Hindi narinig ni Irina ang mga sumpa ni Yngrid — ang babaeng tinalo at iniiwan na parang isang pulubing nasa kalsada.Sa mga sandaling iyon, si Irina ay nakatago at ligtas sa tabi ni Alec, ang kanyang braso ay nakapulupot ng proteksyon sa kanya. Ngunit ang isip ni Irina ay puno ng mga tanong.Noon, iniisip niyang may espesyal na koneksyon sina Alec at Yngrid. Ngunit ngayong gabi, ang ilusyon na iyon ay naglaho. Walang awa na ipinakita ni Alec kay Yngrid.Itinaas ni Irina ang kanyang ulo upang tignan siya, ang mga labi ay bahagyang humihiwalay — ang dami niyang nais itanong. Ngunit sa huli, wala siyang sinabi.Ang malamig na tingin ni Alec ay nakatuon sa iba — kay Claire, na nakatumba at parang walang magawa sa sahig.Sa totoo lang, halos wala na siyang alala kay Claire. Para kay Alec, si Claire ay wala nang higit pa sa isang pinalaking batang walang kabuluhan.Walang masama sa pagiging isang ampon — si Irina nga ay pinalaki ng mga Jin — pero ang kayabangan at maling akala ng pagiging
Nanatiling walang ekspresyon si Alec, ang boses ay matatag ngunit may kasamang malamig na tono."Marco, wala namang obligasyon ang mga Allegre na suportahan ang isang babaeng may ibang apelyido. Kung hindi siya kumapit sa kapangyarihan ng pamilya niyo, hindi siya malulugmok sa ganitong kalagayan. Ngayon, ako na ang magpapasya para sa mga Allegre — hindi na susuportahan si Claire. Kailangan niyang umalis."Pagbikas ni Alec ng mga salitang iyon, nailigtas ang buhay ni Claire. Ngunit imbis na makaramdam ng ginhawa, isang malamig na takot ang pumasok sa kanyang dibdib.Kung tatanggalin siya ng mga Allegre… Paano siya mabubuhay?Hindi pa nakaranas si Claire magtrabaho. Ang edukasyon niya ay para lamang sa palabas, at wala siyang mga tunay na kasanayan. Nabuhay siya sa malaking yaman ng pamilya, nagpakasasa sa luho at karangyaan. Ang pag-iisip na biglang matatanggal siya sa buhay na iyon ay nakakatakot. Sa loob ng tatlong taon, ubos ang ipon niya, at pagkatapos noon, ano na? Wala siyang maa
Naroroon sa mga tunog ng desperadong pag-iyak at paghagulgol, wala ni isa sa mga reporter ang naglakas-loob magsalita.Si Alec, na naghubad ng lahat ng dignidad ng lalaki, ay walang kaba na iniabot ang gamit na hawak niya kay Greg, na parang tinatanggal lang ang abo ng sigarilyo."Inform the hospital that this man, who lives off others, will never be considered a man again. Don’t bother treating his injuries.""Yes, Young Master," Greg responded."Also, tell him to stop making so much noise," Alec added, his voice indifferent.Ang lalaking nakatagilid sa kanyang sariling dugo ay agad na tumahimik. Kumayod siya papunta kay Greg, nagsusumamo sa isang mahinang tinig, "Dahil ba mali ang mga sagot ko kaya nais akong patayin ng Young Master?"Inapakan ni Greg ang leeg ng lalaki, ang boses ay malamig at matalim, "Tinatawag mong lalaki ang sarili mo? Kung ang mga babae ay nagpasakit sa isa pang babae, hindi ba't lalaki ka? Nakita mo ba ang misis? May ginawa ba siyang masama sa iyo? Ginawa pa
