"Ano naman yan?"
"Camera lang to, wag kang matakot"
It's been two weeks he bought that camera, at walang mintis kung makakuha nang picture o videos.
"Hindi naman ako natatakot para kang baliw, stop filming me Dom, you're so annoying."
"Ba't ba! ang ganda mo kaya dito, just do what you have to do, relax and don't mind me"
"How could I? then move backward, your too close, para kang iwan jan!"
"shh, stop talking and do what you have to do, don't mind me, Eunisa"
"Okay, tigas ng ulo talaga! Move a little please, you're consuming too much space"
"Ang oa naman nito"
"Delete that videos ha"
"Ba't ko to idedelete, bumili nga ako nang bagong storage para mas madaming video at pictures makukunan ko, tsk"
"Oo, na, ano pala gagawin ko?"
Tanong ko pero nang may naalalang nakakatawang hirit na nabasa ko sa f******k ay sinunggaban ko na.
"Dom, may tanong ako"
Sabi ko habang ang attention ay nasa lalaking kaharap ko na may hawak na camera.
He didn't looked at me either but I know he was staring at me too sa camera nga lang.
I was seriously talking to that camera na akala mo siya.
"Pag ba ang buntis, kinunanan mo ng picture, makukunan ba siya?"
"..."
Walang sagot, waley parin, hindi siya tumawa. tangina.
"Dom!"
Sigaw ko sa pangalan niya
"Tumawa ka naman jan!"
Saad ko, but he just shoke his head.
"Ba't ako tatawa, saan banda yong nakakatawa? parang tanga to si Eunisa, kahit saan"
oo, kahit sayo tanga pa rin. Gusto kung ihirit pero wag na baka makunan siya,
kaya natatawa ako sa sarili kung joke.
"Ba't ka tumatawa mag isa jan! Focus na. Just, d-do your normal day, Eunisa"
It's either I'm talking to him or I'm doing my task that's only the two normal things I did in this room dahil mga bestfriends ko ay hindi kami kaklase, kaya medyo nasasaktan pa rin ako pag naiisip ko yon.
Ako lang yung naiwan, silang lahat kaklase samantalang ako mag-isa. Iba pa rin pag yung mga kaclose mong kaibigan yung maging kaklase mo, but if not, it's hard to start again.
He waved his hand like, para mapansin ko siya.
Kahit wala kang ginawa napapansin na kita. Gusto kung ibulong but I decided to keep it inside my brain and my heart.
"This is my normal day, talking with you"
"..."
"Wag na nga, nakakairita ka"
I said tried to revive the mood when he was caught of guard and couldn't answered. Totoo naman kasi, dikit nang dikit eh.
Dominique and I were bestfriend and inseparable since grade 5, and today we are in grade 9 tas classmate pa din.
I don't know if he used his name para magkaklase kami or nakatadhana na magkaklase kami, buti pa yong pagkaklase namin tinadhana, kami? when kaya?
Sometimes nakakairita kasi ang daming babae at ang iingay pag nag shiship siya sa ibang kaklase,
bakit? dahil gusto sayo lang shiniship?
Pinilig ko ang aking ulo.
Palagi siyang tinutukso para ding baliw to, tumatawa at kinikilig, gago talaga.
Marami akong admirer kahit saan at kahit dito sa classroom but it's either I smiled or walang reaction.
My attention went back to him when he moved his camera down.
"Masakit yong kamay at nangangalay, baka next month na kita ifilm"
I rolled my eyes.
"Who told you to film me? You really stupid and wasting your time, go on, someone's calling you"I said while he's bestfriend Niel was outside calling his name.
"Tol, ali, basket tayo, walang klase ngayon"
Sigaw ni Neilna nakakuha nang atensyon ng mga babae.
Lahat nang mag basketball player ay manloloko at maraming mga babae, gaya nitong Neil.
"Wala na bang klase?"
I checked my hello kitty watch, 10:00 Am, our snacks start between 9:30 to 10:00 after that it's a Filipino time, but since our Filipino teacher is absent then wala na kaming gagawin. I'm just waiting my time para pupunta na din sa kabilang classroom.
