Halatang wala talagang alam ang dalawang babaeng tsismosa tungkol kay Irina. Ni hindi nila napansin na ang babaeng kanilang pinaguusapan ay nasa harapan lang nila. Sa totoo lang, hindi man lang nila alam ang pangalan niya.Walang pakundangan silang nag-usap, sarap na sarap sa kanilang kwentuhan, hindi man lang iniisip kung sino ang maaaring nakikinig."Uy, narinig mo na ba? May nakuha akong balita mula sa mapagkakatiwalaang tao sa dating ari-arian ng mga Beaufort—inaamin na raw nila ang anak sa labas nila.""Ha? Totoo ba ‘yan? Bakit naman nila kikilalanin ang anak ng isang babaeng nahuli lang at dinala roon? Hindi ba’t tutol na tutol ang matatanda? Ang narinig ko pa nga, nakulong na raw ‘yang babae dati.""Kung tutuusin, hinding-hindi tatanggapin ng mga nakatatanda ang isang anak sa labas. Pero ang sabi-sabi, mahal daw ng matandang panginoon ang batang ‘yon. At isipin mo na lang—iisa lang ang lalaking tagapagmana ng pamilya, si Alec. Ang anak niya ang nag-iisang apo sa tuhod nila. Sin
Wala ni isang kaibigan si Irina sa kanyang Moments. Bihira rin siyang mag-post—dalawa o tatlong beses lang sa kabuuan.Ang una niyang entry ay simple ngunit puno ng damdamin:"Ligtas na rin sa wakas ang anak ko. Wala nang dapat ipag-alala."Kasunod nito ang siyam na larawan ni Anri, bawat isa punong-puno ng pagmamahal. Parang ibinuhos ni Irina ang lahat ng init ng kanyang puso sa bawat kuha.Ang pangalawang post ay mas personal:Nakahanap siya ng trabaho.Hindi lang basta trabaho—isang trabahong talagang gusto niya.Kasama nito ang larawan ng isang napakagarang gusali ng opisina at isang simpleng caption. Isang bihirang sulyap sa isang mas maaliwalas na pananaw sa buhay.At ang pinakahuling post—ang hindi inasahan ni Alec:"Makita lang ang babaeng ito na binubugbog nang ganito… bakit ang sarap sa pakiramdam? Ang sarap, ang sarap. Gusto ko na lang umupo sa isang sulok, yakapin ang mga tuhod ko, at tumawa. Uh ha ha ha."Kalakip nito ang ilang pangit na litrato ni Zoey—lahat ng posibleng
Narinig ni Irina ang matinis na sigaw ng babae at napatingala siya rito.Bihis na bihis ito sa mamahaling gown, nakatayo sa matataas na takong na lampas sampung sentimetro. Bawat kilos niya ay nagpapakilos din sa malalaking hikaw niyang kumikinang sa liwanag, bumagay sa mahaba at alon-alon niyang itim na buhok na lalong nagbigay sa kanya ng kagandahan at karisma. Ngunit sa kabila ng kanyang kaakit-akit na anyo, malamig at punung-puno ng pangmamaliit ang tingin niya kay Irina.Muli siyang nagsalita, puno ng panunuya ang tinig. “Tinanong kita—anong ginagawa mo rito?”Sa tapat ni Irina, napaatras si Mari, halatang takot. Pasimple siyang sumipa sa paa ni Irina sa ilalim ng mesa—isang tahimik na babala. Hindi na niya kailangang magsalita. Nakuha agad ni Irina ang ibig niyang iparating.Ang babaeng ito… hindi siya dapat kasamaan ng loob.Muli niyang pinagmasdan ang babae. Hindi niya ito kilala.Saglit na dumaan sa isipan niya ang isang katanungan—ipinanganak ba talaga siyang dapat kasuklama
