Tiningnan ni Irina si Alec, ang kanyang ekspresyon ay naghalo ng kalituhan at pagkabigla. Bakit siya narito?Sandali siyang nag-isip ng sagot, ngunit mabilis niyang naisip—syempre, narito siya. Ang cruise ship na ito ay punong-puno ng mga anak ng mayayaman at makapangyarihan; hindi na nakakagulat para sa isang tulad ni Alec na magpakita.Gayunpaman, tila walang pakialam si Alec sa kanyang sarili. Ipinako niya ang suit jacket sa paligid ni Irina, siniguro niyang natatakpan si Irina nang husto, saka dumikit at kinuha siya sa kanyang mga bisig na parang ito na ang pinaka-natural na bagay sa mundo.Ang mga mata ni Alec, matalim at galit, ay dumaan sa crowd. Ang mga lalaki at babae na kanina ay puno ng pag-aasikaso at kayabangan ay tumahimik sa ilalim ng kanyang tingin. Para bang bumagsak ang temperatura sa deck.Ang cruise ship, na kanina ay buhay na buhay sa mga tawanan at malalakas na pag-uusap, ay ngayon tahimik na tahimik.Walang nangahas magsalita.Walang sinuman sa cruise ship ang h
“Mr. Evans, please, you’ve got to save us!” sigaw ng isa sa mga naroon, halatang desperado at nanginginig ang boses.“Ikaw lang ang pwedeng kumausap sa pinsan mo ngayon,” dagdag pa ng isa, kitang-kita rin ang pag-aalala.“Please, Mr. Evans!” Isang tinig ang nagtaas pa ng tono sa sobrang pagmamakaawa. “As long as you’re willing to help, I’ll transfer my newest and most prized sports car to you—no strings attached!”Doon, isang tamad pero tagumpay na ngiti ang lumitaw sa mga labi ni Duke.“Really, huh?”“Yes! I swear!” Mabilis na sagot ng lalaki, halatang gustong patunayan ang sinseridad niya.Natawa si Duke, parang naaaliw sa desperasyon ng mga tao.“O siya, pangako ko sa inyo—walang problema. Siguradong walang problema. Hindi mag-aaksaya ng oras ang pinsan ko para harapin nang harapan ang napakaraming mararangal na pamilya dahil lang sa kung sino mang babaeng parang palaboy. Marami siyang mas mahalagang inaasikaso at wala siyang pakialam sa inyo.”The crowd exhaled a collective sigh o
Itinaas ni Irina ang kanyang mga mata upang matugunan ang mga mata ni Alec, ang kanyang kalituhan ay malinaw na naglalaro sa kanyang ekspresyon.“Mr. Beaufort, ano ba talaga ang nais mong sabihin? Ang mga conspiracy ko, ang mga plano ko laban sa ‘yo—hindi mo ba alam na nasilip mo na lahat? Bakit mo pa ako tinatanong kung alam mo na lahat?” Ang kanyang boses ay malumanay, malayo, at may bahagyang pagka-detached.Bagamat naroon pa rin ang tono ng pagkakagiyagis ni Alec, nawawala na ang matalim na kalupitan nito.“It seems you’ve forgotten what I warned you about,” he said evenly.“Hindi ko nakalimutan,” tugon ni Irina, ibinaba ang ulo. Pagkaraan ng ilang segundo, may mahina at pasaring na ngiti na sumilip sa kanyang mga labi.Kahit nawala ang kanyang mga babala, wala siyang ibang maaasahan. Kahit sa cruise na iyon, walang tumingin sa kanya bilang may halaga. Kahit si Duke na minsang nagpakita ng kabaitan, hindi maitatago ang pag-aliw sa kanyang mga mata, tila siya’y isang panandaliang l
