Chapter 15 Ang mga malalambot niyang labi ay marahang gumapang pababa sa leeg ko hanggang sa aking collarbone. Napasinghap ako sa sarap, his fingers traced my skin, causing goosebumps to rise all over my body.Ito 'yung matagal ko nang hinahangad the feeling of intimate pleasure.Iniangat niya ang ulo para mahalikan ako. Napangiting sinuklian ko ang mainit niyang halik. Nang lumalim pa ang aming halikan napasabunot ako sa makapal at malambot niyang buhok.Naramdaman ko ang marahan niyang pag-sipsip sa leeg ko, at sigurado akong magigising ako bukas na may mga kiss mark. Ito ang buhay na gusto ko, ang buhay na kasama siya. "Ohhh... Zein..." halinghing ko.Nanigas ang katawan niya nang banggitin ko ang pangalan. Napakunot ako at iminulat ang mga mata ko, gustong kong tanungin kung bakit siya tumigil. Pero nang makita ko ang mukha ng lalaking nasa aking ibabaw. Napasigaw ako. Basa ng pawis ang noo ko nang bigla akong bumangon sa kama, habol-hininga at hindi makapaniwala sa panaginip k
Chapter 14 Gusto kong tumawa sa reaksyon ni Mr. Montefiore pero pinigilan ko. Baka mamaya mahalata niya ang dahilan kung bakit nandito ako sa kanyang office. Gusto kong gumanti sa mga ginawa niya. Hindi ako magpapatalo.Napansin kong tutok na tutok siya sa screen sa kanyang harapan, halatang pinipilit niyang hindi akong pansinin. Pero hindi ko rin maiwasang mapansin ‘yung bahagyang paniningkit ng kanyang mga mata na biglang tumingin sa direksyon ko, para bang may laser beams na gusto akong paalisin. All I did was smile innocently at him before I continued humming. “Would you please stop!” pigil niyang sigaw.Tumingin ako sa kanya. “Ano bang ginawa ko?”“You know what you’re doing! Tigilan mo na, hirap na hirap na akong mag-concentrate dito.”“Okay, whatever you say,” sagot ko sabay ngiti.Tumayo ako at naglakad-lakad sa loob ng opisina niya. Dumiretso ako sa bookshelf at naghanap ng pwedeng basahin. Sinulyapan ko siya ng may pilyang ngiti.“Why are you staring at me?” tanong ko.He
Chapter 13Kapwa kami napatingin nang may kumatok sa pinto. Bumukas 'yon at pumasok ang isang babaeng may maikling buhok. "Good morning, sir Rozein," magalang na bati nito. Nakaupo pa rin ako sa sahig kaya siguro hindi ako nito napansin. Pero nang mapunta ang tingin nito sa akin, kaagad nanlaki ang mga mata ng babae. Napatayo naman ako kahit nananakit pa ang pwetan ko. "Thara?" Mr. Montefiore called out my name in full and as usual, my stomach acted funny."Yes?" malamig kong sagot."Lumabas ka muna. I want to discuss something with my secretary." He ordered.Hindi ako sumagot. Sinamaan ko lang siya ng tingin bago tinignan ang kanyang secretary at ngumiti. Inilahad ko ang kamay dito at nagpakilala.“Hi, I'm Thara Guanzon. Hostage ako ng Boss mo,” nakangiting kong pagpapakilala.Bahagyang nagulat ang babae sa sinabi ko pero kaagad ding nakabawi. Muntikan pa ito matawa.Mr. Montefiore made a sound of annoyance at the back of his throat, pero hindi ko na siya pinansin. Tinanggap ng s
Chapter 12 Maghahating-gabi na nang bumalik sa silid si Mr. Montefiore kagabi. Kung saan man siya galing ay hindi ko alam. Nagkunwari akong tulog, at tahimik na pinakinggan ang kilos niya. Nang hindi makatiis, dumilat ako at tinignan siya. Mula sa bintana, natanaw ko siyang nakatitig sa madilim na karagatan. Kumunot ang noo ko nang mapansing may suot na siyang damit. Saan naman kaya siya kumuha niyon? Pinagmasdan ko siya. Mukhang malalim ang kanyang iniisip. Pero umaasang akong tungkol ‘yon sa pagbalik niya sa akin sa El Allegres. Dalawang araw na simula nang mawala ako, sigurado akong alalang-alala na ngayon ang mga pinsan ko. Makalipas ang ilang sandali lumakad siya papalapit sa kama. Agad na sumikdo ang dibdib ko. Akala ko tatabi siya pero nagkamali ako. Naglatag siya ng kumot sa sahig at kinuha ang unan na inilagay ko sa gitna ng kama. Kalahating oras ang hinintay bago siya nakatulog. Ang sinabi niya sa akin nang magkasagutan kami ay nanatiling laman ng utak ko. Anong
Chapter 11 “Ma’am, saan kayo pupunta?” Kaagad akong hinarang ng guard pagbukas ko ng pinto. “G-gusto kong bumaba ng kusina, nagugutom ako…” pagsisinungaling ko at mabilis na itinago sa likuran ang hawak na susi. Tinignan ng guard ang kanyang kasamang na abala sa paglalaro nang sa phone nito. “Anong gagawin natin, Jasen?” Nag-angat ng tingin ang nagngangalang Jasen. Nang dumapo ang tingin sa akin, umayos siya nang tayo at itinago ang phone sa bulsa Habang naghihintay ng sagot, pasimple kong nilingon ang pintuan ng banyo. Hindi pa rin siya tapos. Ngunit hindi ko maiwasang kabahan, kung hindi ko malulusutan agad ang dalawang bantay, siguradong maabutan ako ni Mr. Montefiore. “Hindi ka namin maaaring payagan, ma’am. Kailangang ipaalam namin kay Boss na lalabas kayo,” sagot ni Jasen. Nagsalubong ang mga kilay ko. “Ano? Bakit kailangan niya pang malaman? Kakain lang naman ako.” “Ma’am, sumusunod lang kami sa utos,” sabi ng kasama ni Jasen. He looked serious now. Humak
