Napangisi ang lalaki, ang boses niya ay puno ng panunuya. "Hindi ka ba atat na aliwin ang isang lalaki? Mukhang sabik na sabik ka."Napasinghap si Irina. "A-Anong...?" Nanginginig ang kanyang mga ngipin sa takot, ngunit hindi siya tinantanan ng lalaki. Sa halip, lalo pang lumalim ang pagkamalupit sa kanyang mga mata, tila natutuwa sa panginginig niya.Dahan-dahan siyang lumapit, ang bawat hakbang ay sinadyang iparamdam ang bigat ng banta.Mabilis namang umatras si Irina, nanginginig ang buong katawan. Hanggang sa maramdaman niya ang likod ng kanyang tuhod na tumama sa sopa. Wala na siyang matakasan.Sa isang iglap, tinawid ng lalaki ang natitirang distansya, hinablot siya at marahas na isinubsob sa kanyang bisig. Mababang bumulong ang tinig niyang punong-puno ng paninisi."Sabik na sabik kang mapunta sa ibang lalaki, hindi ba?"Pumikit si Irina, nanlalabo ang paningin sa namuong luha. Nanginginig siya sa takot, ngunit sa loob ng ilang segundo, ang pangamba ay napalitan ng matinding hi
Napipi si Irina.Alam niya kung ano ang ibig sabihin ni Alec sa salitang "turuan."Gamit ang parehong kamay, itinulak niya ito palayo, desperadong makawala.Hindi niya maaaring ipahalata.Hindi niya maaaring ipakita na sa kabila ng lahat—sa kabila ng pagtakas niya rito, sa kabila ng takot at kahihiyan—may bahagi pa rin sa kanya na hinahanap ito. Na kahit gaano niya pilit iwaksi, nananabik pa rin siya sa presensya nito. Sa yakap nito.Anong klaseng kahabag-habag at mahina siyang babae para maramdaman iyon? Karapat-dapat ba talaga siyang magdusa nang ganito?"Hindi!" Buong lakas niyang itinulak si Alec palayo."Hindi?" Mariing ngumisi si Alec, puno ng panunuya ang tinig nito. "Hindi ba kanina lang, halos sabik kang sumama sa isang lalaki? Ano'ng nagbago? Nagpapakipot ka na ngayon?"Nanlilisik ang mga mata ni Irina sa galit at kahihiyan.Nanikip ang lalamunan niya, halos hindi makapagsalita. Pigil ang luha habang paos niyang isinagot, "Kailangan kong umalis! Hindi ba ikaw mismo ang nagsa
Dahan-dahang bumukas ang pinto, itinulak ng sekretarya—at agad siyang natigilan.Nakaupo nang tuwid sa kanyang malapad na upuan ang presidente. At sa kanyang kandungan, may isang babae.Balot siya ng suit ng presidente, ang magulo niyang itim na buhok ay nakasandal sa balikat at leeg nito. Nakasukob ang kanyang mga braso sa lalaki, isang yakap na hindi maikakailang puno ng pagmamahal at pagiging malapit.Hindi naman inosente ang sekretarya.Kahit hindi niya makita ang mukha ng babae, isa lang ang malinaw—hindi basta-basta ang koneksyon nito sa presidente.Tatlong taon na siyang nagtatrabaho sa Beaufort Group, araw-araw niyang dinadala ang mga kontrata para mapirmahan ng presidente. Pero kahit kailan, hindi pa siya nakakita ng kahit sinong babae sa opisina nito. Lalo na ang isang nakaupo sa kandungan nito nang ganito.Napagtanto niyang pinili niya ang pinakamasamang timing para kumatok. Nanlamig ang kanyang mukha at agad siyang napabulalas,"A-Ay, pasensya na po, President… hindi ko al