Si Alec ay nanatiling naroon, nakatayo at nakatingin kay Irina na umatras papasok sa kanyang kuwarto, ang kanyang mga iniisip ay saglit na gumulo.KinaumagahanSa unang sinag ng pagsikat ng araw ay dumaan sa mga bintana, nagising nang maaga si Irina, sumusunod sa kanyang karaniwang routine. Mabilis siyang naglinis at naghanda upang umalis nang biglang tumigil ang isang malalim na boses sa kanyang hakbang.“Sandali.”Nagulat siyang tumalikod, agad na bumungad sa kanya si Alec. Nakasuot ito ng perpektong bihis sa isang tailored suit, may briefcase sa kamay, ang kanyang kilos ay kalmado tulad ng dati.Napakurap si Irina, nagtataka kung ano ang aasahan.“I’m going to the hospital to see my mother this morning,” sabi ni Alec nang kalmado, parang pinakamainam na bagay sa mundo.Walang sagot si Irina, ngunit ang kanyang pagkabalisa ay halata. Tumango lamang siya nang pilit at sumunod sa kanya palabas, sumakay sa elevator kasama niya.Nang lumabas sila ng gusali, nakita ni Irina ang kotse ni
Biglang itinaas ni Irina ang kanyang tingin kay Alec, habang ang kanyang mga pisngi ay namula nang husto.Si Alec, na kakalunok lamang ng huling piraso ng kanyang paboritong croissant, ay tumayo mula sa kanyang upuan nang hindi man lang siya nilingon. Walang sinabi, tumalikod ito at naglakad palayo, iniwang nakatulala si Irina sa kanyang kinauupuan.Napakurap si Irina, bahagyang bumuka ang kanyang mga labi na parang may sasabihin, ngunit walang salitang lumabas.Sa di kalayuan, si Greg, na tahimik na nanonood sa eksena, ay lumapit at bumulong sa kanya na may pilyong ngiti, "Miss Montecarlos, lalo kang gumaganda kapag naguguluhan ka ng ganyan."Pagkasabi nito, sumunod si Greg kay Alec palabas ng maliit na kainan, iniwang mag-isa si Irina na ramdam ang bigat ng kanilang pag-alis.Kumuha siya ng isang subo ng kanyang kanin, waring wala sa sarili, bago ito mabilis na nilunok at nagmadaling lumabas. Sa may pintuan, huminto siya at tumingin sa paligid. Wala ang kotse ni Alec. Inakala niyang
Para kay Irina, wala nang mas mahalaga kaysa sa pagliligtas sa sarili at ang ligtas na pagsilang ng kanyang anak.Matapos ang matapang na pahayag ng direktor, totoo ngang umalis ito para sa kanyang business trip, iniwan si Irina na mag-isang nakaupo sa kanyang desk, nag-iisip.“Irina!” Isang matalim na tinig ang bumutas sa katahimikan, na gumising sa kanya mula sa kanyang pagkalibang.Si Madisson, isang senior designer na kilala sa kanyang mapangutya at masamang ugali, ay nakatayo na may hawak na braso, tinitigan siya ng masama.Tiningnan ni Irina ang kanyang mga mata ng kalmado, ang kanyang tono ay hindi nagbabago. “Miss Madisson, kung may trabaho kang kailangan, sabihin mo lang. Aasikasuhin ko.”Bahagya pang nabigla si Madisson, ngunit mabilis siyang nagbalik sa kanyang ugali.“Fine! Dalhin mo lahat ng materyales at sample na nakuha ko mula sa mga supplier sa construction site at hayaan mong suriin ng engineer iyon. Wala ang direktor kaya hindi ka makakakuha ng company car. Ayusin m
Hinawakan ni Duke si Irina nang mahigpit gamit ang kanyang malalakas na braso, saka magaan siyang ibinaba sa lupa, habang nakaukit pa rin ang pilyong ngiti sa kanyang mukha. Ang kanyang boses ay puno ng panunukso nang siya’y magsalita."Galit ka ba sa akin dahil sinabi ko sa cruise meeting na sinusubukan mong makipaglapit kay Mr. Allegre, at dahil hindi kita tinulungan?”Mabilis na itinanggi iyon ni Irina, ang boses niya ay matatag pero mahina."Hindi…”Hindi naman talaga siya galit.Ano ba talaga ang koneksyon niya kay Duke? May dahilan ba para magalit siya sa lalaki? Si Irina ay kilala sa pagiging maingat sa pag-iisip, at hindi niya makita ang lohika rito.Ang boses ni Duke ay naging matalim at malamig, habang ang kanyang tingin ay naging mas mabangis."You, country girl… Listen to me. Noong araw na iyon, desperado ka para sa pera kaya pumayag kang magpagamit. No one could have saved you—not without making enemies of every wealthy man and woman in the country.. Ang tanging posibleng
