"LAST YEAR, I HAD THE URGE TO WRITE A BOOK." Napatingala si Tim nang marinig si John. Binitawan nya ang binabasang Math book. Naroon silang dalawa sa verandah ng kwarto ni John, magkatapat silang nakaupo, ang binabasa ni John na libro ay isang Science book, ang akala niya, gaya ng mga nakaraan, focus na focus ito sa ginagawa kaya nagulat siya nang bahagya aa sinabi nito. "What kind of book then?" He gave his full attention to him. Well, whatever he's saying, he's making sure to always listen. Just like how John always listens to him as well. "Is it a biography? Compilation of something?---" "I wanna write a love story, a romance maybe with a bit of a thrill, psychological horror... something like that." "Wait! As in a book like that? " Tumango ito. Nangunot ang noo niya. "What made you think about that thing?" Is he in love? May nagugustuhan bang babae ang kaibigan niya nang hindi nya man lang natutunugan? Tim's aware that they're teenagers now, they're in their last year of hi
JOHN'S POV. "SO, WHAT WILL HAPPEN NEXT?" I just looked at Tim. honestly don't know too. I am overwhelmed and I admit I still cannot think clearly after everything. I've expected some things already but most of them still shook my senses. "Hopefully, nothing bad will happen again." He smirked at me and I saw his eyes twinkled as if he remembered something really interesting. "By the way, have you read the book we just bought yesterday? I just read it last night and I can say that "Quantum Universe" is really interesting!" "I haven't." I looked at mom and dad sitting on the blanket near us. They look so happy and they are talking about something with smile on their faces. "I am still reading the mathematics book we also bought." "Oh, you are also interested in that mathematics book? I haven't read my copy yet because I am hooked on the Quantum Universe. I would love it if we discussed math on our next play date." I quickly agreed with a nod and smile. "i love discussing science,
TWO RED LINES. I almost lost my sanity.Mayroon akong asawa pero kung maayos lang kami ay magiging buo ang saya ko. But he already sent me an annulment paper. He want to be free because I'm not the woman he loves.Kasalanan ko rin naman ang lahat, masyado lang akong nasasaktan kaya gusto kong ibaling sakanya ang sisi hut deep inside me, I know I'm also at fault.Kung hindi lang sana ako nakinig kay Jveo nang araw na iyon, baka mag-iba ang takbo ng lahat. Pero tinulungan n'ya akong makatakas sa pinagtataguan kong mga tao kaya naman wala pa rin.Umiling-iling ako sa sarili ko. Wala akong masisisi sa nangyari saakin. Ginusto ko ito dahil minahal ko si Rajiv.Lumuluha ako habang hawak ang pregnancy test kit, humarap ako sa salamin at nakita ang napakaputla kong mukha, halos dalawang araw na akong hindi kumakain kaya akala ko ay iyon ang dahilan ng pagduduwal ko.Lalo akong naiyak sa isipin na naaapektuhan ang anak ko sa nangyayari saakin. Ayaw ko man, pinilit kong kainin ang pagkain sa mes
RUNNING, PANTING.I can almost hear my heart beating. I can't catch my breath anymore but I know that I can stop. Hindi ako pwedeng tumigil dahil kasabay ng pagtigil ko ay siguradong katapusan ko na rin. Mababaliw na yata rin ako."Oh not now please," pagkausap ko sa sarili ko, I feel both of my feet getting numb.Marami na akong sugat sa paa at kanina pa ako tumatakbo kaya siguro ganoon. Ipinagpasalamat ko nalang na rubber shoes ang suot ko ngayon at hindi isang heels na madalas kong suotin kahit saan man magpunta. I look back they are still there. Halatang gustong-gusto talaga akong maabutan. Kinagat ko ang labi ko at pinilit ang sarili kong mas bilisan pa. I am not an athlete for nothingBut running while my heart is beating this loud? It is another story.I gathered all of my faith while looking around but saw none. No one can help me, I am alone.Walang iba sa daanang ito na napapalibutan ng malawak na damuhan na ito liban saakin at sa mga demonyong kasunod ko. Hinawi ko ang buho
