Sandaling natulala si Greg, at sa tapat niya, parehong nagulat sina Marco at Irina.Hindi man lang nag-isip, agad na pumuwesto si Marco sa harap ni Irina, tila protektado siya mula kay Alec. May bahid ng kaba sa seryoso niyang ekspresyon habang tinititigan ang lalaki.“Alec… kung may problema ka, sa akin mo na lang ibunton. Huwag mong pahirapan si Irina. Sa huli, siya pa rin ang ina ng anak mo.”Saglit siyang tumigil, saka nag-aatubiling nagdagdag, “Kung may kailangan kang pagbayaran… ako na lang ang patayin mo o pagpilian mong pagpira-pirasuhin.”Hindi agad sumagot si Alec. Sa halip, mabilis niyang inalis ang kurbata at tinanggal ang unang ilang butones ng kanyang polo, inilantad ang matigas at bahagyang kayumangging balat sa ilalim.Malamig at walang emosyon ang kanyang boses. “Ano bang iniisip mo? Mainit sa loob ng sasakyan, kaya ko binuksan ang polo ko para lumamig.”Sandaling natigilan si Marco bago napansin ang pulang galos sa leeg ni Alec. Nagtataka niyang itinuro ito. “Uh… Ale
Marahil dahil sa bugbog na natamo mula kay Sharon at sa mga sampal ni Don Pablo sa lumang bahay ng mga Beaufort, bahagyang malabo ang pananalita ni Zoey, tila namamaga ang kanyang dila.Hindi maiwasan ni Alec ang mapangiting hinagpis. Ganito na siya ka-grabe mabugbog, pero may lakas pa siyang humingi ng tawad.Habang nakikinig sa paghingi nito ng paumanhin, lumipat ang tingin niya kay Anri, na mahigpit na hawak ang kamay ni Irina. Nakangiti ito nang matalino at may kapilyuhan sa mata, sabik na lumabas mula sa aparador.Sa isang sulyap sa labas, napansin ni Alec na nasa silid-kainan na ang kanyang ina at lola.Naiinip na, matalim siyang nagsalita kay Zoey, "Kung may sasabihin ka, bilisan mo."Nanginig ang boses ni Zoey."Young Master... hindi lang po ako pinarusahan ng lolo ko sa mansyon niyo. Pag-uwi ko, muli niya akong dinisiplina. Pinaluhod niya ako sa isang labadora at pinagsisi sa mga nagawa ko. Alam kong nagkamali ako. Ipinapangako ko, hinding-hindi na ako makikipagsigawan o maki
Habang pumuno ng tawanan ang buong kainan—ang mainit na ngiti ni Irina, ang maliliit na hagikhik ni Anri, at ang malakas na halakhak ni Greg—tahimik namang nakatayo si Alec sa pasilyo, tahimik na pinagmamasdan ang lahat.Sa unang pagkakataon sa maraming taon, ang bahay na dati’y malamig at walang sigla ay biglang nag-iba.Maliwanag.Mainit.Parang tahanan.Sanay siya sa katahimikan, sa isang bahay na walang kahit isang lingkod. Ngunit ngayon, para kay Irina at sa kanilang anak, kumuha siya ng mga propesyonal upang pamahalaan ang bahay. At sa isang banda, ang presensya ng ibang tao—ang tunog ng buhay—ay hindi na kasing bigat tulad ng inakala niya noon.Walang sabi-sabing lumabas siya mula sa study at naglakad papunta sa dining area.Nadatnan niya ang tatlo na magkakalapit, nakatutok ang mga mata sa telepono ni Greg habang pinagmamasdan ang kalunos-lunos na hitsura ni Zoey.Si Greg ang unang nakapansin sa kanya.Agad na natigilan ang kanyang tawa, at unti-unting nanigas ang kanyang mukh
