CHAPTER 34

(Yvonne's Point Of View)

Unti-unti akong nagkaroon ng malay pero hindi ko nagawang buksan ang mga mata ko. I immediately felt uncomfortable and I didn't know what to think at first. Parang may mabigat na nakapatong sa ulo ko dahil sa sobrang sakit nito, at halos wala rin akong magalaw dahil nanghihina ako. I was very confused until I remembered what happened before I passed out.

Doon muling nabuhay ang takot na nararamdaman ko. Fear made my pulse beat faster as I tried to feel my surroundings. Mas lalo akong nag-panic nang mapansing nakatali sa likod ang kamay ko at may nakatakip sa mga mata ko kaya wala akong makita.

What the heck! Where am I and what kind of a situation is this!?

Sinubukan kong igalaw ang katawan ko para makawala pero wala rin akong nagawa. My breathing became heavy and my mind is going crazy. Hindi ko alam ang gagawin ko!

"Nasaan ako? Tulong! Tulungan niyo ako!" sigaw ko habang patuloy na sinusubukang makawala sa tali ng kamay ko. Sobrang higpit nito at nararamdama