Nanatili si Marco na nakatayo, tila nabigla sa diretsahang paghingi ni Irina ng pera. Hindi niya inaasahan na magiging ganoon kabilis ang paghingi ng babae.Matapos ang ilang saglit ng pag-iisip, nagsalita siya, ang tono ay magalang ngunit may kaunting alinlangan."Wala akong cash ngayon. Pero kung iiwan mo na lang ang numero mo, mabibigay ko sa’yo pagkatapos ng dinner."Tumango si Irina nang walang pag-aalinlangan, nagpapasalamat sa alok niya. "Oo, salamat." Ibinigay niya ang numero ng kanyang cellphone, isang simpleng palitan ng impormasyon sa pagitan ng dalawang estranghero na hindi pa nagkakaroon ng masyadong usapan.Bago pa man magpatuloy ang kanilang pag-uusap, isang boses ang tumawag mula sa kabila ng bulwagan. "Marco!"Luminga si Marco at nakita niyang papalapit si Duke, ang mukha nito ay may pamilyar na ekspresyon.Lumakad si Marco patungo sa kanya na may hawak na baso ng alak, at nagbigay ng kaswal na bati."Mr. Evans, anong balita sa’yo? Ano ang pinagkakabalahan mo ngayon?
Hindi sumagot si Irina kay Duke.Mabilis niyang natutunan na itinuturing siya ni Duke na isang pansamantalang aliwan—isang bagay na pinaglalaruan ng mga mayayaman kapag nababato sila. Hindi niya kayang maging bahagi ng kanilang laro, ngunit sa parehong oras, hindi rin niya kayang magalit sa isang tulad ni Duke.Nagpakita siya ng pilit na ngiti at patuloy na naglakad, umaasang makalayo sa sitwasyon nang mabilis.Ngunit hindi nagtagal, hindi pinayagan ni Duke na makaalis siya ng ganoon na lang.“Come on. Get in the car!” Ang tono niya ay pabiro at parang walang pakialam habang ang isa niyang braso ay nakasandal nang magaan sa bintana ng kotse.“Huwag kang matakot, hindi kita kakainin. Even if I wanted to, I don’t have the courage. My fourth cousin would chop me into meat sauce if I even tried.”Isang mabilis na sulyap ang ibinigay ni Irina kay Duke, naramdaman ang inis na kumikislap sa kanyang mga mata, ngunit hindi siya nagsalita. Mabilis ang tibok ng kanyang puso, hindi sigurado kung
Wala talagang balak si Duke na pabayaan siyang umalis nang walang dala. Malakas niyang sinabi, "Ako na ang bahala sa bayad, pero pag nakuha mo na ang sweldo mo, kailangan mong bayaran ako ng doble."Nag-atubili ng kaunti si Irina pero mabilis din siyang napilitan dahil sa gutom. Tumango siya nang seryoso."Sige, utang ko na lang muna ‘to. Pag dumating ang unang sahod ko, babayaran kita ng doble."Walang paligoy-ligoy, dinala siya ni Duke sa isang simpleng kainan. Binasa niya ang menu at alisto sa budget, pumili ng ilang murang ulam at dalawang mainit na mangkok ng chicken noodles.Pagdating ng pagkain, hindi na nag-aksaya ng oras si Irina. Yumuko siya sa mangkok at nagsimulang lantakan ang mainit na noodles, ang gutom niya ang nauunang masalubong kaysa sa lahat. Hindi siya tumigil o tumingin pataas hanggang halos maubos na niya ang noodles.Doon lang niya napansin na ang mangkok ni Duke ay puno pa rin, at ang kanyang mga tinidor at kutsara ay nakapatong lang sa gilid."Bakit hindi ka