Halatang wala talagang alam ang dalawang babaeng tsismosa tungkol kay Irina. Ni hindi nila napansin na ang babaeng kanilang pinaguusapan ay nasa harapan lang nila. Sa totoo lang, hindi man lang nila alam ang pangalan niya.Walang pakundangan silang nag-usap, sarap na sarap sa kanilang kwentuhan, hindi man lang iniisip kung sino ang maaaring nakikinig."Uy, narinig mo na ba? May nakuha akong balita mula sa mapagkakatiwalaang tao sa dating ari-arian ng mga Beaufort—inaamin na raw nila ang anak sa labas nila.""Ha? Totoo ba ‘yan? Bakit naman nila kikilalanin ang anak ng isang babaeng nahuli lang at dinala roon? Hindi ba’t tutol na tutol ang matatanda? Ang narinig ko pa nga, nakulong na raw ‘yang babae dati.""Kung tutuusin, hinding-hindi tatanggapin ng mga nakatatanda ang isang anak sa labas. Pero ang sabi-sabi, mahal daw ng matandang panginoon ang batang ‘yon. At isipin mo na lang—iisa lang ang lalaking tagapagmana ng pamilya, si Alec. Ang anak niya ang nag-iisang apo sa tuhod nila. Sin
Wala ni isang kaibigan si Irina sa kanyang Moments. Bihira rin siyang mag-post—dalawa o tatlong beses lang sa kabuuan.Ang una niyang entry ay simple ngunit puno ng damdamin:"Ligtas na rin sa wakas ang anak ko. Wala nang dapat ipag-alala."Kasunod nito ang siyam na larawan ni Anri, bawat isa punong-puno ng pagmamahal. Parang ibinuhos ni Irina ang lahat ng init ng kanyang puso sa bawat kuha.Ang pangalawang post ay mas personal:Nakahanap siya ng trabaho.Hindi lang basta trabaho—isang trabahong talagang gusto niya.Kasama nito ang larawan ng isang napakagarang gusali ng opisina at isang simpleng caption. Isang bihirang sulyap sa isang mas maaliwalas na pananaw sa buhay.At ang pinakahuling post—ang hindi inasahan ni Alec:"Makita lang ang babaeng ito na binubugbog nang ganito… bakit ang sarap sa pakiramdam? Ang sarap, ang sarap. Gusto ko na lang umupo sa isang sulok, yakapin ang mga tuhod ko, at tumawa. Uh ha ha ha."Kalakip nito ang ilang pangit na litrato ni Zoey—lahat ng posibleng
Narinig ni Irina ang matinis na sigaw ng babae at napatingala siya rito.Bihis na bihis ito sa mamahaling gown, nakatayo sa matataas na takong na lampas sampung sentimetro. Bawat kilos niya ay nagpapakilos din sa malalaking hikaw niyang kumikinang sa liwanag, bumagay sa mahaba at alon-alon niyang itim na buhok na lalong nagbigay sa kanya ng kagandahan at karisma. Ngunit sa kabila ng kanyang kaakit-akit na anyo, malamig at punung-puno ng pangmamaliit ang tingin niya kay Irina.Muli siyang nagsalita, puno ng panunuya ang tinig. “Tinanong kita—anong ginagawa mo rito?”Sa tapat ni Irina, napaatras si Mari, halatang takot. Pasimple siyang sumipa sa paa ni Irina sa ilalim ng mesa—isang tahimik na babala. Hindi na niya kailangang magsalita. Nakuha agad ni Irina ang ibig niyang iparating.Ang babaeng ito… hindi siya dapat kasamaan ng loob.Muli niyang pinagmasdan ang babae. Hindi niya ito kilala.Saglit na dumaan sa isipan niya ang isang katanungan—ipinanganak ba talaga siyang dapat kasuklama
Nasa dalawampu’t ilang taong gulang pa lang ang lalaking nasa harapan niya—hindi mas matanda kay Duke—at may kung anong pamilyar sa kanya. Ngunit gaano man niya subukang alalahanin, hindi niya matukoy kung saan at kailan niya ito nakita.Tinitigan niya ang nakangiting mukha ng lalaki, ngunit wala siyang mahugot na alaala."Ikaw... hindi kita kilala," diretsong sagot niya.Nag-alingawngaw ang mga buntong-hininga ng pagkabigla sa buong cafeteria.Juancho!Ang pangalawang pinakamalaking shareholder ng kumpanya!Hindi man dambuhala ang kumpanyang ito—may ilang daang empleyado lamang at taunang kita na aabot sa daan-daang milyon—ang tunay nitong lakas ay nasa mga may-ari nito. Bawat isa sa kanila ay nagmula sa makapangyarihan at iginagalang na mga pamilya.Halimbawa, si Marco ay isang inapo ng isang prominenteng pamilya sa South City.At si Juancho?Nagmula siya sa pinakaunang pamilya ng mga elite sa pulitika. Hindi man ang pinakamataas ang ranggo ng kanyang ama, ang nakababata nitong kapa