Habang hawak ni Alec ang kanyang asawa, si Irina, at sinundan ng kanyang assistant, ang tatlo ay naglakad palabas ng hotel. Ang mga reporters na matagal nang naghihintay ay nagpalitan ng maguguluhing tingin.Baka nakaligtas sila sa kamatayan nang ganito?Kung hindi dahil sa mga pag-iyak ng lalaki mula sa maliit na banquet hall, baka akala nila'y isang kakaibang panaginip lang ang lahat."Tulungan niyo ako, iligtas niyo ako, dalhin niyo ako sa ospital..." ang lalaki, na nakahiga sa kanyang sariling dugo, ay mahina na itinaas ang kanyang kamay at nakiusap sa mga reporters.Kitang-kita sa mukha ng mga reporters ang pagkabigla.Isa sa kanila, nang walang pag-aalinlangan, ay nagdagdag pa ng insulto: "Bobo ka! Karapat-dapat lang 'yan sa'yo! Nakita ko na tinatawagan mo si Irina ng walang tigil. Kung hindi ko alam, akala ko may relasyon kayo. Dapat matagal ka nang nawala!"Ang mga reporters, na sanay na magturo ng kamalian sa iba, ay hindi na napansin ang sarili nilang papel sa nangyari.Inup
Si Martha ang unang lumapit kay Irina. Noong una, tinitingnan niya ito nang may paghamak. Ngunit pagkatapos magbanta si Alec sa kanya, naging mas maingat siya. Kalaunan, sinubukan pa ni Martha na magpakita ng kabutihang-loob kay Irina. Ngunit hindi talaga magaling sa pakikisalamuha si Irina, at ang uri ng tao na ito ay siya mismo ang hindi gusto.Noong nakaraan, pinilit ni Irina na makisalamuha sa mga grupong tulad nito, lahat para sa kapakanan ni Anri. Kailangan ng anak niyang si Anri ng isang matatag na kindergarten, matatag na kapaligiran, at mga matatag na kaibigan. Ngunit agad na napagtanto ni Irina na kahit anong pilit niyang pagsisikap na mag-adjust, hindi talaga siya nababagay. Pakiramdam niya’y para siyang nasa dalawang magkaibang mundo—isa sa mga taong lumuluhod sa makapangyarihan at inaapi ang mga mahihina.Kaya't nagpasya siyang hindi na kailanman pipilitin ang sarili niyang magkasya. Tanging mga taong tunay niyang kinasisiya ang nais niyang makipag-ugnayan.Kaya ngayon, n
Sa isang dako, mabilis na kinuha ni Alec ang telepono mula kay Irina at inilipat ito sa kanyang tainga.Sa kabilang linya, sumabog ang galit na boses ni Nicholas mula sa receiver."Tangina ka! Bakit ba hindi ka na lang namatay? Dapat matagal ka nang patay! Hindi ko nga alam kung paano ka nabuhay nang ganito katagal—swerte lang! Laging ang mga mababait ang maagang namamatay, samantalang mga basura tulad mo, parang hindi tumatanda! Pupunta ka sa kasaysayan bilang pinakamalupit na uri ng tao, Irina!”“Pakinggan mo ako—huwag mong akalain na ang mga maliit mong plano ay makakahadlang sa akin at sa asawa ko. Hindi mo kami matatalo! At kung sakali man na makuha ko ang mga kamay ko sa'yo, ipapangako ko sa'yo na huhubaran kita ng buhay!"Halos mangisay si Nicholas sa galit, halos naglalaway siya sa galit. Buong hapon siyang inaway ni Cassandra. Hindi nga niya natapos ang trabaho niya sa kumpanya.At hindi pa doon natapos—pag-uwi nila, lumala ang away at nauwi sa pisikal na sakitan. Akala ni Ni
On the other end of the line, Nicholas froze, completely stunned.Matapos ang mahabang katahimikan, nauutal na sinabi ni Nicholas, “Young Master? Hindi ba’t nasa Kyoto ka? Bakit ka—”“Bumalik ako nang maaga,” malamig na sagot ni Alec. “Pinagsamantalahan ang asawa ko.”“Asawa mo?” Napatigil si Nicholas, at unti-unting pumasok sa isip niya ang isang nakakatakot na pag-iisip, ngunit tinanong pa rin niya ito, nang walang lakas, naghahanap ng kumpirmasyon.“Irina,” sagot ni Alec nang walang alinlangan.Nakatayo si Nicholas, hindi makapaniwala.Clatter—Nalaglag ang telepono mula sa kanyang kamay at tumama sa sahig.Si Cassandra, na halos sugatan at bugbog, ay lumapit at nagtanong ng may pag-aalala, “Anong nangyari?”Ang mukha ni Nicholas ay naging puti parang multo. “Si Irina… at si Alec… nagpakasal sila.”“…Ano?” Mabilis na kumurap si Cassandra.At ilang sandali pagkatapos, ang sigaw ni Cassandra ay parang isang kutsilyo na tumagos sa silid. “Ano ang sinabi mo?! Nagpakasal si Young Master
