“Bagong prospect na naman ba iyan, Naila?”
Narinig niyang tanong ni Alexa sa kanya at sosyal na sosyal siyang nakaupo doon sa napakamahal na restaurant.
“Medyo,” sagot niya.
“Tawagin mo na lang ako pag oorder na kayo.”
“Oo,” ngumiti muna sila sa isa’t-isa bago ito naging abala sa ibang customers.
Alexa is a waitress in that expensive restaurant. Naging kaklase at naging bestfriend niya ito since highschool. Alam din nito ang lahat ng pinagdaanan niya simula noon at hanggang ngayon. Alam din nito ang kagustuhan niyang makahanap ng boyfriend. Nag-sorry nga ito sa kanya dahil wala daw itong maitulong sa kanya. And she could trust her with all her secrets.
At oo, nandoon siya ngayon sa napakamahal na restaurant na iyon para makipag-date at hindi dahil sosyal siya.
Yes, she was looking for a boyfriend. Hindi dahil tumatanda na siyang dalaga at kailangan na niyang mag-asawa kundi dahil kailangan niya ng napakalaking pera at paghahanap ng isang mayamang lalaki ang tinarget niya.
Nakatapos siya ng kolehiyo dahil naging working student siya sa eskwelahang pinagtapusan niya. Madalas na wala pa siyang allowance noon. Pero dahil pursigido siyang makatapos at maiahon sa kahirapan ang pamilya niya ay nagpursigi siya hanggang sa makatapos siya.
Akala niya ay giginhawa na ang buhay nila. Pero lalo lang yata lumaki ang obligasyon niya dahil biglang nagsiasawa ang mga babaeng kapatid niya na mas bata pa sa kanya. So ang ending napunta sa kanya ang lahat ng responsibilidad kaya madalas ay nakakapag-utang pa siya dahil nagkukulang ang budget niya. That led her to more than what she owes. Dahil sa interest palang ay lulubog at mababaon ka na.
Nagtatrabaho siya sa magandang kumpanya pero dahil baguhan palang siya ay hindi ganoon kalaki ang sweldo niya. Pero every year naman ay nag-i-increase sila. At saka, maganda naman ang benefits kaya nag-go na siya.
Lima silang magkakapatid. Siya ang panganay at dalawang babae ang sumunod sa kanya at pareho pang nag-asawa na. Yung pang-apat ay lalaki na pinag-aaral niya para naman kahit silang dalawa lang ang may matatapos. Hindi naman ganoon kalaki ang tuition f*e nito pero yung baon lang nito araw-araw ay medyo mabigat na din. Tapos ay malalaman pa niya na bumagsak ito sa isang subject kaya di na tuluyang pumasok. Nang marinig niya iyon ay pakiramdam niya ay pinagsakluban siya ng langit at lupa. Parang nasayang ang dalawang taong pagbibigay niya ng baon at pambayad dito. Ang bunso naman ay babae at pitong taong gulang palang ito.
Pero kahit ganoon kahirap ang buhay ay masaya siya dahil alam niyang nakakatulong siya sa pamilya at masaya sila.
Hanggang sa malaman niya isang araw na may malaking pagkakautang ang mama niya. Tinanong niya ito at kung anong nangyari at magkano ang utang nito. Nasa five hundred thousand na daw. Muntik na siyang mahimatay ng malaman iyon.
“Ma, paano nangyari iyon?” tanong niya sa ina.
“Hindi ko din alam.” Umiiyak na sambit nito.
Alam niya na madalas mangutang ang mama niya pero hindi niya alam na umabot na sa ganoong halaga at naiintindihan niya kung bakit umuutang ito. Dahil nga madalas na walang trabaho ang tatay niya at nag-aaral palang siya noon kaya natukso sa pang-uutang ang kanyang mama para sa pang-araw-araw nila hanggang parang naging habit na iyon at ngayon ay humantong na talaga sa ganoong sitwasyon.
“Inaamin ko na may mga tinulungan akong umutang dun sa nakilala ko at iyong mga tinulungan ko ay tinakbuhan ako at hindi na nagpakita. Kaya sa akin niya pinapabayad lahat. Pero wala akong mailabas na pambayad kaya ginawa niya ay tinubuan niya ng tinubuan ng interes hanggang sa lumaki ng ganoon.”
