Semua Bab HIDE 1: Revenge of the CEO's Ex-Wife: Bab 1 - Bab 10

RUNNING, PANTING.I can almost hear my heart beating. I can't catch my breath anymore but I know that I can stop. Hindi ako pwedeng tumigil dahil kasabay ng pagtigil ko ay siguradong katapusan ko na rin. Mababaliw na yata rin ako."Oh not now please," pagkausap ko sa sarili ko, I feel both of my feet getting numb.Marami na akong sugat sa paa at kanina pa ako tumatakbo kaya siguro ganoon. Ipinagpasalamat ko nalang na rubber shoes ang suot ko ngayon at hindi isang heels na madalas kong suotin kahit saan man magpunta. I look back they are still there. Halatang gustong-gusto talaga akong maabutan. Kinagat ko ang labi ko at pinilit ang sarili kong mas bilisan pa. I am not an athlete for nothingBut running while my heart is beating this loud? It is another story.I gathered all of my faith while looking around but saw none. No one can help me, I am alone.Walang iba sa daanang ito na napapalibutan ng malawak na damuhan na ito liban saakin at sa mga demonyong kasunod ko. Hinawi ko ang buho

NAKAYUKO AKO HABANG NAKAUPO. Nasa harapan ko na sya, totoong totoo. Hindi nalang basta gawa ng imahinasyon ko dahil sa guilt. "When are you going to speak?" Napakislot ako nang magsalita sya. Magkaharap kaming nakaupo sa upuan. Kahit naman sya ay ngayon lang din ulit nagsalita matapos nya akong mahuli sa pagtakbo ko sana kanina. Pinilit nya akong umupo sa isang upuan, siguro ay hinihintay ang sasabihin o paliwanag ko. Pero wala akong sasabihin. Wala akong masasabi. Hindi ko pwedeng ilaglag si Jveo lalo ngayon na alam ko talagang ginagawa nya ang best nya, malapit ko na ring makasama si dad ayon sa kanya. Looking at Rajiv, hindi ako nagtataka na nandito sya. Their family name is known in the business world. Alarcon, included as one of the wealthiest family in Asia at ang kaisa-isang tagapagmana ng lahat ng iyon, one of the wealthiest bachelor in the Philippines--- Rajiv Xen Alarcon. Wala akong alam sa mga may kinalaman sa business pero nang matapos kong pigilin ang kasal nya, hindi

"NOW I PRONOUNCE YOU, MAN AND WIFE." Anang pari na nakapagpatulo ng luha ko. "You may now kiss the bride." Mula pagkabata, habang sinasaksihan ang pagsasama ng parents ko, nangarap akong balang araw, hahanap ako ng katulad ni Roscoe Peñaredonda, my dad. He's a great husband at ako ang magiging Jemelli Escalante-Peñaredonda version 2. My first boyfriend will be my last too. I will marry him infront of hundreds of people. Napalingon ako sa buong paligid ng simbahan kung saan ginanap ang simpleng kasal namin ni Rajiv. Iilan lamang ang tao at puro mga kamag-anak nya. Ni wala si dad dito pero mabuti na sigiro yon dahil hindi rin naman mahalaga ang kasal na ito. Nang papiliin ako ni Rajiv noong nakaraang linggo kung sya ang pakakasalan ko o si Henry ay sinama nya na ulit ako pabalik sa Manila. Obvious naman kung ano ang desisyon ko. Mabilis na inayos ang kasal namin at ngayon nga ay parang nag flashbacks saakin lahat ng mga pangarap ko mula noong bata pa ako. Ni wala syang tinanong kung

SOMETHING CHANGED AFTER THAT DAY.The way he talks, he smiles, he moves around me. Our relationship changed. From disguising as sweet couple infront of everyone to... disguising... even infront of each other only?But I am starting to like it. Parang bulang nawala ang iristasyon ko sakanya.Naeenjoy ko na ang paggising sa umaga at paghahanda ng susuotin nya papunta sa opisina. Mula nang mangyari ang pagbati nya noong birthday ko, nalaman kong ayaw na ayaw nyang nagsusuot ng tux. Nabanggit nya pa nga na naiirita sya don pero dahil gusto nya akong inisin e iyon ang sinusuot nya para lang mautusan nya akong magtanggal ng neck tie nya.Halos araw-araw kaming nag-uusap ni dad via call at paminsan-minsan ay nakakapagvideo call pa nga kami. Tinuruan nya akong magluto sa pamamagitan ng pagsasabi saakin kung ano na ang gagawin. The first day he taught me isn't successful. Umuwi si Rajiv nong gabing iyon na may hiwa ako sa daliri, magulo ang kusina at sunog ang pagkain. He just laughed while fi

Present time...IT'S STILL TOO EARLY FOR HIS FIRST MEETING BUT HE'S READY AS USUAL.Pumasok si Rajiv sa restaurant ng kanyang kaibigan kung saan palagi siyang nag-oorder ng kanyang kape. Umagang-umaga pero halos puno na ang mga mesa kaya naman agad gumala ang kanyang paningin.Nang makita ang bakanteng mesa sa bandang sulok ay agad siyang pumunta roon. Pero hindi pa man nakakaupo, napansin niya ang isang batang lalaki sa tabi ng mesang iyon. Diretso lang itong nakatingin sakanya pero pinilit niyang iignora iyon.The kid is sitting alone, probably around 5 to 8 years old. Nakasuot ito ng puting T-shirt, maputi, masyadong agaw-pansin ang pagkakakulay brown ng mga mata nito. The kid stared at him more and he's irritated kahit pa sa peripheral vision nya lang naman ito nakikita.Lumapit ang isang waiter at sinabi kung gaya ng dati ang kanyang order. Kilala na siya sa restaurant kaya naman agad itong umalis nang sumang-ayon siya. Gaya ng mga nakaraang araw ay um-order lamang siya ng cappuc