Mas lalong tumaas ang kilay niya at tiningnan ako mula ulo hanggang paa. Lumapit siya sa’kin at pinagcross ang dalawa niyang kamay sa kanyang d****b.
Tinaasan ko rin siya ng kilay. Wala akong pakialam kung anong iniisip niya, there’s only one thing that matters to me now. I want this person to be my Dad! He looks powerful, he can surely protect my Mommy!
“Me, as your Dad?” Tanong niya sa’kin habang di makapaniwalang tinuturo ang sarili niya. Tatabuyin na sana ako ng mga kuyang nakaitim pero tinaas niya ang kamay niya at huminto sila.
“Let me hear this kid’s thoughts.” Malamig na saad niya pero hindi ko iyon ininda.
“Yes! Be my Dad!” Sigaw ko kaya napahinto ang mga tao sa paligid. Tiningnan nila ako isa-isa at napalingo-lingo.
“Do I look like someone you can just pick as your Dad?” Pagtatanong niya. Bakit ba siya tanong ng tanong? Does he not like me? My Mommy says I am adorable!
“Whether you like it or not, you’re going to be my Dad!” Pag-uulit ko. I won’t let this person get away no matter what. Tumawa siya at mga tao sa paligid ay napanga-nga.
“Kid, is that a threat?” Why is this guy keep on asking? Can’t he just say yes?
“W-well… kind of..? Nevermind, you must become my Dad!” Kailangan kong makahanap ng Daddy ko para kay Mommy. At gustong-gusto ko ang kuyang ito, he’s handsome, cool and powerful! My Mommy will like this kuya.
“Anong pangalan mo?” Kinarga niya ako habang tinanong niya ‘ko. Tiningnan ko ang mga tao na di mapakaling nakatingin sa’ming dalawa kaya napa-isip akong parang may kakaiba.
“Munde, Munde Zeon. Dad can call me little Munde. My Mommy used to call me baby so you can call me that too. Maganda si Mommy, Dad. Super! Marunong siyang magluto at magaling siyang mag alaga. If you meet her, I know you’ll like her! You must meet Mommy, Dad!” Mahabang saad ko sa kanya. Kailangan kong kumbinsihin siya, ayaw ko ng makita ang mukha ni Tito F na palaging nakapaligid kay Mommy! Sabi ni Mommy may sira daw ‘yun sa utak.
“A woman who leaves her son behind, you want me to be that womans’ husband?” Malamig na tanong niya sa’kin.
“No! Hindi ganoon si Mommy. Naging.. naging bad lang ako sandali. Sabi niya hintayin ko raw siya pagkatapos kong mag-pee tapos hindi ko siya hinintay. It was my fault I didn’t listen to her. But my Mommy is a good person Dad! Believe me!” Pagdedepensa ko. My Mommy is a loving mommy. She is not a bad person. Ayaw kong magbigay ng bad impression about kay Mommy kay Dad!
“Hindi ko sinabing pwede mo na ako tawaging ‘Dad’, I’ll be dropping you off the security station. You’re lost kid.” Sabi niya.
“No, Dad! Wait! Here is my card, please call me. I really want you to be my Dad, Dad.” I gave him puppy eyes. My Mom always gives in if I do this. I don’t know if it’ll work on this person though.
“Fine. Be good and stay here. You mother will pick you up later.” Kinuha niya ang card at tumalikod siya pagkatapos niya akong ibigay kay kuyang guard. Hindi man lang siya lumingon kaya sinigawan ko na naman siya.
“Dad! Call me okay? You must call me!” I pouted when he didn’t even turn his head back. Sinampal ko ang noo ko nang may importanteng bagay akong nakalimutan. I didn’t ask for my Dad’s name! Stupid Munde! I’m so stupid!
Adeloiza’s POV:
Nataranta ako nang di ko makita ang batang ‘yon kahit saan. Wala na siya sa comfort room, di ko siya makita kahit saan. Where did that kid go?!