"Irina! Irina! Wake up!" Ang boses ni Alec ay puno ng pagkabahala habang ipinagpatuloy niyang haplusin sa noo si Irina, ngunit nadama niyang ito ay mainit, senyales na may lagnat nga ito at mataas pa!Bumili ang tibok ng kanyang puso, at walang pag-aalinlangan, iniangat niya si Irina at dinala siya sa kanyang mga braso. Mabilis siyang tumakbo patungo sa sasakyan, binuksan ang pinto, at maingat na inilagay siya sa loob bago sumakay na rin. The engine roared to life, and with a cloud of black smoke trailing behind, the car shot off like an arrow into the distance.Sa likod nila, nakatayo si Zoey na hindi makagalaw, luha na dumadaloy mula sa kanyang mga mata habang desperadong sumisigaw, "Alec…!"Ngunit ang sasakyan ni Alec ay mabilis nang nawala sa kanyang paningin.Ang galit ni Zoey ay tila sumabog mula sa kanyang dibdib. Dahil sa matinding galit, sinimulan niyang paluin ang mga halaman sa tabi ng pinto ng building ni Alec. Ang kanyang prustrasyon at galit ay nagdulot sa kanya ng matin
Ang tatlong miyembro ng pamilya ni Nicholas, na nagtatago sa malayo, ay sobrang natakot na nagkatipon-tipon na lamang sa lugar, hindi makagalaw. Si Alec ay sumunod na sa doktor papasok sa emergency room.Sa loob, si Irina ay nakahiga na walang malay, mga mata'y mariin na nakapikit, at ang kanyang mga kilay ay natutuyo sa sakit. Ang kanyang mahahabang, kulot na pilikmata ay basa ng mga luha. Kakaiba ang ganda ni Irina. Ngunit dahil sa kanyang nararamdaman ay tila lalo itong pumayat at naging maliit na babae. Ang mukha nito ay pulangpula na parang rosas.Lumapit si Alec kay Irina, na patuloy na bumubulong ng kung anu-ano. Tila ba nagdedeliryo na ito."Baby, huwag mong iiwan si mommy, okay? Huwag kang umalis. Wala nang matitira kay, mommy... Mag-isa na lang si mommy... Ikaw na lang ang dahilan ko para mabuhay… Huwag mong iiwan si mommy, hmm…?" Mahina at malungkot ang boses niya, at kahit ang doktor na nag-administer ng unang lunas ay hindi napigilang umiyak.Tiningnan ni Alec ang lahat n
Maging si Marco Allegre na nakausap niya lamang nang saglit na oras. Batid niya ang mga tipo ng lalaking ganito.Lahat sila ay mayayaman, at siya ay isang mahirap na biro lamang sa kanilang harap—isang bagay na maaari nilang gamitin nang basta-basta para sa kasiyahan.Kahit na bumagsak ang lagnat at nagising siya, alam ni Irina na siya pa rin ay nasa patibong. Naisipan niyang bumalik sa tirahan ni Alec at sabihin sa kanya ang lahat: kung paano siya napatrapa ng pamilya Jin, ikinulong, pinilit na makipag-relasyon sa isang mamatay nang tao, at pagkatapos ay nagbuntis, para sa lalaki na mamatay pagkatapos.Ngunit nang makita niya si Zoey na nakasandal kay Alec nang ganon kaaga, tumahimik si Irina. Naiintindihan niyang sa relasyon ni Zoey kay Alec, walang kabuluhan ang sasabihin niya. Mas mapapadali lang nito ang kanyang kamatayan.“Open your eyes, I know you’re awake. May gusto akong itanong sayo,” kalmado ngunit malamig ang tinig na iyon ni Alec.Nagbukas ng mga mata si Irina nang pagod
"Patay na," matalim na sabi ni Irina.Saglit na natigilan si Alec, hindi niya inaasahan ang ganoong diretso na sagot.Then he curled his lips into a faint smile. "First take the seed, then kill? You’re more ruthless than I expected."Nanatiling tahimik si Irina. Sa harap ng kapangyarihan, tila kawalan ng tapang ang anumang paliwanag; mas mabuting itanggi na lang hanggang sa huli.Tiningnan ni Irina si Alec. "Nais mo pa bang manatili ako para pagaanin ang loob ng iyong ina?""Huwag mong sabihing," balik ni Alec ng may pagngisi, "gusto mong bawiin ang kontrata?""Inamin ko na, nalaman mo kaagad ang mga plano ko," sagot ni Irina, "akala ko—"Natatawang bumaling si Alec sa kanya bago pa man niya matuloy ang kanyang sasabihin."Since the contract has been signed, you must serve my mother obediently until she dies! Your scam? Then you’ll see if your scam can be stronger than my willpower."Lalong hindi nakapagsalita si Irina sa kanyang narinig. Tila ba naglaho na parang bula ang lahat ng ta
