H’TIA ZONE 2 : อยากรู้จัก

“ไปที่โต๊ะเหอะ ไอ้มาร์คมันโทรตามยิกๆ แล้ว”

เฮสเทียชูโทรศัพท์ที่กำลังสั่นครืด เพราะสายเรียกของมาร์คัสให้เฟรย่าดูเป็นการจบบทสนทนานี้ ก่อนสองสาวเดินผ่านนักท่องราตรีขึ้นมายังชั้นสองของไนต์คลับด้วยกัน

กลุ่มเพื่อนสนิทของเธอประกอบไปด้วย มาร์คัส คาลิกซ์ วิเวียน เฟรย่า และไวซ์ แต่บางคนมีเหตุจำเป็นก็เลยมาไม่ได้ ตอนนี้จึงขาดไปบ้างบางคน

“มาช้าฉิบหาย ฉันจะกลับแล้วเนี่ย”

“ก็แค่นิดหน่อยเองป้ะ บ่นไรนักไอ้มาร์ค”

“ฉันคิดถึงลูกกับเมีย”

“ดื่มก่อนสักสองแก้วแล้วค่อยกลับ” เฮสเทียหย่อนสะโพกนั่งลงบนโซฟาเดี่ยว ขณะที่เฟรย่าซึ่งเดินมาด้วยกันปลีกตัวไปนั่งข้างคาลิกซ์

เพราะสงสัยมาตั้งแต่แรกว่าทำไมวันนี้บรรยากาศในไนต์คลับถึงเปลี่ยนไปจึงเอ่ยถามต่อ “ทำไมวันนี้มีดนตรีสด?”

“ดนตรีสดมีทุกวันอังคารกับพฤหัสฯ”

“อ้อ แล้วนั่นนักร้องใหม่เหรอ”

“ใหม่ที่นี่ แต่เก่าที่อื่น เพิ่งดึงตัวมา” เขาอยากเปลี่ยนระบบภายในไนต์คลับของตัวเองใหม่ จึงซื้อตัวนักร้องผู้ชายคนนั้นมาจากอีกร้านหนึ่ง แถมยังเป็นนักร้องที่ดังในหมู่นักท่องราตรีสาวๆ มากอีกด้วย “เธอไม่สังเกตเหรอว่าคืนนี้ลูกค้าผู้หญิงเยอะมาก”

เฮสเทียเหลือบมองลงไปยังเวทีด้านล่าง “ก็ไม่แปลกใจ หล่อขนาดนั้น”

“แสดงว่าชอบ”

ยอมรับผู้ชายคนนั้นหล่อเข้าตาเธอจริง เขามีบางอย่างที่ทำให้เธอรู้สึกอยากลองชวนมาเป็นเพื่อนเที่ยวระหว่างเธออาศัยอยู่ในไทย

“ก็น่าสนใจดี”

เฟรย่า “สายตาแกเหมือนอยากจะกลืนเด็กมันลงท้อง”

เฮสเทีย “กินเด็กเป็นอมตะไม่รู้เหรอ”

คาลิกซ์ “กูสงสารเด็กมันรอเลยแล้วกัน”

“แกสงสารตัวเองก่อนเถอะ เมียหายไปสามปีแล้วนี่”

“เหอะ” คาลิกซ์สบถในลำคออย่างหงุดหงิด ตอนนี้เขาเหมือนเป็นรองเพื่อน ไม่สามารถต่อปากต่อคำอะไรได้เลย เพราะเพื่อนจะยกเอาเรื่องนี้มาแดกดันให้เขารู้สึกเจ็บปวดอยู่เรื่อย

“ถ้าเธออยากได้ก็น่ายากหน่อยนะ เห็นพนักงานบอกว่าไม่สนใจผู้หญิง แค่มาทำงานรับเงินแล้วก็กลับ”

“สวยๆ อย่างอีเทียมีเหรอจะนก มีแต่มันนั่นแหละจะเทผู้ชาย”

ก็เป็นจริงดังคำกล่าวของเฟรย่า เฮสเทียพ็อปมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมปลาย ขึ้นมหาวิทยาลัยก็ถูกรุ่นพี่รุ่นน้องตามจีบกันไม่ขาดสาย แต่เพราะอยู่ในวัยที่กำลังสร้างตัวจึงไม่ชายตามองผู้ชายคนไหนเลย