"Gusto kong makita si mama." Walang kagatul-gatol na sabi ni Anri.Agad bumukas ang pinto. Bago pa man makakilos ang iba, mabilis na nakatakas si Greg.Buong kumpiyansang pumasok si Anri, ang maliit niyang mukha puno ng determinasyon. Pagpasok niya sa silid, nakita niya ang kanyang ina na nakahiga sa kama. Napakunot ang noo niya sa pagtataka."Mama, bakit nakahiga ka na naman?"Pilit na ngumiti si Irina. "Masama lang ang pakiramdam ni mama, baby. Sabihin mo sa akin, kumain ka ba nang maayos?"Agad nagliwanag ang mukha ni Anri. "Oo! Busog na busog ako. Ang saya ko! Ang daming kwento ni Uncle Greg."Sa totoo lang, napapansin niyang hindi na niya gaanong kinamumuhian ang masamang tao at si Uncle Greg. Kung hindi lang dahil sa takot ng kanyang ina kay Alec—at ang galit nito sa kanya—baka tinawag na niya itong Daddy.Bigla siyang umangat at idinampi ang maliliit niyang kamay sa noo ng ina."Mama, may lagnat ka ba? Totoo bang may sakit ka?" tanong niya, puno ng pag-aalala.Mahina ang boses
"Wow! Ang ganda mo, Mama!"Mula sa likuran ni Alec, napasinghap si Anri sa tuwa, sabay palakpak ng maliliit niyang kamay."Ikaw na yata ang pinakamagandang mama sa buong mundo!" bulalas niya nang may paghanga, kumikislap ang mga mata habang patakbong lumapit kay Irina. "Mama, sino bumili ng damit mo? Ang ganda-ganda!"Sandaling natigilan si Irina. Paano niya iyon sasagutin?Saglit siyang tumingin kay Alec, ngunit nang magtagpo ang kanilang mga mata, agad niyang ibinaba ang paningin. Ang totoo, hindi niya kayang itanggi—Sukat na sukat sa kanya ang damit. Ang istilo, ang laki, kahit ang panloob na suot niya—lahat perpekto.Ayaw man niyang aminin, pero… kilalang-kilala siya nito. Sobra."Ikaw, masamang tao! Ikaw ba ang bumili ng damit para kay Mama?" biglang tanong ni Anri kay Alec, nakapamewang na parang munting imbestigador.Ni hindi pa nga nakakapagsalita nang maayos si Irina, pero agad nang nahulaan ng anak niya ang totoo. Matalino. Sobrang talino. Walang duda, namana niya ito rito.
Pinapakain talaga siya nito ng lugaw?Sandaling natigilan si Irina, hindi agad makapag-react. Bago pa niya lubusang maunawaan ang nangyayari, idinikit na ni Alec ang isang maliit na kutsara ng lugaw sa kanyang labi. Wala siyang magawa kundi lunukin ito.Sakto lang ang init ng lugaw—hindi masyadong mainit, hindi rin malamig. Magaan sa panlasa pero malasa. Malambot at makinis ang hiwa ng isda, parang natutunaw sa kanyang dila.Habang dumadaloy ang init ng pagkain sa kanyang sikmura, isang uri ng kaaliwan ang bumalot sa kanya. Sa isang iglap, pakiramdam ni Irina na para silang isang tunay na magkasintahan—dalawang taong matagal nang magkasama, natural na nag-aaruga sa isa't isa.Napangiti siya nang bahagya sa isiping iyon.Ngunit agad ding naglaho ang init sa kanyang dibdib nang mapansin niyang nagtaas ng kilay ang lalaki, saka siya sinamaan ng tingin. Inabot nito ang kanyang payat na braso, marahang pinisil bago malamig na nagsalita."Buto't balat ka. Wala man lang kahit konting laman.