“Dahil tunay na mahirap ang buhay natin pareho,” ani Amalia, ang boses niya may halong lungkot at dangal.“Upang protektahan si Alec, tiniis ko ang sakit na higit pa sa kaya niyang isipin. At upang protektahan ako, lumaban siya sa mga bagay na hindi ko akalaing kaya niyang gawin bilang isang ina. Napakarami niyang kalaban para makamtan ang kung ano meron siya ngayon. Sa oras na malaman niya kung gaano ko hinahangad ang mansyon ng mga Beaufort, siguradong babaliktarin niya ang mundo para sa akin. Pero hindi ko kayang payagan na muli siyang gumawa ng gulo para sa akin.” May pag-aalinlangan sa tono ni Amalia, ngunit sa ilalim nito, naroon ang sakit ng isang ina, ang pag-aalay ng lahat para sa anak.Para kay Irina, tila mas marami siyang nalaman sa mga sinasabi nito—isang malalim na kalungkutan, ang klase na tanging isang babae na naglakbay mag-isa ang tunay na makauunawa. Hindi kailanman naranasan ni Amalia ang kasal. Hindi siya kinilala ng pamilya Beaufort, kahit anong ibinigay niya. Ka
On the other end of the phone, Alexander was so stunned by Alec’s reply that he nearly choked.It took him a long moment to regain his breath.“So,” he finally said, voice tight with disbelief, “you’re planning to make your relationship with Irina public to the entire city?”“It’s already public,” Alec replied calmly.Alec added nonchalantly, “As for the wedding ceremony, I’ll pick another day.”Tumaas ang boses ni Alexander, puno ng hindi pagkakasunduan.“At sa tingin mo ba ang kasal mo—isang napakahalagang kaganapan sa buhay mo—ay hindi nararapat ipabatid sa iyong mga lolo’t lola, tiyahin, at sa akin, lahat tayo sa lumang bahay?”Tahimik na sumagot si Alec, hindi nagmamadali.“Hindi ba’t dinala ko si Irina sa lumang bahay kalahating buwan na ang nakalipas? Ipinaliwanag ko na lahat. Binigay pa nga ng matandang babae ang kanilang pamana—ang yellow wax stone—kay Irina. Dad, nakakalimutan mo na ba bago ka pa mag-seventy?”“Ikaw—!” Si Alexander ay nawalan ng salitang kayang ipagsalita, h
Ang dalagang nasa litrato ay nakangiti nang maliwanag—animo'y sumisikat na araw. Mistulang isang mirasol ang dating niya—punô ng init at liwanag. May mga biloy siya sa magkabilang pisngi, at ang mumunti niyang labi, kulay rosas, ay bahagyang nakabuka, ipinapakita ang pantay-pantay at mapuputing ngipin. Lahat ng iyon ay malinaw na kuha sa larawan.May singkit na talukap si Irina at malalaking matang punô ng damdamin. Kapag siya’y ngumiti, tila walang kamalay-malay sa kasamaan ng mundo—isang inosente at masiglang dalaga.Minsan lang nakita ni Alec ang ganoong ngiti mula kay Irina. Anim na taon na ang nakalilipas, sa isang bihirang sandali ng kapayapaan sa pagitan nila. Dalawa o tatlong araw lang iyon, pero sa panahong ‘yon, ngumiti siya sa kanya nang ganoon katamis.Ngunit sandali lamang ang lahat.Nang akalain ni Alec na may balak si Irina laban sa pamilya ni Zoey, hindi siya nagdalawang-isip—itinaboy niya ito nang walang kahit kapiranggot na awa.Simula noon, hindi na muling bumalik a
