Pagbalik niya sa loob ng bahay ay nakita niya ang mama niya na nasa pintuan. Hindi na niya mitatago pa ang katotohanan.
Umupo siya sa sofa at umiyak ng umiyak.
Naramdaman niya ang paglapit ng mama niya at umupo ito sa tabi niya."Bakit kailangan mong itago? Tinanong kita kung may problema ka. Hindi mo dapat itago sa akin anak. Nanay mo ako, kubg meron mang isang tao na dapat makakaibtindi sayo, walang iba kundi ako." itinaas nito ang baba niya upang makita ang mukha nito.
"Natakot ako ma. Natakot ako na masira ang magandang pagkakakilala niyo kay Paul. Ayokong mawala ang respeto na ibibigay niyo sa kanya. Ayokong maramdaman niya yung dating naramdaman na niya sa mga magulang niya."
"Dahil sa kagustuhan mong protektahan ang nararamdaman ng iba hindi mo namamalayan na sarili mo na ang nasasaktan. Dahil sa kagustuhan mong protektahan ang nararamdan ni Paul hindi mo namamalayan na unti-unti ng nawawala sayo ang lalakeng minahal mo ng sobra. Bakit a
Hindi pumasok si Ashy ng isang linggo dahil sa nangyari. Mas ginusto niyanv manatili sa kanilang bahay upang sa ganon ay makapag-isip. Pakirama niya unti-unting dinuduro ag puso niya.Bakit nga ba kailangan naying masaktan ng sobra?Bakit may mga bagay sa mundo na kailangan nating isakripisyo?Bakit may mga bagay na kailangan nating tiisin para lang maprotektahan ang iba?Bakit kailangang tayo lagi ang umuunawa?Totoo nga naman na ang isip ng tao ay hindi pare-pareho.Habang nakaupo sa may veranda ng bahay nila ay narinig niyanh may kausap ang ina. Naisip niya na baka si Jem iyon at dinadalaw siya."Anak may bisita ka,"maya-maya ay narinig niyang sabi ng kanyang ina na noon ay nasa likuran na niya.Nakangiti siyang nilingon ito at agad na nawala ang mga ngiti sa kanyang labi nabg makita kung sino ang bisita niya.Si Paul.May dala iyong bulaklak na halata namang ibibigay sa kanya. Simole lang ang suot nito n
Halos matumba na si Ashy nang paakyat siya sa hagdan upang umakyat sa kanyang kwarto.Mabuti na kang at may matipunong katawan ang nakasalo sa kanya.Hindi na siya nag-abala pang tingnan iyo. Ipinikit na niya ang kanyang mga mata at hinayaan na lang ugong kargahin siya at ipasok sa kanyang kwarto.Pagkalapag sa kanya ay napaungol siya.. ramdam niya ang pananakit ng kanyang ulo.Pagdilat niya ng mata ay nakita niya ang mukha ni Storm."Don't cry, nandito na ako. Hindi ka na ulit masasaktan. Ramdam niya ang pagpahid nito sa mga luha niya sa mata.Dahan-dahang bumaba ang mukha nito at hinalikan siya. Nagpaubaya siya dahil iyon din naman ang gusto ng puso niya."Storm, mahal na mahal kita. Wala akong ibang minahal kundi ikaw lamang." malambing na turan nito habang si Storm ay abala sa paghalik sa buo niyang katawan.Bumalik ito sa mukha niya at hinalikan siya ulit sabay bulong.."Mahal na mahal din kita Ashy, hindi ko
Sinubukan siyang habulin ni Storm. Sapilitan niya itong isinakay at dinala kung saan. Hanggang sa magdidilim na at sinabayan pa iyo ng malakas na ulan. Walang nagawa nag mga ito kundi tumigil s aisang tabi."Kailangan ko ng umuwi Storm. Hahanapin ako ni mama. Ano ba kasing pumasok diyan sa utak mo at bakit mo ako dinala dito?" galit na tanong niya rito."Dahil gusyo kong malaman kung talaga bang wala na tayong pag-asa pa. Gusto kong malaman kung hanggang dito na lang ba tayo." sagot nito.Hindi niya ito binigyan ng pagkakataong magsalita pa.Agad niya itong hinila sa backseat ng sasakyan niya. Doon hinalikan niya ito."Storm ano ba? Pati ba naman dito? Ano bang akala mo sa akin?" pagpupumiglas nito ngunit hindi siya tumigil.Hinalikan niya ito ng halik na kailanman ay hindi niya malilimutan hanggang sa naramdaman niyang hinahalikan na din siya nito."I'm sorry pero kailangan ko itong gawin." gigil na sagot nito.Hinalikan
Lumabas sa veranda si Ashy dahil tulog na si Paul. Kinailangan niyang tawagan ang mama niya dahil kailangan niyang pagbigyan si Paul sa hiling nito.Habang nasa veranda ay lihim naman siyang oinagmamasdan ni Storm. Kapansin-pansin ang pagbabago ng katawan nito base na rin sa suot niyang bestida.Lumobo ang katawan niya ng bahagya na bumagay naman sa maganda niyang mukha.Maya-maya pa ay lumaoit na ito sa kanya."Nandito ka pala, mabuti naman at pinagbigyan mo si Paul na dumito ka ngayong gabi." boses iyon ni Storm mula sa likuran.Panandalian siyang lumingon rito tsaka ibinalik ang tingin sa labas."Maliit na bagay lang ang hinihiling niya. Sino ba naman ako para tumanggi. Isa pa, may pinagsamahan din kami at naging mabuti siya sa akin. Maliit na bagay lang ito kumpara sa kasalanang nagawa ko sa kanya." sagot nito na halos hindi maalis ang tingin niya sa kausap."Sabagay tama ka. Mabuti naman at naisip mo iyon." walang anu-anong
