ผัวเพื่อน... ขอเถอะนะ [1]

ภายในงานเลี้ยงรุ่นศิษย์เก่ามหาวิทยาลัย มีผู้คนมากมายที่เข้ามาเข้าร่วม ล้วนเป็นนศ.ที่จบออกไปแล้วทั้งสิ้น รูปภาพบนบอร์ด ปรากฏนศ.ซึ่งจบไปหลายคน บางกลุ่มเป็นเพื่อนกันกลุ่มใหญ่ บางกลุ่มเป็นแฟนกันตั้งแต่เรียนปีหนึ่งจนถึงปีสี่ บางภาพเป็นรูปของหญิงสาวหลายคนตั้งท่าเรียงแถวถ่ายรูป แปะอยู่เต็มกระดานไปหมด

น้ำฝน คือหนึ่งในภาพของหญิงสาวทั้งกลุ่มเพื่อนสนิท เรียนจบออกไปพร้อมกันกับเพื่อนสาวอีกห้าคน เธอเป็นผู้หญิงที่ยิ้มสวย หุ่นดี และยังเป็นโสดแบบไม่มีสาเหตุ หาแฟนได้ไม่ทัน เป็นอันต้องเลิกราทุกครั้งไป

เธอกลับมาร่วมงานศิษย์เก่า เพราะอยากเจอเพื่อนสนิททั้งห้าคน พวกเธอนัดกันเอาไว้แล้ว หลังจากจบไปสองปีกว่า และทำงานจนแทบจะไม่มีเวลาได้กลับมาเจอกัน... ส่วนใหญ่ล้วนแชทในข้อความและทิ้งภาพเอาไว้ทั้งสิ้น

มีเพื่อนเธอบางคนไปเที่ยวแล้วเจอแฟน บางคนเป็นแฟนกันตั้งแต่ยังเรียนไม่จบ บางคนทำงานไปได้เจ้านายเป็นผัว บางคนก็กินคนข้างบ้าน และน้ำฝนก็ยังเป็นโสดอยู่ เปลี่ยนแฟนบ่อยกว่าเพื่อนในกลุ่มเสียอีก...

******

“พรีม, รดา ทางนี้จ้า” น้ำฝนตะโกนเรียกเพื่อนสาวสองคนที่เดินมากับอีกสองหนุ่ม พวกเธอทั้งสองคนหันมาตามเสียง แล้วรีบวิ่งเข้าไปทักทายฝนทันที

“เฮ้ยแกมานานยัง? นี่จะแนะนำแฟนที่ทำงานให้รู้จักนะ” พรีมแนะนำแฟนของเธอให้น้ำฝนได้รู้จักกันเอาไว้ ว่านี่เพื่อนสนิทนะ และเขาก็เป็นคนอัธยาศัยดี ที่ได้เห็นเพื่อนของพรีมเป็นสวยน่าคบหามาก

“ผมชื่อไม้ครับ เป็นนักออกแบบภายใน”

“อ้อ... ยัยฝน นี่แฟนเค้าชื่อ หมูนะ เขาเป็นเจ้าของร้านอาหารฝรั่งเศสแถวสุขุมวิท” รดาแนะนำชายหนุ่มไฟแรง มีอนาคตไกล อายุไม่มากให้เพื่อนสนิทรู้จัก เพราะเขาเป็นคนค่อนข้างมีฐานะ และรู้จักกับรดาตอนพรีเซ็นต์อาหารตอนแข่งขัน

“สวัสดีค่ะ นี่พวกแกเห็นคนอื่นๆ รึยังล่ะ?” น้ำฝนกล่าวถาม พลางส่ายตามองหาเพื่อนสามสาวที่เหลือ ว่าจะพาแฟนมาร่วมกันสังสรรค์ และทักทายกับเพื่อนฝูงในกลุ่มกันเสียหน่อย

งานเลี้ยงในคืนนี้มีผู้คนมากมาย พวกเธอจึงยืนรอหวังจะพบกันพร้อมหน้าพร้อมตา ไม่นานมีอีกสามสาวเดินเข้ามาพร้อมกัน กับอีกสามหนุ่ม ซึ่งพวกเขาได้พบกันครั้งแรกเดินเข้ามารวมกันเป็นกลุ่มใหญ่

“เปรี้ยว! ลีน่า! แก้ม! ทางนี้จ้า” พรีมตะโกนเสียงดังโบกมือสุดชีวิต เพราะวันนี้เธอสวมเดรสสีชมพูประกายระยิบระยับ ทำให้เพื่อนสาวทั้งสามหันมาพร้อมเพรียงกันได้ แม้ว่าเสียงเพลงในงานจะดังมากแค่ไหนก็ตาม...