Pero ang masaklap pala ay nagtatrabaho ang babaeng iyon sa isang loan shark company. Ang loan shark company ay isang ilegal o hindi rehistradong kumpanya ng pagpapautang na nag-aalok ng pautang na may napakataas na interes. Madalas silang gumagamit ng mapanlinlang o marahas na pamamaraan sa paniningil, tulad ng pananakot, pangha-harass, o pang-iinsulto sa mga may utang.
Noong isang araw lang ng mahuli niya ang mama niya na may binabasang sulat habang pansin na pansin niya ang panginginig ng katawan nito. Nang tanungin niya ito ay nilukot nito iyon at sinabing wala lang iyon. Sinasadya nitong itago iyon sa kanya pero alam niyang may mali kaya agad na hinablot niya iyon at binasa. Nagulat siya ng makitang binibigyan lang daw ang mama niya ng dalawang buwan para makapagbayad. Kung hindi ay sa ibang paraan nito pagbabayaran ang mama niya.
Hindi lang nanginig ang buo niyang katawan kundi nanlambot din ang mga paa niya. Parang mawawalan din siya ng hininga. Mabilis na niyakap niya ang ina. Isipin palang na mawawala ito ay hindi na niya kinakaya paano pa kung tototohanin ng kumpanyang iyon ang pagbabanta. Base na rin sa mga napapanood at nababalitaan niya tungkol sa mga loan shark na iyon ay hindi magdadalawang isip ang mga ito na totohanin iyon.
Nangako siya sa kanyang ina na maghahanap sila ng paraan. Kahit na alam niya sa sarili niya na wala talaga siyang magagawa dahil siya mismo ay may mga utang din na kailangang bayaran. Nagtatrabaho ang ama niya pero hindi nila masabi dito dahil baka atakihin ito. Mahina kasi ang loob ng tatay niya at baka hindi nito kayanin.
Kahit na araw-araw siyang magovertime ay hindi siya makakaipon ng ganoong kalaking pera lalo na at hindi sila pwedeng mag-overtime basta-basta.
Siguro para sa ibang tao ay pera lang iyon. Na hindi mo naman dadalhin iyon kapag namatay ka. Kaya lang ay siguradong hindi sila titigilan ng naniningil at walang taong magpapahiram sa kanya ng ganoong kalaking halaga dahil wala siyang kilalang mayayaman.
Kaya iyon lang ang naisip niyang paraan. Ang maghanap ng lalaki na may kakayahang bayaran ang utang na iyon.
Hindi siya user at hindi siya ganoong klaseng babae. Pero wala na siyang choice. Nilapitan na lahat niya ang mga taong pwede niyang lapitan pero wala pa rin. Nandoon yung nag-apply na siya sa mga online jobs sa internet pero wala din. Kung meron man ay hindi pa rin sasapat iyon. Kaya iyon na lang ang pwede niyang gawin at dalawang buwan lang ang meron sila. Mahigit dalawang linggo na ang dumaan.
Isa pa, maraming babae diyan ang umahon sa hirap o naging maganda ang buhay dahil sa mga lalaking napangasawa nila o naging jowa nila. Kaya naman siguro ay posible din sa kanya iyon. Unfair naman sa kanya kung sa iba nag-work tapos sa kanya ay hindi!
Isa pa ay desperado na siya! Ginawa na din ng mama niya ang lahat pero wala talagang nangyayari. Wala silage makitang 500,000.
Walang siyang boyfriend at never pa siyang nagkaroon. Wala pa kasing lalaki ang nagpatibok ng puso niya. Siguro may mga manliligaw siya pero hindi napatibok ng mga ito ang pihikan niyang puso. Meron namang iba diyan na sinasabi na pumatol na lang siya sa foreigner para makaahon sila sa kahirapan noon. Pero nunca na gagawin niya iyon. Hindi siya iyong tipo ng babae na gagamitin ang lalaki para magkaroon ng magandang buhay at hindi niya kayang pakisamahan ang lalaki kung hindi niya ito mahal. She has always been saying the word N E V E R. Never siyang papatol sa taong hindi niya mahal. Never siyang gagamit ng lalaki para sa pera. Never! Never! Never!