Nasa dalawampu’t ilang taong gulang pa lang ang lalaking nasa harapan niya—hindi mas matanda kay Duke—at may kung anong pamilyar sa kanya. Ngunit gaano man niya subukang alalahanin, hindi niya matukoy kung saan at kailan niya ito nakita.Tinitigan niya ang nakangiting mukha ng lalaki, ngunit wala siyang mahugot na alaala."Ikaw... hindi kita kilala," diretsong sagot niya.Nag-alingawngaw ang mga buntong-hininga ng pagkabigla sa buong cafeteria.Juancho!Ang pangalawang pinakamalaking shareholder ng kumpanya!Hindi man dambuhala ang kumpanyang ito—may ilang daang empleyado lamang at taunang kita na aabot sa daan-daang milyon—ang tunay nitong lakas ay nasa mga may-ari nito. Bawat isa sa kanila ay nagmula sa makapangyarihan at iginagalang na mga pamilya.Halimbawa, si Marco ay isang inapo ng isang prominenteng pamilya sa South City.At si Juancho?Nagmula siya sa pinakaunang pamilya ng mga elite sa pulitika. Hindi man ang pinakamataas ang ranggo ng kanyang ama, ang nakababata nitong kapa
Matapos ang mahabang katahimikan, muling nagsalita si Juancho. “Unang araw mo pa lang sa trabaho, wala ka pa dapat masyadong ginagawa. Bakit abala ka na agad? Kung pinapaovertime ka na ng boss mo sa unang araw mo pa lang, hindi maganda ‘yan para sa kumpanya. Kakausapin ko siya!”Tumaas ang kilay ni Juancho at may nanunuksong ngiti sa labi. “Ayan, wala nang problema sa overtime. Ano pang dahilan mo para tanggihan ako?”“Hindi,” sagot ni Irina, malamig ang boses.Bago pa siya makapag-react, kinuha na nito ang natitirang mga pinggan at tuluyang lumayo.Nanatiling tulala si Juancho.Pinanood niya ang papalayong pigura ng dalaga, saka natawa at napailing. Mahinang bulong niya, “Ang kulit rin nito.”Samantala, ang mga empleyado sa paligid—lalo na ang mga babae—ay natigilan. “...”Saksi sila sa mismong sandaling tinanggihan ng isang bagong empleyado si Juancho, at sa halip na magalit o mapahiya, tila wala lang ito sa kanya.Kung hindi man siya apektado, ibang usapan naman para sa mga babaeng
Lumingon si Irina at nakita si Linda na papalapit, matigas ang tindig at madilim ang ekspresyon.“Linda,” malumanay niyang bati.Ngunit sa halip na bumati pabalik, matalim na binitiwan ni Linda ang tanong, “Kabit ka ba?” Matulis ang kanyang boses, halos parang inaakusahan siya—na para bang may inagaw si Irina mula sa kanya.Tahimik ang buong opisina.Lahat ng mata, nakatutok kay Irina.Kung ibang tao ang nasa sitwasyon niya, malamang ay natulala ito. Ang iba, lalo na ang mas emosyonal, baka napaiyak na. Ang iba nama’y baka sumabog sa galit.Pero si Irina?Walang kahit anong emosyon sa kanyang mukha. Nanatiling kalmado.“Pasensya na,” malamig niyang tugon, “sino bang asawa ang tinutukoy mo?”Nanigas ang ekspresyon ni Linda. “Anong ibig mong sabihin?”Kumiling si Irina nang bahagya, pareho pa rin ang banayad ngunit matatag na tono.“Kung tinatanong mo kung ako ang kabit ng asawa mo, pasensya na—hindi ko nga kilala ang asawa mo. Pero kung ako nga ang kabit niya, siguro mas dapat mong ayu
Si Irina ay kalmadong nagsalita, "Wala akong dapat sabihin."Kahit si Greg, na nagmamaneho, ay di napigilang lumingon saglit sa kanya.Talagang kakaiba si Madam. Sa lungsod na ito, siya lang ang may lakas ng loob na kausapin ang Young Master nang ganito. Wala nang iba pang magtatangkang gawin ito.Makalipas ang ilang saglit, bahagyang tinaas ni Alec ang kilay."Hindi naman ako nagtatrabaho sa kumpanya mo, paano ko malalaman? Kailangan mo pa ring sabihin sa akin."Bihira siyang magkaroon ng tiyagang pagmasdan ang isang babaeng sanay makipagsagutan, pero tila may sarili itong istilo sa pakikitungo sa mga sitwasyon.Napapalibutan na siya sa cafeteria, pero kalmado pa rin itong kumakain, tila walang nangyayari. Hindi man lang natinag.Talagang siya ang ina ni Anri.Biglang napagtanto ni Alec—ang talino, tuso, at matalas na isip ni Anri ay hindi lang nagmula sa kanyang ama. Ang ina nito ay kasing tindi rin.Malamig na sinulyapan ni Irina si Greg at kalmadong sinabi, "Hindi mo ba ipinapasok
