EP3 ของไร้สาระ

"นี่ตึกเอกสื่อสาร"

"คะ" ฉันตอบแล้วมองไปรอบๆตึก ตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว ตลอดทางที่เดินมามีแต่ผู้หญิงมองฉันกับรุ่นพี่เต็มไปหมด..

"มองอะไรกันนะ..." ฉันพูดเบาๆกับตัวเอง แต่ไม่วายรุ่นพี่ได้ยิน

"ว่าไงนะ?"

"เปล่าคะ.. แค่สงสัยว่าพวกเธอจะมองทำไม"

"...คงเพราะเธอมากับฉัน"

"แล้ว?" คำตอบของรุ่นพี่ไม่ได้ช่วยให้ฉันเข้าใจอะไรมากขึ้น

"ช่างเถอะ... เรียนeng?"

"คะ"

"ชั้น2 หาห้องเอาเอง" รุ่นพี่ชี้ไปที่บรรไดแทนที่จะเป็นลิฟต์ที่อยู่ไม่ไกลจากเรา.. แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไร บรรไดก็บรรได คงแค่2ชั้นละมั้งถึงชี้ไปทางนั้น

"ขอบคุณคะ... แล้วรุ่นพี่ไม่ได้เรียนengเหรอคะ"

"พูดจนเบื่อละ"

ฉันพยักหน้าช้าๆตอบกลับไป พูดคล่องกว่าฉันซะอีกลืมไปซะสนิท... จริงๆก็ไม่น่าถามอ่ะ เสื้อช๊อปที่ใส่นี่ก็บอกคณะเขาอยู่แล้วแท้ๆ

จากนั้นรุ่นพี่ก็เดินจากไปเฉยๆ ไม่ลาไม่อะไรทั้งนั้น... รู้สึกว่าจะนิ่งกว่าเก่าเยอะไปนิด ก็อย่างว่าทุกคนต้องโตขึ้นนิ.. เอ๊ะ! นั่นอะไร? ฉันเดินไปหยิบกระดาษอะไรสักอย่างที่มันหล่นมาจากกระเป๋ากางเกงรุ่นพี่ตอนเดินไป จะเรียกก็ไม่ทันซะแล้ว เออ! ลืมบอกไปฉันเรียนปี2นะ การย้ายมาแบบนี้คงจะเข้ากับคนอื่นยากหน่อย ...แต่ก็หวังว่า ฉันจะมีเพื่อนบ้างนะ

ฉันมองนาฬิกาตัวเอง มันยังไม่ถึงเวลาเข้าเรียนเลยตัดสินใจเดินไปซื้อน้ำมากินเพื่อจะสดชื่นขึ้นหน่อย... แค่ค่อยหาโอกาสเอาไอ้กระดาษนี่ไปคืน

ฉันกลับมานั่งที่โต๊ะหินอ่อนแล้วเปิดหนังสือดูผ่านๆ อืมมม.. ก็ไม่เห็นยากนิ

"นี่เธอนะ.. ขอนั่งด้วยคนได้ไหม^^" อยู่ดีๆก็มีผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่งเข้ามาทักฉัน

"..ฉันเหรอ? อื้ม เอาสิ:)"

"ฉันชื่อดาวนะ เพิ่งมาวันแรก"

"อ่าา ฉันฟ้า วันแรกเหมือนกัน"

"..งั้น เรามาเป็นเพื่อนกัน โอเคป่ะ" ฉันค่อนข้างทึ่งกับการแนะนำตัวของดาวนะ สำหรับคนอื่นไม่รู้คิดยังไงแต่สำหรับฉันรู้สึกว่าดาวเหมือนเด็กประถมกำลังหาเพื่อนเลยอ่ะ ฉันเข้าใจถูกป่ะ? หรือฉันเสพวัฒนธรรมตะวันตกมากไป เพราะทุกทีที่ทำความรู้จักก็มักจะติดจับมือ กอด หรือหอมแก้ม แบบนี้

"..อะ..อื้ม^^"

:TEMP::

หลังจากผมทำธุระเสร็จก็เดินกลับมาทางหน้าตึกคณะเอกสื่อสาร ชื่อคณะที่ติดหลาอยู่ทำให้ผมนึกถึงอะไรบางอย่าง...