I have friends here, mga kasabay kung kumain or kachikahan,but sometimes iba din yung mga nakasanayan na natin.
We should make time with them once in awhile, sometimes they always visit here but since we have plans today that's why.
"Wala na, magbasket ka na don"
I kicked his feet and he shouted in pain
"ouch"
Oa talaga hindi naman yun malakas
"Ano Dominique, halika na naghihintay sila, ikaw nalang kasi kulang"
Neil said habang nasa harapan na namin.
"ah, pass muna ako baka mamayang hapon na lang, nandito si Eunisa"
"Gago ka ba, eh nasa room lang tayo hindi yan mawawala"
"Umalis na nga kayo, hirit ng hirit eh, Dom and Neil, you can go, I can handle myself pretty well."
I said while fanning myself and waved my hand like a beauty queen.
"Wala naman pasok tapos babalik na lang ngayong hapon diba?"
Panigurado niyang sabi and I nodded.
Lumingon siya kay Neil at Kinindatan niya ito at pagkatapos tumingin pabalik sa akin at atensyon ay nasa akin na, ano naman gagawin nito.
"Oo, nga, bobo kaba? Sabing wala nang pasok"
Sabi ko, nagsisimula nang mairita sa kanya.
"Tapos mag-iintay ka matapos yong oras?"
I rolled my eyes and raise my eyebrows.
"Hindi-hindi naghihintay ako kung kailan kita tatapusin"
I sarcastically said, hindi nakakaintindi.
"Halika ka na, do'n ka na maghihintay sa mga kaibigan mo sa gym, sama ka muna samin"
Sabi niya sabay hakot ng mga gamit ko, mga notebook at ballpen na nasa chair ko.
"eh"
I said na nakakakunot.
"Ayoko, ang layo ng gym, I'm tired walking there, dito na lang ako maghihintay"
Sabi ko habang inaalala ang mga hagdan na lalakarin ko papuntang gym.
"Tol, sunod ka ha? may tumatatawag, sasagutin ko lang"
Sabat ni Neil habang nagamamdaling lumabas.
He wink to Dominique and smiled like he's getting laid.
I rolled my eyes, jerk!
"Bubuhatin na lang kita, bilis na, doon na tayo maghintay"
Wala na akong magawa nang binuhat na niya lahat ng gamit ko.
It's a sling bag, a pink hello kitty and I smiled to see how feminine it is for him.
"Ako na magbuhat nito, yung camera ko na lang ang dalhin mo"
Sabi niya sabay lahad sa camera at naglalakad na.
Lumingon siya nang hindi ako sumunod sa kanya.
Napahinto kasi ako dahil pagkakita ko ng camera niya ay nagfifilm pa rin ito.
By the position it were before, nasa kanyang chair na malapit sa akin at nakatutok lang sa mukha ko or let me say sa harapan ko, akala ko hindi na yon na on at hindi pa nagfifilm.
"Dominique!"
Sigaw ko na tinatawag sa buo niyang pangalan, halatang galit.
"Ano? galit ka na man, ano na man yan?"Sabi niya and he walk fast.
Our friends here in the classroom called me kaya lumingon ako."Saan kayo?"
Sabi nila na ang atensyon nasa akin at sa lalaking naglalakad palayo.
"Sa gym muna, bukas na lang ako sasabay kakain"Sabi ko while pointing Dominique, and they smile and bumalik na sa dating ginagawa at alam na nila.
Tumakbo ako ng nakalayo na.
"Sabi mo bubuhatin mo ako"
Reklamo kung sabi nang hinintay niya pala ako sa labas pero it's a joke of course, I'm not some dumb oa type of a woman.
I just want to try or challenge him if gw really meant it.
Huminto siya tapos nilahad ang mga gamit namin.
"Ikaw na magdala nito, tapos bubuhatin kita bilis"
Sabi niya sabay pagpag nang kanyang balikat.
I rolled my eyes.
"Uto-uto"
Sabi ko at nilagpasan na siya.
