Share
Chapter 42
“ANO 'YONG nakita ko?” Hindi ko pa rin maabsorba ang lahat ng nasaksihan ako. Pinakatitigan ko ang babaeng kaharap ko. “Kach, what the hell was that?!”
"K-Kagan, I'm sorry.” Kinuha niya ang braso ko at mangiyak-iyak. “Believe me. I was going to tell this to you. Pero humahanap lang talaga ako ng tamang oras because I was too scared… and ashamed.”
"Kung hindi ako lumipad rito, sa tingin mo, kailan ang tamang oras?” Ibinalik ko ang tanong. “Nakalimutan mo na ba ang mga habilin mo sa akin? You made a fool out of me dahil sa kakahintay ko sa 'yo-"
"Kagan, sasabihin ka naman ang lahat sa ‘yo!"
"You made me promise! And you promised, too!
Related chapters
Her Life He Wrote Chapter 43
NILAGOK KO ang alak at pinagmasdan ang buwan sa kalangitan. It was a cold night filled with wailings, instead of jingling carols. The coldness of Christmas embraced my chilly heart. Tila tumigil ito sa pagtibok at ayaw nang magmahal pa ulit. Pinapatay ako ng mga alaala kanina. I shouldn’t have flown all the way here. What I saw murdered me. It killed my soul. Pero, makakaya ko pa bang maghintay nang apat na taon kung hindi ako lumipad rito? Certainly, this was one of the most hurtful blessings in disguise. Natupad ang layunin ko, at iyon ang malaman at matuklasan ang katotohanan. Ngunit nasaktan ako nang lubos dahil umasa ako sa pag-ibig na hindi naman mapapasakin. &nbs
Her Life He Wrote Chapter 44
IN THAT WHOLE Christmas Break, happiness seemed to slip off my hands. Tila ayaw nitong mapanghawakan ko.Isang minuto, pakiramdam ko ay parang lumulutang ako sa ulap, nagpapasalamat na may natitira pang mga taong nagmamalasakit sa akin.Pero sa susunod na oras, mawawala na. Ewan ko sa sarili ko. Gratitude has left me. Binabalot na ulit ako ng matinding kalungkutan.After I left London, I thought I would also leave the sad and painful memories of having been rejected and fooled by someone who was with me all my life. Kaya pala sa pagdating ko sa Pilipinas, dala-dala ko pa rin iyong bigat at sakit na idinulot ni Kachina.Nakakapanlumo na parang bibigay ang katawan ko. A boulder of pain has knocked my face
Her Life He Wrote Chapter 45
IT WAS six days ago when we welcomed the new year. The classes resumed at bumalik na rin sa normal ang lahat.However, it was only my heart that was still not okay. Hindi pa ito normal. Durog pa ang puso ko. Tila mga piraso ito ng bubog na mahirap buoin. Malapit na maging pino ang mga bubog tulad ng buhangin. Pero dahil sa payo ng mga kaibigan ko, it was gradually going back to its original piece. Mabagal man ang proseso, ang mahalaga ay bumabalik ito sa dati. Mas nagiging malakas ang aking puso. Mas nagkakaroon ito ng bakod para hindi na muling mabasag ng magtatangkang humawak nito.Nagsimula na ang ikalawang semestre at kaklase ko pa rin sina Jirario, Clavis, at syempre, si Shanta. Every time, they would do their best to cheer me up. Magpapatawa sila kahit na mukha
Her Life He Wrote Chapter 46
I FIXED my position and put a bookmark on a page where I left of. Itinulak ko ang puting libro kay Shanta at ang tingin niya ay bumaba roon."Here…" I said like we were having a secret transaction in a small area in an antique library.She looked at me curiously. "Oh, tapos? Bakit 'yan? Anong gagawin ko rito?" tanong niya na tumutunog na parang mas naiirita.I shrugged my shoulders off. "Finish it for me," I said, grinning a bit.Her mouth fell open. "Ha? Haha! Gago. Pinagsasabi mo? Ba't ako tatapos niyan?""Of course. Para malaman mo na ang laman diyan sa libro at kung bakit espesyal ito para sa akin. Plus... parang gusto naman. You had
Her Life He Wrote Chapter 47
WE LEFT the library together. Para hindi na siya mabigatan, ako na ang nag prisinta na magbitbit ng kanyang mga libro. Surely, I was carrying an elephant while I was walking. Muntik na akong mapa subsob sa lupa kung hindi ko pa nagawang kontrolin ang paglakad ko. What's irking was… Hindi rin naman tumangging i-pabuhat ni Shanta ang mga 'yon dahil tuwang-tuwa pa siyang nakikita akong nahihirapan. Dagdag pa niya ay mukha raw akong alipin na pinagsisilbihan siya! "Wow. Ang kawawa ko naman sa 'yo," bulong ko. Prumeno ako sa paglalakad at sumibangot. Naglalakad siya sa harap ko. Pero natitiyak kong narinig niya 'yon dahil kaunting tum
Her Life He Wrote Chapter 48
BAKIT ka lumipat dito?” Shanta incessantly asked her sister for the nth time in gritted teeth. “Bakit ka pa lumipat dito, ha?”Lumalaki ang mga mata ni Shanta at namumula ang mga pisngi niya. The heat was excruciating, for the way she looked at her was blazing with fire.But the woman who called her sister served as the wind and fuel that ignited Shanta’s inner bomb.“Ano na naman ang gusto mong mangyari, ha? Naghahasik ka ba ng gulo? Nais mong mang-agaw muli? Sumagot ka." Shanta continued and stepped closer before her. “At inuulit ko lang sa ‘yo, Avancea...”Tumigil siya saka ngumisi bago magpatuloy muli. “Hindi mo Daddy ang Papa ko. Isa ka lang sampid sa
Her Life He Wrote Chapter 49
THE NEXT DAY at Sande University was odd. From what you could tell 'odd', it was really odd. Like a rain in a sunny afternoon. Every student I walked past was grinning to their ears and whispering to each other. Hindi ganito ang karaniwang bungad sa akin noon dahil iba't iba ang kanilang mga ekspresyon. Before, bright students would have a busy time reading a book while walking and others would be running in the hallway just to get to their next class. While most of them, particularly the girls, would be gossiping beside a post in an unsuspicious manner. Pero nag-iba na 'yon habang naglalakad ako sa pasilyo patungo sa third floor sa aming classroom. Bitbit ang backpack ko sa isang balikat,
Her Life He Wrote Chapter 50
HUMAKBANG paatras si Clavis nang sumulong si Shanta. Her brown orbs turned into an eye of a wolf. Bawat hakbang niya ay parang sinlaki ng mga hakbang ng isang higante. Nakakatakot at nakakakaba. "Magpaliwanag ka," walang halong birong utos ni Shanta. Tinitigin niya nang maigi ang kanyang pinsan. "Bakit wala akong alam tungkol dito? Ba't kayo naglihim sa akin? Bakit... hindi niyo ako sinama?" Her cousin latched onto my uniform with trembling hands. Inis na nilingon ko siya. I tried pulling it back while he continuously clutched it. Pero ayaw niyang bitawan! "P're…" He frowned, his eyes begging me. "Patigilin mo siya, p're…" Believe me, I wanted to pity him. Pero kinukusot niya ang damit ko kaya bahala siya! H
Latest chapter