Juancho was unfazed. “Relax, they’re just a few photos—what’s the big deal? I, Juancho, am not afraid of Young Master.”Pumait ang mukha ni Marco at mariin siyang pinagalitan, “Baka hindi ka natatakot, pero ako takot! At pati na si Irina! Ayokong magkaroon ng maling impresyon si Young Master tungkol sa kanya. Sobrang dami na ng pinagdadaanan niya. Tama na—huwag nang magkuha pa ng mga larawan!”Tinutok ni Juancho ang kamera at tumawa. “Huli na. Nakapagkuha na ako ng ilang set bago mo pa ako napansin. Marco, sobrang higpit mo naman. Tsk.”Sinamaan siya ni Marco ng tingin, hindi makapagsalita.Habang patuloy na kumukuha ng litrato si Juancho, mahinang sinabi sa sarili, “Ang gaganda ng tatlong babaeng 'yan. Paano ko hindi 'yan napansin dati?”Tumawa siya at bumaling kay Marco. “Alam mo, talagang nagiging parang yung mga kasama mong tao. Dati, pag nakikita ko si cousin ng cousin mo—si Miss Queenie—gusto ko nang magsuka. Akala ko, isa lang siyang probinsyanang walang kaalam-alam na nagpapan
Maingat na pinunasan ni Queenie ang maliit na kahon na bakal sa kanyang kamay bago siya nagsalita, medyo nahihiya ang tono.“Ah… medyo luma na ang itsura, pero ang laman nito ay maganda talaga. It’s, uh… rat pup oil.”Nabulunan si Mari sa iniinom niya. “Pfft… ano’ng sabi mo?”Pati si Irina ay tila natigilan.Kumuha pa si Queenie ng isang malaking subo ng maasim na isda, ngumunguya nang mabagal, saka ipinaliwanag, “Gawa ito sa bagong silang na mga daga—yung wala pa talagang balahibo. Ibababad sila sa langis ng linga nang ilang buwan, tapos saka sasalain ang langis.”Hindi makapagsalita si Mari.“Para saan naman ‘yan, ha? Queenie, huwag mong sabihing kaya ka pala mainitin ang ulo, mahilig mang-insulto, at parang reyna kung umasta ay dahil sa kakaibang panlasa mo sa pagkain? Yung iba, toyo, suka, o bawang ang ginagamit pampalasa—ikaw, langis ng daga?!”Hindi naman nagalit si Queenie sa pang-aasar ni Mari.Sanay na kasi siyang wala masyadong kaibigan.Ang pinsan niyang pormal at palaging
Sumunod si Queenie kay Irina at Mari, ang ulo’y nakayuko, at ang kanyang self-esteem ay nahulog na parang isang sirang coat na hinihila ng hangin.Si Mari, na hindi natatakot magsabi ng opinyon, ay nagmungkahi na pumunta sila sa isang marangyang buffet—999 bawat tao.At sa gulat ni Queenie, hindi man lang kumurap si Irina.Talaga nga, dinala sila roon.Halos 3,000 para sa tatlo—para lang sa lunch.Ang buffet restaurant ay napakalaki. Sa loob, ang dami ng mga putahe ay nakakalito. Mga mamahaling delicacies tulad ng orochi, sea urchin, sashimi, iba't ibang seafood, at pati na ang bird’s nest soup ay nakadisplay ng maganda. Pati ang “ordinaryo” na mga putahe ay may kasamang caviar sushi at spicy pickled fish na kayang magpagising ng patay.Nakatigil si Queenie at Mari sa harap ng pinto, nakabukas ang mga mata, kalahating bukas ang bibig.Hindi pa sila nakapunta sa ganitong klase ng lugar.Samantalang si Irina, kalmado lang.Hindi siya mapili sa pagkain. Lumaki siya na itinuro sa kanya na
“Hindi ko lang talaga gusto ang mga taong katulad mo. Kung hindi kita gusto, wala akong pakialam sa iniisip mo.”Kahit na namumula at nagiging asul ang mukha ni Lina dahil sa hiya, nanatiling kalmado si Irina.Matiyagang hinati ni Irina ang mga gawain sa kanyang mesa at iniabot kay Lina.“Ito ang assignment mo para sa linggong ‘to. Kung may mga tanong ka, huwag mag-atubiling itanong sa’kin.”Hindi nakasagot si Lina.Ngunit bago pa man siya makapagsalita, tumalikod na si Irina at lumabas ng opisina nang hindi lumilingon.Paglabas ni Irina, nagkagulo ang buong opisina.Si Lina ang unang nagsalita, may halong pag-iyak sa boses.“Gusto ba ni Mrs. Beaufort na maghiganti sa’kin?”Mabilis na sumagot si Zian, “Hindi ganyan si Irina!”“Eh bakit hindi niya ininom ang milk tea na binigay ko?” reklamo ni Lina.Suminga si Xavier, isang kasamahan na lalaki. “Bakit naman kailangan niyang inumin ang milk tea mo?”Nagyukay si Yuan, “Ha, nilagyan mo ba ‘yan ng mga petal o kung ano?”Si Zian, ang pinaka
