Umpisa na ang kwento ni SAMUEL WALKER! Ang panganay nina Samarah at Hendrix!
VALERIE MASAYANG UMUWI SI VALERIE sa bahay ng kanyang tita Anne. Ngunit wala siyang natagpuang tao roon. Nagtanong siya sa kapitbahay nila at nalamang nasa ospital ang kanyang tiyahin. Parang binuhusan ng malamig na tubig si Valerie at dali-dalinv nagtungo sa ospital. Labis ang kabang nadarama niya sa mga oras na iyon. At habang nasa jeep siya, panay ang agos ng kanyang luha. Nagdarasal siya na sana, nasa ligtas na kalagayan ang kanyang tiyahin. Pagkadating niya sa ospital, agad niyang hinanap kung nasaan ang room ng kanyang tiyahin. Dali-dali siyang nagtungo doon. At pagkadating niya, nakita niya ang umiiyak niyang pinsan na si Lyka. At sa kama doon, nakahiga ang kanyang tita Anne. Wala na itong mga binti. "Ti-Tita..." garalgal ang tinig niyang sabi. Lumapit sa kanya ang kanyang pinsan at saka siya nito niyakap. Panay ang iyak ni Lyka habang siya ay ganoon din. Ngunit tahimik lang siyang umiiyak. Umaagos lang sa mata niya ang kanyang luha. "Ate Valerie... si mama... si
VALERIE "Pasensya ka na talaga, Chase. Ang dami ko kasing gagawin. Sorrry talaga," paghingi niya ng tawad sa binata. "Ayos lang. May next time pa naman. Sana, payagan mo na akong kumain tayo ng magkasama. Kahit diyan lang sa tabi ang mahalaga, masaya naman," malungkot na sabi ni Chase. "Oo promise sa susunod. May biglaang aasikasuhin lang talaga kasi ako. Sige na, Chase. Mag-a-out na ako," sabi niya sa binata bago tipid na ngumiti. Bumuntong hininga siua sabay hawak sa kanyang ulo. Naawa naman siya kay Chase dahil malungkot ang mukha nito. Ngunit nasasayangan naman siya sa offer ng binatang si Samuel lalo pa't malaking pera iyon. Panggastos na ng pamilya niya sa probinsya. Matapos niyang makapag-out, mabilis siyang nagtungo sa sakayan ng jeep patungo sa subdivision kung saan nakatira si Samuel. Mahigpit sa subdivision na iyon lalo pa't mga mayayamang tao ang nakatira doon. Kaya sinabihan ni Samuel ang guard para makakapasok siya palagi nang hindi siya hinaharang ng guard o hin
VALERIE KINABUKASAN, TULALA si Valerie habang nagluluto. Iniisip niya ang ginawang pagyakap sa kanya ni Samuel. Pati na ang sinabi nito sa kanya. Umiling-iling siya. "Tsk. Nakainom lang siya kaya nasabi niya ang bagay na iyon. Trip niya lang ako," bulong niya sa sarili bago nagprito ng itlog. Patapos na siyang magsangag nang bumaba si Samuel. Hinihilot-hilot ni Samuel ang kanyang ulo. Masakit ang ulo niya. Nakatingin lamang siya sa binata at pilit na pinakalma ang sarili. Nagsisimula na naman kasing bumilis ang tibok ng puso ni Valerie sa hindi maipaliwanag na dahilan. "Mag-almusal ka na. Nagluto ako ng soup para matanggal ang hang-over mo. Lasinggero ka talaga, 'no?" pagtataray niya sa binata. Humaba ang nguso ni Samuel. "Hindi naman. Kapag may okasyon lang ako umiinom." "Oo nga kapag may okasyon lang pero sobra-sobra naman ang paglaklak mo. Talagang sasakit ang ulo mo niyan. Nagmaneho ka pa ng lasing. Bahala ka sa buhay mo. Hindi mo masasabi ang disgrasya," saad niya
VALERIE Hinawakan ni Valerie ang kanyang sintido. Bahagyang sumakit ang kanyang ulo. Katatapos niya lang maglinis ng bahay ni Samuel. Wala roon ang binata dahil may pinuntahan ito. Kaya siya lang ang naroon. Tahimik sa bahay ni Samuel. Malaki ito masyado para sa iisang tao. Pero dahil mayaman naman si Samuel, naisip niyang sanay naman sa ganoong bahay ang binata. Humiga siya sa malaking sofa doon at saka itinuon ang tingin sa kisame. Mariin siyang napapikit nang maalala na naman kung paano naglapat ang labi nilang dalawa ni Samuel. Isang linggo na rin ang nakalipas simula nang mangyari iyon. "Kainis talaga ang lalaking iyon!" sabi niya sa sarili. Huminga siya ng malalim at pilit na iwinawaksi sa isipan ang kaganapang iyon. Ngunit lalo niya lang naiisip. At may parte sa kanya ang gusto ng umuwi ang binata. "Tsk! Ano ba itong naiisip ko! Yawa!" suway niya sa sarili. Nakaidlip siya sa sofa na iyon. Isang oras din. At nang magising siya, narinig niyang may kumakatok sa pinto. M
VALERIE ISANG BUWAN ANG LUMIPAS, natanggap ni Valerie ang unang sahod niya bilang kasambahay ni Samuel. Masayang-masaya siya dahil ngayong lamang siya nakatanggap ng ganoong pera. Ipinadala niya agad sa pamilya niya ang kalahati. Masaya siyang makitang nagpapagaling na ang kanyang ama. Ang sumunod sa kanya na pinagkakatiwalaan niya, ang humahawak ng perang pinadadala niya. Ipinapakita ng kapatid niya kung ano ang mga pinamimili nito. "Masayang-masaya ka yata ngayon. Ang lawak ng ngiti mo sa labi," tanong ni Chase sa kanya. "Oo kasi sumahod na ako sa part time ko at nakapagdala kaagad ako sa pamilya ko," sagot niya sa binata. "Ah okay. Mabuti naman kung ganoon. Sa akin nag-o-offer si tita. Baka raw sa susunod na taon, dalhin niya ako sa ibang bansa. Gusto ko ring magtrabaho sa ibang bansa. Ikaw? May balak ka bang magtrabaho sa ibang bansa?" Pumiksi si Valerie. "Hindi ko alam eh. Baka kasi malungkot ako ng sobra doon. At isa pa, masyado pa akong bata. Eighteen years old pa
VALERIE Kinabukasan, kinausap ni Valerie ang tita Anne niya. Sinabi niya ang tungkol sa offer ni Samuel sa kanya. "Okay iyan tanggapin mo na. Maigi iyan para may extra ka g pera. Pero kagaya nga ng sinabi ko sa iyo, huwag mong aabusuhin ang katawan mo. Alam kong gusto mong kumita ng pera. Lahat naman tayo. Basta, magpapahinga ka kapag pagod ka na, okay?" paalala ng tita Anne niya. Mabilis na tumango si Valerie. "Yes po, tita. Marami pong salamat." Matapos ang usapan nilang iyon, nag-message na si Valerie kay Samuel at sinabing tinatanggap na niya ang offer nito. Sa susunod na linggo na siya mag-i-start. Hiling niya na sana maging maayos ang lahat. At sana, makaraos na ang papa niya. Makaligtas na. Panay ang message niya sa kapatid niya para alamin kung ano na ang nangyayari sa papa nila. Nawala ang kaba sa puso niya dahil inooperahan na pala ang papa niya. "Valerie." Napalingon siya sa lalaking tumawag sa kanya. Si Chase. Katrabaho niya. "Bakit? May kailangan ka?" ta