Walang sagot si Irina. Tahimik niyang iniyuko ang ulo at ipinagpatuloy ang pagkain, masusing tinatanggal ang mga hibla mula sa kanyang kamote, determinado sa kanyang gawain.“Do you like sweet potatoes that much?” Duke asked, watching her with mild amusement.“Oo, gusto ko. Matamis kasi,” sagot ni Irina ng diretso.Tumaas ang kilay ni Duke. “Matamis? Kamote lang ‘yan, hindi tsokolate! Pahingi nga ako. If I find out you’re lying to me, I’ll kill you on the spot!”Bago pa makasagot si Irina, inagaw na ni Duke ang lunch box at tinidor mula sa kanyang mga kamay. Wala siyang pakialam na nasa labas sila, na may alikabok at ingay sa paligid. Nang walang pag-aalinlangan, kinuha ni Duke ang isang piraso ng kamote gamit ang tinidor at isinubo ito sa bibig.Nakanganga si Irina, hindi makapaniwala.Hindi alintana, kumain si Duke ng isang piraso, saka ng isa pa. Nang matapos, tumigil siya sandali, ang ekspresyon ay nagbago sa pagkalito.“Damn! Hindi ko akalain na masarap pala ang pagkain sa constr
Nagulat si Queenie at napatigil sa takot.Sabayan nilang lumingon ni Irina at Mari at nakita nila ang isang babae sa edad na limampu, na galit na galit at mabilis na papalapit sa kanila, may mga kamay sa balakang at ang mukha’y pulang-pula sa galit.Agad na sumiksik si Queenie sa likod ni Mari, ang boses niya ay nanginginig at puno ng luha.“Mom, anong ginagawa mo dito? Dalawang araw na! Hindi ka pa ba galit? Halos magutom ako nitong mga nakaraang araw…”Pinigilan niya ang hikbi at ipinutok ang kanyang boses. “Si Mari ang nag-alaga sa’kin, at binigyan ako ulit ng HR ng pagkakataon. Nabalik na ako sa trabaho. Alam kong nagkamali ako, okay? Hindi ba’t oras na para patawarin na ako?”Biglang sumabog ang babae. “Walang kahihiyang bata ka!” Puno ng masakit na mga salitang naglalabas ng galit.Nakatayo si Queenie, hindi makagalaw, hindi makapaniwala sa mga binitiwan na salita ng kanyang ina. “Mom… bakit mo ako sinisigawan ng ganito?”“Boba, nakakahiya ka! Akala mo hindi kita nakikita? Ibiga
"Keep investigating!" Alec's voice turned suddenly cold and ruthless on the other end of the line."Opo, Young Master!" agad na tugon ni Greg.Dagdag pa ni Alec, "Gawin mong pangunahing prioridad ito. Kalimutan mo na muna ang iba.""Nauunawaan ko, Young Master," walang pag-aalinlangang sagot ni Greg.Matapos ang tawag, sandaling napatigil si Alec sa itaas bago bumaba.Sa ibaba, gising na si Irina.Maaga siyang nagising at naglaan ng oras sa kanyang skincare routine. Halos wala nang bakas ng mga pasa sa kanyang mukha na iniwan ni Linda ilang araw na ang nakalipas—yung sapatos na siyang ginamit sa pananakit sa kanya. Gumamit siya ng kaunting langis na bigay ni Queenie, at napakahusay ng epekto nito—walang masangsang na amoy.Nagtapos siya sa isang manipis na patong ng foundation. Ang resulta: mas preskong itsura, mas matingkad ang kanyang natural na ganda.Pagkalabas niya ng banyo, nasalubong niya si Alec na naka-bathrobe.Kahit banayad lang ang kanyang makeup—halos hindi halata—agad it