Pero kinakain na niya ang salitang never na iyon ngayon dahil iyon ang mismong ginagawa niya ngayon. Nandoon iyong naghanap siya ng mga foreigner sa internet na pwede niyang patulan. Pero wala siyang nakitang pwedeng mag-aahon sa kanya at sa kanyang pamilya. O hindi lang siya marunong dumiskarte? Nandoon iyong naghanap na lang din siya sa internet ng mga businessman o kahit na sinong lalaki na sa tingin niya ay mayaman. Pero wala din. Hindi nag-work ang pakikipagchat niya.
Ngayon naman ay sumali siya sa isang dating app. Siguro ay pangatlong lalaki na ang lalaking makakadate niya. Sana naman ay magwork na. Iyong una kasi… poser lang pala na nagpakilala na isang businessman. Noong mag-date sila ay share pa sila sa pagbabayad ng kinain nila. Iyong pangalawa naman, mayaman nga pero hindi totoong may business ito dahil umaasa lang din ito sa mga magulang nito sa edad nitong trenta. Ngayon ay pangatlo na at hindi niya alam kung anong klaseng lalaki ito. Sana naman ay good catch na ito dahil nauubusan na siya ng panahon.
May lalaking kumaway sa kanya at ngumiti.
Mukhang iyon na ang hinihintay niya. Base sa suot nito at sa itsura nito ay parang mayaman nga ito. Mukhang suswertihin na siya.
Nagsimula na silang kumain at magkwentuhan.
Lahat ng tinanong nito sa kanya ay puro kasinungalingan ang isinagot niya.
Kung sasabihin niya ang totoong background ng pamilya niya o ang estado nila sa buhay ay baka maghesitate ito na i-date siya. Baka isipin nito na gold digger siya, which is somehow true. Pero kailangan niyang gawin iyon. Ililigtas ng pagsisinungaling na iyon ang mama niya. Pati ang pananamit niya ay para siyang mayaman. Pero hindi branded ang mga suot niya. Mumurahin lang ang mga iyon. Marunong daw siyang magdala ng damit kaya nagmumukha siyang sosyal sabi ng mga taong pumupuna ng mga sinusuot niya.
Pati ang pagkilos niya ay pangmayaman na din at kaya sa restaurant na iyon niya dinadala ang mga lalaki ay dahil nga mahal doon. Kapag na-afford ng ka-date niya sa restaurant na iyon ay totoong mayaman nga ito.
“Bro?”
Napalingon siya sa nagsalita. Parang mabibilaukan siya ng makita ang lalaki. Iyon iyong lalaking muntik ng ma-snatch ang cellphone. Ang lalaking may magandang balikat, accent at mga mata. Ano namang ginagawa nito doon?
“Bro,” agad na tumayo ang kanyang ka-date at binati ito. Guys usual greetings.
Nagkamustahan ang mga ito.
“By the way, this is Naila, my date. Isn’t she lovely?” Pagpapakilala ng ka-date niya sa kanya.
“Yes, she is.”
She suddenly felt her cheeks feeling so hot when she heard those words coming from that guy. Naramdaman niya kung gaano kasincere ang pagkakasabi nito niyon. Umiwas siya ng tingin ng makita ang paghanga sa mga mata nito habang nakatingin sa kanya.
Tinaggap niya ang kamay nito. “Nice to meet you, Naila.”
“Nice to meet you too.” Sabi niya. She felt the warmth and the softness of his hand. Parang napapaso siya kaya binawi niya agad ang kamay. Parang may panghihinayang siyang naramdaman sa kanyang puso, dahil mas masarap sa pakiramdam na hawak niya ang kamay nito.
“This is Ashton, my former classmate in college.” Pahabol pa ng ka-date niya.
Well, kahit hindi nito sabihin ang pangalan nito ay memorize na memorize niya iyon. She doesn’t know why but the moment he told her his name. She didn’t forget about it.
“By the way, Naila has a very good family background. Her family owned a lot of businesses outside the town.” Sabi ng ka-date niya.
“Oh, I see.” Tumango si Ashton pero bakit parang hindi nito nagustuhan na may ka-date siya. A fake smile is written on his smile. “She must be rich.” Sagot naman nito maya-maya.
Napansin niya na pinagdikdikan pa nito ang salitang rich.
“Because poor people like us are always left with no choice. Hindi katulad ninyong mayayaman na palaging may choices.”
Napakagat siya ng pang-ibabang labi. Alam nga pala nito na mahirap lang siya. Pasikreto siyang tumingin dito at nababasa niya ang nasa isip nito. Na nahuli siya nito. Alam nito na nagsisinungaling lang siya. Ibubuko kaya siya nito?