Maya-maya lang, napansin ni Irina na may kakaiba. Matigas ang katawan ng lalaki, hindi pantay ang paghinga, at mainit ang balat—hindi sa paraang nakasanayan niya, kundi parang may lagnat.Mabilis na lumitaw ang pag-aalala sa kanyang mga mata. “Ikaw… anong nangyayari sa’yo?” tanong niya, kinakabahan."‘Wag kang gumalaw," utos nito, may bahid ng pagpipigil sa tinig.Kumunot ang noo ni Irina. "May sakit ka ba? Nilalagnat ka ba? Tatawag ako ng doktor! Hindi kita kayang buhatin mag-isa—"Bigla siyang napatigil. Hindi sumagot si Alec.Sa halip, isang iglap lang, sinipa niya ang kumot palayo, tumayo mula sa kama, at walang anumang saplot na dumaan mismo sa harap niya.Natulala si Irina.Agad na namula ang kanyang mukha.Wala man lang itong alinlangan nang kunin ang tsinelas at isuot iyon—na para bang walang ibang tao sa silid.At parang naramdaman nito ang reaksyon niya, kaya lumingon ito, may bahagyang pangisi sa labi.“Hindi mo pa ba ‘yan nakikita dati?”Lalong uminit ang kanyang mga pisng
Nanatiling malamig ang ekspresyon ni Alec habang nagsalita."Oo. Si Anri man ay bihag ko, pero hindi ko siya maaaring itabi sa akin araw-araw. Inaasahan mo bang itigil ko ang buong buhay ko para lang alagaan ang anak mo? Kaya mo ba akong bayaran para doon?"Napipi si Irina, mahigpit na pinagdikit ang kanyang mga labi."Kaya papasok siya sa kindergarten," dugtong ni Alec, malamig ang boses. "At ang matrikula niya? Ibabawas iyon sa utang mo sa akin. Kapag nabayaran mo na, malaya na kayong mag-ina."Sa likuran nila, halos hindi mapigilan ni Greg ang matawa. Ilang beses na siyang muntik mapasubsob sa kakapigil ng kanyang tawa, pero nagawa niyang magpakatatag.Dahil siya lang ang nakakaalam ng totoo.Sa loob ng anim na taon, walang tigil na hinanap ni Alec si Irina. Hindi siya natulog nang maayos, hindi siya tumigil, sinuyod niya ang bawat sulok ng bansa, sumusunod sa kahit anong bahid ng bakas niya.Para kay Irina, binalewala niya ang kasunduan ng kanilang pamilya at tinapos ang kasal nil
Nagulat si Queenie at napatigil sa takot.Sabayan nilang lumingon ni Irina at Mari at nakita nila ang isang babae sa edad na limampu, na galit na galit at mabilis na papalapit sa kanila, may mga kamay sa balakang at ang mukha’y pulang-pula sa galit.Agad na sumiksik si Queenie sa likod ni Mari, ang boses niya ay nanginginig at puno ng luha.“Mom, anong ginagawa mo dito? Dalawang araw na! Hindi ka pa ba galit? Halos magutom ako nitong mga nakaraang araw…”Pinigilan niya ang hikbi at ipinutok ang kanyang boses. “Si Mari ang nag-alaga sa’kin, at binigyan ako ulit ng HR ng pagkakataon. Nabalik na ako sa trabaho. Alam kong nagkamali ako, okay? Hindi ba’t oras na para patawarin na ako?”Biglang sumabog ang babae. “Walang kahihiyang bata ka!” Puno ng masakit na mga salitang naglalabas ng galit.Nakatayo si Queenie, hindi makagalaw, hindi makapaniwala sa mga binitiwan na salita ng kanyang ina. “Mom… bakit mo ako sinisigawan ng ganito?”“Boba, nakakahiya ka! Akala mo hindi kita nakikita? Ibiga
"Keep investigating!" Alec's voice turned suddenly cold and ruthless on the other end of the line."Opo, Young Master!" agad na tugon ni Greg.Dagdag pa ni Alec, "Gawin mong pangunahing prioridad ito. Kalimutan mo na muna ang iba.""Nauunawaan ko, Young Master," walang pag-aalinlangang sagot ni Greg.Matapos ang tawag, sandaling napatigil si Alec sa itaas bago bumaba.Sa ibaba, gising na si Irina.Maaga siyang nagising at naglaan ng oras sa kanyang skincare routine. Halos wala nang bakas ng mga pasa sa kanyang mukha na iniwan ni Linda ilang araw na ang nakalipas—yung sapatos na siyang ginamit sa pananakit sa kanya. Gumamit siya ng kaunting langis na bigay ni Queenie, at napakahusay ng epekto nito—walang masangsang na amoy.Nagtapos siya sa isang manipis na patong ng foundation. Ang resulta: mas preskong itsura, mas matingkad ang kanyang natural na ganda.Pagkalabas niya ng banyo, nasalubong niya si Alec na naka-bathrobe.Kahit banayad lang ang kanyang makeup—halos hindi halata—agad it