His kiss was gentle—so gentle it felt like an apology.But it was that softness, that unbearable tenderness, that made her break.Tears streamed down Irina’s face.She hadn’t cried all day.Pinagkagat niya ang kanyang mga ngipin, itinataas ang ulo, at nilakad ang bawat malupit na sandali nang buo ang kanyang dangal. Malakas siya. Pero ngayon, sa kanyang mga bisig, sa wakas ay nagbigay siya.Walang sinabi ang lalaki. Tahimik lang niyang pinahid ang mga luha mula sa kanyang mga mata, isa-isa, at niyakap siya nang mas mahigpit, parang ang sakit na nararamdaman niya ay kanyang isinusuong.Nang bumaba si Alec mula sa eroplano kaninang araw, bumalik siya ng may galit sa kanyang mga ugat. Bumalik siya sa South City para sa isang layunin: kunin ang pinakabago niyang custom-made na baril at maghiganti.Pero nang pumasok siya sa bahay—nasilayan niya ang liham.Ang liham na iniwan niya. Ang sulat kamay ay eksaktong pareho ng note na isinulat niya anim na taon na ang nakalipas, noong unang magkak
On the other end of the phone, Alexander was so stunned by Alec’s reply that he nearly choked.It took him a long moment to regain his breath.“So,” he finally said, voice tight with disbelief, “you’re planning to make your relationship with Irina public to the entire city?”“It’s already public,” Alec replied calmly.Alec added nonchalantly, “As for the wedding ceremony, I’ll pick another day.”Tumaas ang boses ni Alexander, puno ng hindi pagkakasunduan.“At sa tingin mo ba ang kasal mo—isang napakahalagang kaganapan sa buhay mo—ay hindi nararapat ipabatid sa iyong mga lolo’t lola, tiyahin, at sa akin, lahat tayo sa lumang bahay?”Tahimik na sumagot si Alec, hindi nagmamadali.“Hindi ba’t dinala ko si Irina sa lumang bahay kalahating buwan na ang nakalipas? Ipinaliwanag ko na lahat. Binigay pa nga ng matandang babae ang kanilang pamana—ang yellow wax stone—kay Irina. Dad, nakakalimutan mo na ba bago ka pa mag-seventy?”“Ikaw—!” Si Alexander ay nawalan ng salitang kayang ipagsalita, h
Ang dalagang nasa litrato ay nakangiti nang maliwanag—animo'y sumisikat na araw. Mistulang isang mirasol ang dating niya—punô ng init at liwanag. May mga biloy siya sa magkabilang pisngi, at ang mumunti niyang labi, kulay rosas, ay bahagyang nakabuka, ipinapakita ang pantay-pantay at mapuputing ngipin. Lahat ng iyon ay malinaw na kuha sa larawan.May singkit na talukap si Irina at malalaking matang punô ng damdamin. Kapag siya’y ngumiti, tila walang kamalay-malay sa kasamaan ng mundo—isang inosente at masiglang dalaga.Minsan lang nakita ni Alec ang ganoong ngiti mula kay Irina. Anim na taon na ang nakalilipas, sa isang bihirang sandali ng kapayapaan sa pagitan nila. Dalawa o tatlong araw lang iyon, pero sa panahong ‘yon, ngumiti siya sa kanya nang ganoon katamis.Ngunit sandali lamang ang lahat.Nang akalain ni Alec na may balak si Irina laban sa pamilya ni Zoey, hindi siya nagdalawang-isip—itinaboy niya ito nang walang kahit kapiranggot na awa.Simula noon, hindi na muling bumalik a
