Todos los capítulos de HER REPLACEMENT: REGRETS : Capítulo 1 - Capítulo 10

THIRD PERSON POV “Bakit niyo ba kami pinapapili kung sino sa inyo ang sasamahan namin?” sigaw ni Karina sa mga magulang. “Bakit? Kayo ba, noong mas pinili ninyo ang babae at lalaki niyo, pinapapili niyo ba kami? Ha? May narinig ba kayo mula sa amin?” buwelta niya sa mga magulang, dahil hindi na niya kayang kimkimin ang sama ng loob. Gulat naman ang mga magulang ng dalaga at hindi siya matingnan sa mata dahil sa kahihiyan. Hindi rin nila naisip na may mga anak silang nasasaktan at naiipit sa sitwasyon. “Karina, how could you talk to your parents that way?” galit na saway ng Tita Kara niya, kapatid ng kanyang daddy Alfred. “Bakit niyo ba kami pinapahirapan, Ma at Pa?” bulong niya habang impit na humihikbi, nakayuko at puno ng hinanakit. Hindi niya magawang tingnan ang mga magulang. Si Karina ay ang nakatatandang kapatid sa apat na magkakapatid. Bilang panganay, siya ang laging nakaalalay sa tatlo niyang kapatid na lalaki. Dalawampu’t tatlong taong gulang na siya, ang ikalaw

003 Bumalik na rin sa kanilang mga upuan ang ibang estudyante. Normal ulit ang lahat, na para bang walang nangyari. Matapos makuha ang pagkain, agad na naghanap ng mauupuan si Karina. Tahimik siyang nagsimulang kumain, ngunit hindi nagtagal ay lumapit ang apat na lalaki sa mesa niya. Isa sa kanila ay walang paalam na kinuha ang tray ng kanyang pagkain. Napakagat-labi si Karina. Hindi agad siya nag-react, ngunit ramdam niya ang dugo niyang umaakyat sa ulo. Gusto na niyang sumabog, lalo pa’t kilala niya ang mga ito. Nasa kanila na naman ang atensyon ng lahat. Huminga siya nang malalim, saka walang takot na hinarap ang isa. “Disrespectful!” mariin niyang sabi, puno ng galit. Ngumisi lang ang lalaki. “Tapang mo talaga, Karina. Carson wants to meet you on the rooftop. Now.” bulong nito bago ibinalik ang tray sa harap niya. Matapos iyon, tinapos ni Karina ang pagkain niya nang mabilis. Kinuha niya ang cellphone at agad na nag-text sa kanyang kapatid na si Dos. Ayaw na sana n

005 Nag-presenta si Karina na siya na lang ang maghahatid ng alak bago siya mag-out. Hanggang 11 PM lang ang shift niya kapag may rest day siya kinabukasan. Masipag rin naman siya, kaya’t grabe ang tiwala sa kanya ng mga kasamahan niya, pati na rin ng mga kilalang customer sa VIP Room. Kilala na rin siya ng mga regulars, pero hindi niya alam kung sino-sino ang mga bigating tao roon. Kinabahan siya nang hindi niya maintindihan kung bakit, lalo na nang makapasok siya sa silid. Pagkalapag niya ng alak sa mesa, dala-dala pa rin niya ang kabog ng kanyang dibdib. Hindi niya maintindihan ang sarili, lalo na nung masulyapan niya ang isang customer na lalaki. Hindi mawala sa isip niya ang hazel green na kulay ng mga mata nito. At higit sa lahat—nang magtagpo ang kanilang mga tingin. Para bang nakikita ng mga mata nito ang buo niyang pagkatao. Lumakas ang kabog ng kanyang dibdib. Ngunit hindi iyon kaba dahil sa takot. Kundi isang kakaibang damdamin—parang pamilyar, parang may koneksyon,

007 KARINA’S HOUSE Pagod na umupo sa sofa si Karina, at mapungay na ang kanyang mga mata. Napansin naman ito ng bunso niyang kapatid na si James. Walang pasok si James ngayon dahil sabado kaya nasa bahay lang siya. Sampung taon gulang na rin ito, at madalas ay naiiwan sa bahay. Sa kabilang bahay lang naman nakatira ang Tita Karla nila, kaya hindi sila nag-aalala kahit minsan ay mag-isa si James. “Ate, you look tired and sleepy. You should rest muna. Ako na bahala maghanda ng hapunan natin,” malambing na sabi nito. Agad na napawi ang pagod sa mukha ni Karina, at ngumiti siya habang nakatingin sa bunsong kapatid. “Hindi na. Si Ate na gagawa mamaya, ha? Matutulog lang ako sandali,” sagot niya, nakangiti pa rin. Bumusangot si James. Lumapit siya sa kanyang Ate at niyakap ito nang mahigpit. Gumanti rin ng yakap si Karina. Gumaan naman ang bigat ng kanyang dinadala mula pa kanina. Ngiti at lambing lang ng kanyang mga kapatid, agad nang napapawi ang pagod at hinanakit niya. “Sa

009 MENDEZ RESIDENCE Nakauwi na rin ang mag-ina mula sa hospital. Naka-wheelchair lang ang mommy niya dahil ayaw ni Luther na mapagod ito sa paglalakad palabas ng ospital. Hindi pa rin kasi ito ganap na magaling. May sakit ang mommy niya—stage 1 cancer at may kondisyon sa puso. Nalaman nila ang sakit niya noong biglaang pumanaw ang daddy nila dahil sa heart failure. Dahil dito, naatake ang puso ng mommy nila. Pina-operahan siya isang taon na ang nakalipas, pero bumalik rin ang cancer niya. “Welcome home, Mommy.” “Hi, Mom. I’m sorry if we didn’t visit you in the hospital.” “Kuya, you’re here.” Naroon din ang mga kapatid ni Luther. Na si Lucas, Logan, at Carla Mendez. Lucas ang sumunod sa kanya, tapos si Logan, at ang bunso ay si Carla. May asawa at anak si Lucas. Si Logan at Carla ay single pa, kasama na rin si Luther. “Good thing nandito kayo,” bungad ni Luther sa mga kapatid habang nasa kwarto na ang mommy nila. “Kuya, busy lang kami sa trabaho,” sagot ni Lucas. “