“Sir, may nakita ho ba kayong bata ganito kalaki? Cute at maputi? Nakajumper siya at sneakers.” Pagtatanong ko sa security guard pero lumingo-lingo lang siya.
“Wala Ma’am. Punta po kayo sa kabilang station. Baka nakita ng ibang guards ang bata.”
Tumango lang ako at umalis. Nako talagang bubwit na ‘yon. Asan na naman kaya ‘yon nagpupunta?!
Lumapit ako nang nakita ko na ang kabilang station ng security guards. Malayo pa lang ay naaninag ko na ang likuran ng isang pamilyar na bata. Thank God!
“Baby!” Niyakap ko siya sa likuran at naramdaman ko ang panginginig ng kanyang katawan. What happened? Hinarap ko siya at nakita ko ang umiiyak niyang mukha. Why is my baby crying?! I glared at the security guard na nagbantay sa kaniya.
“M-mom…”
“Yes, baby? What’s wrong? Bakit ka umiiyak? May ginawa bang bad si manong guard sayo?” Pinahiran ko ang mga luha niya at tinahan siya. Sinamaan ko na naman ulit ng tingin ang guard.
“What happened? Why is my son crying?” tanong ko.
“M-ma’am, di po naming alam. Basta pagkatapos umalis ng lalaking naghatid sa kaniya dito ay umiyak agad siya.” Nauutal na sagot ng guard. Hmm? May naghatid kay Munde dito sa station?
“Baby, did that guy do something bad to you?” Tanong ko habang binigyan siya ng panyo.
“Ang bobo ko Mommyyyyyyy…. Huhuhu!” Iyak niya na naman.
“Ha?! Sinong gago ang nagsabing bobo ka! You’re a smart kid baby!”Kinarga ko siya at niyakap ng mahigpit. Nawala lang ako saglit ay may nagbully na sa anak ko?! Sinong gago ba ‘yon at maupakan ko?!
“I didn’t ask for Daddy’s name! Munde is so stupid!” Sigaw niya kaya hinagod-hagod ko ang likod niya para tumahan. Pero, anong pinagsasabi nitong batang ‘to?
“What? Daddy?” I asked, all confused.
“Nakalimutan kong tanungin siya. Ngayon ‘di ko alam kung anong pangalan niya!”
“Sinong ‘niya’?”
“Niya! Si Daddy!” Sagot niya habang sumisinghot.
“Teka Daddy? At kailan ka pa nagkaroon ng Daddy, ha?” Di makapaniwalang tanong ko.
“Ngayon lang!” He pouted.
“Come on, baby. Am I not enough for you? Bakit naghahanap ka pa ng Daddy? You don’t want Mommy anymore?” Tanong ko na parang nasasaktan sa sinasabi niya.
“I want Mommy! I also want Daddy. I want to have a complete family.” Sagot niya. Natahimik naman ako. As much as I can, I want to fulfill my duties as your mother, baby. I loved you more than any mother could ever give because I can’t give you what they can. A father and complete family. Tiningnan ko ang mukha niyang mahimbing na natutulog. Maybe he got tired of all that crying kaya nakatulog siya. My sweet little boy.
“I’m sorry, darling.” Napangiti ako ng mapait pagkatapos ay hinalikan siya sa noo.
“Iza! Iza!” Sigaw ng babaeng nakaputi habang kumakaway-kaway pa sa hangin. Nakatingin siya sa direksiyon ko habang nakangiti ng malapad. Kumaway din ako sa sa kanya at napangiti.“Bulaklak!” Sigaw ko sa kanya kaya agad siyang napasimangot ng wala sa oras. Napatawa ako ng mahina dahil hanggang ngayon ay naiirita parin siya na tinatawag ng bulaklak, kesyo ang baduy raw pakinggan. Hahaha! Topakin talaga ‘tong babaeng to kahit kailan. Dapat raw Andrey tawag ko sa kanya, eh pang-lalaking pangalan ‘yon. Ano siya tomboy?Nang tuluyan na akong nakalapit sa kaniya ay kitang-kita ko na ng klaro ang pagbusangot niya.“Andrey, Iza. ANDREY. Hanggang ngayon ba naman ay tinatawag mo parin ako sa baduy na pangalan na ‘yon? Nakakapikon ka na ah? Ang ganda pa naman ng araw ko kaya lang sinira mo. Buwesit ka talaga.” Bulyaw niya sa akin habang kinuha niya ang maleta sa pagkakahawak ko.“Ayos naman ang bulaklak ah?