Juancho was unfazed. “Relax, they’re just a few photos—what’s the big deal? I, Juancho, am not afraid of Young Master.”Pumait ang mukha ni Marco at mariin siyang pinagalitan, “Baka hindi ka natatakot, pero ako takot! At pati na si Irina! Ayokong magkaroon ng maling impresyon si Young Master tungkol sa kanya. Sobrang dami na ng pinagdadaanan niya. Tama na—huwag nang magkuha pa ng mga larawan!”Tinutok ni Juancho ang kamera at tumawa. “Huli na. Nakapagkuha na ako ng ilang set bago mo pa ako napansin. Marco, sobrang higpit mo naman. Tsk.”Sinamaan siya ni Marco ng tingin, hindi makapagsalita.Habang patuloy na kumukuha ng litrato si Juancho, mahinang sinabi sa sarili, “Ang gaganda ng tatlong babaeng 'yan. Paano ko hindi 'yan napansin dati?”Tumawa siya at bumaling kay Marco. “Alam mo, talagang nagiging parang yung mga kasama mong tao. Dati, pag nakikita ko si cousin ng cousin mo—si Miss Queenie—gusto ko nang magsuka. Akala ko, isa lang siyang probinsyanang walang kaalam-alam na nagpapan
Maingat na pinunasan ni Queenie ang maliit na kahon na bakal sa kanyang kamay bago siya nagsalita, medyo nahihiya ang tono.“Ah… medyo luma na ang itsura, pero ang laman nito ay maganda talaga. It’s, uh… rat pup oil.”Nabulunan si Mari sa iniinom niya. “Pfft… ano’ng sabi mo?”Pati si Irina ay tila natigilan.Kumuha pa si Queenie ng isang malaking subo ng maasim na isda, ngumunguya nang mabagal, saka ipinaliwanag, “Gawa ito sa bagong silang na mga daga—yung wala pa talagang balahibo. Ibababad sila sa langis ng linga nang ilang buwan, tapos saka sasalain ang langis.”Hindi makapagsalita si Mari.“Para saan naman ‘yan, ha? Queenie, huwag mong sabihing kaya ka pala mainitin ang ulo, mahilig mang-insulto, at parang reyna kung umasta ay dahil sa kakaibang panlasa mo sa pagkain? Yung iba, toyo, suka, o bawang ang ginagamit pampalasa—ikaw, langis ng daga?!”Hindi naman nagalit si Queenie sa pang-aasar ni Mari.Sanay na kasi siyang wala masyadong kaibigan.Ang pinsan niyang pormal at palaging
Sumunod si Queenie kay Irina at Mari, ang ulo’y nakayuko, at ang kanyang self-esteem ay nahulog na parang isang sirang coat na hinihila ng hangin.Si Mari, na hindi natatakot magsabi ng opinyon, ay nagmungkahi na pumunta sila sa isang marangyang buffet—999 bawat tao.At sa gulat ni Queenie, hindi man lang kumurap si Irina.Talaga nga, dinala sila roon.Halos 3,000 para sa tatlo—para lang sa lunch.Ang buffet restaurant ay napakalaki. Sa loob, ang dami ng mga putahe ay nakakalito. Mga mamahaling delicacies tulad ng orochi, sea urchin, sashimi, iba't ibang seafood, at pati na ang bird’s nest soup ay nakadisplay ng maganda. Pati ang “ordinaryo” na mga putahe ay may kasamang caviar sushi at spicy pickled fish na kayang magpagising ng patay.Nakatigil si Queenie at Mari sa harap ng pinto, nakabukas ang mga mata, kalahating bukas ang bibig.Hindi pa sila nakapunta sa ganitong klase ng lugar.Samantalang si Irina, kalmado lang.Hindi siya mapili sa pagkain. Lumaki siya na itinuro sa kanya na
“Hindi ko lang talaga gusto ang mga taong katulad mo. Kung hindi kita gusto, wala akong pakialam sa iniisip mo.”Kahit na namumula at nagiging asul ang mukha ni Lina dahil sa hiya, nanatiling kalmado si Irina.Matiyagang hinati ni Irina ang mga gawain sa kanyang mesa at iniabot kay Lina.“Ito ang assignment mo para sa linggong ‘to. Kung may mga tanong ka, huwag mag-atubiling itanong sa’kin.”Hindi nakasagot si Lina.Ngunit bago pa man siya makapagsalita, tumalikod na si Irina at lumabas ng opisina nang hindi lumilingon.Paglabas ni Irina, nagkagulo ang buong opisina.Si Lina ang unang nagsalita, may halong pag-iyak sa boses.“Gusto ba ni Mrs. Beaufort na maghiganti sa’kin?”Mabilis na sumagot si Zian, “Hindi ganyan si Irina!”“Eh bakit hindi niya ininom ang milk tea na binigay ko?” reklamo ni Lina.Suminga si Xavier, isang kasamahan na lalaki. “Bakit naman kailangan niyang inumin ang milk tea mo?”Nagyukay si Yuan, “Ha, nilagyan mo ba ‘yan ng mga petal o kung ano?”Si Zian, ang pinaka
