MATAGAL na tulala si Kana kaya naisipang lapitan ito ni John.โHon?โ untag ni John sa nobya.Mabilis na tinago ni Kana ang hawak na papel pero hindi iyon nakawala sa paningin ni John.โAy, diyan lang pala naiwan ang kalahati ng resibo? Hinahanap kanina ni Astin โyan dahil kailangang mai-record daw.โNapatitig si Kana kay John. โK-kay Astin โto?โ Tinaas niya ang resibo na iyon.Mabilis na tumango si John. Wala man lang siyang makita na kakaiba sa mga ikinikilos nito kaya pinalis na lang niya sa isipan. Baka gawa-gawa lang ni Simone iyon. Talagang desperada na ang pinsan niya.Binigay na lang niya kay John at nakangiting kumapit dito. Mabilis din niyang hinalikan ito sa labi nang mabilis na ikinawaang nito.โLetโs go,โ nakangiting sabi ni Kana rito. Mukhang nagulat na naman niya si John. Hindi na nga nito namalayan na bumitaw siya sa pagkakakapit.Akmang iiwan ni Kana ang nobyo nang hilahin siya nito pabalik. Pumulupot sa maliit na bewang nito ang braso niya at mapusok na sinakop ang la
PAGDATING na pagdating ni John sa tapat ng bahay ni Rogando ay agad siyang nag-doorbell. Hindi na siya nag-alangan. Wala siyang balak na patagalin pa. Hindi na siya natutuwa. Parehas na nasa picture si Rogando kahit na magkaibang pangyayari, kaya sinunod na niya ang nararamdaman. May mga ebidensya naman na sila, pero parang kulang pa kasi. Pero ngayon, malakas na ang pakiramdam niya. Kailangan lang niyang paaminin ito. Galing na si John a condo nito pero wala rin ito doon. Ilang araw na raw itong hindi umuuwi doon ayon sa natanungan niya. Kaya nagpasya siyang dumiretso dito sa bahay nito. Imbes na si Rogando, asawa nito ang humarap sa kanya na ikinagulat niya. โMatagal nang hindi umuuwi rito si Danilo,โ mahina at seryosong sabi nito. Pero iba ang sinasabi ng mata nito kaya hindi niya maiwasang magduda. โS-sige ho, tatawagan ko na lang siya.โ Tumango si Mrs. Rogando sa kanya. Nagpaalam na rin siya kapagkuwan. Umisang sulyap pa si John sa bahay na iyon bago bumalik sa sasakyan. Hin
AKMANG hahawakan ni Kana ang kamay ni John para pigilan itong pumasok sa silid ni Simone nang tanggalin nito ang kamay niya. Napatingin siya sa kamay niya nang din napansin ni John.โHindi ka pa sigurado na ikaw ang ama, โdi ba?โโSaglit lang naman ako. Saka ayokong dumating ang araw na pagsisisihan ko ang bagay na ito, hon.โHindi nakaimik si Kana. Napayuko lang ito.โAalamin ko lang ang kalagayan ni Simone. Pangako, mabilis lang ako.โ Nag-angat nang tingin si Kana. Wala siyang emosyon ng mga sandaling iyon, pero hindi man lang nakita ni John. Ang isipi nito ay nasa babaeng umuukupa ng silid na iyon.Mapaklang ngumiti si Kana pagkuwaโy tumango na lang. Wala naman siyang magagawa. Paano nga kung si John ang ama? Hindi naman niya ito masisi dahil nawalan ito nang ulirat. Kaya ang dapat na sisihin, si Simone lang. โS-sa cafeteria lang ako,โ paalam niya kay John. Mabilis ang pagtango ni John sa kanya. Medyo disappointed lang siya. Gusto niya sanang pigilan siya nito at isama sa loob, p
NAKANGITING kumaway si Kana kay Grant nang makita itong nakasandal sa sasakyan. Nasa labas na siya noon ng ospital. Sabay silang nagtungo na naman dito ni John. Pero magkaiba ang sadya nila. Siya sa doctor na tumingin sa kanya nitong huli. Si John naman ayโฆ Pinilig ni Kana ang ulo dahil sa isiping iyon. โKumusta? Ano ang sabi ng pinsan ko?โ Oh, yes. Napag-alaman niyang pinsan iyon ni Grant matapos makita ang full name nito sa hawak niyang result kanina. Kita ni Grant ang lungkot ni Kana kaya lumapit ito para yakapin ang kaibigan. Ilang beses pa nitong hinaplos ang likuran ni Kana kaya nakaramdam ang dalaga nang pag-iinit sa mata. Kaya tinulak niya ang kaibigan at tinampal sa dibdib. โโWag nga ako! Alam mo na ang result tapos tatanungin mo ako?โ kunwaโy sabi ni Kana. Sinabi lang niya iyon para hindi na niya maramdaman ang pag-aalala nito. โKaya ka nga nandito, tama ba?โ Hindi naman magaling magsinungaling si Grant kay Kana kaya kamot sa ulo lang ang ginawa nito. โActually, kinuli
