(Yvonne's Point of View)"Boring naman!" reklamo kong sigaw habang nakasalampak sa kama at nakatitig sa kisame. "Bakit ba ang tagal ni Dexon? Bakit kailangan pa umalis ni Aliah? Bakit nila ako iniwan mag-isa dito?"I kept complaining even though I'm the one who told them that I can manage alone. Ayaw nila ako iwan, pero sinabi ko na magiging ayos lang ako na mag-isa sa bahay. Meron kasi silang kailangan asikasuhin kaya kailangan nila umalis saglit.Aside from our wedding, Dexon is also preparing to inherit his family's company. Hindi niya plinano na mamana ang kompanya ng pamilya niya pero dahil umalis na siya sa kanyang trabaho bilang aktor, 'yon na ang pagkakaabalahan niya ngayon. His parents are very happy about his decision. Ayaw kasi ni Aliah na siya ang magmana ng kompanya ng pamilya niya kaya si Dexon ang inaasahan nila. I'm sure that he will be able to handle the company well because he has great skills.Si Aliah naman, umalis siya upang maghanap ng trabaho dito sa Pilipinas.
"Thank you for the lunch, Cassandra. I had a very pleasant time with you." I wiped my mouth with a white cloth as I stood. "But I have to go. Mag-isa lang si Yvonne sa bahay kaya nag-aalala ako dahil wala siyang kasama."Her expression was blank for a moment, but she immediately showed me a smile. "Oh, okay. Please tell Yvonne na miss ko na agad siya kahit magkasama naman kami last week. Excited na ako sa wedding niyo!" Natigilan ako saglit nang maalala ang tungkol sa kasal namin. "Oh, about our wedding... We decided to pospone it." I informed. She's one of the few people we invited on our wedding so I had to let her know. Hindi ako masaya na kailangan matagalan ang kasal namin, but I know we have to respect my Tito's death.Nagluluksa pa rin si Mom sa pagkamatay ni Tito Marcus at ayoko namang nasa gano'ng sitwasyon siya sa kasal namin. I'm glad that Yvonne understand the situation we're currently in."What? Really?" Nagulat ako nang napatayo siya nang sabihin ko 'yon, as if the news
"Your baby is healthy. Keep it up, Ms. Yvonne. Sigurado akong hindi ka mahihirapan sa panganganak kapag nagpatuloy ka sa pag-aalaga sa sarili mo. Please do not stress yourself and have a healthy diet."Napangiti ako sa sinabi ng Ob-gyne ko na si Doktora Chavez. Nandito ako ngayon sa ospital kasama si Aliah para sa check-up ko. I am now 7 months pregnant and I am so excited to see my child!Nagpasalamat kami kay Doktora bago lumabas ng ospital. Si Aliah ang kasama ko ngayong araw dahil may importanteng inaasikaso si Dexon. He became busier these days. Pinipilit ko na tiisin 'yon kahit miss na miss ko na siya. No matter how much I want him to be my side, I can't stop him from doing his work. Ako ang dahilan kung bakit pinili niyang umalis sa trabaho bilang aktor at ayoko nang makasagabal pa sa trabaho niya ngayon. At isa pa, alam ko naman na para saamin ng baby ko ang pagsisikap na ginagawa niya.Hindi na kami nagtagal sa hospital at dumeretso na sa parking lot kung saan may nag-aantay s
"Ano ba ang nangyayari sa'yo, Kuya?!"Rinig na rinig ko ang sigaw ni Aliah mula sa first floor habang ako ay nasa loob ng kwarto. Alex and Aliah are confronting Dexon right now because of what he did. Gusto nila malaman kung ano ang pumapasok sa isipan ngayon ni Dexon kaya niya nagawang ipagtabuyan ako.Lihim akong umiiyak sa kwarto habang pinapakinggan ang pag-uusap nila. Even Alex, his best friend, is furious about of what he did to me.Nang maka-uwi si Dexon kanina, umiyak ako nang umiyak sa sala kaya nagising ang dalawa. I told them about Dexon's actions and they couldn't believe that he did that to me. Pinilit kong pakalmahin ang sarili at naisipan kong tumayo na rin para bumaba kung nasaan sila ngayon. I don't want them to fight. Away lang namin 'to ni Dexon kaya ayaw ko silang madamay.Lumabas na ako ng kwarto habang pinupunasan ang sarili kong luha. I was walking down the stairs to go in the living room when I heard Dexon, saying things I never expected I will hear from him.