Isang umaga ay may kumakatok sa pintuan ng kwarto niya. Napabalikwas siya dahil sa lakas nito."Ma ano ba iyon?" nakasimangot na tanong nito sa mama niya."Anak,magbihis ka si Storm nasa baba hinihintay ka. Emergency daw,si Paul hindi maganda ang lagay." tuliro na sabi ng mama niya. Halata s amukha nito ang pag-aalala."Ha? Bakit ma, ano daw ba ang nangyari?" tanong niya."Hindi ko alam. Mabuti pa magbihis ka na para makaalis na kayo." utos ng mama niya saka ito dali-daling bumaba.Agad namang nagbihis si Ashy. Hindi niya alam kung ano ang gagawin ng mga oras na iyon.Nag-aalala siya sa pwedeng mangyari kay Paul.Pagdating sa sala ay nakita niya agad si Storm."Ash, sumama ka sa akin. Gusto kang makausap ni Paul. Kahit saglit lang."pakiusap nito."Kaya nga andito na ako diba? Tara na," agad na sabi nito. Nakalimutan na nga niyang magpaalam sa mama niya dahil sa labis na pag-aalala.Habang nasa sasakyan sila
Ashy Lopez galing sa isang simpleng pamilya. Biniyayaan ng mapagmahal na magulang at isang kapatid na babae. Hindi man mayaman, hindi naman sila kinukulang sa anumang pangangailangan. Siya ay nasa 4th year college kumukuha siya ng Business Management dahil pangarap naman talaga niya 'yon. Ang magtrabaho sa isang kumpanya. Kung pwede nga lang ay sa isang malaking kumpanya. Dahil malayo ang paaralan sa kanilang bahay kinailangan niyang umupa sa isang boarding house kasama ang mga kaibigan niya na kaklase din niya. Ok namn sila, masaya siya dahil nakatutok siya sa pagaaral niya. Katunayan niyan ay deans lister nga siya mula pa noong 1styear pa lang siya. Simple lang naman talaga ang pangarap niya sa buhay, ang makapagtapos magkaroon ng magandang trabaho at magkaroon ng simple ngunit masayang pamilya. Sa ganda niya, maraming nanliligaw sa kanya pero ni isa ay wala siyang mapusuan. Hindi naman siya lesbian siguro ay talagang wala pa sa kanya ang love. Nasa 4th
Every weekend ay umuuwi si Ashy sa bahay nila dahil yun ang isang request ng parents niya sa kanya na once a week dapat umuwi siya. Kaya bumabalik na lang siya ng boarding nila tuwing Sunday afternoon dahil may pasok nga siya ng Lunes maaga. Ganun lagi ang routine niya. "Ashy, bakit ang tagal mo nman, kanina pa kmi naghihintay sayo," reklamo ni Jem habang nasa sala at naghihintay."Bakit anong meron?" Tanong niya rito na parang may lakad sila."Ehh, napagkasunduan kasi namin kahapon na picnic tayo ngaun. Dika kasi makontak kahapon ehh.""Wala kasing signal kahapon sa bahay," sagot niya rito"Ohh! Siya sige na ayusin mo na yang mga dala mo magbihis kana at sunod na tayo sa kanila sa dagat," pagmamadali nito sa kanya. Malapit lang ang dagat sa boarding nila. Ilang minutong lakad lang at nasa dagat kana, kya madali lang sa kanila ang magkaroon ng ganung mga bonding moments. " Ohh ang aga ngaun ni Storm ahh. Akala ko ba Monday pa yan pupunta rit
Dumaan pa ang mga araw at buwan. Mas naging panatag sila sa isa't-isa. Hindi naman sila tinigilan ng mga kaibigan nila sa kaaasar sa kanila. Hanggang sa isang gabi, habang silang lahat ay kumakain. "Kinikilig naman ako sa mga nangyayari," sambit ni Weng sabay subo ng pagkain."Saang banda ka naman nakaramdam ng kilig, ehh halos naman lahat ng nakikita mong lalake nakakaramdam ka ng kilig," pang-aasar ni Jem sabay tawanan."Atleast ako umaamin, ehh yung iba diyan, halatang halata na dipa umaamin, " sabay kindat kay Jem. Alam na naman nila kung kanino mapupunta ang usapan sa knila na naman ni Storm natuon ang pansin. Nakakaramdam na nga si Ashy ng hiya kasi parang naasar na si Storm."Tumigil nga kayo diyan. Mamaya kung ano pang isipin nitong si Storm, " sambit ni Ashy na halatang nakakaramdam na nga ng hiya. May punto naman kasi ang mga kaibigan niya. Itago man niya alam niya mismo sa sarili niya na habang nakikilala niya si Storm naging malapit na ang