“Oh.” Irina’s cheeks flushed slightly, but she didn’t say anything more.Alam niyang ang ganitong klaseng event ay tiyak na maingat na inihanda ng Beaufort Group. Ang kailangan lang niyang gawin ay dumaan. Maliwanag sa kanya ang kanyang papel. Hindi siya magsasalita ng wala sa lugar sa event. Kung kinakailangan, puwede niyang gawing isang magandang palamuti—tahimik na nakaupo sa gilid.Ibinaba ni Irina ang kanyang mga kutsara at mangkok, at sinabi, "Kung wala nang iba, dapat ay maglaan ka ng oras kay Anri. Matagal na kayong hindi naglalaro, at spoiled na siya—hindi na siya nasisiyahan sa mga laro ko. Mahilig na siya sa mga intellectual na laro, yung mga tanging ikaw lang ang makakasabay. Kaya kayo na lang ni Anri ang maglaro. Ako, pupunta lang ako sa desk ko saglit—may mga drafts pa akong kailangang tapusin."Ibinaba ng lalaki ang kanyang mga chopsticks at tinanong, "Talaga bang gusto mo ang trabaho mo nang ganoon na lang?"Pinagkibit ni Irina ang labi, tapos tumango. "Oo naman.""Gaa
Nang makita ni Irina ang lalaking nakatayo sa harap niya, kusa siyang napalinga—kaliwa, kanan, harap, likod.Tama nga ang kutob niya. Lahat ng taong nasa paligid ay tila napatigil sa galaw, napipi, o nanlaki ang mga mata sa gulat.Para bang ang lalaking nakasandal sa pinto ng sasakyan ay si Kamatayan mismo.Pati sina Mari at Queenie na nasa magkabilang gilid niya ay napahinto at napatulala.Makaraan ang ilang segundo, bahagyang tinulak siya ni Mari at pautal na sinabi, “Ah… Mrs. Beaufort, siguro ikaw na ang mauna.”Tumango si Queenie bilang pagsang-ayon, halatang natigilan din.Kagat-labi, dahan-dahang lumapit si Irina kay Alec habang kinakalikot ang mga daliri sa kaba.“Bakit? Hindi ka ba natutuwa na makita ako?” tanong ni Alec, waring walang pakialam, habang binubuksan ang pinto ng sasakyan.Sa likod niya, biglang natahimik ang mga usisero’t nakikining mula sa mga pintuan at bintana. Namutla ang mga mukha nila na parang binuhusan ng malamig na tubig.Hinawakan niya ang pinto ng kots
On the other end of the phone, Alexander was so stunned by Alec’s reply that he nearly choked.It took him a long moment to regain his breath.“So,” he finally said, voice tight with disbelief, “you’re planning to make your relationship with Irina public to the entire city?”“It’s already public,” Alec replied calmly.Alec added nonchalantly, “As for the wedding ceremony, I’ll pick another day.”Tumaas ang boses ni Alexander, puno ng hindi pagkakasunduan.“At sa tingin mo ba ang kasal mo—isang napakahalagang kaganapan sa buhay mo—ay hindi nararapat ipabatid sa iyong mga lolo’t lola, tiyahin, at sa akin, lahat tayo sa lumang bahay?”Tahimik na sumagot si Alec, hindi nagmamadali.“Hindi ba’t dinala ko si Irina sa lumang bahay kalahating buwan na ang nakalipas? Ipinaliwanag ko na lahat. Binigay pa nga ng matandang babae ang kanilang pamana—ang yellow wax stone—kay Irina. Dad, nakakalimutan mo na ba bago ka pa mag-seventy?”“Ikaw—!” Si Alexander ay nawalan ng salitang kayang ipagsalita, h