Matapos ang mahabang katahimikan, muling nagsalita si Juancho. “Unang araw mo pa lang sa trabaho, wala ka pa dapat masyadong ginagawa. Bakit abala ka na agad? Kung pinapaovertime ka na ng boss mo sa unang araw mo pa lang, hindi maganda ‘yan para sa kumpanya. Kakausapin ko siya!”Tumaas ang kilay ni Juancho at may nanunuksong ngiti sa labi. “Ayan, wala nang problema sa overtime. Ano pang dahilan mo para tanggihan ako?”“Hindi,” sagot ni Irina, malamig ang boses.Bago pa siya makapag-react, kinuha na nito ang natitirang mga pinggan at tuluyang lumayo.Nanatiling tulala si Juancho.Pinanood niya ang papalayong pigura ng dalaga, saka natawa at napailing. Mahinang bulong niya, “Ang kulit rin nito.”Samantala, ang mga empleyado sa paligid—lalo na ang mga babae—ay natigilan. “...”Saksi sila sa mismong sandaling tinanggihan ng isang bagong empleyado si Juancho, at sa halip na magalit o mapahiya, tila wala lang ito sa kanya.Kung hindi man siya apektado, ibang usapan naman para sa mga babaeng
He was choking too—on his own breath this time. Twice in one morning, Irina had caught him off guard. Who would’ve thought she had such a knack for teasing?Earlier, with just one sentence—“She’s your child too.”—she had shaken him so much, he nearly skipped work altogether.And now? In front of Greg, she leaned in close, naturally resting against him as she fixed his tie.Parang… mag-asawang matagal nang nagsasama. Isang misis na nahuling palabas ang asawa nang medyo magulo ang ayos—at walang pag-aalinlangan, inayos agad ang kuwelyo nito.Napaka-natural ng kilos ni Irina. Parang likas na likas. At sa simpleng sandaling iyon… may kumislot sa loob ni Alec.Bihirang magpakita si Irina ng ganoong lambing. At si Alec—bihira ring hayaang maramdaman sa sarili na siya ay asawa nito. Pero ang munting pagbabagong ito… mas matindi ang epekto kaysa inaasahan niya.Para sa isang lalaking nakapatay na ng buhay, nanatiling kalmado kahit sa gitna ng kaguluhan… ito ang nagpapabilis ng tibok ng puso n
Nang mapansing sandaling natigilan ang lalaki, biglang narealize ni Irina na baka nagmistulang nanliligaw siya sa sinabi niya kanina.Muli siyang namula sa hiya.Ngunit hindi na pinansin pa iyon ng lalaki. Tumayo ito at nagsabing, “Male-late na tayo—kailangan na nating umalis.”Tumango si Irina. “Sige.”Hinawakan nilang dalawa ang kamay ni Anri, at sabay-sabay silang lumabas ng bahay—isang pamilyang magkasama.Sa likuran nila, napabuntong-hininga nang magaan sina Yaya Nelly at Gina.Mahinang bulong ni Yaya Nelly, “Napakabait talaga ni Madam. At kahit tahimik lang si Sir, ni minsan hindi siya naging masama sa amin bilang mga kasambahay. Hindi ko talaga maintindihan kung bakit may mga tao pa ring nagpapakalat ng masasamang tsismis tungkol sa kanya online. Kung alam ko lang kung sino, baka harapin ko pa sila.”“Hindi na kailangan iyon, Yaya Nelly,” sagot ni Gina nang kalmado. “Kanina lang ng umaga, binura na lahat ng mga public post. Kapag bumabalik si Sir, agad na inaayos ang lahat.”La