พอหน้าที่การงานเข้าที่เข้าทางก็เริ่มมองหาผู้ชายมาปรนนิบัติพัดวี จะบอกว่าเธอเลี้ยงดูผู้ชายก็คงไม่เกินจริง แต่คนเหล่านั้นจะมาเป็นเพื่อนเที่ยว เพื่อนกิน และคู่ควงให้กับเธอ ยกเว้นเรื่องบนเตียง

ผู้หญิงที่ทำงานหนักมาตั้งแต่อายุยี่สิบปี และปัจจุบันเธอมีอายุสามสิบกว่าปีแล้ว แถมมีงานทองมากมายใช้ชาตินี้ก็ไม่มีวันหมด จะหาความสุขใส่ตัวกับเรื่องแบบนี้ก็คงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร

หลังจากดื่มกันไปสักพักหลายคนก็แยกย้ายกันไปพักผ่อน ทำให้ตอนนี้เหลือเพียงแค่เฮสเทียและเฟรย่าที่ย้ายลงมานั่งบริเวณบาร์ชั้นหนึ่งของไนต์คลับ

“พรุ่งนี้แกไม่มีงานเหรอเฟรย์”

“มีดิ นี่ก็ว่าจะกลับแล้ว”

“กลับยังไง?”

“ขับรถกลับ”

“แกเมาป้ะเนี่ย”

“เมาอะไรก่อน ฉันกินเหล้าหมดทั้งร้านก็ไม่เมาหรอก”

“ถ้ากินขนาดนั้นก็ไปเจอยมบาลก่อนเลยค่ะ”

“แล้วแกจะกลับตอนไหน กลับพร้อมฉันป้ะ?”

“อีกสักพัก”

“จะเอาให้ได้เลยใช่มั้ย?” เฟรย่ายิ้มกรุ้มกริ่ม เบนสายตามองไปยังนักร้องหนุ่มผู้เป็นเป้าหมายของเพื่อนเธอในคืนนี้

“ลองดู ไม่รู้จะได้มั้ย”

“งั้นก็ขอให้คืนนี้สนุกสุดเหวี่ยงแล้วกันนะคะ ฉันกลับแล้วดีกว่า”

“โอเค ขับรถดีๆ”

คล้อยหลังเพื่อนเดินจากไป เฮสเทียก็หันไปมองนักร้องหนุ่มอีกครั้ง เวลาที่เขาเปล่งเสียงร้องเพลงมีเสน่ห์ยิ่งกว่าอะไรทั้งสิ้น เพราะอย่างนั้นจึงต้องเรียกพนักงานคนหนึ่งมาใช้งานเพื่อปิดจ๊อบก่อนคนจะแย่งเขาไป

“หนูมาหาพี่หน่อย”

“คุณเฮสเทียมีอะไรให้หนูรับใช้คะ”

“พี่ฝากไปถามนักร้องคนนั้นทีว่ามีแฟนมั้ย พี่อยากรู้จัก แล้วก็ขอเบอร์เขามาให้พี่ด้วย”

“ได้เลยค่า หนูจัดให้” พนักงานหญิงโคลงศีรษะรับทราบคำสั่ง ก่อนจะแหวกฝูงชนเดินไปยังเวที รอให้จบเพลงที่เขากำลังขับร้อง แล้วจึงขึ้นไปกระซิบข้างหูเบาๆ “พี่ธาม…มีคนให้มาถามว่ามีแฟนมั้ย”

“ใครถาม”

“เพื่อนคุณมาร์คัสให้หนูมาถาม นั่งอยู่ตรงบาร์นู่น” ปลายนิ้วชี้เล็กไปยังบาร์ ซึ่งเป็นจังหวะที่เฮสเทียหันหลังรับแก้วเครื่องดื่มจากบาร์เทนเดอร์พอดีจึงไม่ทันเห็นใบหน้าของเธอ “ถ้าพี่ไม่มีแฟน หนูขอเบอร์ไปให้คุณเขาหน่อยสิ เขาอยากรู้จักพี่”

“ไม่ให้”