INICIAR SESIÓNTama nga naman, Karina. Hindi madaling kalimutan ang taong ni minsan mo na rin pinangarap na makasama habang-buhay. Pero kasi—patay na ang first love, Karina... 🥹
MALUNGKOT ang itsura ni Arian matapos marinig mula kay Karina ang mga salitang iyon. Bata pa nung mawala ang Tita Andreana niya kaya wala siya masyadong alaala nito. Pero basi sa naririnig niya ay malambing, mabait, maganda, at talented ang Tita niya. Ibang-iba sa kakambal na si Rheana. Kunot-noo rin ito dahil paanong naiingit si Karina sa isang tao na patay na. Marahan na inabot ni Arian ang kamay ng kaibigan. "I understand. But, it's still in the past. Hindi ka dapat mainggit dahil may sarili ka rin talento, kagandahan, mabutihan loob at malambing ka rin. Nasasabi mo lang Yan dahil nag-away kayo ni Ninong. Basta ang masasabi ko lang ay mag-usap kayo mamaya. Tell him everything you felt para may clarification sa relasyon ninyo." Mahabang wika ni Arian. Totoo nga naman ang sinabi nito, pero kahit ganun paman ay hindi pa rin kampante si Karina. "Kapag hindi niya sinabi sa akin kung bakit bigla na lang nagbago ang isip niya sa banyo ay hindi ako makikipag-usap sa kanya. Baha
Nasa cafeteria ngayon si Karina, kumakain ng lunch. Hindi kasi siya nag-agahan kanina dahil nawalan siya ng gana kumain, marahil dahil siguro sa nangyari kanina. Hindi niya rin sinasagot ang tawag ni Luther o replayan ang text messages nito. Mag-isa lang siya sa table niya, kahit mahaba naman ang table wala talagang sumabay sa kanya sa iisang table. Pero wala na siya pakialam dun. Tanging si Arian lang kasi kasama niya kapag kumakain siya sa cafeteria. Hindi na kasi siya nagdadala ng baon dahil may pambili naman na siya. O di kaya nililibre siya ni Arian. Pero ngayon ay gusto lang niyang mag-isa, hindi na muna niya hinanap ang kaibigan. Hanggang ngayon ay wala pa rin talaga siya sa mood. Wala naman siyang pakialam kung ayaw sa kanya ng ng tao. Mahalaga ay wala siyang ginawang masama sa kanila. Malapit na rin naman siyang matapos ng kolehiyo, at OJT na naman ang haharapin niya sa susunod na mga linggo. Iniisip niya na hindi naman niya makakasama ang mga kaklase niyang bully.
Hubo't-hubad na nakatayo sa shower ang dalawa, mukhang awkward pa dahil unang beses na makita ng bawat isa ang katawan nilang hubo't-hubad at nasa huwesyo pa. Sa gabing may nangyari kasi sa kanila ay wala sila sa sarili at madilim pa ang kwarto nilang dalawa. Binuksan na ni Luther ang shower at sabay silang nabasa sa rumaragasang tubig. Hindi naman maginaw dahil warm water. Nakatalikod si Karina kay Luther dahil hindi nito makuha na tingnan diretso ang hubad na asawa. Nahihiya rin siya dahil nakikita na ang umbok ng kanyang tiyan kahit two months pa lang. Medyo lumaki rin konti ang timbang niya. "Hey, are you okay, Love? Nahihiya ka ba?" mahinang tanong ni Luther ng lumapit ito sa kanya. She gasps, when she felt him closer to her. Parang kinukuryente ang katawan niya ng maramdaman ang matigas na bagay na tumutusok sa likuran niya. "Face me, Love. Look at me," Luther's voice is like begging her. Dahan-dahan na umikot si Karina, habang nakatakip ang isang kamay sa suso
KINABUKASAN ay maaga nagising si Karina. Hindi pa gising si Luther kaya hindi na niya ito ginising pa. Bumangon siya at nagtungo sa banyo upang maglinis ng katawan. Kasalukuyan siyang nagsisipilyo ng biglang pumasok si Luther sa banyo. Nang makita siya nito ay nginitian siya at nilapitan. Pumwesto ito sa likuran niya at niyakap patalikod. Nagulat naman si Karina at hindi pa talaga sanay sa mga sweet moments nila ng asawa. "Good morning, my pretty wife," bulong ni Luther sa tainga ni Karina. Nakiliti naman si Karina kaya napahagikgik siya ng tawa at pilit na umiwas. "Nakikiliti ako, Baba," natatawang salita niya ng halikan siya ni Luther sa liig. "Akala ko ay tulog ka pa kaya una na akong bumangon," ani Karina. "Actually, kanina pa ako gising. Hinintay lang kitang magising," sagot naman nito na nakayakap pa rin. “Talaga? Sana ginising mo na lang ako, Baba.” "Nag-enjoy pa kasi akong titigan ka, Love." “Bakit mo naman ako tititigan?" “Kasi hindi nakakasawang tingnan a
BUMALIK na sa kwarto si Karina na hindi maganda ang itsura. Nagulat naman si Karina ng makita si Luther sa sofa. Agad na nilapitan ni Karina ang asawa at tumabi rito. "Where have you been? Kanina pa ako dito," ani Luther sa mahinang boses. Kahit alam naman nito kung saan galing ang asawa at kung sino ang kasama. Niyakap siya ng asawa at sinubsob naman ni Karina ang mukha sa dibdib nito. Natawa naman si Luther dahil sa kiliti. "What are you doing?" Luther giggles, while Karina keeps rubbing her nose on his chest. "May kiliti ka pala dito?" tanong ni Karina kaya mas lalo nitong pinagpatuloy ang ginawa. Napahagikgik naman ng tawa si Luther. Panandalian na nakalimutan ni Karina ang kanyang iniisip kanina. Ayaw na niyang isipin ang mga sinabi ni Rheana kanina. "May problema ba?" Biglang tanong ni Luther at marahan na hinaplos ang kamay nito. "W-wala naman, Baba. May iniisip lang, pero wag na natin pansinin," wika ni Karina at iniiwas ang tingin sa asawa. "Are you sur
Luther left Karina for a while to confront his Mother. Hindi niya alam kung bakit ginawa ng Mama niya iyon. Ayaw niya kasing nararamdaman ang presensya ng babae. He respects Rheana. For him she's just a family. "Ma, why did you let Rheana stays for the night? What will Karina's siblings think about it?" Luther confronted Lucy inside his mother's room. "I just want her to know her boundaries, anak. I know that you're aware that she likes you. Gusto ko lang ipamukha sa kanya na maka-move on ka na. At wala na siyang chance sa 'yo. Kamukha man niya ang namayapa mong fiance, but she'll no match on her twin sister. I don't like her, and I only want Karina." Lucy said in her serious voice. "And Katrina siblings isn't the type of person who judge people quickly. Sinabi ko na rin sa kanila na kapatid si Ana ng namayapa mong fiance. Kaya wag kang OA, diyan!" Dagdag pa nitong salita. Mukhang wala na ngang magagawa si Luther dahil seryoso ang Ina na sa bahay na lang nila magpapalipasi







