CHAPTER 2

FEELING ko ay parang naiwan itong puso at kaluluwa ko sa bahay namin, kasi naman ang bilis nang pagpa-patakbo ng kontrabida kong kuya. Feeling ko putlang-putla ako, nakabwi-bwisit naman kasi eh! So early in the morning sirang-sira na iyong araw ko!

"Anna! Pwede mo na akong bitawan! "Mariin na sabi ni Kuya Red.

Di ko na namalayan na, na ka stop na pala siya at nasa harap na kami ng gate nang school ko. Sobra kasing napakabilis ng pagpapatakbo niya na halos feeling ko ay nawala lahat ng dugo ko sa aking katawan sa sobrang takot at kaba na baka mahulog ako.

I let out a sigh of frustration, na bwi-bwiset talaga ako. Bumaba ako mula sa motorcycle niya and then hinarap itong bwiset kong Kuya, I gave him a death glare nakakainis lang kasi eh.

Pero si Kuya Red just raised a brow then said..."What?"

"Sige lang inisin mo lang ako as if papatulan kita!" mariin kung sabi then I heard him chuckled which annoys me more.

"Bahala ka sa mga iniisip mo at pumasok ka na sa loob!" He's eyeing me as he smiles sheepishly, I just ignore him but before that, I make a few feet forward sa Kuya Red ko at first he has startled but he manages to gain his composure and now we both looking at each other.

At that moment I really felt something strange and weird but I just ignore it, hindi talaga ako magpapatalo sa kanya although I can felt the tension between us.

"Anu ba Anna! Pumasok ka na nga!"

"I'm sorry to disappoint you pero may nakalimutan kang ibigay sa akin." I gave him a sweet smile pa kahit na gustong-gusto ko na siyang suntukin.

Nagulat naman siya--oh yah! Nagulat siya at talagang nakalimutan niya na iyong obligasyon niya sa akin ah--hindi nga ako nagkakamali dahil sa matagal pa bago niya na gets iyong ginagawa ko, I smirk and look at him with a face saying what now?

"Kuya tutunganga ka na lang ba? Don't tell me nakalimutan muna iyong obligasyon mo!" sabi ko, then do'n lang yata nag sink in sa utak niya iyong ibig kong iparating sa kanya.

"O-of course not!" I heard him stuttering, parang gusto kong matawa pero I remain in my composure and ignore it, at isa pa ayaw kong ma-drain sa di oras may class pa ako at gusto kong e-enjoy ang first day of school ko this semester.

"Kuya bilisan mo ma le-late na ako no!" I said impatiently and sounded so irritated so he quickly gets his wallet in his pocket, natataranta siya which I am enjoying the scene, pa-simple akong napatawa no'ng yumuko siya at kumukuha na siya ng pera sa wallet niya and when he returned his gaze back at me and handed me my allowance for this week ay nag back to serious face na naman ako.

Kahit naman di kami magkasundo ni Kuya Red, I am grateful somehow dahil siya ang taga provide ng allowance ko at mga gastos sa project ko sa school samantalang si Kuya Blue iyong nagbabayad sa tuition ko.

"Thanks!" I muttered then I turn towards the gate not bothering myself to look back at him as if I care, pero kung nagkataon na si Kuya Blue iyong naghatid I usually give him a peek kiss at his cheek as a farewell and thank you pero dahil nga si Kuya Red ang naghatid, I really don't bother myself.

Hmmp! Bahala siya!

Pumasok na ako ng gate at dumiretso ako sa gawing parking lot do'n ako dumaan para mag short cut papunta sa Solomon Building para sa first subject ko this morning. Habang naglalakad ako ay napahinga ako ng malalim para naman maibsan itong tension na nararamdaman ko dahil sa kay Kuya Red ko.

Napadaan ako sa Chapel ng school, napangiwi naman ako kasi mukhang ang harsh ko naman kay Kuya Red kanina. Minsan talaga nawawala itong breeding ko pag nandiyan siya. Napabuntong hininga ulit ako. It was a heavy sign of repentance sa aking sarili kasi nagpadala na naman ako sa emotion ko.

"Lord, sorry na, di ko mapapangako na hindi na iyon mauulit pero, I will try my best promise talaga!" Sabi ko habang mataimtim itong sinasambit. Nawala lang ako sa concentration ko ng mag vibrates iyong cellphone ko.

I stop murmuring my prayer o prayer ba talaga iyon na maituturing but anyway, I fish out my phone sa backpack ko tapos I open it and I saw a notice of a message coming from Crystal tapos nag vibrate ulit a notice message from Joyce naman.