ไม่คิดว่าจะโลกกลมได้ขนาดนี้ ตอนที่เห็นเธอคนนั้นอยู่ในชุดนักศึกษาของมอ ยิ่งทำให้ประหลาดใจในการพบกันครั้งนี้... จากคืนนั้นจนถึงตอนนี้ก็ร่วม3ปีได้ ที่หลงลืมนั่นนี่ไปตามกาลเวลา แต่พอเธอปรากฎอยู่ตรงหน้าเรื่องที่พอนึกขึ้นได้ก็มีแต่คืนสุดท้ายของผม... เรื่องบนเตียง...

ผมหยุดเดินแล้วมองไปยังโต๊ะหินอ่อนที่เธอคนนั้นนั่งอยู่แบบไม่ได้ตั้งใจนัก แค่แปลกใจที่เธอไม่ได้นั่งอยู่คนเดียว

"หาเพื่อนได้เร็วเหมือนกันนิ" ผมพูดคนเดียวเบาก่อนจะถูกใครสักคนรั้งคอผมแถมพูดเสียงดังจนเธอเลื่อนสายตามามอง

หมับ!

"เห้ย! เหล่สาวเหรอว่ะ"

"กูไม่ไร้สาระ"

"อื้มมม~ แต่ที่เห็นคือมึงมอง.. อ้าว น้องเมื่อกี้นิ" ไอ้เดฟได้ทียืนกอดคอผมแล้วท้าวเอวมองไปที่เธอ เธอก้มหัวให้เชิงทักทายมันนั่นแหละแต่บางทีไอ้ห่านี่ก็เล่นใหญ่ มันชูตอบกลับประมาณว่าเห็นนะอะไรอย่างนั้นมั้ง แล้วมันก็ทำให้ผู้หญิงบริเวณนี่ซุบซิบกันใหญ่

"กูจะบอกเฮ"

"ห่า แค่ทักทายมึงก็" ไอ้เดฟมันรีบกลับมาโหมดเดิมทันที มาดเยอะแต่กลัวเมียชิบหายมันอ่ะ

ผมเดินนำหน้ามันก่อนเพราะว่าตั้งใจจะไปแอบหลับที่ไหนสักที่

"เดี๋ยวคะ! รุ่นพี่!!" ผมหันหลังกลับไปเพราะเสียงที่เรียกหมายถึงผมแน่นอน เธอยืนอยู่หน้าผมก่อนจะยื่นอะไรสักอย่างมาให้

"รุ่นพี่ทำมันหล่นนะคะ"

"...ทิ้งไปเถอะของแบบนี้" ก็แค่กระดาษที่เขียนเบอร์โทรของใครสักคนไม่รู้ ตอนรับก็ไม่ได้คิดอะไร แค่รับมาเฉยๆ

"..." แต่คนตรงหน้ากลับทำหน้าไม่เข้าใจแล้วยืนนิ่งอยู่กับที่

"จิ๊!" ผมเดินเข้าไปหาเธอแล้วใช้มือดึงกระดาษนั่นมาแล้วขยำมันตรงนี้นี่แหละแล้วก็โยนทิ้งไป

"..."

"มีอะไรน่าสงสัยหรือไง"

"ก็...อะไรนะ พี่ทำแบบนี้อะ" เธอทำท่าขยำมือตามผมแล้วก็นิ่งๆไปเหมือนพยายามนึกคำ ไม่เเปลกหรอก ตอนผมกลับมาไทยใหม่ๆภาษานี่ตีกันไปหมด ไทยคำฝรั่ง

"Crumpled paper?" (ขยำกระดาษ?)

"Ah~ yes! Why do?" (ใช่! ทำทำไม?)

"Of the rubbish." (ของไร้สาระ)

"Rubbish?"

"ช่างเถอะ.."

"...."

"แล้วก็เลิกเรียกรุ่นพี่ได้ล่ะ ฟังแล้วน่ารำคาน"

ผมบอกเธอ กลายเป็นว่าผมกับเธอพูดอังกฤษใส่กันเฉย ก่อนที่ไอ้เดฟจะเข้ามาหาทั้งผมและเธอก็เลยนิ่ง

"นึกว่าลืมกูไปละ."

"..."

"ไปยังอ่ะ ไอ้บีนั่งด่าแล้วมั้งกูว่า"

"..เออๆ" ผมตอบไอ้เดฟมองคนตรงหน้าที่ยังยืนอยู่กับที่เพียงครู่แล้วก็หมุนตัวกลับเดินออกไปจากหน้าตึกสื่อสารโดยไม่ได้หันกลับไปมองอีก..

..........

🌫ทำไมยังนิ่งล๊าาาา~ ใครก็ได้กระตุ้นอารมณ์พี่แกที พลีสสสสสส~