Her kiss was still clumsy—awkward and hesitant. She pressed her lips to his several times, unsure what to do next, pausing often, her mind stalling like a short-circuited wire.She was utterly lost.Her uncertainty made Alec nearly lose his patience.With a swift motion, he pulled her back with one arm and cradled the back of her head with the other, forcing her to look up at him. His tone turned cold.“Stupid,” he snapped.Pinagtitinginan siya ni Irina, medyo nabigla.“Matagal na kitang tinuturuan, at hindi mo pa rin kayang humalik nang maayos?” tanong niya.Bahagyang bumuka ang labi ni Irina, walang masabi. Paano niya ipagtatanggol ang sarili?Kasalanan ba niya?Tuwing lumalapit si Alec sa kanya, hindi naman talaga pagtuturo ang nangyayari—pinapalakas siya ni Alec. Bawat pagkakataon, hindi lang niya kinukuha ang kanyang hininga; pati na ang kanyang mga isip. Nagiging blangko ang utak niya, at sumusunod na lang siya sa kanyang gabay, walang kakayahang matutunan ang anuman.Kailan pa
“Irina! Wala kang utang na loob! May konsensiya ka pa ba?” galit na sigaw ni Zoey mula sa kabilang linya. “Sinalo ka ng mga magulang ko at inalagaan ng halos walong taon, tapos ganito ang isusukli mo? Pag-aawayin mo pa sila?”Kahit pa si Alec ang napangasawa ni Irina, hindi siya natatakot dito.Pumunta siya ng Kyoto kasama ang kanyang lolo para sa gamutan nito, at hindi siya umalis sa tabi nito kahit isang araw. Sa panahong ‘yon, nasaksihan niya kung gaano kalalim ang koneksyon ng kanyang lolo sa mga makapangyarihan sa kapitolyo.Doon niya lubusang naunawaan kung bakit mataas ang pagtingin sa kanya sa syudad—kung bakit pati si Alec ay nagbibigay-galang sa kanya.Hindi pinalalaki ang sinasabi tungkol sa impluwensiya ng kanyang lolo. Konektado ito sa mga pinakamaimpluwensyang tao sa buong bansa.At dahil doon, wala siyang dahilan para matakot kay Irina—kahit pa napangasawa nito ang isang diyos.Samantala, kalmadong naglinis ng lalamunan si Irina bago tumugon sa mahinahon ngunit matigas
Sa kabilang linya, hindi na pinilit pa ni Cassandra na itago ang kanyang pagkabigo."Lahat ng kasalanan ni Irina! Kung hindi dahil sa kanya, hindi kami mag-aaway ng iyong ama ng ganito!"Napblink si Zoey."Wait… talagang nagbuno kayo?""Oo!" sagot ni Cassandra nang walang pag-aalinlangan.Pumait ang mukha ni Zoey, at tumaas ang tono ng kanyang boses."Si Irina! Ang kasuklam-suklam na babaeng iyon!"Ibinaba niya ang telepono nang walang salitang sinabi, ang kanyang mga kamao ay nakakumpol ng husto, ang mga daliri ay namumuti.Kung si Irina ay nasa harap niya noon, malamang na talagang susubukan niyang sirain ito.Walang pag-aalinlangan, tinawagan niya ang numero ni Irina.Samantala, sa isang ganap na ibang mundo...Mahimbing pa ring natutulog si Irina, mahigpit na niyayakap ni Alec.Ang emosyonal na bigat ng mga nakaraang araw ay sa wakas ay nagsimulang magpakita ng epekto. Kagabi, siya ay umiyak, ngumiti, bumagsak, at niyakap ng mahigpit ng lalaking minamahal niya.At ngayon, sa kauna
Nang gabing iyon, habang mahimbing na natutulog si Irina sa mga braso ni Alec—wala ni isang panaginip, tanging katahimikan—si Zoey, malayo sa Kyoto, ay umiiyak hanggang madaling araw.Pagdapo ng umaga, magaspang na ang kanyang boses, namumugto ang mga mata, at ang mga itim na bilog sa ilalim ng kanyang maputlang mukha ay nagbigay-diin sa kanyang pagod na hitsura. Nang dumating ang mga doktor sa ospital para sa kanilang mga routine check-up kay Don Pablo, nagulat sila sa nakita nilang hitsura ni Zoey.Isa sa mga batang babae na intern ay halos mapaiyak sa nakakatakot na itsura ni Zoey.Nakatayo si Zoey doon, ang mga mata'y malabo at walang buhay, parang ang liwanag sa kanya ay naubos na.Matapos magtapos ang pagsusuri ng mga doktor kay Don Pablo at kumpirmahin na wala nang seryosong kondisyon, tahimik nilang iniwan ang silid. Ang hangin sa loob ng ward ay naging mabigat at tahimik.Pagkatapos, nilapitan ni Zoey ang kama ng matanda at tumayo sa tabi nito.“Lolo…” mahina niyang sambit. A