Napahinto ako sa ginagawa ko ng may maisip pero binalik ko ang atensyon sa laptop dahil ayaw kung guluhin ang isip ko pero mas lalo lang itong gumulo. Frederick and Fredo's flight would be next week at araw-araw walang palya silang kumausap sa akin na sumama.Maybe it's time to come back? I will come back not to ruin their family or to take back my family but to live again. To see what's life after letting go. To see what's happiness I could feel after those sacrifices I did. And to feel how does it feel to. Come back without expecting something. To come back for myself. Buong-buo na ako. Wala nang masasaktan pa dahil buong-buo na ako. Sapat na ako para sa sarili ko. Dahil hindi ko dapat idepende ang buhay at kasiyahan ko sa ibang tao.
Hindi ko alam na sa pag-alis doon ako makakahanap ng kaginhawaan. It's so refreshing. Hindi panga nakakalapag ang mga paa ko sa building na dinaungan ng helicopter ay niyakap agad ako ng Mommy ni Frederick. Dahil daw sa akin ay naisipan ang anak niyang bumalik.Nasa Australia ako. Nakarating ako sa Australia na mag-isa na walang pamilya at ang kasama ko lang ay itong si Frederick na ngayon ko lang naka-sama. Kahit ganoon pa man ay welcome na welcome ako sa pamilya ni Frederick. They were so kind, loving and sweet kung gaano ang trato nila kay Frederick doble sa akin dahil para sa kanila para daw akong biyaya daily walang kapatid si Fredrick at gusto din nila Tita Rosy na may anak na babae.Nakita kung kapapasok lang ni Frederick. He ma
Hindi ko inaakala na ang payapa sa puso ko ay ilang segundo lang palang mayayanig dahil sobrang bilis ng pangyayari at hindi ko alam kung paano nakapasok si Dominique at bigla niyang sinuntok si Fredrick nang napakalakas at napatumba ito. Sumigaw ako sa gulat at dali akong tumayo para hawakan si Dominique."Siraulo ka ba, ha! Nakita ko ang ginawa mo!" Galit na sambit ni Dominique at nakita ko ajg mga ugat niyang naging klaro sa leeg dahil sa galit. Lalapitan pa sana siya si Frederick kay bigla akong pumagitna.Nakita kung nakatingin ng masama si Dominique sa akin." You let him kiss you? At hindi kaba nag-iisip, ha?! Paano pag may ginawa siyang masama sayo?! Ilang araw lang kayo nagkita tapos nagpapahalik ka?!" Sigaw nito sa akin at umiwas ako ng tingin."Hindi ka makasagot! Paano nalang kungmay gagawin
Tatlo kaming nakahiga sa kama. Habang yakap ako nila Mommy at Daddy at sa pagkakataon ito alam kung ngayong minuto lang ay hirap na ang oras na ito."It was complicated that time. My husband, cheated while we have our first born. Gusto ko munang kalimutan ang nangyari. Your daddy and I met in the club, nag-iinum din siya doon. Your dad's wants a baby, and his couldn't bear that time kaya, it was a perfect and sinful night. We fell in love that night kahit alam namin na bawal. Minahal namin ang isa't-isa kahit bawal. We stayed for each other kahit bawal at ang dumating ka mahirap humiwalay pero... "Hindi niya kayang dugtungan ni Mommy ang sinabi. alam kung kailangan din siya ng pamilya. Hiram lang kami sa isa't-isa."Huwag mo sa nang sisihin ang sarili mo anak. Nagmahal lang kami, at hindi ka namin pinagsisihan kaya huwag mung sisihin ang sarili mo." Bul
