari.Sanay na kasi siyang wala masyadong kaibigan.Ang pinsan niyang pormal at palaging
Sumunod si Queenie kay Irina at Mari, ang ulo’y nakayuko, at ang kanyang self-esteem ay nahulog na parang isang sirang coat na hinihila ng hangin.Si Mari, na hindi natatakot magsabi ng opinyon, ay nagmungkahi na pumunta sila sa isang marangyang buffet—999 bawat tao.At sa gulat ni Queenie, hindi man lang kumurap si Irina.Talaga nga, dinala sila roon.Halos 3,000 para sa tatlo—para lang sa lunch.Ang buffet restaurant ay napakalaki. Sa loob, ang dami ng mga putahe ay nakakalito. Mga mamahaling delicacies tulad ng orochi, sea urchin, sashimi, iba't ibang seafood, at pati na ang bird’s nest soup ay nakadisplay ng maganda. Pati ang “ordinaryo” na mga putahe ay may kasamang caviar sushi at spicy pickled fish na kayang magpagising ng patay.Nakatigil si Queenie at Mari sa harap ng pinto, nakabukas ang mga mata, kalahating bukas ang bibig.Hindi pa sila nakapunta sa ganitong klase ng lugar.Samantalang si Irina, kalmado lang.Hindi siya mapili sa pagkain. Lumaki siya na itinuro sa kanya na
“Hindi ko lang talaga gusto ang mga taong katulad mo. Kung hindi kita gusto, wala akong pakialam sa iniisip mo.”Kahit na namumula at nagiging asul ang mukha ni Lina dahil sa hiya, nanatiling kalmado si Irina.Matiyagang hinati ni Irina ang mga gawain sa kanyang mesa at iniabot kay Lina.“Ito ang assignment mo para sa linggong ‘to. Kung may mga tanong ka, huwag mag-atubiling itanong sa’kin.”Hindi nakasagot si Lina.Ngunit bago pa man siya makapagsalita, tumalikod na si Irina at lumabas ng opisina nang hindi lumilingon.Paglabas ni Irina, nagkagulo ang buong opisina.Si Lina ang unang nagsalita, may halong pag-iyak sa boses.“Gusto ba ni Mrs. Beaufort na maghiganti sa’kin?”Mabilis na sumagot si Zian, “Hindi ganyan si Irina!”“Eh bakit hindi niya ininom ang milk tea na binigay ko?” reklamo ni Lina.Suminga si Xavier, isang kasamahan na lalaki. “Bakit naman kailangan niyang inumin ang milk tea mo?”Nagyukay si Yuan, “Ha, nilagyan mo ba ‘yan ng mga petal o kung ano?”Si Zian, ang pinaka
Sa kabilang linya, nag-alinlangan si Mari.“Irina… Mrs. Beaufort... sorry talaga. Hindi ko alam kung sino ka noon. Baka may nasabi akong hindi maganda, at… sana mapatawad mo ako.”Matalim ang boses ni Irina nang sumagot, “Mari! Kailan ka pa natutong utal-utal magsalita?”Hindi nakaimik si Mari. Takot na takot siya! Pero sa totoo lang, may bahid din ng inis sa puso niya para kay Irina.Naawa siya rito noon, nakaramdam pa nga ng simpatya—ni hindi niya alam na asawa pala ito ni Alec. Palihim pala ang pagkatao nito! At dahil doon, parang naramdaman niyang niloko siya.Boss pala ito sa simula pa lang!Maya-maya, lumambot na ang tono ni Irina, pilit inaalo si Mari.“Mari, higit isang buwan na tayong magkasama. Ni minsan, hindi kita narinig na nauutal. Kung hindi mo sasabihin kung ano talagang nangyayari, aakyat ako riyan at kakausapin ka nang harapan.”Agad na nataranta si Mari at napabulalas, “Huwag kang aakyat! Sobrang dami kong ginagawa ngayon! Kailangan ko na talagang bumalik sa trabaho
