Chapter 3

Kagigising ko pa lang ay parang hinahalungkat na ang tiyan ko. Wala akong sinayang na segundo at kumaripas ng takbo papunta banyo. Sa lakas ata ng pagkakabukas ko ng pinto, rinig ata sa buong bahay.

"Aya! Ano 'yon?" si Mama.

Hindi ako nakasagot at lumuhod sa harapan ng bowl at sumuka ka ng sumuka. Ramdam ko ang hapdi ng lalamunan ko.

Naiiyak na ako. Ano bang problema ng katawan ko? Suka ako nang suka, e wala namang lumalabas. Kainis.

"Ate?"

Lumingon ako sa entrada ng banyo at nakita ko si Rashid doon. Nakakunot ang noo niya habang pinagmamasdan ako sa pwesto ko.

Lumapit siya sa akin at hinawakan ang kumpol ng buhok ko para hindi malaglag sa bowl. Kumuha siya ng malinis na towel sa sampayan malapit sa pinto ng banyo at pinunasan ang bibig ko.

Naiiyak akong tumingin sa kanya. Ayoko ng ganito. Ano bang nangyayari sa 'kin?

"What happened, Ate?" tanong nito habang patuloy na inaayos ang buhok kong nagkalat.

Umiling ako."Ewan ko! Biglang parang hinahalungkat tiyan ko pagkagising ko kanina. Ang weird!"

Rashid's forehead creased. "You should visit a doctor already."

I nodded. "Mukha nga."

*****

"Nagsusuka ka raw kanina sabi ni Rashid. Masama pala pakiramdam mo." bungad sa akin ni Mama habang pababa ako ng hagdan.

Hindi kasi ako sumabay kanina sa kanila sa pagkain ng agahan. Nagpahatid na lang ako ng pagkain kay Rashid kasi hindi talaga maganda ang pakiramdam ko.

Tumango ako. "Opo, Ma."

"Okay ka na ba? Wala ka ng nararamdaman?" lumapit si Mama sa 'kin at hinipo ang aking noo at leeg.

Kumunot ang noo ni Mama. "Hindi ka naman mainit."

Ngumiti ako ng malumanay kay Mama. "Daming problema ng katawan ko, Ma. Daming kaartehan."

"Pa-check up ka na nga. Nag-aalala na ako." sinapo ni Mama ang noo niya.

Natawa ako. "Ito na nga po, Ma. Pupunta na ng hostpital."

"Pahatid ka kay Rashid. Pasama ka sa kanya. Wait, asan na ba ang batang iyon?" nilingon namin pareho ni Mama ang hagdan.

"Rashid! Rashid!" sigaw ni Mama na umalingawngaw sa buong buhay.

Lihim akong natawa nang marinig ko ang reklamo ng kapatid ko sa itaas. Ramdam ko na pababa na 'yon. At tama nga ako sa hinala ko.

"Mama, ang ingay mo." reklamo nito habang pababa ng hagdan.

Hindi iyon pinansin ni Mama. Ayaw kasi ni Rashid ng maingay. Masyadong seryoso sa buhay ang kapatid kong 'to. Siya iyong tipong snob at misteryoso.

"Samahan mo ang Ate mo sa hospital. Papa-check up siya."

Rashied glanced at me. His brows furrowed. "Mabuti naman."

Pinagtaasan ko siya ng kilay. "Galit ka ba?"

Mas lumalim ang kunot ng noo niya na ikinatawa ko. Seryoso talaga nito. Hindi mabiro.

"I don't know what you're talking about, Ate. Bihis muna ako, Ma."

Pagkatapos magbihis ni Rashid ay kaagad kaming dumeretso sa hospital. Habang nasa byahe ay panay lang ang patugtog ko ng love songs.

Sarap mabuhay.

"Parang gusto ko ngayong kumain ng carbonara." biglang sabi ko.

Nakita ko kung paano kumunot ang noo ni Rashid. Lumingon siya saglit sa sakin bago ibinalik ang tingin sa daan.

"What, Ate?"

"I said I wanna eat carbonara. I'm craving for carbonara."

"You don't eat carbonara." diretsahang sabi niya.

"Noon 'yon! Gusto ko ng carbonara ngayon. Bili tayo after natin sa hospital."

Rashid shook his head. "You're getting weirder everyday, Ate."

Hindi ko siya pinansin at dumungaw na lamang sa labas ng bintana. Pinagmasdan ko ang mga naglalakihang gusali na nadadaanan namin.

"Kamusta naman ang pag-aaral mo?" I asked.

2nd year college na si Rashid. He's taking Engineering in Ateneo. He's always a dean lister. Typical Rashid.

"Fine." maikling sagot ng kapatid ko.

Umirap ako at bumaling sa kanya. Nagpakalumbaba ako habang pinagmamasdan siyang nagmamaneho.

"Wala ka bang girlfriend?"

"If that's what you're worried about then I don't have one."

"Hindi naman sa ganoon. Rashid, nineteen ka na! NGSB ka pa rin hanggang ngayon!"

"NGSB?" lumingon siya sa akin saglit.

Tumango naman ako. "Oo! NGSB! No Girlfriend Since Birth!"

Sinamaan ko siya ng tingin nang hindi na siya umimik pagkatapos kong sabihin 'yon. Ayaw niya talaga sa maingay, e Ate niya ako.

Maingay ako. Malas niya.

Sinundot ko ang pisngi niya. "Kailan ka ba magkaka-girlfriend?"

"Not interested."

"Pero kailangan mo ng girlfriend sa mga panahon na 'to!" ungot ko.

"Not true."

"Tss. Tatanda kang binata kung ganyan ka, Rashid."

"Well, that's fine with me." sagot niya.