Nang umagang iyon, hindi nakalampas kay Alec na medyo luma na ang suot ni Irina. Hindi niya ito binanggit noong umalis siya ng bahay, pero matapos ang kanyang pulong sa tanghali, agad siyang tumawag sa fashion department.Pagsapit ng gabi, dalawang buong trak ng mga kasuotan ang dumating sa kanilang tirahan, kasama ang apat na tagapaglingkod na walang tigil sa pagpasok ng mga mamahaling kasuotan sa loob ng bahay.Nanatiling nakatayo si Irina, tulala at hindi makapaniwala habang pinapanood ang sunod-sunod na pagpasok ng mga damit.Samantala, halos hindi mapakali si Anri sa sobrang tuwa, tila isang munting ibon na masayang nag-chichirp habang humahanga sa walang katapusang daloy ng magagandang kasuotan. Noong nakatira pa sila sa probinsya, hindi kailanman nagkaroon ng ganito kagagandang damit ang kanyang ina. Pero ngayon… ngayon ay napakarami na! Hindi na kaya tatawaging luma ng mga kaklase niya sa kindergarten ang mga suot ng kanyang mama?Matapos ang ilang sandali, natapos din ang pag
Juancho was unfazed. “Relax, they’re just a few photos—what’s the big deal? I, Juancho, am not afraid of Young Master.”Pumait ang mukha ni Marco at mariin siyang pinagalitan, “Baka hindi ka natatakot, pero ako takot! At pati na si Irina! Ayokong magkaroon ng maling impresyon si Young Master tungkol sa kanya. Sobrang dami na ng pinagdadaanan niya. Tama na—huwag nang magkuha pa ng mga larawan!”Tinutok ni Juancho ang kamera at tumawa. “Huli na. Nakapagkuha na ako ng ilang set bago mo pa ako napansin. Marco, sobrang higpit mo naman. Tsk.”Sinamaan siya ni Marco ng tingin, hindi makapagsalita.Habang patuloy na kumukuha ng litrato si Juancho, mahinang sinabi sa sarili, “Ang gaganda ng tatlong babaeng 'yan. Paano ko hindi 'yan napansin dati?”Tumawa siya at bumaling kay Marco. “Alam mo, talagang nagiging parang yung mga kasama mong tao. Dati, pag nakikita ko si cousin ng cousin mo—si Miss Queenie—gusto ko nang magsuka. Akala ko, isa lang siyang probinsyanang walang kaalam-alam na nagpapan
Maingat na pinunasan ni Queenie ang maliit na kahon na bakal sa kanyang kamay bago siya nagsalita, medyo nahihiya ang tono.“Ah… medyo luma na ang itsura, pero ang laman nito ay maganda talaga. It’s, uh… rat pup oil.”Nabulunan si Mari sa iniinom niya. “Pfft… ano’ng sabi mo?”Pati si Irina ay tila natigilan.Kumuha pa si Queenie ng isang malaking subo ng maasim na isda, ngumunguya nang mabagal, saka ipinaliwanag, “Gawa ito sa bagong silang na mga daga—yung wala pa talagang balahibo. Ibababad sila sa langis ng linga nang ilang buwan, tapos saka sasalain ang langis.”Hindi makapagsalita si Mari.“Para saan naman ‘yan, ha? Queenie, huwag mong sabihing kaya ka pala mainitin ang ulo, mahilig mang-insulto, at parang reyna kung umasta ay dahil sa kakaibang panlasa mo sa pagkain? Yung iba, toyo, suka, o bawang ang ginagamit pampalasa—ikaw, langis ng daga?!”Hindi naman nagalit si Queenie sa pang-aasar ni Mari.Sanay na kasi siyang wala masyadong kaibigan.Ang pinsan niyang pormal at palaging