“Oh.” Irina’s cheeks flushed slightly, but she didn’t say anything more.Alam niyang ang ganitong klaseng event ay tiyak na maingat na inihanda ng Beaufort Group. Ang kailangan lang niyang gawin ay dumaan. Maliwanag sa kanya ang kanyang papel. Hindi siya magsasalita ng wala sa lugar sa event. Kung kinakailangan, puwede niyang gawing isang magandang palamuti—tahimik na nakaupo sa gilid.Ibinaba ni Irina ang kanyang mga kutsara at mangkok, at sinabi, "Kung wala nang iba, dapat ay maglaan ka ng oras kay Anri. Matagal na kayong hindi naglalaro, at spoiled na siya—hindi na siya nasisiyahan sa mga laro ko. Mahilig na siya sa mga intellectual na laro, yung mga tanging ikaw lang ang makakasabay. Kaya kayo na lang ni Anri ang maglaro. Ako, pupunta lang ako sa desk ko saglit—may mga drafts pa akong kailangang tapusin."Ibinaba ng lalaki ang kanyang mga chopsticks at tinanong, "Talaga bang gusto mo ang trabaho mo nang ganoon na lang?"Pinagkibit ni Irina ang labi, tapos tumango. "Oo naman.""Gaa
Nang makita ni Irina ang lalaking nakatayo sa harap niya, kusa siyang napalinga—kaliwa, kanan, harap, likod.Tama nga ang kutob niya. Lahat ng taong nasa paligid ay tila napatigil sa galaw, napipi, o nanlaki ang mga mata sa gulat.Para bang ang lalaking nakasandal sa pinto ng sasakyan ay si Kamatayan mismo.Pati sina Mari at Queenie na nasa magkabilang gilid niya ay napahinto at napatulala.Makaraan ang ilang segundo, bahagyang tinulak siya ni Mari at pautal na sinabi, “Ah… Mrs. Beaufort, siguro ikaw na ang mauna.”Tumango si Queenie bilang pagsang-ayon, halatang natigilan din.Kagat-labi, dahan-dahang lumapit si Irina kay Alec habang kinakalikot ang mga daliri sa kaba.“Bakit? Hindi ka ba natutuwa na makita ako?” tanong ni Alec, waring walang pakialam, habang binubuksan ang pinto ng sasakyan.Sa likod niya, biglang natahimik ang mga usisero’t nakikining mula sa mga pintuan at bintana. Namutla ang mga mukha nila na parang binuhusan ng malamig na tubig.Hinawakan niya ang pinto ng kots
On the other end of the phone, Alexander was so stunned by Alec’s reply that he nearly choked.It took him a long moment to regain his breath.“So,” he finally said, voice tight with disbelief, “you’re planning to make your relationship with Irina public to the entire city?”“It’s already public,” Alec replied calmly.Alec added nonchalantly, “As for the wedding ceremony, I’ll pick another day.”Tumaas ang boses ni Alexander, puno ng hindi pagkakasunduan.“At sa tingin mo ba ang kasal mo—isang napakahalagang kaganapan sa buhay mo—ay hindi nararapat ipabatid sa iyong mga lolo’t lola, tiyahin, at sa akin, lahat tayo sa lumang bahay?”Tahimik na sumagot si Alec, hindi nagmamadali.“Hindi ba’t dinala ko si Irina sa lumang bahay kalahating buwan na ang nakalipas? Ipinaliwanag ko na lahat. Binigay pa nga ng matandang babae ang kanilang pamana—ang yellow wax stone—kay Irina. Dad, nakakalimutan mo na ba bago ka pa mag-seventy?”“Ikaw—!” Si Alexander ay nawalan ng salitang kayang ipagsalita, h
Ang dalagang nasa litrato ay nakangiti nang maliwanag—animo'y sumisikat na araw. Mistulang isang mirasol ang dating niya—punô ng init at liwanag. May mga biloy siya sa magkabilang pisngi, at ang mumunti niyang labi, kulay rosas, ay bahagyang nakabuka, ipinapakita ang pantay-pantay at mapuputing ngipin. Lahat ng iyon ay malinaw na kuha sa larawan.May singkit na talukap si Irina at malalaking matang punô ng damdamin. Kapag siya’y ngumiti, tila walang kamalay-malay sa kasamaan ng mundo—isang inosente at masiglang dalaga.Minsan lang nakita ni Alec ang ganoong ngiti mula kay Irina. Anim na taon na ang nakalilipas, sa isang bihirang sandali ng kapayapaan sa pagitan nila. Dalawa o tatlong araw lang iyon, pero sa panahong ‘yon, ngumiti siya sa kanya nang ganoon katamis.Ngunit sandali lamang ang lahat.Nang akalain ni Alec na may balak si Irina laban sa pamilya ni Zoey, hindi siya nagdalawang-isip—itinaboy niya ito nang walang kahit kapiranggot na awa.Simula noon, hindi na muling bumalik a