Inirapan ko siya at hindi na hinarap. "Ewan ko sayo. Huwag mo 'kong kausapin."

I heard him chuckled but I didn't look at him. After how many minutes, we arrived at the hospital.

Pagkapasok namin sa lobby ng hospital ay tinanong ko kung nandito sa hospital si Dra. Santos. Sabi naman ng nurse ay nandito raw siya at puntahan ko na lang sa opisina nito.

Dumeretso kami ni Rashid doon ngunit ako lamang ang pumasok sa loob ng opisina at nanatili sa labas si Rashid.

"Aya, good afternoon." bati sa akin ni Dra. pagkapasok ko.

"Good afternoon po." bati ko pabalik.

"Maupo ka." turo ni Dra. sa upuan nasa harapan ng mesa niya.

Pagkaupo ko ay tinatanong kaagad ako ni Dra. kung ano ang aking problema. I told her what is happening to me.

"For the past days po, Dra ay palagi akong nahihilo at nasusuka tuwing umaga. Nagiging maarte na rin po ang aking katawan at palaging hindi sumasang-ayon sa ilang amoy ng pagkain." paliwanag ko.

Nanatiling nakatitig sa akin si Dra. Pinroproseso niya ang sinabi ko. Tumagilid ang ulo niya sabay kunot ng noo.

"I was wondering why you came here. I'm an ob-gyne. Sa parteng may mali sa katawan mo ay hindi ko sakop maliban na lamang kung... And from what I heard, you almost sound like..." hindi matuloy-tuloy na sabi ni Dra.

"U-Uh... You're right, Doc. You're an obgyne pala. Hala!" napatakip ako sa bibig at bigla akong nakaramdam ng hiya.

"That's fine. Let me take a test. May hinuha ako pero para masigurado ay i-test kita."

Naguhuluhan man ay maraming ginawang test sa akin si Dra. Ang mas nagpalito sa akin ay noong binigyan niya ako ng dalawang pregnancy test at i-try ko raw.

Hindi naman ako nakahindi kaya pumasok ako ng banyo at umihi para maiano ko sa pregnancy test.

Hinintay ko ng ilang saglit at tinignan ang pregnancy test na aking hawak. Ewan ko ba aky Dra. kung bakit pinagawa niya 'to. Pinapaasa niya lang ako.

My eyes widened and I stilled from where I am standing. The pregnancy tests showed two lines. Two lines means positive. It means I'm pregnant.

But it can't be!

"Aya, tapos ka na ba?" biglang kumatok si Dra. sa pinto.

"O-Opo!" sagot ko at wala sa sariling lumabas ng banyo.

"Give me the pregnancy test."

Ibinigay ko sa kanya. "Uh, Dra... It shows two lines. Ibig sabihin buntis ako pero paano? I thought I can't be pregnant anymore?"

Hindi sumagot si Dra. at sabay kaming umupo. Tinignan niyang mabuti ang hawak na pregnancy test at kaagad na umawang ang labi niya.

"Aya..."

"Y-Yes, Dra?"

Nag-angat ng tingin si Dra. sa akin at ngumiti. Parang hindi rin siya makapaniwala.

"You're really pregnant."

"I'm what, Dra?"

Nakita ko ang pregnancy test kanina pero ang marinig mismo kay Dra. Santos na buntis ako... it's almost a miracle!

"Aya, you're two weeks and three days pregnant."

My mouth parted ang I silently touched my tummy. I have a baby inside me. I am carrying a living child inside me!

"But, Dra... H-How did this happened?" I glanced at her.

"I... I also don't know, Aya. Noong nagpacheck-up ka sa akin a month ago ay hindi ka talaga mabubuntis. Kaya gulat na gulat din ako noong makita ko ang resulta ngayon."

Hindi ako nakapagsalita. This is a big blow for me. A month ago, I just found out that I can't carry a baby and now... I am pregnant.

"Hindi po ako makapaniwala. I-I'm pregnant!"

Yumuko ako at hinimas-himas ang tiyan ko. I am having a baby. Ngumiti ako habang ginagawa 'yon.

"I can't believe I am pregnant."

"This is a miracle, Aya." saad ni Dra.

Nag-angat ako ng tingin at tumango. This is indeed a miracle. Parang noon lang ay pinapangarap ko 'to tapos ngayon ay nakakamit ko na.

*****

"What did the doctor said, Ate?" tanong ni Rashid habang inililiko ang kotse.

"Sa bahay ko na sasabihin." maikling sagot ko.

Rashid gave me a weird look but didn't ask anymore. Nakarating kami sa bahay na wala akong kaimik-imik.

"Oh, Aya! Kamusta ang lakad niyo?" kaagad na tanong ni Mama pagkapasok namin ng bahay.

"Maybe it's bad news. Tinanong ko siya tapos sabi niya rito niya na lang sasabihin sa bahay." singit ni Rashid habang naglalakad papasok ng kusina.

"Rashid! Hindi magandang biro!" sinaway kaagad siya ni Mama bago ako binalingan.

Umupo ako sa sofa at si Mama naman ay nasa harapan ko. Puno ng pag-aalala ang kanyang mukha. Para na nga siyang natatae.

"Ano, Aya? Anong nangyari sa check-up? Anong sabi ng doctor?" sunod-sunod na tanong ni Mama.

"Ano, Ma... Sabi ng doctor... Ano..." hindi ko matuloy-tuloy dahil sa kaba.

"Ate, just tell us." lumingon ako at nakita si Rashid sa may pintuan ng kusina at doon nakasandal habang may hawak na baso ng juice.

"Aya!"

Natawa ako at nagtaas ng mga kamay. "Ito na nga po!"

"Buntis ako." diretso kong sabi.