Kinakabahan siya.
“Nice to see you here.” Sabi nito sa ka-date niya. “Wait,” kunwari ay may naalala ito pero halata namang uma-acting lang ito. “May nakilala pala akong babae kaninang umaga—” Sinadya nitong mag-pause atsaka tumingin sa kanya. “She kind of look like—”
Ibubuko ba siya nito? Napahawak siya sa dalawang kamay niya at napadasal na sana ay huwag ng ituloy nito ang susunod na sasabihin nito.
“Pero hindi. Hindi pala sila magmukha. At saka, sinabi nung babae na mahirap lang siya. Well, Ms. Naila is one rich woman.”
Bakit parang nag-e-enjoy ito sa pang-gu-good time sa kanya?
Naiinis siya sa halatang paglalaro nito sa kanya. But he was cute at the same time.
“Of c-course,” ngumiti siya dito para hindi makahalata ang ka-date niya.
Sa wakas ay nawala sa kanya ang topic ng mga ito.
“How’s your business?” seryosong tanong ni Ashton sa ka-date niya. “Balita ko maganda ang itinatakbo nun.”
Lumungkot ang itsura nito. “It’s going bankrupt, dude.”
Parang biglang naglaho ang mga tao sa paligid niya. Kung naba-bankrupt na ang business nito ay ibig sabihin ay wala siyang mapapala dito. Walang pupuntahan ang pakikipag-date niya dito.
Nahulog ang mga balikat niya. Hindi pa ito ang lalaking hinahanap niya.
“Goodbye, Naila.” Narinig niyang sabi ni Ashton.
“Goodbye,” sagot niya. Tapos ng mag-usap ang mga ito.
At dahil sa narinig ay parang lasing siya sa mga sumunod na nangyari. Parang lutang na ang isip niya.
Babalik na naman siya sa Plan A. Ang maghanap na naman ng susunod na prospect.
Nandoon na naman si Naila sa tapat ng bahay ni Ashton. Gusto niyang personal na magpaalam dito pero hindi niya kaya. Hindi niya kayang makitang nasasaktan ito at pakiramdam niya ay wala na siyang lakas ng loob na magpaalam dito. Kaninang nakikita niya si Ashton at Shania na magkasama at masaya. Nasaktan siya at napatunayan niya sa sarili na mahal na mahal pa rin niya ito. Na kung sasabihin nito na mahal pa rin siya nito ay handa siyang sabihin dito na mahal pa rin niya ito kahit na alam niya na may asawa na ito. Ganoon katindi ang pagmamahal niya dito kaya naman tatapusin na niya ang kabaliwan niyang iyon bago pa niya pagsisisihan na naman ang magiging desisyon. Ayaw niyang manira ng relasyon. Sumulat siya ng sulat at inilagay doon ang gusto niyang sabihin kay Ashton at ipinangako niya sa sarili na iyon na ang huling pagkakataon na tutuntong siya doon. She loves him so much and that’s why she will let him go. Hindi sila magiging masaya kung may masasaktan
“Naila,” A fear on his voice is echoing inside Ashton’s car. Malayo-layo na siya sa café pero kahit yata anino ni Naila ay hindi niya nakikita. Ang bilis naman yatang nakalayo nito. Sana naman ay okey lang ito. Sana ay kabisado nito ang lugar na iyon. Sana ay hindi ito sinusundan ng naghahabol dito. Sa sobrang pag-aalala niya na may mangyaring masama kay Naila ay nagpalagay siya ng cctv camera sa mga lugar na dinadaanan nito. Mula sa opisina nito hanggang sa makauwi ito. Si manong driver ang nagmomonitor doon. He might be exaggerating but he couldn’t afford if something will happen to Naila. Hinding-hindi niya hahayaang may mangyaring masama dito.Siya din pala ang sumusunod dito noong nagpapakipot pa siya. He wants to see her. Kahit na sinasabi niya dito na ayaw niyang makipag-usap dito. Tawagin na din siyang OA pero may mga hinire din siya na bodyguard na magmanman sa buong lugar at kapag may napansin ang mga ito na kakaiba ang kilos ay agad
“Shania,” bati ni Ashton kay Shania na ngayon ay nasa entrance na ng café. Pumasok ito at agad na yumakap sa kanya. Bumeso din ito. They started catching up as if they haven’t seen each other for a long time. Pero halos isang buwan lang naman silang hindi nagkita nito dahil umuwi siya ng Pilipinas habang ito ay busy sa pagmama-manage sa negosyo ng pamilya nito. He wants to introduce her to Naila, but he thought Naila isn’t ready. Nang lingunin kasi niya ito sa counter kung saan ito nakatayo ay wala na ito. Sigurado siya na nagtatago ito doon. Which he found it very cute. And he knew exactly why. Iniisip pa din nito na kasal siya kay Shania. Na hindi na niya gaanong napagtuunan ng pansin dahil ang cute nitong magselos at dahil na rin siguro na parang ang ikli ng oras tuwing nandyan ito. Hindi niya ma-open ang topic na wala siyang asawa. Katulad ngayon, hindi pa man sila nakakapag-usap ng mahaba-haba ay parang mabibitin na naman dahil sa pagdating ni Shania.