น้ำฝนอาศัยจังหวะนี้คุยทักทายกับไม้ และหมู ซึ่งเธอขอเบอร์ไลน์เอาไว้ และตั้งใจว่าจะคุยกับพวกเขาในภายหลัง... และยามนี้จึงให้ความสนใจกับแฟนหนุ่มของเพื่อนสาวที่สนิทอีกสามคนที่เข้ามาสมทบอีก

“ไม่เจอกันเสียนานเลยนะเปรี้ยว อยู่ด้วยกันกับมะตูมหรือยังล่ะ?” พรีมเข้าไปสวมกอดเปรี้ยวซึ่งคบกับมะตูมมาตั้งแต่ตอนไปฝึกงานปีสี่แล้วจบพร้อมกัน ตอนนั้นน้ำฝนไปฝึกงานอีกที่ เลยไม่ได้รู้จักกับมะตูม

“อยู่ด้วยกันแล้ว กำลังจะแต่งงานเดือนหน้าน่ะ” เปรี้ยวตอบพรีมอย่างร่าเริง พร้อมกับส่งการ์ดเชิญไปร่วมงานแต่งงานของตัวเอง

“จริงหรอ? ให้พวกเราไปเป็นเพื่อนเจ้าสาวสิ...ห้าคนพอดีเลย” รดารีบเข้ามาผสมโรง รับรับการ์ดที่เปรี้ยวแจกให้เพื่อนทุกๆ คนให้เป็นธีมเพื่อนเจ้าสาวในชุดสีครีมกาแฟอย่างอบอุ่นที่สุด

“พวกแกต้องไปให้ได้นะ เรื่องชุดน่ะ ฉันจัดเอาไว้แล้ว หวังว่าพวกเธอยังไม่อ้วนขึ้นไปเสียก่อนนะ” เปรี้ยวถือโอกาสได้พบเจอครั้งนี้ ชักชวนให้เพื่อนสาวสนิททั้งห้า ไปเป็นเพื่อนเจ้าสาวในงานแต่งงานของเธอ

“พวกเราไปแน่นอนจ้า” น้ำฝนตอบพร้อมเพรียงกับลีน่า อีกทั้งรดาและพรีมกับแก้มก็พยักหน้ายิ้มแย้ม พลางแนะนำแฟนของตัวเองให้เพื่อนทุกๆ คนรู้จัก

******

“นี่ อ้วน ตอนนี้กำลังจะได้งานใหม่หลังจากได้เลื่อนตำแหน่งงานนะ” เขาเป็นแฟนลีน่า ซึ่งในสายตาของน้ำฝนเห็นเขาเป็นคนค่อนข้างผอมตรงกันข้ามกับชื่อ และก็ยังมีร่างกายแข็งแรงกำยำบึกบึนมากกว่าจะชื่ออ้วน

น่าจะเรียกเขาว่า โคตรหล่อซะมากกว่า เพื่อนสาวทุกๆ คนรู้สึกจะรวมตัวของถ่ายรูปกับเขา เพราะว่าหล่อมากแทบจะเหมือนนายแบบเลยก็ว่าได้

“เพื่อนๆ จ๊ะ คนนี้ นาวิน แฟนแก้มจ้า เขากำลังจะเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยของเรานี่เอง” แก้มทำงานเป็นครูสอนนศ. พร้อมๆ กับนาวิน จึงไม่แปลกที่พวกเธอไม่ได้ขาดข่าวสารภายในงานศิษย์เก่าครั้งนี้เลย

“ยินดีที่ได้รู้จักจ้าทุกๆ คน” แต่สายตาของเพื่อนสาว กลับหันมาทางน้ำฝน ซึ่งเป็นเพื่อนที่หน้าตาดี และสวยที่สุด กลับไร้แฟนควงมาด้วย แววตาเพื่อนหันมองอย่างสงสาร ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเพื่อนของเธอ

“ฝน... นี่แกยังไม่มีแฟนอีกรึ?” เปรี้ยวถาม ในขณะเธอกำลังจะแต่งงาน เธอนึกว่าฝนน่าจะมีผัวเป็นตัวเป็นตนไปแล้ว