โKAILANGAN mo nang pahinga, Maโam.โ Inilapag ni Maricel ang gamot sa mesa niya. โTawagin ko ho ba si Johnโโ โโWag!โ pigil ni Kana nang marinig ang sinabi ng secretary niya. Hinilot niya ang braso niya dahil nangangalay din. โO-okay po.โ Nagpaalam na sa kanya si Maricel kaya napasandal na siya sa upuan niya. Wala nang aircon pero nilalamig pa rin siya dahil sa lagnat. Hindi niya alam kung dahil sa naging tagpo nila ni John o dahil sa check up niya kanina. Umaalingawngaw pa rin sa isipan niya ang sinabi ng doctor. *** โIโm sorry, Miss Palma. Same pa rin ang diagnose. You have leukemia. Nagsasayang ka lang ng oras, hindi na mababago iyon. Kaya ang sinasabi mo sa akin na chest pain na nararamdaman mo lately ay isa sa symptoms. Hindi lang dahil sa nasasaktan ka sa mga nangyayari sa relasyon niyo ng boyfriend mo, iyon dahil sa sakit mo. Kahit ang pagsusuka mo, isa rin sa sintomas. Kaya dapat harapain na natin ito.โ Umiling-iling siya rito. โTell me, doc? Biro lang ito, โdi ba?โ Naroon
MAAGANG nagising kinabukasan si Kana para puntahan si John. Pero pagdating niya, nag-aayos na ng gamit si John. Lahat na ay isinilid nito sa isang bag. โS-saan ka pupunta?โ nauutal niyang tanong. Kahit na alam ni Kana ang problema ng nobyo, nagawa pa rin niyang tanungin ito. Kagabi kahit na sinabi na niyang hahayaan ang nobyo, pero hindi niya pala kaya. Nagpadala siya nang text dito kagabi pero wala siyang reply na natanggap. Sinabi niyang puntahan siya nito sa silid niya, pero namuti lang ang mata ni Kana. Doon siya nagsimulang mag-alala. Hindi niya pala kayang ibigay si John kay Simone. Pero mukhang galit din ang nobyo sa kanya dahil sa pagkakulong nito noon. โNagpaalam ako sa Daddy mo, may mahalaga lang akong gagawin sa Bicol. Babalik din naman ako kaagad. Baka kasi biglang tumawag din si Simone.โ Parang gustong magsisi ni Kana na pumunta siya rito. Sana pala hindi na. Ang aga nitong manakit. โSimone,โ bigla na lang inulit ni Kana ang pangalan ng pinsan niya. โS-schedule na b
โHINDI talaga sumasagot ang pinsan ko, John. Kailangan na niyang malaman na ikakasal na tayo.โ Halata ang iritasyon sa mukha ni Simone noon. โAyokong magkaroon ng isyu tungkol dito. B-baka sabihin, inagaw kita sa kanya.โNatigilan si John sa pagtulak ng cart nang marinig ang sinabi ni Simone. Hindi niya alam na tinatawagan nito si Kana. Sabi niya rito, siya na ang bahalang magsabi. Ayaw niya namang biglain ang nobya.โLet me borrow your phone. Iโm sure sasagutin niya kapag number mo ang gagamitin natin. Kailangan nating makuha ang blessing mula sa kanya.โAkmang kukunin ni Simone ang bag niya nang ilayo iyon ni John.โAko na ang bahala sabi!โ Ilang beses na rin niyang sinabi kay Simone pero ang hirap nito umintindi. Nagmamagaling. Ayaw niya pa naman pangunahan siya nito sa desisyon.Hindi ba nito alam na mahirap sa kanya ang desisyon na ito? Kung alam lang nito kung gaano kabigat sa kanya.โSinigawan mo ba ako? Huh?โ Nagsimulang sapuin at hilutin ni SIang ulo. โKabilin-bilinan ng doc
NAGISING si Kana na hilong-hilo. Baka dahil sa gamot at mga naiturok sa kanya nang isugod siya rito. Wala rin siyang lakas ng mga sandaling iyon. Wala naman siyang ideya sa totoong kalagayan niya, basta nagising na lang siya na ganito. Pero alam niyang isa sa nagpahina sa kanya ang huling balita na natanggap niya. Para bang inubos nito ang lakas na natitira sa kanya. Nadala niya rin sa panaginip ang natanggap na text mula kay John kaya naman parang hindi rin siya nakapagpahinga. Paggising niya, halata sa mukha niya. Kaya kung titingnan siya ngayon, parang nadagdagan ang edad niya ng ilang taon. Mabuti na lang at wala rito ang magulang niya. Pilit na ngiti ang iginawad niya sa nurse na si Harper nang pumasok ito. Tsinek siya nito mayamaya. May mga ni-remind din ito sa kanya. Mamaya rin daw ang rounds ng doctor niya ayon dito. โHave you considered telling your family about your condition?โ Mapakla siyang ngumiti sa naging tanong ng nurse. โThey said this hospital takes good care of