“Are you sure about this? Pwede ka namang tumira sa bahay ko bakit magcocondo ka pa?”Binuksan niya ang pintuan ng kotse at lumabas ako habang bitbit pa rin ang batang hanggang ngayon ay tulog pa. Tiningnan ko siyang kinuha ang bagahe ko sa likuran ng kotse niya at kinaladkad iyon palapit sa’kinTiningnan ko naman ang condo na nerentahan niya para sa amin ni Munde. Hindi iyon sosyal at garbo. Simple lang ito at di gaanong kalaki.“Salamat na lang, pero ayos na ‘to.” Tango ko sa kanya.“Then, let’s go.” Sabi niya at akma na sanang pumasok sa loob pero pinigilan ko siya.“Oh?”“I’ll take it from here. Thank you for everything.” Sabi ko sabay kuha ng maleta ko sa pagkakahawak niya.“What? Teka naman, di mo man lang ako papasokin sa condo mo?” Pagmamaktol niya.“Alam kong busy ka ngayon kaya umalis ka na at asikasohin ang mga kaila
“Miss Villanueva? It’s your turn.” Sabi ng isang staff at agad naman akong tumayo. I’m wearing my glasses and my fake face. It’s made of an artificial material specially made for disguise, it’s very soft and light also it’s waterproof just in case. With this disguise, no one can recognize me, even for someone who’s particularly familiar with me. Ahh nga pala, si bulaklak ang gumawa nito.Pumasok ako sa room at nakita ko ang apat na taong naka-upo sa harap. Isa doon ang babaeng ilang taon kong gustong pigain. Yung piga na kahit ni mallit na katas ay walang natira. I can’t believe we’re finally seeing each other again, just seeing her face boils my blood at a certain point.Umupo ako sa harap nilang apat habang kalma kong tiningnan sila isa-isa. Buti na lang talaga at siya lang ang nandito kaya paniguradong di ako mamamatay sa high blood pressure pagnalaman kong silang lahat agad maaninag ko sa interview na &lsq
“Of course, you wouldn’t know, it’s very understandable.” What I’m saying is you’re ignorant. “How kind of you.” Sagot niya. Kita mo na? Ang bobo ngang talaga. Hindi ko alam kung bakit at paano ako nauto ng taong ‘to noon. “Anyway, that’s all for the interview, nice meeting you Miss Villanueva. We’ll call you soon.” Sabi nila. Tumango lang ako at tumayo bago umalis sa room. Should I consider this a success? I definitely hooked them. Emposible na hahayaan lang nila makawala ang isdang nabingwit nila, isa pa, isa iyong isdang gustong-gusto nilang makuha. Hehe. Huminto ako sa tapat nang isang malaking building. I am proud to say that this is the company my mother founded with hard work. I have a lot of memories of this building together with my Mom. She’s a woman I am looking up to. She’s my role model. There was once a time I dreamed of becoming like her. She’s a perfect woman, but the only thing that flawed her existence is that she married a man like