The world revolves to be unfair, you wanted to be happy pero yung mga bagay sa paligid mo ay kusang lumalapit para saktan ka. Gaya ngayon, hindi ko alam kung pinaglalaruan ako ng tadhana, kung ano ang ginawa ko, kung bakit ganito sila bumabato. Pagkapark ko ng sasakyan, nakita kung dumaan si Daddy at kasama ang kanyang anak. Masaya silang nag-uusap habang buhat ang kanyang anak na lalaki sa bisig. Naghintay pa ako ng ilang minuto bago siya tuluyang pumasok sa school, at nang pagbukas ko ay sakto-sakto naman ang pagbukas din ng pintuan sa kabilang sasakyan at nilabas doon si Mommy, sumunod yung asawa niya at yung babaeng anak na si Hailey.Hindi rin niya inaasahan na makikita kami dito o mag-aabutan. Para hindi na siya mahirapan ay kusa na akong lumayo at naglakad ng una. Nakita ko ang anak niya na si Hailey na nakatingin pasakin, at narinig ko ang boses ng lalaki clearly, the father. He seem not t
Hindi sila nalasing. Nakatayo silang lahat at normal pa naman. Sumigaw lahat ng mga kaibigan ko ng biglang nagrepresinta si Frederick na ihatid at ako naman hanggang sa pintuan sila hinatid."Nandito lang kami." Bulong ni Belle at hinalikan ako sa noo. Sumunod naman si Mona at niyakap ako ng mahigpit. "Nandito lang kami." Bulong naman ni Lira, at sumumkd si Ven at yon dun ang sinabi at humalik din sa noo. At pang huli si Mira at ganoon din ang ginawa. Hanggang sa tuluyan na silang umalis.At tamang-tama naman na dumating si Dominique na nakangisi. At nang lumapit siya sa akin ay hindi ko naamoy ang alak sa katawan niya."Checking?"
Ilang oras lang ang hinintay ko at tinawagan ko agad si Dominique. Naghihintay lang ako habang nagpapalipas ng oras para antukin."Hmm... Should I go back? You sad?" S ambit sa kabilang linya. Sinagot agad ang tawag.He can be my lover but I can't be a lover. Ngumiti ako ng mapait. Sobrang martir lang kolung pipilitin ko siyang maging akin kung hanggang dito lang ang tingin niya sa akin.I think it's not acceptance is what making us and deciding from moving on but it was a clear answer to our assumption. Yung kahit tanggapin mo hindi ka parin makakamove on kasi hindi parin klaro ang lahat. At the confrontation and the last meeting me to my parents cleared everything at naiintindihan ko ang lahat at klaro na sa akin na hindi kami mabubuo at instead of hurting myself to fix what's could be fixed then I
Naalimpungatan ako ng may biglang kumatok. Humikab ako at umupo. Hindi ko namalayan na napasarap ang tulog ko."Shit." I murmured ng naalala ang mga furnitures ko at baka nasa labas lang si Fredrick. At nang tumingin ako sa cellphone ko ay ni walang tawag na galing sa kanya at ang mas malala ala una na ng hapon at ilang oras din ang natulog ko. Tumakbo na ako ng biglang lumakas ang katok."I'm sorry nakatulog-Huminto ako ng nakitang hindi si Frederick ang taong nasa harapan. Nagulat ako nang nakita ang isang taong hindi ko inaasahan na mahahanap ako.."Surprise, right?"He said and smirk. Before I could close the door at parang nabasa ni D
Kasabay ng pag-tila ng ulan ang luhang naubos na sa kakaiyak. Pinahiran ko ang luha ko habang nakatingin sa labas. Tumila na ang ulan, wala na ang kulog, nagsisimula ng tumahimik ang lugar at kahit paano naging unti-unti ng pumapayapa. Nakatayo ako habang ang kumot ay nasa katawan ko.Narinig kung nagring ang telepono ko na nasa higaan ko. Tumingin lang ako saglit pero inignora ko na iyon. Ni hindi ko kaayong tumingin sa telepono ko at basahin o sagutin ang tawag na iyon kahit kanino pa sa kanila. I just want to be alone and think myself first, baka hindi rin naman masama na unahin ang sarili ko.Dadating talaga tayo sa punto na hindi ka na nakakaramdam ng sakit at magiging manhid. Nakakatakot ding magmahal, nakakatakot ding masaktan, nakakatakot umasa at lalo anng nakakatakot mag-isa.Ayoko nang magmahal, ayoko nang maghintay