Sa kabilang linya, nag-alinlangan si Mari.“Irina… Mrs. Beaufort... sorry talaga. Hindi ko alam kung sino ka noon. Baka may nasabi akong hindi maganda, at… sana mapatawad mo ako.”Matalim ang boses ni Irina nang sumagot, “Mari! Kailan ka pa natutong utal-utal magsalita?”Hindi nakaimik si Mari. Takot na takot siya! Pero sa totoo lang, may bahid din ng inis sa puso niya para kay Irina.Naawa siya rito noon, nakaramdam pa nga ng simpatya—ni hindi niya alam na asawa pala ito ni Alec. Palihim pala ang pagkatao nito! At dahil doon, parang naramdaman niyang niloko siya.Boss pala ito sa simula pa lang!Maya-maya, lumambot na ang tono ni Irina, pilit inaalo si Mari.“Mari, higit isang buwan na tayong magkasama. Ni minsan, hindi kita narinig na nauutal. Kung hindi mo sasabihin kung ano talagang nangyayari, aakyat ako riyan at kakausapin ka nang harapan.”Agad na nataranta si Mari at napabulalas, “Huwag kang aakyat! Sobrang dami kong ginagawa ngayon! Kailangan ko na talagang bumalik sa trabaho
He was choking too—on his own breath this time. Twice in one morning, Irina had caught him off guard. Who would’ve thought she had such a knack for teasing?Earlier, with just one sentence—“She’s your child too.”—she had shaken him so much, he nearly skipped work altogether.And now? In front of Greg, she leaned in close, naturally resting against him as she fixed his tie.Parang… mag-asawang matagal nang nagsasama. Isang misis na nahuling palabas ang asawa nang medyo magulo ang ayos—at walang pag-aalinlangan, inayos agad ang kuwelyo nito.Napaka-natural ng kilos ni Irina. Parang likas na likas. At sa simpleng sandaling iyon… may kumislot sa loob ni Alec.Bihirang magpakita si Irina ng ganoong lambing. At si Alec—bihira ring hayaang maramdaman sa sarili na siya ay asawa nito. Pero ang munting pagbabagong ito… mas matindi ang epekto kaysa inaasahan niya.Para sa isang lalaking nakapatay na ng buhay, nanatiling kalmado kahit sa gitna ng kaguluhan… ito ang nagpapabilis ng tibok ng puso n
Nang mapansing sandaling natigilan ang lalaki, biglang narealize ni Irina na baka nagmistulang nanliligaw siya sa sinabi niya kanina.Muli siyang namula sa hiya.Ngunit hindi na pinansin pa iyon ng lalaki. Tumayo ito at nagsabing, “Male-late na tayo—kailangan na nating umalis.”Tumango si Irina. “Sige.”Hinawakan nilang dalawa ang kamay ni Anri, at sabay-sabay silang lumabas ng bahay—isang pamilyang magkasama.Sa likuran nila, napabuntong-hininga nang magaan sina Yaya Nelly at Gina.Mahinang bulong ni Yaya Nelly, “Napakabait talaga ni Madam. At kahit tahimik lang si Sir, ni minsan hindi siya naging masama sa amin bilang mga kasambahay. Hindi ko talaga maintindihan kung bakit may mga tao pa ring nagpapakalat ng masasamang tsismis tungkol sa kanya online. Kung alam ko lang kung sino, baka harapin ko pa sila.”“Hindi na kailangan iyon, Yaya Nelly,” sagot ni Gina nang kalmado. “Kanina lang ng umaga, binura na lahat ng mga public post. Kapag bumabalik si Sir, agad na inaayos ang lahat.”La