“Rexie, nai-ready na ba ang mga orders today para sa event ng Herrera-Antonio wedding?” tanong ni Mhia sa kaniyang manager-assistant.Nasa flower shop siya sa araw na iyon. Sa isang buwan, dalawang beses siyang pumupunta roon para mag-check.“Opo, Ma’am. Tapos na po namin iyon kanina pa.”“How about iyong para sa isang resto? Okay na rin ba?”Tumango ito. “Tapos na rin po,” mabilis nitong tugon.“Ganoon ba? Wala na bang ibang gagawin ngayon?”“Wala na po. Nagawa na po namin. Maghihintay na lang tayo ng delivery ng mga wala na nating bulaklak, pero mamaya pa iyong gabi.” Ngumiti ito sa kaniya.“Good.” Bumalik siya loob ng kaniyang opisina. Tiningnan niya ang oras, tamang-tama lang mamaya kasi ihahatid doon si Kaia ng ama nito. Sabay na silang uuwi ng San Marcelino.Sa paglipas ng mga araw, napapansin niya ang mabilis na pagbabago ni Kaia. Hindi na ito masyadong bulol at matatas na rin itong magsalita. May pagkamausisa ito na kung minsan ay siya na mismo ang sumusuko sa dami nitong tano
“Why?” malambing na tanong ng kaniyang asawa mula sa kabilang linya.“Wala naman,” nakangiting tugon ni Skyler na para bang kaharap niya lang ito. “Na-m-miss lang kita.” Nakangiti siyang lumingon sa bubog na bintana ng kaniyang opisina. Kitang-kita roon ang nagtatayugang mga gusali na para bang nagpapaligsahan ng pagtaasan sa isa’t isa, kabilang na ang gusaling pag-aari niya.He owned that twenty-floor building he was in. He’s a landscape architect and the owner of dela Merced Landscaping Company. Ang kompanyang nangunguna sa pagdidisenyo ng malalaki at kilalang subdivisons sa loob at labas ng Metro; pati na sa mga hotels, resorts at mga malalaking kompanya sa bansa. At thirty-three, he already established his name in the business world.“Gosh, Skyler! Kahihiwalay lang natin kani-kanina,” palatak ng asawa niya sa kabilang linya. Natawa siya. Totoong kahahatid niya lang dito sa mall na pagkikitaan nito at ng mga kaibigan nito. Hindi pa alam ng mga kaibigan nito na ikinasal sila. It wa
Maya’t maya ang malalim na pagbuntonghininga ni Mhia. Tulala lang siyang nakatingin sa labas ng flower shop na pag-aari niya. Siya lang ang tao roon sa mga sandaling iyon, kaya malaya siyang tumunganga.Tumunog ang wind chime na nasa pintuan, indikasyong may pumasok na tao, pero malungkot pa rin siyang nakatulala sa kawalan. Nakapangalumbaba pa siya sa tabi ng counter.“Mananakawan ka, alam mo ba iyon?” anang tinig na pumukaw sa kaniyang pag-iisip. Napatingin siya rito. Nakangiting mukha ng kaibigan niyang si Tiffany ang bumungad sa kaniya.Muli siyang tumingin sa kawalan. Muli ring bumuntonghininga.“Ay! Deadma?” palatak nito. May kalakasang tinapik pa nito ang countertop.Hindi niya ito pinansin. She’s not in the mood para makipagbiruan dito.“Hoy, Mhia! Huwag mo nga akong dramahan nang ganiyan! Nakakainis ito! Magsalita ka, hoy!” Hindi na ito nakatiis, tinampal na nito ang braso niya.Napahikbi siya na ikinagulat nito. Bumalatay sa mga mata nito ang pag-aalala.“Sorry. . . Napalak
Napangisi si Skyler. Hindi niya akalain na ganoon siya kadaling makabibingwit ng bagong biktima. This is his life now after that incident. He will go to the bar; sometimes ended up wasted, but most of the time, he will end up with a new hook up.Kanina pa niya napapansin ang babae na pinagmamasdan siya pag-upo pa lang nito sa tabi niya. He remained his usual self— ang tipong walang pakialam sa mundo. But he’s aware how the woman looked at him like an expirement on the science lab. Pero nang makita niya itong umiiyak habang umiinom, mas lalong natuon ang atensyon niya rito. Kapansin-pansin sa babae na may pinagdadaanan ito at gustong makalimot kaya naroon sa bar na iyon.He watched her for a while. Mas tamang sabihin na kahalina-halina ang mala-dyosa nitong ganda. Isang bagay kaya mas lalo nitong napukaw ang interes niya.She wore a simple gray shirt and tight-fitted jeans. Alon-alon ang mahaba nitong buhok na bumagay sa hugis dyamante nitong mukha. Her nose was perfectly fitted on he