Nagulat si Naila ng bumaba siya ng sasakyan ni Ashton at makita ang ipinapagawang bagong restaurant and café ng mga ito. Nandoon sila sa construction site ng bagong branch ng restaurant na pinapatayo. Ongoing pa din ang restaurant pero ang café sa tabi nito na pag-aari din nina Ashton ay tapos na. Maglalagay na lang ng mga design at konting polishing na lang ay good to go na ito. Pero hindi pa bubuksan ito hangga’t di pa natatapos ang restaurant. Extension kasi ang mga ito. Pwede kang mag-order ng pagkain sa restaurant kahit na nasa café ka at vice versa. May specific na space naman sa cafe para sa mga customer na gusting mag-order sa restaurant dahil kailangan pa ding panatilihin ang ang cozy vibe ng café. Wala naming problema pagdating sa restaurant. Kahit nao order ng coffee sa café ay same vibe pa din naman sa restaurant. Anyway, halos restaurant naman ay may iba’t-ibang klase ng inumin. Kaya sila nandoon ay para ifacilitate ang pagcoconstruction ng restaurant at ifinali
“Thank you.” Nagulat si Naila ng makitang si Ashton ang kumuha ng dala niyang pagkain para dito. Napangiti siya ng makita kung gaano ka fresh ang itsura nito sa umaga. He even smells nice, as always. Hanggang ngayon ay hindi pa din nagbabago ng pabango ito. His perfume is as manly as he is. Nakakagaan din ng araw ang makita lang ang ngiti nito. How she managed to survive those past two years without seeing that smile? And his voice is still a music in her ears. And his—Teka lang, kung ano-ano na ang iniisip ko. “You’re welcome.” Nakangiting sagot niya. Nakita niyang ngumiti ito pero agad din nitong binura iyon ng bigla siyang mapatingin ulit dito. “Walk me home later. I didn’t bring my car. I’ll wait for you around 6 pm later.” “T-Teka—” Hindi pa man siya nakakasagot ay nagpaalam na agad ito. May usapan pa man din sila ng katrabaho niya na lalabas sila mamaya. Mukhang kailangan niyang kanselahin iyon. Matagal pa niyang makaka
“Ano na naman ito, Naila?” eksaheradang tanong ni Alexa kay Naila. Inabot lang naman kasi niya ang lunch box at isang pulang rosas dito. Ang lunch box ay may lamang adobo na niluto niya. Yes! Tama! Niluto niya. It was her peace offering to Ashton. Gusto niyang bumawi sa lahat ng kasalanan niya dito at sa mga pagkukulang niya bilang girlfriend nito dati. Yes! Dati! Dahil matagal na silang hiwalay at kasal na ito. Hindi niya ginagawa iyon para paibigin ito kundi para iparamdam dito ang naiparamdam nito sa kanya noon. Ginagawa lang din niya iyon dahil malaki ang kasalanan niya dito at matindi ang sakit na idinulot niya dito. Iyon lang! Iyon lang ba talaga? Sabi ng kabilang isip niya. Huminga siya ng malalim. Inaamin niya na mahal pa rin niya si Ashton pero mali na ang mahalin ito. And yeah, she’s regretting that she broke up with him. Dahil iyon na rin pala ang huling mga sandaling makakasama niya ito. Ginagawa niya ang bagay na iyon dahil ayaw na