Naningkit ang mga mata ko nang makita ang mga notice ng mga messages nila which happens na magkakasunod pa. Then, I realize na hindi yata nagpaparamdan iyong dalawa na iyon sa akin since kanina. The last time we talked is noong isang araw pa.

First day of school namin tapos wala silang paramdam? Hmmm... I smell something fishy, naku ang dalawang balahuba na iyon, di na talaga nagbago.

Una kong binuksan ang message ni Crystal na nagsasabing...

Crystal: Gudmorning! See yah later Bes sa foodcourt! Have a nice day! Mwaah mwaahh tsup tsup!

Hmmm...ba't later pa eh, magkaklase kaya kami sa first subject namin, then I check the time on my wristwatch and 15 minutes bago mag start yung first subject namin. Naks, naman itong kaibigan ko, oo.

Tapos next kong binuksan iyong kay Joyce.

Joyce: Gud Am Girl! Mauna ka na sa class natin ha, kasi feeling ko male-late ata ako, see yah later at sorry kung solo flight ka muna ngayon...hehehe

I frown at the thought that they both ditch me, sa first day of school, kahit kailan talaga naku first day na first-day absent silang dalawa kasi nga sa rason na wala pa naman daw proper class dahil unang araw and that way of reasoning is way back pa noong mga first-year college pa lang kami at hanggang ngayon na graduating students na e' ga'non pa rin.

Hay naku Anna! What else is new sa mga bff mo?!

I rolled my eyes in annoyance, dapat masanay-sanay na ako sa dalawang ito. I did not bother to make a reply sa kanila. I close my phone then put it back sa backpack ko after that ay dumiritso na ako sa Solomon building para sa first subject ng klase ko.

*****

"CLASS DISMISSED!" sabi nang Teacher namin, pangatlong subject na ito sa schedule ko this morning.

Actually, tama nga iyong mga kaibigan ko na walang klaseng naganap o proper class na naganap, nag check ng attendance lang iyong teacher namin tapos isa-isa kaming nag introduce ng mga self namin kahit na kilala na namin halos ang isa't-isa, maliban sa iilan na transferees at irregular students na naka enroll din parehong subjects.

Tumayo ako at linigpit ang mga notebook ko at ipinasok ito sa backpack ko, I turn on my phone as in literal na turn on because usually, I don't want to be disturbed pag may klase ako kaya ko pinapatay ang phone ko, though technically wala kaming proper class kanina but still phones are not allowed during class hours at baka ma confiscate pa pag nahuli ka, pero may iilan talagang nag ni-ninja moves and that's normal.

I check my phone and browse the messages I received, binuksan ko iyon isa-isa as usual sina Crystal at Joyce at ang sabi nila ay kasalukuyang papunta na sa foodcourt silang dalawa and reminding me baka daw kasi makalimutan ko. Usually kasi pag ako lang mag isa at pag may break time ay pumupunta agad ako sa library instead of lurking sa Food Court o saang tambayan.

I'd rather spend and waste my time reading books and learning new things or doing reviews about the topics that my teachers had taught us that day.

I made a reply sa kay Crystal lang na papunta na ako at hindi ko nakakalimutan, tapos sabihan niya na lang din si Joyce kasi di na ako nag bother pa na mag reply kay Joyce e'. Binalik ko na din iyong phone ko sa backpack ko, isinara ang zipper at sinukbit sa likod ko. Lumabas ako ng room namin at bago ako dumiritso sa Food Court ay pumunta muna ako ng Ladies Comfort Room, naiihi kasi ako.

After kong matapos sa call of nature ko ay dumiritso ako sa sink at nagsabon at naghugas ng mga kamay. I look at myself in the mirror. Inayos ko nang kaunti ang mga nakatakas na buhok ko sa aking noo nang mag vibrate ulit ang aking cellphone. Hindi ko muna ito pinansin.

For sure sina Crystal at Joyce na naman ito, ang dalawang iyon di talaga makapag hintay samantalang ako nga halos di sila umattend ng buong 3 subjects namin at iniwan akong mag-isa.

I went out from the Ladies Comfort Room first at nang nasa labas na ako ay pumunta ako sa gilid nito then I open my backpack. I lazily took out my phone para basahin ang message na aking natanggap but to my surprise, it was from an anonymous number. Napataas kaagad ang kilay ko.

Hmmm...sino kaya ito? Baka wrong send? I ask myself.

Para malaman, I open the message and I was surprised when I saw what is written on the message itself and it causes me almost to drop my phone in disbelief.

Anonymous: Don't forget to eat when it's your break time, I care for you a lot and I am watching you, My Love.