Sa kabilang linya, nag-alinlangan si Mari.“Irina… Mrs. Beaufort... sorry talaga. Hindi ko alam kung sino ka noon. Baka may nasabi akong hindi maganda, at… sana mapatawad mo ako.”Matalim ang boses ni Irina nang sumagot, “Mari! Kailan ka pa natutong utal-utal magsalita?”Hindi nakaimik si Mari. Takot na takot siya! Pero sa totoo lang, may bahid din ng inis sa puso niya para kay Irina.Naawa siya rito noon, nakaramdam pa nga ng simpatya—ni hindi niya alam na asawa pala ito ni Alec. Palihim pala ang pagkatao nito! At dahil doon, parang naramdaman niyang niloko siya.Boss pala ito sa simula pa lang!Maya-maya, lumambot na ang tono ni Irina, pilit inaalo si Mari.“Mari, higit isang buwan na tayong magkasama. Ni minsan, hindi kita narinig na nauutal. Kung hindi mo sasabihin kung ano talagang nangyayari, aakyat ako riyan at kakausapin ka nang harapan.”Agad na nataranta si Mari at napabulalas, “Huwag kang aakyat! Sobrang dami kong ginagawa ngayon! Kailangan ko na talagang bumalik sa trabaho
He was choking too—on his own breath this time. Twice in one morning, Irina had caught him off guard. Who would’ve thought she had such a knack for teasing?Earlier, with just one sentence—“She’s your child too.”—she had shaken him so much, he nearly skipped work altogether.And now? In front of Greg, she leaned in close, naturally resting against him as she fixed his tie.Parang… mag-asawang matagal nang nagsasama. Isang misis na nahuling palabas ang asawa nang medyo magulo ang ayos—at walang pag-aalinlangan, inayos agad ang kuwelyo nito.Napaka-natural ng kilos ni Irina. Parang likas na likas. At sa simpleng sandaling iyon… may kumislot sa loob ni Alec.Bihirang magpakita si Irina ng ganoong lambing. At si Alec—bihira ring hayaang maramdaman sa sarili na siya ay asawa nito. Pero ang munting pagbabagong ito… mas matindi ang epekto kaysa inaasahan niya.Para sa isang lalaking nakapatay na ng buhay, nanatiling kalmado kahit sa gitna ng kaguluhan… ito ang nagpapabilis ng tibok ng puso n
Nang mapansing sandaling natigilan ang lalaki, biglang narealize ni Irina na baka nagmistulang nanliligaw siya sa sinabi niya kanina.Muli siyang namula sa hiya.Ngunit hindi na pinansin pa iyon ng lalaki. Tumayo ito at nagsabing, “Male-late na tayo—kailangan na nating umalis.”Tumango si Irina. “Sige.”Hinawakan nilang dalawa ang kamay ni Anri, at sabay-sabay silang lumabas ng bahay—isang pamilyang magkasama.Sa likuran nila, napabuntong-hininga nang magaan sina Yaya Nelly at Gina.Mahinang bulong ni Yaya Nelly, “Napakabait talaga ni Madam. At kahit tahimik lang si Sir, ni minsan hindi siya naging masama sa amin bilang mga kasambahay. Hindi ko talaga maintindihan kung bakit may mga tao pa ring nagpapakalat ng masasamang tsismis tungkol sa kanya online. Kung alam ko lang kung sino, baka harapin ko pa sila.”“Hindi na kailangan iyon, Yaya Nelly,” sagot ni Gina nang kalmado. “Kanina lang ng umaga, binura na lahat ng mga public post. Kapag bumabalik si Sir, agad na inaayos ang lahat.”La