Chapter 10 Kaagad akong naghanap ng tuwalya pagkapasok ko ng silid. Gusto kong maglinis ng katawan. Nang makahanap ko ang tuwalya sa cabinet, dumeretso ako sa banyo. Habang naliligo, narinig ko ang pagbukas ng pinto sa labas. Naisip ko si Mr. Montefiore, mukhang nakauwi na yata. Bahagyang akong napaigtad nang may kumatok sa pinto ng banyo. “Ano po ba ang gusto niyong isuot, Ma'am? Ihahanda ko po para sa inyo.” Nakahinga ako nang maluwag nang marinig ang boses ng babae sa labas ng pinto. Dahan-dahan kong binuksan ang pinto at lumabas. Ngumiti ang babae nang makita ako. “Kailangan ko ng komportableng damit,” sabi ko. “Okay!” She takes my hand and leads me to a walk-in closet. Inaasahan ko nang malaki itong closet ngunit hindi ko pa rin maiwasang humanga. I noticed it's divided into two parts, one part filled with men's clothes and the other part filled with women's clothes. I scoffed mentally. Of course he'll have women's clothes in his closet... After all, he looks like a pla
Chapter 9 I'm fed up, sad and mostly, I'm bored! Pakiramdam ko masisiraan ako ng bait kapag nagtagal pa ako dito. Naubos ko ang kalahating araw kakaisip kung anong magiging sagot ko sa agreement. Hapon na pero hindi pa rin ako nakapag desisyon. Kung pipiliin kong maging surrogate mother, aabutin pa ako ng ilang buwan dito bago makaalis. At kapag hindi naman ako pumayag, hindi ko alam kung kailan niya ako pakakawalan at maaaring madamay pa ang pamilya ko. Gulong-gulo na ang utak ko! Huminto ako sa paglalakad nang napansin ang isang antigong pinto katabi ng kwartong ni Mr. Montefiore. Kaaakyat ko lang galing sa living room. Ilang oras din akong nakaupo sa sofa habang nag-iisip kung anong magiging sagot ko sa agreement. “Ma'am, bawal po buksan ang pintong ‘yan.” Pigil ng isang guard nang subukan kong pihitin ang seradura ng isang pinto. Kanina pa ako naaasar sa mga guards, lahat na lang ng gagawin ko pinagbabawalan ako. Mr. Montefiore wasn't in the house so I was all alone. "Don‘
Chapter 8 Nagising akong mag-isang nakahiga sa ibabaw ng kama. Bigla nilukob ng takot ang dibdib ko. Ginala ko ang mga mata sa kabuuan ng silid. Nang makitang nasa kaparehong silid pa rin ako naroroon, kumalma ako. I guess Mr. Montefiore had left for work very early. It's not like I missed that bastard. Sa pagkakaalam ko, galit ako sa kanya. Hindi ko alam kung paano ko nalampasan ang isang gabi kasama ang lalaking 'yon sa isang kama. Halos isumpa ko na siya kagabi na sana bangungutin sa kanyang pagtulog. Kung hindi lang kasalanan ang pumatay baka nagawa ko na. That man is too ruthless to live in this world. Ito ang unang araw ko sa mala-kastilyo mansyon. Pero pakiramdam ko parang ilang buwan na akong nandito. Alam kong hindi ako madaling makakatakas dito. Kaya hangga't nandito ako kailangan kong alamin ang bawat sulok ng mansyon at ang sikretong daan palabas. Napalingon ako sa pinto at nagmamadaling humakbang patungo roon. I turned the knob slowly. Bahagyang binuksan ko ang pinto
Chapter 7 Gaya nang sabi ko, hindi ako maaaring maging komportable sa mansyon na 'to. Kaya nang sumapit ang hapunan, nanatili lamang ako sa loob ng silid, nakatayo sa gilid ng bintana at nag-iisip ng paraan kung paano makakatakas. Iniwan ako ni Mr. Montefiore sa silid pagkatapos niya akong pagbantaan, at sinabihang bumaba para maghapunan. Pero hindi ako sumunod. Sinamaan ko lang siya ng tingin habang nagsasalita. His words had left me earlier and my body still reacted to his raw words and closeness I ran my hands up and down my arm, trying to keep myself warm. Hindi ako pwedeng magtagal dito. Paniguradong nag-aalala na ngayon sina Lowie. I have to get out of here! I have to leave this hell hole! But how? I bit my nails as I paced slowly back and forth. Mahihirapan akong tumakas dahil bantay sarado ako dito. Kahit nga sa labas ng silid may mga guards na nagbabantay. Napahinto ako nang tumunog ang tiyan ko. "Please, not now! Kailangan ko munang makalabas dito bago kumain." Problem