Chapter 4: They Meet Again

When the night comes, mag-isa na lang ako sa bahay habang nasa balcony. Nakatingin ako sa moon and stars. Buti pa sila, kahit madilim ang paligid, talagang nagliliwanag.

Buti pa ang buwan, may kasama.

Huminga ako nang malalim at ininom ang iced coffee na ginawa ko. Hindi ko napansing nakatulala na pala ako sa isang direksyon at kung ano-anong lumalabas sa imagination ko.

Sina mommy and daddy.

I remember when no'ng 18th birthday ko, my parents were still alive. Ang gusto ko lang ay yung makasama sila rito sa bahay to celebrate with me. Akala ko, makakarating sila rito, pero sa libingan pala ang uwi nila.

They got ambushed. Hanggang ngayon, hindi pa nalalaman kung sino ang nasa likod no'n. I was so devastated. Hindi ko alam kung ano ang dahilan ng taong 'yon kung bakit niya ito ginawa sa parents ko.

Pinunasan ko ang luhang biglang pumatak sa pisngi ko. It still hurts me. Feeling ko, bangungot ko na 'to habang buhay.

Pinilit kong magtapos ng pag-aaral to lead our company, kahit ang totoo ay ayoko. Dream ko maging isang sikat na model at endorser since I was a child. Suportado sina mommy at daddy pero mas gusto nila na ako ang magpatakbo ng business kaysa sa iba nila 'yon ipagkatiwala.

Sa gitna ng pagre-reminisce ko, my eyebrows furrowed as I saw someone standing behind the tree. Medyo lumabo dahil sa luha ko but still, I'm seeing it.

Pinunasan ko pa lalo ang mga luha ko para tignan iyon nang malinaw ngunit wala na ang taong 'yon sa pwesto niya.

Am I hallucinating?

Sandali pa akong napaisip sa tanong ko na 'yon. Mukhang bunga lang 'to ng pagod at pag-iisip. Kailangan ko ng matulog.

Susunduin pa namin ni Torrie ang asawa niya sa airport.

UMALIS na kami ni Torrie five minutes after naming kumain ng almusal. Siya ang nag-drive at sasakyan niya ang gamit para sunduin ang asawa niyang si Steve Alexis sa terminal 2.

Bumaba na kami at inaabangan namin ang paglabas niya. Excited na excited pa si Torrie. Kakapwesto pa lang namin, panay ang hanap niya kung papalabas na ba ang asawa niya.

"Ano ka ba? Kumalma ka nga. Darating si Steve," saway ko sa kaniya.

"Manahimik ka nga. Ganito talaga ako sa kaniya, 'no? Alam mo namang mahal na mahal ko ang asawa ko," sabi niya habang nananatili pa rin ang tingin niya sa pintuan.

Mahigit sampung minuto kaming naghintay at sa wakas, nasilayan na namin ang paglabas ni Steve.

"Honey! Steve! Hi! I'm here!"

Napairap na lang ako sa kaibigan ko.

Nang lumapit si Steve kay Torrie, siya na mismo ang humalik sa mister niya na tumagal ng ilang segundo. Makayakap, wagas.

"I missed you, honey. Finally, I'm back," sabi ni Steve at saka bumulong kay Torrie. Kinilig naman ang gaga at hinampas sa braso ang asawa niya.

Well, to be honest, hindi ko naman masisisi ang longtime best friend ko sa pagiging sweet niya kay Steve. They've been together for almost a decade, I guess? Gwapo at simple pero lowkey na mayaman si Steve Alexis. He's an architect. He works with best-known companies not only here in Philippines but also in abroad.

Aside do'n, kitang kita ko naman na mahal na mahal ni Steve si Torrie. He treats her like his queen. Iyon ang importante.

"Honey, sinama ko na si Oprah, ha? Gusto ko kasi ng may kasama e," sabi ni Torrie sa kaniya.

"No worries. It's okay. Let's go to Wolfgang Steakhouse for lunch. Nag-text na rin ang friend ko na papunta na siya."

Sumakay na kami sa sasakyan ni Torrie. Para naman hindi makaabala sa kanilang dalawa, I insist to drive their car. Kaysa naman nasa likod ako at nakikita kong naglalandian sila sa harapan ko.

"Kumusta kayo ni Lloyd, Oprah?" tanong agad ni Steve. Napangiti ako nang pilit at hindi nakasagot. Naalala ko na naman ang nadatnan ko.

"Honey, wala na sila ni Lloyd," pagbibigay alam ni Torrie.

"What? Really? Is that true, Oprah?"

"Yeah... I broke up with him last last night. I caught him doing sex with another girl. He cheated on me," I answered.

"Oh... I'm sorry to hear that, Oprah. Isang taon na kayo, 'di ba? Bakit naman niya ginawa 'yon?"

Napakibit-balikat ako sa tanong na 'yon ni Steve. Kahit ako, 'yan din ang tanong ko sa sarili ko e.

Shit! Gusto ko na namang umiyak.

"Honey, stop asking too many questions about her relationship with that jerk. Hindi deserve ni Oprah ng gano'ng tao at ng gano'ng treatment. Makakahanap din ang kaibigan ko ng mamahalin siya at hindi siya ipagpapalit," sabi naman ni Torrie.

"Sana nga," tanging sabi ko at palihim kong pinunasan ang luha ko. Hindi ako pwedeng umiyak. This is not my moment.

Ipinarada ko na ang sasakyan bago kami nagtungo sa loob ng Wolfgang Steakhouse. Sinabi ni Torrie ang name niya para sa naka-reserve na seats.

"He's there na pala," sambit ni Torrie at nakita ko ang isang lalaking nakaupo ngunit nakatalikod ang pwesto nito.

Ito na yata ang friend na ka-meeting ni Steve.

"Let's go."

Sumunod ako sa mag-asawa at nakita ko ang pagbati at pagkamay nila sa lalaking 'yon.

"Anyway, we also brought our friend here. She's Oprah Rizario. My wife's best friend," pagpapakilala sa 'kin ni Steve sa lalaki.

Nilahad ko ang kamay ko para makipag-shakehands sa kaniya.

"Hi, It's nice to—teka, ikaw?"

"Oprah Rizario? What an acuating name."

Nakakunot ang noo ko habang nanlalaki ang mga mata nang makita sa harapan ko ang lalaking na-meet ko sa club.

His looks never disappoint me. Napalunok ako ng laway at naiilang siyang tignan dahil sa nararamdaman kong kakaiba sa loob ko.