It's Always Been You

ESTELLA'S POV

Kahit kailan talaga napaka-kupad kumilos ng babaeng 'to.

"Ano ba Francyn bilisan mo naman kilos mo late na ako sa presentation ko." sigaw niya sa kapatid.

"Eto na nga po binibilisan na."

Pareho kami ng School, Ako nasa 1st year College na habang si Francyn naman nasa huling taon na niya sa High School. Wala naman problema sa pamumuhay namin. Masaya kami, hindi nga lang kompleto. E kasi iyong magaling kong ama sumakabilang bahay na. Pero dinadalaw naman niya kami minsan dito.

Kilala din namin ang mga step siblings namin. Hindi ko sila gan'on ka close. Nakikipag-usap naman ako sa kanila kahit papaano. Hindi naman kami tinuruan ni Mommy na maging bastos kahit pa sa kabila ng pag-iwan sa'min ni Daddy.

May dalawa pa akong kapatid, iyong isa nasa states kinuha nila Lolo para doon na magtapos ng pag-aaral iyon ang kuya namin. Iyong isa naman iyong ate ko iyon ang naging rebelde sa pamilya namin. Hindi nagtapos ng pag-aaral kasi gusto agad maging independent kaya ang naging resulta nag-asawa ng maaga. Tingin ko naman masaya na siya sa buhay niya kahit gan'on ang kinahinatnan niya. Mabuti na lang at mabait ang napangasawa niya. Minsan humihingi siya ng support kina Mommy hindi naman din nagdadamot ang Ina ko. Si Ate kasi ang paborito niya sa lahat kaya kahit nag-rebelde ito paboritong anak niya pa din si ate.

Hindi naman kami gan'on kayaman sakto lang nakakapag-aral sa mamahaling unibersidad kasi iyon ang gusto nila Lolo. Kahit maghirap daw kami ang importante mabigyan kami ng magandang edukasyon ng mga magulang namin.

Pasado alas sais y medya nakarating kami sa School syempre nauna na akong bumaba. Bahala na si Francyn diyan kaya naman na niya ang sarili niya.

Saktong pagpasok ko saka din dumating prof. namin. Doble talaga ang kaba ko dahil baka sobrang late na ako. Strict pa naman din ang prof namin sa first subject.

FRANCYN'S POV

'Kita mo itong si Ate, sa sobrang pagmamadali naiwan niya pa ang laptop niya.'

As usual ako na naman ang maghahatid neto sa room niya. Imagine mula sa gate ng school hanggang sa room nila aabot ako ng halos trenta minutos na paglalakad. Hindi ko naman pwedeng utusan si Mang Gregor kasi ihahatid pa niya si Mommy sa office. Baka ako pa ang mapagalitan. Dadaan na lang muna ako sa room namin para masabihan ko classmates ko kung sakaling hanapin ako ni Ma'm.

So ito na nga, habang naglalakad ako papunta sa room ni Ate nakita ko si Rhaen na may kausap na lalaki, medyo may pagka-tsismosa din ako ng konti kaya lumapit ako ng konti. Pero malas lang sakto maririnig ko na sana ang pinag-uusapan nila saka naman umalis iyong lalaki. Hindi ko kasi masyadong nakita ang mukha natakpan kasi ng sumbrero nitong suot.

Akma ko na sanang tatawagin si Rhaen nang bigla siyang humarap sa'kin na umiiyak. Agad ko naman siyang nilapitan.

"Rhaen! Okay ka lang? anong nangyare bakit ka umiiyak?"

Hindi agad siya nakasagot iyak pa din siya ng iyak. Pinaupo ko muna siya, buti na lang at malapit lang kami sa clinic nag-aalala ako baka mapano siya.

"Nakipag-hiwalay na si Dheaven sa'kin. Pumunta na daw ibang bansa pinapasabi lang tropa niya kasi ngayon din ang alis nila."

"Aba'y walang-hiya ang lalaking iyon ah matapos mo siyang ipa-legal sa pamilya mo basta ka nalang niya iiwan."

"Hindi ko na alam gagawin ko, mahal na mahal ko si Dheaven bes, hindi ko din alam saang bansa sila pumunta ayaw sabihin ng kaibigan niya dahil ayaw din ipasabi ni Dheaven."