Nagulantang si Mhia nang tumunog ang telepono sa kaniyang tabi. Matagal niya muna iyong pinagmasdan bago patamad na sinagot. “Hello?”“Why aren’t you answering my calls?” bungad ng kaniyang kasintahan si Cendrick.Napakagat-labi siya. All of a sudden, she felt guilty kahit hindi naman dapat. Dahil patas na sila ngayon nito.Gusto niyang sabunutan ang sarili. Bakit nga ba niya nagawa ang bagay na iyon? At hindi lang isang beses nilang ginawa iyon ng estranghero, paulit-ulit pa hanggang sa pareho silang igupo ng antok.“Mhia. . . ?” untag ni Cendrick sa kabilang linya. “May problema ka ba?”Napahigpit ang hawak niya sa telepono. Kasalukuyan siyang nasa flower shop, sa maliit niyang opisina roon. Gaya nang nakaraan, nakatulala na naman siya kanina pa.“Mayroon ba dapat?” balik-tanong niya rito pagkaraan ng ilang sandali.“Oh, bakit parang ang init naman ng ulo mo? Nagtatanong lang naman ako,” depensa nito.Napabuntonghininga siya, pagkuwa’y umiling. “Pwede bang saka na lang tayo mag-usa
“What?! No! Ayoko. Hindi ako pumapayag sa gusto mo,” mariing saad ni Cendrick sa kaniya. Dalawang araw matapos ang gabing iyon ay nakipagkita siya rito. Pero hindi niya inaasahan ang naging sagot nito.She was breaking up with him for the very first time.“And may I know why? Dahil ba sa alam mong palagi lang kitang patatawarin sa tuwing magkakamali ka ganoon ba?” Pinatigas niya ang mukha. Hindi pa siya nakita sa ganoong anyo ng kasintahan. She just always forgive him. Kaya tama nga si Tiffany, siya rin ang dahilan kung bakit nasasaktan siya. Dahil kinunsinti niya ito sa mga kalokohan nito.“No! That’s not it. Mahal kita. At ayo—”“Mahal?” Pagak siyang natawa kasabay ng pangingilid ng kaniyang mga luha. “Mahal ba ang tawag sa paulit-ulit mo akong sinasaktan? Ganoon ba, ha, Cendrick?”Natigilan ito at hindi agad nakaimik. Titig na titig lang ito sa kaniya na para bang ibang tao ang kaharap nito.“Hindi ka makasagot dahil totoo,” aniya sabay hikbi. Mabilis niyang pinahid ang dalawang b
Pangiti-ngiting sumakay ng elevator si Mhia. She wanted to surprise Cendrick. Sixteenth monthsary nila at iyon ang naisip niyang pakulo sa araw na iyon.Bihis na bihis siya. She’s wearing her halter seductive red dress that was above her knees. Sinadya niya talagang isuot iyon sa araw na iyon, to mark their anniversary at para maiba na rin. She paired it with white stilleto. Wala siyang kahit anong alahas na isinuot maliban sa gold hoop earrings, na mas lalong dumagdag sa angkin niyang ganda. Her makeup was light, but her red lipstick was visible.Simple, yet seductively elegant. Iyon ang impresyon niya para sa sarili.Dumaan siya sa isang sikat na bakery. Bumili siya ng vanilla cake na paborito ni Cendrick. Nagdala na rin siya ng bulaklak. Sa loob-loob niya, hindi lang naman ang mga lalaki ang nagbibigay ng bulaklak. Kahit babae ay puwede rin.Nang tumunog ang elevator sa palapag na kinaroroonan ng unit ni Cendrick, may ngiti sa mga labing lumabas siya roon. Looking back, pinanindiga
“Can’t you just make time? Ikaw na nga lang ang nag-iisa kong apo hindi mo pa ako dalawin dito.” May hinampo ang tinig na iyon ng kaniyang Lola Gloria.Nasa probinsya nila ito sa San Marcelino. Mayroon itong flower farm doon kung saan nanggagaling ang supply niya ng mga bulaklak, kaya naman kahit papaano ay may nagiging kita siya. Malaki kasi ang discount na ibinibigay ng lola niya.Mag-isa siyang itinaguyod ng Lola Gloria niya. Bata pa lang ay namatay na ang kaniyang mga magulang. Parehong may sakit ang mga ito, na halos dalawang taon lang ang naging pagitan ng kamatayan. May sakit sa puso ang kaniyang ina, habang sa atay naman ang ama. Naunang namatay ang kaniyang ina. Hindi siguro iyon kinaya ng kaniyang ama, kaya mabilis din itong sumunod.Tatlo ang anak ni Lola Gloria, pero ang kaniya lang ina ang nagkaroon ng asawa. Ang dalawa niyang tiyahin ay pareho ng soltera. Parehas na piniling huwag ng mag-asawa pa. Hindi niya alam ang rason, pero nakikita naman niyang masaya ang mga ito s