Kinuha ni Manager Santos, ang hepe ng planning department, ang telepono habang nanginginig ang mga kamay at agad na tinawagan si Greg, na noo’y mahimbing pa ang tulog.Pagkarinig ng aligagang paliwanag ni Manager Santos, agad nagising si Greg at nagmulat, tuluyang nawalan ng antok.“Assistant Greg, anong ibig sabihin nito ni Mr. Beaufort? Pinadalhan niya kami ng ganito ka-pribadong mga litrato… Gusto ba niyang gawin naming pampublikong kampanya ito? Ang alam ko, walang-awang tao si Mr. Beaufort pagdating sa mga kalaban niya, pero ito—parang sarili niya ang pinaparusahan niya.”Napatawa si Greg.“Pfft… Hindi mo talaga kilala si Mr. Beaufort. Oo, totoo, malupit siya—pero sa totoo lang, napaka-romantiko rin niya.”“Ano raw?”Hindi makapaniwala si Manager Santos sa narinig. Pinakiramdaman pa niya ang mga tenga niya, iniisip kung barado ba ang mga ito o mali lang talaga ang dinig niya.“Oo,” muling sabi ni Greg. “Romantiko si Mr. Beaufort.”Alam ng lahat sa Beaufort Group—libo-libong emple
His kiss was gentle—so gentle it felt like an apology.But it was that softness, that unbearable tenderness, that made her break.Tears streamed down Irina’s face.She hadn’t cried all day.Pinagkagat niya ang kanyang mga ngipin, itinataas ang ulo, at nilakad ang bawat malupit na sandali nang buo ang kanyang dangal. Malakas siya. Pero ngayon, sa kanyang mga bisig, sa wakas ay nagbigay siya.Walang sinabi ang lalaki. Tahimik lang niyang pinahid ang mga luha mula sa kanyang mga mata, isa-isa, at niyakap siya nang mas mahigpit, parang ang sakit na nararamdaman niya ay kanyang isinusuong.Nang bumaba si Alec mula sa eroplano kaninang araw, bumalik siya ng may galit sa kanyang mga ugat. Bumalik siya sa South City para sa isang layunin: kunin ang pinakabago niyang custom-made na baril at maghiganti.Pero nang pumasok siya sa bahay—nasilayan niya ang liham.Ang liham na iniwan niya. Ang sulat kamay ay eksaktong pareho ng note na isinulat niya anim na taon na ang nakalipas, noong unang magkak
On the other end of the line, Nicholas froze, completely stunned.Matapos ang mahabang katahimikan, nauutal na sinabi ni Nicholas, “Young Master? Hindi ba’t nasa Kyoto ka? Bakit ka—”“Bumalik ako nang maaga,” malamig na sagot ni Alec. “Pinagsamantalahan ang asawa ko.”“Asawa mo?” Napatigil si Nicholas, at unti-unting pumasok sa isip niya ang isang nakakatakot na pag-iisip, ngunit tinanong pa rin niya ito, nang walang lakas, naghahanap ng kumpirmasyon.“Irina,” sagot ni Alec nang walang alinlangan.Nakatayo si Nicholas, hindi makapaniwala.Clatter—Nalaglag ang telepono mula sa kanyang kamay at tumama sa sahig.Si Cassandra, na halos sugatan at bugbog, ay lumapit at nagtanong ng may pag-aalala, “Anong nangyari?”Ang mukha ni Nicholas ay naging puti parang multo. “Si Irina… at si Alec… nagpakasal sila.”“…Ano?” Mabilis na kumurap si Cassandra.At ilang sandali pagkatapos, ang sigaw ni Cassandra ay parang isang kutsilyo na tumagos sa silid. “Ano ang sinabi mo?! Nagpakasal si Young Master