Nalulungkot ako para sa kaibigan ko, alam ko kasi kung gaano niya talaga kamahal si Dheaven. Hindi rin namin alam anong dahilan bakit nagawa niya iyon sa kaibigan namin.

Iniwan ko muna saglit si Rhaen kung saan kami umupo hinatid ko muna laptop ni ate saka ko siya binalikan. Nagtungo naman agad kami sa room pagkatapos ng first subject namin kinwento ko sa mga kaibigan namin ang nangyare kay Rhaen at Dheaven. Galit na galit din sila lalo na ang pinsan ni Dheaven na kaibigan namin dahil wala siyang alam sa nangyare at ayon sa kaniya impossibleng pumunta ng ibang bansa sila Dheaven bago lang daw nagpatayo ang pamilya neto ng bagong branch sa negosyon nila sa Maynila. Ang sabi ni Ciela baka sa Maynila lang ito pumunta.

"Tatawagan ko si Ate mamaya itatanong kung nandoon ba si Dheaven. Babalitaan kita mamaya Rhaen. Tutulungan kitang hanapin ang h*******k ko na pinsan na iyon."

Isa si Ciela sa may pagka-m*****a sa amin magkakaibigan. Hindi naman as in nagmam*****a siya kapag gusto niya lang nasa lugar din naman ang ugali niya.

"Bakit kaya hindi mo sundan kung sakaling nasa Maynila lang e ilang oras lang naman byahe papunta doon hindi ba?" suhestiyon naman ni Safiyaa.

"Huwag muna, alamin muna natin kung nasa Maynila nga ba, e baka naman totoo iyong sinabi ng kaibigan ni Dheaven hindi ba? malay naman natin." sabat naman ni Rohana

Syempre ito ang hindi talaga magpapahuli gusto niya kasali talaga siya sa usapan. Mabait itong kaibigan naming si Rohana may pagka-taklisa nga lang.

"Ang mabuti pa, mag-break muna tayo nagugutom na ako e saka na natin pag-usapan ulit kapag may balita na tayo. Ang hirap naman kasi mag-plano at gumawa ng desisyon kung hindi pa tayo sigurado."dagdag pa ni Rohana.

Bakit kasi may mga taong hindi marunong mag-isip. Ang dali lang naman sana magpaalam kung mang-iiwan bakit hindi nila kayang gawin iyon. Parang hindi nila iniisip kung ano mararamdaman ng taong iniwan nila. Kaya ayoko talaga sa love, love na iyan e kasi ayoko masaktan. Masaya naman ako sa buhay ko saka may mga kaibigan naman akong mahal na mahal ako.Kaya hindi ko kailangan ng lalaki sa buhay ko except kay Daddy at Kuya syempre.

Oras na ng uwian as usual dahil laging nauuna matapos ang klase namin kaya ako na naman ang maghihintay kay ate. Minsan naman ay nauuna na akong umuwi kapag may gagawin pa sila ate na activity. Gan'on daw kasi kapag college na ang daming ginagawa kaysa sa High School.

Inilabas ko na lang ang ipad ko saka nag-scroll sa facegram nauna na din kasi umuwi mga kaibigan ko syempre hinatid muna namin si Rhaen e baka mapano pa iyon brokenhearted pa naman din iyon. Sinabayan na siya ni Ciela dahil iisa lang naman ang way nila pauwi. Habang nag-e-scroll ako sa facegram napansin ko ang isang post letrato iyon ng isa sa mga tropa ni Dheaven pamilyar kasi siya sa'kin dahil minsan ko na siyang nakita sa birthday ni Ciela nandoon din siya. Kilalang-kilala ko ang lalaking nasa likod niya hindi ako pwedeng magkamali, si Dheaven iyon. Agad akong nag-message sa groupchat namin saka pinasa ang nakita kong picture.

Hindi agad nila na-seen ang message ko siguro ay hindi pa sila nakakauwi kaya hindi pa nila nakita. Hindi talaga ako pwedeng magkamali, tama nga siguro ang hinala namin wala sa ibang bansa si Dheaven nandito lang siya sa Pilipinas. Kailangan namin alamin kung bakit siya biglang nakipag-hiwalay kay Rhaen na walang sapat na dahilan.