00006

Kabanata 6: Hindi Ko Nakikita ang Isang Walanghiyang Tao

Noong una ay inakala ni Lisora Sansova na si Rael Monteverde ay isa lamang empleyado.

Hindi niya inaasahan na magiging ganito kahirap makita siya.

Dahil nakapunta na siya dito, siguradong hindi siya aalis hangga't hindi niya ito nakikilala.

Hindi na siya nagsalita pa sa staff sa front desk, at sa halip ay naglakad siya papunta sa resting area na malapit at umupo habang hinihintay niyang kumatok si Rael Monteverde.

Nang makitang tumanggi siyang umalis, sinimulan siyang kutyain ng dalawang babaeng empleyado.

“Gaano kakapal ang balat...”

"Si Presidente Rael ay hindi kailanman na-appeal ng mga babae. Paano kung medyo maganda siya? Hindi kailanman magiging interesado si Pangulong Rael sa isang babaeng tulad niya."

Bumaba si Darrel Yu para ayusin ang ilang bagay.

Habang naglalakad siya sa front desk, tinawag siya ng isang babaeng empleyado.

"Personal Assistant Da, ang mahirap at makulit na babaeng ito ay hinanap si President Rael. Nasabi na namin sa kanya na hindi siya makikilala ni President Rael kung wala siyang appointment, pero naiinis lang siya at tumatangging umalis. Dalawang oras na siyang nakaupo doon, at nag-aalala kami na sinisira niya ang aming imahe sa pamamagitan ng paglalagay dito. Dapat ba namin siyang paalisin na?"

Napatingin ang empleyado sa direksyon ni Lisora Sandoval habang sinasabi niya iyon.

Napuno ng selos ang mga mata niya.

Kahit mukhang mahirap siya, hindi maikakailang maganda siya.

Nagalit ito sa kanya.

"May naghahanap kay President Rael?"

Tumingin si Darrel Yu sa resting area at nakita si Lisora Sandoval. Natigilan siya saglit.

Tapos, bakas sa mukha niya ang pagkagulat.

Ang babaeng iyon... hindi ba siya si Miss Lisora na pinakiusapan siya ni President Rael?

Anong ginagawa niya dito?

Nang makitang nagbago ang ekspresyon ni Darrel Yu, naisip ng empleyado sa front desk na hindi rin siya nasisiyahan sa pagtambay din ni Lisora Sandoval. Puno siya ng paninindigan ngayon. "Hindi pa ako nakakita ng isang taong walang kahihiyan."

Ilang segundo pang nanood si Darrel Yu bago lumapit sa kanya.

Tumawag siya.

"President Rael, nandito si Miss Lisora sa opisina. Gusto ka daw niyang makita."

Malamig at seryoso ang sagot, "Miss Lisora, sino?"

"Lisora Sandoval."

“Siya?” Nagulat si Rael Monteverde.

"Oo. President Rael, gusto mo bang makita siya? Balita ko dalawang oras na siyang naghihintay."

Nagkaroon ng ilang segundong katahimikan.

“Paakyatin mo siya.”

"Oo, Presidente Rael."

Binaba niya ang tawag at naglakad papunta kay Lisora Sandoval.

Magalang niyang tinawag siya, "Miss Lisora."

Tumingala si Lisora Sandoval at nakita ang kaaya-ayang lalaki na naka-suit. Nahuli siya sa kawalan. “Ikaw ay...”

Sinabi ni Darrel Yu, "Ako ang assistant ni President Rael. Narinig ko na hinahanap mo si President Rael?"

Tumayo si Lisora Sandoval. "Oo, hinahanap ko si Rael Monteverde... Hindi, Presidente Rael, para pag-usapan ang isang bagay. Puwede mo ba akong dalhin sa kanya?"

Nakiusap siya sa kanya gamit ang mga mata na nagsasabing natatakot siya sa pagtanggi nito. Idinagdag niya, "Kailangan ko lang ng sampu—hindi, limang minuto. Hindi ko masyadong aabutin ang oras niya."

Tumango si Darrel Yu at ngumiti. "Pumayag si President Rael na makipagkita sa iyo. Miss Lisora, mangyaring sumama sa akin."

Habang pinapanood nila si Lisora Sandoval na pumasok sa elevator, ang ekspresyon ng staff sa front desk ay nagbago nang husto.

"Anong nangyayari, hindi ba natin siya dapat itaboy?"

"Talagang kinuha siya ng Personal Assistant Darrel? Kilala niya ba talaga nang personal si President Rael?"

Isang oras bago.

Ang opisina ng Pangulo.

"President Rael, narito ang impormasyon tungkol sa ginang na nasa kwarto mo nung Isang gabi." Inilagay ng Assistant ng Pangulo na si Darrel Yu ang mga dokumento sa kanyang mesa bago tumalikod nang magalang.

Isang lalaki ang nakaupo sa likod ng itim na office desk.

