Ang tunay na ama ni Nicholas ay napabuntong-hininga na lamang sa gitna ng lahat ng ito. Wala siyang ipinakitang pagmamahal sa dalawang anak ng kanyang unang asawa.Samantala, ang kalupitan ng madrasta ay walang hangganan. Hindi lamang niya pinipilit ang nakatatandang kapatid na babae ni Nicholas na magbanat ng buto sa labas para kumita ng pera—pag-uwi nito, kailangan pa niyang magluto, maglaba, at maglingkod nang walang pahinga.Pinatitindig siya hanggang hatinggabi, at kapag sa sobrang pagod ay bumagsak siya sa kamalig ng panggatong, bigla na lamang sasalakayin ng madrasta, hahatakin siya sa buhok, at babalibagin ng walang awang pambubugbog.Pagsapit ng labindalawang taong gulang ng bata, narinig niya ang bulungan—ipapakasal daw siya ng madrasta. Hindi na niya nakayanan ang gayong kalupitan. Sa kawalan ng pag-asa, pinili niyang tapusin ang sariling buhay—tumalon siya sa balon ng nayon.Mula noon, naiwan si Nicholas na lubos na nag-iisa.Isang dahilan lamang ang nagtulak kung bakit hi
"Lolo! Hindi pa ba sapat ang pagpatay? Bakit ka ba patuloy na kumakapit dito? May ninakaw ba sa iyo si Irina—pagkain mo ba, inumin mo ba?" Malamig ang tinig ni Marco, punong puno ng galit."Walang utang na loob! Nilason ka na ng babaeng ’yon! Mula pa noong araw na inalipin ka niya, mula nang guluhin niya ang buong South City, kinasusuklaman ko na siya! Isa siyang halimaw—hindi ba’t karapat-dapat lamang siyang kamuhian?""Halimaw! Tao rin siyang isinilang ng mga magulang niya, gaya natin. Ano’ng karapatan mong bigyan siya ng ganyang bansag? Sinasabi mong nilason niya ang apo mo—ako. Tanungin kita, isa ba akong mangmang? Tanga ba ako?"“Hindi ako gano’n kapilipit ang utak. Paano mo nasasabing napaikot niya ako? At kung sakali man—sabihin mo, ano bang napala niya sa akin? Ano bang kinuha niya? Pinagbibintangan mo siyang nilason si Kuya Alec at inagaw ang asawa ni Zoey. Pero, Lolo, anim na taon nawala si Irina sa South City. Sabihin mo—ikinasal ba si Alec sa pamangkin mong si Zoey sa pana
Yumuyuko sa yelo ang tinig ni Alec. “Ang mga reporter na iyon—lahat ba sila ay ipinadala mo?”Sa kabilang linya, hindi nag-aatubili si Don Pablo, halos masigla pa sa pagsagot.“Tama. Alec, natatakot nga sila sa iyo—ngunit ang takot may hangganan. Lahat ay nakasalalay kung sino ang nasa likod nila. At ngayon, ako ang kanilang sandigan. Pag-isipan mo—mula nang bumalik ka mula sa Isla, sino ba sa syudad ang hindi nakakaalam na ako ang iyong tagapangalaga?”May halo sa tono niya ang pagmamalaki at pangungutya.“At sino ang hindi nakakaalam na ikaw, Alec, ay hindi kailanman magtatangkang lumapit sa akin? Hangga’t ako ang sumusuporta sa kanila, ano ba ang dapat nilang katakutan? Para sa kanila, ang pagbunyag ng iskandalo tungkol sa presidente ng Beaufort Group at sa kanyang asawa—ito na ang pagkakataon ng buhay nila. Mas mahalaga ang balita tungkol sa iyo at kay Irina kaysa sa tsismis tungkol sa mga artista.”Natawa siya ng bahagya.“At saka, malaki ang gantimpalang inaalok ko. Alam mo ang
“Anak… anak ko… si Mama—si Mama’y hindi magawang humarap sa iyo. Paano ka haharapin ng Mama mo kung isa na lamang siyang multo? Hangad lang ni Mama na masilayan ka mula sa malayo. Ayokong gambalain ang iyong buhay, anak…”Ngunit wala ni isa sa mga salitang iyon ang umabot kay Irina. Mas lalo pa niyang kinulong si Anri sa kanyang dibdib, wari’y nais siyang itago sa buong mundo.Sa sandaling iyon, dumating sina Mari at Queenie. Mabilis silang kumilos—siya sa kaliwa, ang isa sa kanan—nagsilbing harang laban sa nag-uumapaw na mga reporter.Naglalagablab ang mga mata ni Mari nang singhalin niya, “May natitira pa ba kayong kapirasong pagkatao?”Sumingit ang tinig ni Queenie—matulis, walang pag-uurong.“Kung kayo ang hiningan ng bato, ibibigay n’yo ba agad? Pag-isipan n’yo muna bago kayo manlait!”Isang reporter ang mapang-asar na ngumiti. “Kayo siguro si Queenie, hindi ba?”Umiling si Queenie, bahagyang natawa nang tuyo. “Aba, salamat at may isa pa lang nakakaalam ng pangalan ko.”“At ang i
Sandaling umiwas ng tingin ang pulubi bago bahagyang tumango. “Ah.”Sumilay ang awa sa mukha ng babae. “Nakakaawang isipin na may babaeng nauuwi sa lansangan, walang tirahan. Ang mundo’y madalas hindi makatarungan sa kababaihan.”Sandali siyang natigilan bago nagpatuloy.“Masayahin dati ang babaeng ’yon. Narinig ko pa nga na ikinasal siya sa pinakamayamang lalaki sa South City. Nakatira sila rito, sa pinakamagarang komunidad, at silang tatlo—mag-asawa at anak—ay mukhang napakasaya. Pero… nagkaganyan na lang siya.”Mahinang nagtanong ang pulubi, “Ano ang nangyari?”“Balita ko, nagkaroon ng uremia ang kalahating kapatid niya at kailangan ng kidney transplant. Gusto nila ang sa kanya, pero tumanggi siya. Agad siyang pinagpiyestahan ng media, sinabing wala siyang puso at konsensya.”Muling nagtanong ang pulubi, nanginginig ang boses. “Ang babaeng pinilit nilang mag-donate… si Irina ba ’yon?”Hindi na nagulat ang tsuper. “Oo. Kilala siya ng marami, dahil makapangyarihan ang asawa niya. Per
Habang palihim na lumalabas si Anri, napansin niyang nakikipag-usap ang guwardiya sa kanyang ama. Sakto namang bumukas ang elevator at lumabas si Alec.Bago pa tuluyang magsara ang pinto, biglang sumulpot mula sa hagdanan ang batang babae, suot pa ang kanyang floral na pajama.“Anri! Anri, saan ka pupunta?” sabay na sigaw nina Yaya Nelly at Irina mula sa likuran.Ngunit tumatakbo na si Anri pababa ng hagdan.Si Yaya Nelly ay sobra nang matanda para makasabay. Si Irina nama’y bagaman bumaba na ang lagnat, nananatiling mahina ang katawan matapos magliyab sa init buong maghapon. Kahit ilang mabilis na hakbang lang ay iniwan na siyang hingal na hingal.Gayunman, pinilit niyang igalaw ang kanyang mga nanghihinang binti, pilit na nagpatuloy pababa.Sina Mari at Queenie, na nakaupo sa sala, ay agad ding sumunod. Ngunit si Anri ay magaang ang mga paa, mabilis at liksi—mas mabilis kaysa kaninuman.Makalipas ang ilang minuto, narating na niya ang tarangkahan ng komunidad—kung saan dagsa ang mga