Sumunod si Queenie kay Irina at Mari, ang ulo’y nakayuko, at ang kanyang self-esteem ay nahulog na parang isang sirang coat na hinihila ng hangin.Si Mari, na hindi natatakot magsabi ng opinyon, ay nagmungkahi na pumunta sila sa isang marangyang buffet—999 bawat tao.At sa gulat ni Queenie, hindi man lang kumurap si Irina.Talaga nga, dinala sila roon.Halos 3,000 para sa tatlo—para lang sa lunch.Ang buffet restaurant ay napakalaki. Sa loob, ang dami ng mga putahe ay nakakalito. Mga mamahaling delicacies tulad ng orochi, sea urchin, sashimi, iba't ibang seafood, at pati na ang bird’s nest soup ay nakadisplay ng maganda. Pati ang “ordinaryo” na mga putahe ay may kasamang caviar sushi at spicy pickled fish na kayang magpagising ng patay.Nakatigil si Queenie at Mari sa harap ng pinto, nakabukas ang mga mata, kalahating bukas ang bibig.Hindi pa sila nakapunta sa ganitong klase ng lugar.Samantalang si Irina, kalmado lang.Hindi siya mapili sa pagkain. Lumaki siya na itinuro sa kanya na
“Hindi ko lang talaga gusto ang mga taong katulad mo. Kung hindi kita gusto, wala akong pakialam sa iniisip mo.”Kahit na namumula at nagiging asul ang mukha ni Lina dahil sa hiya, nanatiling kalmado si Irina.Matiyagang hinati ni Irina ang mga gawain sa kanyang mesa at iniabot kay Lina.“Ito ang assignment mo para sa linggong ‘to. Kung may mga tanong ka, huwag mag-atubiling itanong sa’kin.”Hindi nakasagot si Lina.Ngunit bago pa man siya makapagsalita, tumalikod na si Irina at lumabas ng opisina nang hindi lumilingon.Paglabas ni Irina, nagkagulo ang buong opisina.Si Lina ang unang nagsalita, may halong pag-iyak sa boses.“Gusto ba ni Mrs. Beaufort na maghiganti sa’kin?”Mabilis na sumagot si Zian, “Hindi ganyan si Irina!”“Eh bakit hindi niya ininom ang milk tea na binigay ko?” reklamo ni Lina.Suminga si Xavier, isang kasamahan na lalaki. “Bakit naman kailangan niyang inumin ang milk tea mo?”Nagyukay si Yuan, “Ha, nilagyan mo ba ‘yan ng mga petal o kung ano?”Si Zian, ang pinaka
Sa kabilang linya, nag-alinlangan si Mari.“Irina… Mrs. Beaufort... sorry talaga. Hindi ko alam kung sino ka noon. Baka may nasabi akong hindi maganda, at… sana mapatawad mo ako.”Matalim ang boses ni Irina nang sumagot, “Mari! Kailan ka pa natutong utal-utal magsalita?”Hindi nakaimik si Mari. Takot na takot siya! Pero sa totoo lang, may bahid din ng inis sa puso niya para kay Irina.Naawa siya rito noon, nakaramdam pa nga ng simpatya—ni hindi niya alam na asawa pala ito ni Alec. Palihim pala ang pagkatao nito! At dahil doon, parang naramdaman niyang niloko siya.Boss pala ito sa simula pa lang!Maya-maya, lumambot na ang tono ni Irina, pilit inaalo si Mari.“Mari, higit isang buwan na tayong magkasama. Ni minsan, hindi kita narinig na nauutal. Kung hindi mo sasabihin kung ano talagang nangyayari, aakyat ako riyan at kakausapin ka nang harapan.”Agad na nataranta si Mari at napabulalas, “Huwag kang aakyat! Sobrang dami kong ginagawa ngayon! Kailangan ko na talagang bumalik sa trabaho
He was choking too—on his own breath this time. Twice in one morning, Irina had caught him off guard. Who would’ve thought she had such a knack for teasing?Earlier, with just one sentence—“She’s your child too.”—she had shaken him so much, he nearly skipped work altogether.And now? In front of Greg, she leaned in close, naturally resting against him as she fixed his tie.Parang… mag-asawang matagal nang nagsasama. Isang misis na nahuling palabas ang asawa nang medyo magulo ang ayos—at walang pag-aalinlangan, inayos agad ang kuwelyo nito.Napaka-natural ng kilos ni Irina. Parang likas na likas. At sa simpleng sandaling iyon… may kumislot sa loob ni Alec.Bihirang magpakita si Irina ng ganoong lambing. At si Alec—bihira ring hayaang maramdaman sa sarili na siya ay asawa nito. Pero ang munting pagbabagong ito… mas matindi ang epekto kaysa inaasahan niya.Para sa isang lalaking nakapatay na ng buhay, nanatiling kalmado kahit sa gitna ng kaguluhan… ito ang nagpapabilis ng tibok ng puso n