Juancho was unfazed. “Relax, they’re just a few photos—what’s the big deal? I, Juancho, am not afraid of Young Master.”Pumait ang mukha ni Marco at mariin siyang pinagalitan, “Baka hindi ka natatakot, pero ako takot! At pati na si Irina! Ayokong magkaroon ng maling impresyon si Young Master tungkol sa kanya. Sobrang dami na ng pinagdadaanan niya. Tama na—huwag nang magkuha pa ng mga larawan!”Tinutok ni Juancho ang kamera at tumawa. “Huli na. Nakapagkuha na ako ng ilang set bago mo pa ako napansin. Marco, sobrang higpit mo naman. Tsk.”Sinamaan siya ni Marco ng tingin, hindi makapagsalita.Habang patuloy na kumukuha ng litrato si Juancho, mahinang sinabi sa sarili, “Ang gaganda ng tatlong babaeng 'yan. Paano ko hindi 'yan napansin dati?”Tumawa siya at bumaling kay Marco. “Alam mo, talagang nagiging parang yung mga kasama mong tao. Dati, pag nakikita ko si cousin ng cousin mo—si Miss Queenie—gusto ko nang magsuka. Akala ko, isa lang siyang probinsyanang walang kaalam-alam na nagpapan
Maingat na pinunasan ni Queenie ang maliit na kahon na bakal sa kanyang kamay bago siya nagsalita, medyo nahihiya ang tono.“Ah… medyo luma na ang itsura, pero ang laman nito ay maganda talaga. It’s, uh… rat pup oil.”Nabulunan si Mari sa iniinom niya. “Pfft… ano’ng sabi mo?”Pati si Irina ay tila natigilan.Kumuha pa si Queenie ng isang malaking subo ng maasim na isda, ngumunguya nang mabagal, saka ipinaliwanag, “Gawa ito sa bagong silang na mga daga—yung wala pa talagang balahibo. Ibababad sila sa langis ng linga nang ilang buwan, tapos saka sasalain ang langis.”Hindi makapagsalita si Mari.“Para saan naman ‘yan, ha? Queenie, huwag mong sabihing kaya ka pala mainitin ang ulo, mahilig mang-insulto, at parang reyna kung umasta ay dahil sa kakaibang panlasa mo sa pagkain? Yung iba, toyo, suka, o bawang ang ginagamit pampalasa—ikaw, langis ng daga?!”Hindi naman nagalit si Queenie sa pang-aasar ni Mari.Sanay na kasi siyang wala masyadong kaibigan.Ang pinsan niyang pormal at palaging
Sumunod si Queenie kay Irina at Mari, ang ulo’y nakayuko, at ang kanyang self-esteem ay nahulog na parang isang sirang coat na hinihila ng hangin.Si Mari, na hindi natatakot magsabi ng opinyon, ay nagmungkahi na pumunta sila sa isang marangyang buffet—999 bawat tao.At sa gulat ni Queenie, hindi man lang kumurap si Irina.Talaga nga, dinala sila roon.Halos 3,000 para sa tatlo—para lang sa lunch.Ang buffet restaurant ay napakalaki. Sa loob, ang dami ng mga putahe ay nakakalito. Mga mamahaling delicacies tulad ng orochi, sea urchin, sashimi, iba't ibang seafood, at pati na ang bird’s nest soup ay nakadisplay ng maganda. Pati ang “ordinaryo” na mga putahe ay may kasamang caviar sushi at spicy pickled fish na kayang magpagising ng patay.Nakatigil si Queenie at Mari sa harap ng pinto, nakabukas ang mga mata, kalahating bukas ang bibig.Hindi pa sila nakapunta sa ganitong klase ng lugar.Samantalang si Irina, kalmado lang.Hindi siya mapili sa pagkain. Lumaki siya na itinuro sa kanya na