(Yvonne's Point Of View)"Hindi pa siya nagsasalita?"Umabot sa tenga ko ang boses ni Mom kahit nasa labas sila ng kwarto. After what happened earlier, dumeretso na agad ako sa pag-uwi at naabutan ko sila na sobrang nag-aalala dahil sa bigla kong pag-alis sa bahay. Everyone in the house was asking me where I have been but I couldn't speak. Hindi ko sila nabigyan ng sagot kaya mas nag-aalala sila.I need to give them a proper explanation so they can stop worrying about me but I couldn't tell them what really happened. Paano ko sasabihin sa kanila na ayaw na saakin ni Dexon? Na tuluyan nang nasira ang relasyon namin? Na ayaw niya nang ituloy ang kasal namin?"Kakausapin ko na lang po siya pagkagising niya. I don't know what happened. I'm assuming that Kuya has something to do with this but I can't contact him." boses 'yon ni Aliah.Muling nanikip ang dibdib ko. I should not blame Dexon. Pareho kaming biktima at ang tunay na may kasalanan ng lahat nang ito ay ang gagong Daniel na 'yon. I
(Yvonne's Point Of View)"Yvonne..."I heard a familiar voice. I tried to open my eyes even though my eyelids feels very tired and heavy. Mabigat rin ang pakiramdam ko kaya hindi ako nakabangon."A-Aliah?"I slowly bliked my eyes several times before I was able to see my friend looking at me with tears in her eyes. Kitang-kita sa expresyon niya ang matinding pag-alala kaya napatitig ako sa kanya nang may pagtataka.Bakit siya umiiyak? Ano ang nangyari? I was about to ask her why she's crying but my whole body suddenly froze when I remembered what happened. Oh, God!Nanlaki ang mga mata ko nang maalala ang buong pangyayari. Umalis ako dahil gustong makipagkita ni Cassandra saakin. She told me to come in a small and empty building located in a weird place. Hindi ako nagdalawang isip na kitain siya dahil gusto kong "A-Aliah, 'yung anak ko!" natataranta kong sigaw. Baka napahamak ang anak ko!Agad niya akong yinakap para pakalmahin ako. "Shhh... You're okay. You and your baby are safe.
(Dexon's Point Of View) Sobra akong naging miserable noong mga araw na pinaniniwalaan ko na linoko ako ni Yvonne. Even if I make every effort to forget her, I know in my heart that my love for her will never wane and that she will remain in my heart forever. Alam ko na kahit ano ang gawin niyang pananakit saakin, sa kanya pa rin ako uuwi hanggang sa huli. If she wants to use my money, then I will give her every dollar in my bank account. I can give her my everything as long as she will stay by my side. Handa akong magpaalipin sa kanya kahit totoo man na linoloko niya lang ako. Pero hindi pala 'yon ang katotohanan. She never, ever, planned on using me. Hindi niya ako kailanman linoko. Yvonne truly loves me. Ngayon ko lang nalaman ang bagay na 'yon. All this time, I thought she was forced to stay by my side because we have a child. Isa siguro 'yon sa dahilan kung bakit ako naniwala sa mga kasinungalingang ipinakita saakin ng gagong Daniel na 'yon. I can't believe that I was fooled by
Linibot ko ang mga mata ko sa loob ng bahay. Hindi ganoon kalaki subalit sapat na ang sukat nito para saamin. Maliit lang ang sala, kusina, at banyo, pati ang dalawang kwarto. Ibang-iba ito kung ikukumpara sa bahay na tinirhan namin noong bata ako.Hindi ko naman kailangan ng maganda at malaking matitirahan, basta't maging maayos at payapa lang ang nasasakupan ko ay maayos na ako."Heto, uminom ka muna ng tubig." Malaki ang ngiti ng nanay ko nang iabot niya saakin ang baso. "Pagpasensyahan mo na ang bahay ko. Ako lang kasi ang nakatira dito kaya hindi kalakihan. Meron akong trabaho noon at nakaipon ako ng sapat na pera para maipatayo ito. Maliit lang, pero isa ito sa mga pinakamaayos na bahay sa islang ito."Tumango lang ako kinuha ang baso na ibinigay niya. Uminom ako nang unti at inilapag ang baso sa center table. "Kayo lang ho ang nakatira dito?"I am in an island called Isla De Azul. Dito pala nakatira ang nanay ko sa mga nakaraang taon. Hindi kilala ang lugar na ito subalit marami