Chapter 22

Lumabas si Esteban sa kotse at tumayo ng ilang minuto habang nakatingin sa mga lalaking nakatayo sa labas ng gate na nakassot ng itim na damit, may suot na shot gun at may maliliit din na baril sa magkabilang gilid ng mga ito. Mataas ang sikat ng araw at walang dumadaan na mga tao dahil ang lugar na ito ay tago mula sa karamihan, tanging si Esteban at iilang tao lang ang nakakaalam. 

“Dito ka lang muna, babalik din agad ako.” Tumango ang driver at saka siya naglakad patungo sa mga lalaki. 

Hindi siya kilala ng mga ito kaya nang akmang papasok siya sa gate ay hinarangan siya ng mga armadong lalaki. “Sino ka? Anong kailangan mo?” matigas na tanong ng isa. 

“Sabihin mo kay Apollo na nandito ako. Esteban ang aking pangalan,” seryosong utos ni Esteban,