He was choking too—on his own breath this time. Twice in one morning, Irina had caught him off guard. Who would’ve thought she had such a knack for teasing?Earlier, with just one sentence—“She’s your child too.”—she had shaken him so much, he nearly skipped work altogether.And now? In front of Greg, she leaned in close, naturally resting against him as she fixed his tie.Parang… mag-asawang matagal nang nagsasama. Isang misis na nahuling palabas ang asawa nang medyo magulo ang ayos—at walang pag-aalinlangan, inayos agad ang kuwelyo nito.Napaka-natural ng kilos ni Irina. Parang likas na likas. At sa simpleng sandaling iyon… may kumislot sa loob ni Alec.Bihirang magpakita si Irina ng ganoong lambing. At si Alec—bihira ring hayaang maramdaman sa sarili na siya ay asawa nito. Pero ang munting pagbabagong ito… mas matindi ang epekto kaysa inaasahan niya.Para sa isang lalaking nakapatay na ng buhay, nanatiling kalmado kahit sa gitna ng kaguluhan… ito ang nagpapabilis ng tibok ng puso n
Nang mapansing sandaling natigilan ang lalaki, biglang narealize ni Irina na baka nagmistulang nanliligaw siya sa sinabi niya kanina.Muli siyang namula sa hiya.Ngunit hindi na pinansin pa iyon ng lalaki. Tumayo ito at nagsabing, “Male-late na tayo—kailangan na nating umalis.”Tumango si Irina. “Sige.”Hinawakan nilang dalawa ang kamay ni Anri, at sabay-sabay silang lumabas ng bahay—isang pamilyang magkasama.Sa likuran nila, napabuntong-hininga nang magaan sina Yaya Nelly at Gina.Mahinang bulong ni Yaya Nelly, “Napakabait talaga ni Madam. At kahit tahimik lang si Sir, ni minsan hindi siya naging masama sa amin bilang mga kasambahay. Hindi ko talaga maintindihan kung bakit may mga tao pa ring nagpapakalat ng masasamang tsismis tungkol sa kanya online. Kung alam ko lang kung sino, baka harapin ko pa sila.”“Hindi na kailangan iyon, Yaya Nelly,” sagot ni Gina nang kalmado. “Kanina lang ng umaga, binura na lahat ng mga public post. Kapag bumabalik si Sir, agad na inaayos ang lahat.”La
Her kiss was still clumsy—awkward and hesitant. She pressed her lips to his several times, unsure what to do next, pausing often, her mind stalling like a short-circuited wire.She was utterly lost.Her uncertainty made Alec nearly lose his patience.With a swift motion, he pulled her back with one arm and cradled the back of her head with the other, forcing her to look up at him. His tone turned cold.“Stupid,” he snapped.Pinagtitinginan siya ni Irina, medyo nabigla.“Matagal na kitang tinuturuan, at hindi mo pa rin kayang humalik nang maayos?” tanong niya.Bahagyang bumuka ang labi ni Irina, walang masabi. Paano niya ipagtatanggol ang sarili?Kasalanan ba niya?Tuwing lumalapit si Alec sa kanya, hindi naman talaga pagtuturo ang nangyayari—pinapalakas siya ni Alec. Bawat pagkakataon, hindi lang niya kinukuha ang kanyang hininga; pati na ang kanyang mga isip. Nagiging blangko ang utak niya, at sumusunod na lang siya sa kanyang gabay, walang kakayahang matutunan ang anuman.Kailan pa
“Irina! Wala kang utang na loob! May konsensiya ka pa ba?” galit na sigaw ni Zoey mula sa kabilang linya. “Sinalo ka ng mga magulang ko at inalagaan ng halos walong taon, tapos ganito ang isusukli mo? Pag-aawayin mo pa sila?”Kahit pa si Alec ang napangasawa ni Irina, hindi siya natatakot dito.Pumunta siya ng Kyoto kasama ang kanyang lolo para sa gamutan nito, at hindi siya umalis sa tabi nito kahit isang araw. Sa panahong ‘yon, nasaksihan niya kung gaano kalalim ang koneksyon ng kanyang lolo sa mga makapangyarihan sa kapitolyo.Doon niya lubusang naunawaan kung bakit mataas ang pagtingin sa kanya sa syudad—kung bakit pati si Alec ay nagbibigay-galang sa kanya.Hindi pinalalaki ang sinasabi tungkol sa impluwensiya ng kanyang lolo. Konektado ito sa mga pinakamaimpluwensyang tao sa buong bansa.At dahil doon, wala siyang dahilan para matakot kay Irina—kahit pa napangasawa nito ang isang diyos.Samantala, kalmadong naglinis ng lalamunan si Irina bago tumugon sa mahinahon ngunit matigas