“Kumain ka na?” Tanong ko sa kanya at kinarga siya papuntang kusina.“Sinabi ni ate flower na kumain na raw ako kanina pero ayaw ko. I’m waiting for you.” Sagot niya habang ipinaupo ko siya sa upuan na mataas para abot niya ang lamesa.“Uhh, ate flower?” Tanong ko na may halong pagkalito.“Si ate flower, tinatawag mo siyang bulaklak ‘di ba? So she’s ate flower.” He righteously replied. Napatango-tango pa siya habang ang kanyang kamay ay nakalagay sa kanyang chin na parang nag-iisip ng malalim. Bwahahahahahaha!“T-teka baby, hahahaha! Tinawag mo siyang ganoon?” Tanong ko habang pinipigilan ang tawa ko. Napahawak pa ako sa tiyan ko dahil kung hindi baka tumawa talaga ako ng malakas.“Oo, why are you laughing Mommy?”“Bahahahahaha! Ahahaha! B-baby, you’re so… so… hahahaha!” Di ko na mapigilan ang sarili ko at napatawa na tal
“Are you ready baby? It’s your first day sa school, kinakabahan ka ba?” Tanong ko sa batang nasa gilid ko habang nasa loob parin kami ng kotse ni bulaklak. Palagi siyang nakatingin sa labas ng kotse at tinatanaw ang isang kindergarten school kung saan siya papasok.“Yes! Gusto ko nang magamit si dolphin!” Sabi niya habang iwinagayway ang kanyang lapis na may dolphin sa taas.“Buti at hindi ka kinakabahan little Z, ang ibang classmates mo oh umiiyak na.” Turo ni bulaklak sa isang batang kinakaladkad ng kanyang ina patungo sa school. Lumilingo-lingo pa ito na parang ayaw yatang pumasok.“Oh! Oh! Umiiyak nga siya ate flower!” Sigaw ni Munde sabay turo doon sa bata.“Pfft!” Napatawa ako ng mahina nang makita ang reaksiyon ni bulaklak sa tawag sa kanya ni Munde. Hindi ko maipinta ang mukha niya na nakatingin kay Munde.“Anyway, hatid na kita sa loob baby?” Sabi ko at binuksan
“Dad! Daddy!” Sigaw ko at tumakbo sa kabilang kanto ng daan. Napalingon siya sa direksiyon ko at lumaki ang mata. Ilang segundo lang ay narinig ko ang busina ng papalapit na truck galing sa kanan ko, ngunit bago pa man ako makalingon para sana tingnan ang truck na iyon ay nasa bisig na ako ng isang malaking kuya.“F*ck!”“D-daddy?!” Sigaw ko nang mapagtantong si Dad ang yumakap sa’kin.“You kid! What on earth is wrong with you?! Anong akala mo may siyam ka na buhay, ha?” Sigaw niya sa’kin. Nagulat ako sa sigaw niya kaya di ako makapagsalita saglit.“S-sorry…” Mahinang sambit ko at napayuko. Hindi ko naman namalayan na umiiyak na pala ako.“You-! What the hell.” Bulong niya at napasampal sa noo. Di ko siya naiintindihan kaya tinitingnan ko na lang ang mukha niya.“You didn’t call me.” Sabi ko at napa-iyak. Ilang araw kong hinintay ang
Adeloiza’s POV:Seryoso akong nakatutok sa screen ng computer habang nags-scroll. I am currently busy stalking Kristina. Dahil sa kakastalk ko sa kanya napagtanto kong ang sikat na sikat na pala niya ngayon. Parang kahapon lang ay nilalampasan lang siya ng mga tao, hindi pa kasi siya sikat noon. Pero ngayon, kahit saan siya nagpupunta ay paniguradong dudurogin siya ng mga taong umaaligid sa kanya makakuha lang ng autograph. Sobrang rami na pati ako ay nabigla sa kasikatan niya. Kahit sa mga fanpages ay ang rami niyang hard-dying fans na animo’y ikamamatay nila kung hindi nila nakikita si Kristina sa isang araw. Nabisita ko na lahat ng fanpages niya, ang rami na parang aabutin yata ako ng isang araw bago ako matapos.“Ang taas na ng lipad mo ah?” Bulong ko at napacross-arms. Paano ba namang hindi tataas ang lipad eh ang laki ng pakpak niya. Malaki nga hindi naman sa kanya, tsk!Hmmm? Binasa ko ang isang post sa page na pinaso