I THOUGHT HE WAS JUST JOKING YESTERDAY.Nawalan ako ng malay sa kotse n'ya, parang makalimutan ko nang magdalawang-isip dahil sa sobrang pagod. Wala akong kadala-dala at walang panlaban kung sakali. I am so hopeless. Mabuti nalang at paggising ay nalaman ko kung sino talaga s'ya.He is Jveo Abanzon, 28, a well known businessman. Ama n'ya ang may-ari ng pinakamalaking oil company sa asia. Merong doktor sa tabi ko mula pagmulat ng mata at sinigurado n'yang ibibigay ang lahat ng kailangan ko para matulungan ako. I also told him about my dad and he assured me that he'll do everything about it.Pero inulit n'ya ang sinabi n'ya kahapon. Paggising ko palang ng umaga ngayong araw ay binigay n'ya agad saakin ang isang damit at fake baby bump, sinabi n'ya rin saakin ang plano n'ya."What the heck? Why do I— are you serious?"Namewang s'ya sa harapan ko saka inayos ang suot n'yang salamin sa mata. Napahalukipkip naman ako sa pagkakaupo sa kama saka tumingin sa gilid ko."You need to do this, you
NAKAYUKO AKO HABANG NAKAUPO. Nasa harapan ko na sya, totoong totoo. Hindi nalang basta gawa ng imahinasyon ko dahil sa guilt. "When are you going to speak?" Napakislot ako nang magsalita sya. Magkaharap kaming nakaupo sa upuan. Kahit naman sya ay ngayon lang din ulit nagsalita matapos nya akong mahuli sa pagtakbo ko sana kanina. Pinilit nya akong umupo sa isang upuan, siguro ay hinihintay ang sasabihin o paliwanag ko. Pero wala akong sasabihin. Wala akong masasabi. Hindi ko pwedeng ilaglag si Jveo lalo ngayon na alam ko talagang ginagawa nya ang best nya, malapit ko na ring makasama si dad ayon sa kanya. Looking at Rajiv, hindi ako nagtataka na nandito sya. Their family name is known in the business world. Alarcon, included as one of the wealthiest family in Asia at ang kaisa-isang tagapagmana ng lahat ng iyon, one of the wealthiest bachelor in the Philippines--- Rajiv Xen Alarcon. Wala akong alam sa mga may kinalaman sa business pero nang matapos kong pigilin ang kasal nya, hindi
"MY GOD, I AM SO EXCITED!" Panay ang tingin ng apat sa tiyan ko at tanong tungkol saakin ng kung anu-ano. Inimbento ko nalang ang iba tulad ng mga tanong ng mga ito na may kinalaman sa 'relasyon' namin ni Rajiv. "Ilang taon kana pala, Hija?" Mabait ang bukas ng mukha ng lola ni Rajiv na siyang ina ng ama nito. "23 years old po." "Saan kayo nagkakilala ng anak ko?" Nakangiti pati ang mama nya na taliwas sa inaasahan ko. Pero ang kabutihan nilang pinapakita ang mas lalong nakakapagpakaba saakin. "Ah... ano po... sa simbahan." Wala sa wisyong sagot ko. "Simbahan?" Sabay-sabay pa ang pagtatanong ng apat. "Nagsisimba po kasi ako tapos nung palabas na ako, saktong papasok naman sya tapos ano... ahm hiningi nya ang number ko." "Sa mismong simbahan nya ginawa yon?" Hindi ko alam kung nagugulat lang ba o hindi makapaniwala ang lola nya sa kwento ko. Pero madalas naman ganon, di ba? Romantic nga e. Kung sakaling magkikita kayo sa simbahan at di makakatiis ang guy na humingi ng number ka
"NOW I PRONOUNCE YOU, MAN AND WIFE." Anang pari na nakapagpatulo ng luha ko. "You may now kiss the bride." Mula pagkabata, habang sinasaksihan ang pagsasama ng parents ko, nangarap akong balang araw, hahanap ako ng katulad ni Roscoe Peñaredonda, my dad. He's a great husband at ako ang magiging Jemelli Escalante-Peñaredonda version 2. My first boyfriend will be my last too. I will marry him infront of hundreds of people. Napalingon ako sa buong paligid ng simbahan kung saan ginanap ang simpleng kasal namin ni Rajiv. Iilan lamang ang tao at puro mga kamag-anak nya. Ni wala si dad dito pero mabuti na sigiro yon dahil hindi rin naman mahalaga ang kasal na ito. Nang papiliin ako ni Rajiv noong nakaraang linggo kung sya ang pakakasalan ko o si Henry ay sinama nya na ulit ako pabalik sa Manila. Obvious naman kung ano ang desisyon ko. Mabilis na inayos ang kasal namin at ngayon nga ay parang nag flashbacks saakin lahat ng mga pangarap ko mula noong bata pa ako. Ni wala syang tinanong kung