“คือ เรื่องมันยาวน่ะ แบบว่าอยู่ด้วยกันก่อนแต่ง พอไปกันไม่รอด ก็เลิกกันไปเป็นธรรมดา ผู้ชายไม่ได้มีคนเดียวในโลก หาเอาใหม่ก็ได้นิจ๊ะ...” แต่สายตาของน้ำฝน หันมองผัวเพื่อนหมดเลย และขอเบอร์โทรติดต่อกันเอาไว้หมดแล้ว

“เสียใจด้วยนะ หวังว่าแกจะได้พบผู้ชายดีๆ เป็นแฟนสักคนนะ” รดาอวยพร และลีน่าจึงชักชวนให้เพื่อนสาวทุกๆ คนรวมตัวกันถ่ายรูป พร้อมๆ กับให้แฟนของพวกเธอช่วยกันยืนในจุดที่จะถ่ายรูปได้ครบทั้งหมดสิบเอ็ดคนเป็นกลุ่มใหญ่

แต่การถ่ายรูปคนหมู่มากขนาดนี้ ถึงจะสนุกสนานเพียงไร ก็ถ่ายรูปยากอยู่ดี ประจวบเหมาะที่อาจารย์คนเก่าแก่ เดินผ่านมา แก้มจึงขออนุญาตในฐานะที่เป็นครูด้วยกัน ขอร้องให้ช่วยถ่ายรูปหมู่พวกเธอ ในฐานะศิษย์เก่าที่นี่

ภาพที่ออกมาคือพวกเธอทุกคนยิ้มแย้มแจ่มใส และแฟนข้างกาย โดยมีเพียงแค่ฝนที่ออกมาดูดี แต่กลับไร้คู่ควง... แววตาของเธอมีประกายบางอย่าง หลังจากรู้จักกับแฟนเพื่อน และเธอก็แอบแชทเพื่อขอคุยเป็นการส่วนตัวกับผัวเพื่อนไปบ้างแล้ว...

******

ในค่ำคืนนี้เพื่อนสาวสังสรรค์และดื่มเหล้าเมามาย แฟนหนุ่มของพวกเธอ ต่างยืนหันหน้าเข้าหากัน ถือแก้วเหล้าแล้วยืนคุยกันเป็นกลุ่ม พยายามปรับตัวเป็นเพื่อนกับแฟนสาวของตัวเอง...

นาวินดื่มเหล้าไปพอสมควร และรู้สึกจะปวดฉี่ จึงขอตัวกับแก้มไปเข้าห้องน้ำ... น้ำฝนเห็นทีจึงเดินตามไปด้วย เธอก็ค่อนข้างจะมึนเมากับเหล้าด้วยเหมือนกัน พลางเดินตามหลังนาวินไป...

ด้วยความที่ฝนอยากจะคุยกับเขาเป็นการส่วนตัวเสียหน่อย... ในห้องน้ำก็น่าจะเปลี่ยวดี... ขอสักสิบห้านาที ฟาดผัวเพื่อนแก้เหงาหน่อย แก้มคงไม่ว่ากันหรอกนะ มันเป็นช่วงเวลาที่เพื่อนสาวหลายๆ คนมิได้เอะใจว่าน้ำฝนหายไปไหน...

น้ำฝนรู้สึกตื่นเต้น หัวใจเต้นรัว ร่างกายร้อนผ่าวหลังจากอัดเหล้าไปหลายแก้ว ภายในร่างกายของน้ำฝนรู้สึกได้ว่าน้ำเดิน ระหว่างที่สายตาของเธอจรดจ้องไปยังสัดส่วนของนาวิน เขากำลังจะไปห้องน้ำ เธอรู้สึกอยากขอยืมผัวเพื่อนมาแก้กระสัยเสียหน่อย

“อ้าว ฝน! เดินตามหลังมีอะไรจะคุยด้วยหรอ?” นาวินเห็นว่ามีเสียงรองเท้าส้นสูงดังตามหลังมาเป็นระยะ เขาหันไปเจอเธอพอดี ประจวบเหมาะที่ภายในห้องน้ำชายมีเพียงเขากับน้ำฝน

“คือ... ฝนอยากขอคุยอะไรด้วยหน่อยน่ะ...ไม่อยากให้บอกแก้ม” เธอเป็นคนสวย และน่าตาดี บวกกับรอยยิ้มของเธอก็ทำให้นาวินรับมิตรภาพที่ดีตอบเธอด้วยเช่นกัน... เขาจึงยอมอยู่กับฝนตามลำพังอย่างที่เธอต้องการ...

******