Nang mapansing sandaling natigilan ang lalaki, biglang narealize ni Irina na baka nagmistulang nanliligaw siya sa sinabi niya kanina.Muli siyang namula sa hiya.Ngunit hindi na pinansin pa iyon ng lalaki. Tumayo ito at nagsabing, “Male-late na tayo—kailangan na nating umalis.”Tumango si Irina. “Sige.”Hinawakan nilang dalawa ang kamay ni Anri, at sabay-sabay silang lumabas ng bahay—isang pamilyang magkasama.Sa likuran nila, napabuntong-hininga nang magaan sina Yaya Nelly at Gina.Mahinang bulong ni Yaya Nelly, “Napakabait talaga ni Madam. At kahit tahimik lang si Sir, ni minsan hindi siya naging masama sa amin bilang mga kasambahay. Hindi ko talaga maintindihan kung bakit may mga tao pa ring nagpapakalat ng masasamang tsismis tungkol sa kanya online. Kung alam ko lang kung sino, baka harapin ko pa sila.”“Hindi na kailangan iyon, Yaya Nelly,” sagot ni Gina nang kalmado. “Kanina lang ng umaga, binura na lahat ng mga public post. Kapag bumabalik si Sir, agad na inaayos ang lahat.”La
Her kiss was still clumsy—awkward and hesitant. She pressed her lips to his several times, unsure what to do next, pausing often, her mind stalling like a short-circuited wire.She was utterly lost.Her uncertainty made Alec nearly lose his patience.With a swift motion, he pulled her back with one arm and cradled the back of her head with the other, forcing her to look up at him. His tone turned cold.“Stupid,” he snapped.Pinagtitinginan siya ni Irina, medyo nabigla.“Matagal na kitang tinuturuan, at hindi mo pa rin kayang humalik nang maayos?” tanong niya.Bahagyang bumuka ang labi ni Irina, walang masabi. Paano niya ipagtatanggol ang sarili?Kasalanan ba niya?Tuwing lumalapit si Alec sa kanya, hindi naman talaga pagtuturo ang nangyayari—pinapalakas siya ni Alec. Bawat pagkakataon, hindi lang niya kinukuha ang kanyang hininga; pati na ang kanyang mga isip. Nagiging blangko ang utak niya, at sumusunod na lang siya sa kanyang gabay, walang kakayahang matutunan ang anuman.Kailan pa
“Irina! Wala kang utang na loob! May konsensiya ka pa ba?” galit na sigaw ni Zoey mula sa kabilang linya. “Sinalo ka ng mga magulang ko at inalagaan ng halos walong taon, tapos ganito ang isusukli mo? Pag-aawayin mo pa sila?”Kahit pa si Alec ang napangasawa ni Irina, hindi siya natatakot dito.Pumunta siya ng Kyoto kasama ang kanyang lolo para sa gamutan nito, at hindi siya umalis sa tabi nito kahit isang araw. Sa panahong ‘yon, nasaksihan niya kung gaano kalalim ang koneksyon ng kanyang lolo sa mga makapangyarihan sa kapitolyo.Doon niya lubusang naunawaan kung bakit mataas ang pagtingin sa kanya sa syudad—kung bakit pati si Alec ay nagbibigay-galang sa kanya.Hindi pinalalaki ang sinasabi tungkol sa impluwensiya ng kanyang lolo. Konektado ito sa mga pinakamaimpluwensyang tao sa buong bansa.At dahil doon, wala siyang dahilan para matakot kay Irina—kahit pa napangasawa nito ang isang diyos.Samantala, kalmadong naglinis ng lalamunan si Irina bago tumugon sa mahinahon ngunit matigas