Siya ay naka-itim na kamiseta na may mga butones sa kwelyo at cuffs at dalawa pa bago matanggal ang kanyang dibdib. Ibinunyag nito ang kanyang tono, nakakaakit na dibdib.

Tinitingnan niya ang set ng mga dokumentong iniabot sa kanya ni Darrel Yu.

Kahit na nakatingin siya sa ibaba, ang guwapong mukha niya ay perpekto pa rin sa lahat ng paraan—ang anggulo ng tungki ng ilong niya, ang masikip niyang labi, ang bawat tampok ay hindi kapani-paniwalang kaakit-akit.

Ang kanyang mga pilikmata ay luntiang at kulot pataas, ang paraan ng maraming kababaihan ay maaari lamang umasa na makamit kahit na may mascaras.

Sinulyapan ni Darrel Yu ang kanyang Boss at hindi napigilang lumunok.

Kahit na lalaki, paminsan-minsan ay natutulala siya sa kagwapuhan ng kanyang Boss.

Ilang sandali pa.

Tapos na ang lalaki sa pagbabasa ng dokumento at tumingala.

Kalmado at malamig ang kanyang gwapong mukha.

"Bro-Tol, hinahanap mo ba ako?"

Sa puntong ito, itinulak ang pinto ng opisina at pumasok ang isang lalaki.

Naka-pink shirt ang lalaki, naka-istilo ang buhok sa mga usong dreadlocks. Sa kaliwang earlobe niya ay may kumikinang na ear stud.

Bakas sa kanyang kaaya-ayang mukha ang tensyon na para bang may inaalala siya. Ilang hakbang na lang ang ginawa niya sa pagpasok bago siya tumigil sa paglalakad.

Humigit-kumulang limang metro siyang tumayo mula kay Rael Monteverde at nasa harapan niya ang dalawang kamay na parang estudyanteng naghihintay ng parusa ng guro. " Bro-Tol, mali ako. Hindi ko dapat ginawa ang ganoon nung Isang gabi! Bro-Tol, pwede mo akong pagalitan o hampasin, pero huwag mo na akong ibalik sa Matanda."

Tumingala si Rael Monteverde sa kanya at nginisian. "How daring of you! Masyado akong mabait kung papagalitan o hampasin lang kita. Hindi ito magiging sapat kahit mamatay ka ng isandaang beses."

“ Bro, natuto na ako sa pagkakamali ko!” Naputla si Samonte dahil sa takot. Naglakad siya patungo kay Rael Monteverde at biglang lumuhod sa lupa, pinulupot ang kanyang mga braso sa kanyang hita at umiiyak. "Bro, I won't dare do this again. Please be magnanimous and let me off this time! M-Bukod dito, hindi ka natalo sa unang pagkakataon kagabi..."

Tiningnan siya ni Rael Monteverde nang may paghamak at sinipa siya sa isang tabi. "Mas mabuting ipaliwanag mo sa sarili mo ang lahat ng nangyari kagabi. Kung hindi, sisiguraduhin kong hindi ka makakaalis dito sa sarili mong mga paa."

Si Samonte ay nabigla ngayon habang siya ay patuloy na humihikbi. Pero ilang saglit lang ay pinunasan niya ang kanyang luha at snot away at ipinaliwanag ang lahat ng dapat niyang gawin.

Nang matapos siya, tumingin siya kay Rael na may nakakaawang ekspresyon. " Bro, dahil naaksidente ang magandang babae habang nasa daan, pakawalan mo na ako ngayon. I swear hindi na ako gagawa ng ganito."

Agad na nagbago ang ekspresyon ni Rael Monteverde habang may kakaibang emosyon na dumaan sa kanyang mga mata. "Sabi mo, naaksidente siya sa sasakyan?"

“Oo, oo.” Hindi na makapaghintay si Samonte na matapos ito. "Nakahiga pa rin siya sa ospital."

Si Rael Monteverde ay mukhang kalmado at mahinahon, ngunit marami ang tumatakbo sa kanyang isipan.

Hindi siya magkakaroon ng lakas ng loob na magsinungaling tungkol dito.

Kung naaksidente sa daan ang ginang na inayos nila para sa kanya, sino kaya ang babaeng nakasama niya magdamag?

Nagsalubong ang kanyang mga kilay.

Si Samonte ay nagsimulang umiyak muli nang makita niya ang kanyang mabagsik na ekspresyon. "Bro, Tol- Bro, naipaliwanag ko na ang sarili ko. I swear, bawat salitang binibitawan ko ay totoo, wala ni isang kasinungalingan!"

Tumingin sa kanya si Rael Monteverde saglit bago muling sinipa. “Umalis ka na.”

Si Samonte ay parang nakatakas lang sa kamatayan. Nagmamadali siyang bumangon. "Sige, sige, Bro. Aalis na ako, ngayon din!"

Nawala siya sa isang kisap-mata.