Ang dalagang nasa litrato ay nakangiti nang maliwanag—animo'y sumisikat na araw. Mistulang isang mirasol ang dating niya—punô ng init at liwanag. May mga biloy siya sa magkabilang pisngi, at ang mumunti niyang labi, kulay rosas, ay bahagyang nakabuka, ipinapakita ang pantay-pantay at mapuputing ngipin. Lahat ng iyon ay malinaw na kuha sa larawan.May singkit na talukap si Irina at malalaking matang punô ng damdamin. Kapag siya’y ngumiti, tila walang kamalay-malay sa kasamaan ng mundo—isang inosente at masiglang dalaga.Minsan lang nakita ni Alec ang ganoong ngiti mula kay Irina. Anim na taon na ang nakalilipas, sa isang bihirang sandali ng kapayapaan sa pagitan nila. Dalawa o tatlong araw lang iyon, pero sa panahong ‘yon, ngumiti siya sa kanya nang ganoon katamis.Ngunit sandali lamang ang lahat.Nang akalain ni Alec na may balak si Irina laban sa pamilya ni Zoey, hindi siya nagdalawang-isip—itinaboy niya ito nang walang kahit kapiranggot na awa.Simula noon, hindi na muling bumalik a
Juancho was unfazed. “Relax, they’re just a few photos—what’s the big deal? I, Juancho, am not afraid of Young Master.”Pumait ang mukha ni Marco at mariin siyang pinagalitan, “Baka hindi ka natatakot, pero ako takot! At pati na si Irina! Ayokong magkaroon ng maling impresyon si Young Master tungkol sa kanya. Sobrang dami na ng pinagdadaanan niya. Tama na—huwag nang magkuha pa ng mga larawan!”Tinutok ni Juancho ang kamera at tumawa. “Huli na. Nakapagkuha na ako ng ilang set bago mo pa ako napansin. Marco, sobrang higpit mo naman. Tsk.”Sinamaan siya ni Marco ng tingin, hindi makapagsalita.Habang patuloy na kumukuha ng litrato si Juancho, mahinang sinabi sa sarili, “Ang gaganda ng tatlong babaeng 'yan. Paano ko hindi 'yan napansin dati?”Tumawa siya at bumaling kay Marco. “Alam mo, talagang nagiging parang yung mga kasama mong tao. Dati, pag nakikita ko si cousin ng cousin mo—si Miss Queenie—gusto ko nang magsuka. Akala ko, isa lang siyang probinsyanang walang kaalam-alam na nagpapan
Maingat na pinunasan ni Queenie ang maliit na kahon na bakal sa kanyang kamay bago siya nagsalita, medyo nahihiya ang tono.“Ah… medyo luma na ang itsura, pero ang laman nito ay maganda talaga. It’s, uh… rat pup oil.”Nabulunan si Mari sa iniinom niya. “Pfft… ano’ng sabi mo?”Pati si Irina ay tila natigilan.Kumuha pa si Queenie ng isang malaking subo ng maasim na isda, ngumunguya nang mabagal, saka ipinaliwanag, “Gawa ito sa bagong silang na mga daga—yung wala pa talagang balahibo. Ibababad sila sa langis ng linga nang ilang buwan, tapos saka sasalain ang langis.”Hindi makapagsalita si Mari.“Para saan naman ‘yan, ha? Queenie, huwag mong sabihing kaya ka pala mainitin ang ulo, mahilig mang-insulto, at parang reyna kung umasta ay dahil sa kakaibang panlasa mo sa pagkain? Yung iba, toyo, suka, o bawang ang ginagamit pampalasa—ikaw, langis ng daga?!”Hindi naman nagalit si Queenie sa pang-aasar ni Mari.Sanay na kasi siyang wala masyadong kaibigan.Ang pinsan niyang pormal at palaging
Sumunod si Queenie kay Irina at Mari, ang ulo’y nakayuko, at ang kanyang self-esteem ay nahulog na parang isang sirang coat na hinihila ng hangin.Si Mari, na hindi natatakot magsabi ng opinyon, ay nagmungkahi na pumunta sila sa isang marangyang buffet—999 bawat tao.At sa gulat ni Queenie, hindi man lang kumurap si Irina.Talaga nga, dinala sila roon.Halos 3,000 para sa tatlo—para lang sa lunch.Ang buffet restaurant ay napakalaki. Sa loob, ang dami ng mga putahe ay nakakalito. Mga mamahaling delicacies tulad ng orochi, sea urchin, sashimi, iba't ibang seafood, at pati na ang bird’s nest soup ay nakadisplay ng maganda. Pati ang “ordinaryo” na mga putahe ay may kasamang caviar sushi at spicy pickled fish na kayang magpagising ng patay.Nakatigil si Queenie at Mari sa harap ng pinto, nakabukas ang mga mata, kalahating bukas ang bibig.Hindi pa sila nakapunta sa ganitong klase ng lugar.Samantalang si Irina, kalmado lang.Hindi siya mapili sa pagkain. Lumaki siya na itinuro sa kanya na