Ang pagkawala ni Jared ay nagsilbi itong malagim na bangungot sa akin. The coldest memories I had ever with him.Hindi ako makapaniwala na biglang naglaho ang matatamis na sandali. Isang iglap lamang pala iyon.Masakit tanggapin pero iyon ang totoo. Wala na ang taong inakala kong sasamahan ako hanggang dulo."Jullian! Uuwi muna ako sa bahay saglit ha!" paalam ni Tita Joy, malungkot lamang ang kaniyang boses.Alam kong nalulungkot siya dahil sa kalagayan ni Lenlyn. Alam kong hindi rin si Tita Joy mapalagay.Ang totoo niyan nandito kami sa hospital dahil naconfined dito si Lenlyn. Hindi ko akalain na madadala namin dito si Lenlyn.Inatake na naman kasi siya ng hika. Hindi ko alam kung bakit palagi na lang itong nangyayari sa kaniya? "Sige po Tita Joy! Bumalik lang po kayo kaagad ha!" pakiusap ko sa kaniya."Oo naman. Titingnan ko lang sa bahay at magbibihis lang ako.""Sige po!" at lumabas na si tita Joy ng hospital. Nagpapasalamat ako sa kaniya dahil sinamahan niya ako rito sa hospita
"Nay! Bati na po ba kayo ni daddy?" pagtanong sa akin ni Lenlyn."Ano ka ba anak! Hindi naman kami nag-aaway ng daddy mo!" Nagawa ko pang magsinungaling sa anak ko. Hindi naman talaga kami bati ni David. Sinabi ko lang iyon sa kaniya para sa ganoon hindi siya mag-alala.Bata pa siya para problemahin niya ang relasyon namin ni David."Okay lang kami daddy mo anak." pagpapaunawa ko kay Lenlyn. Pinisil ko ang malambot niyang pisngi at pagkatapos ay nginitian ko siya."Maliligo lang si nanay ha! Dito ka na lang muna kay nanay Belinda." Tumango naman si Lenlyn at pagkatapos ay hinalikan ko ang noo niya.Matapos kong iwan si Lenlyn sa kay manang Belinda. Pumunta na ako sa banyo para maligo.Oo mga pala. Nandito pala kami sa mansion ni David. Since napag-usapan namin na magiging hati kami sa oras pagdating kay Lenlyn. Kaya pansatalang nandito ako sa mansion para sa anak ko.Nagulat na lamang ako nang pinasok ako ni David sa loob ng banyo."D-David! A-anong ginagawa mo rito?" nanlalaki ang m
After few days. All things flowed well."Oh welcome back! Pumupunta ka pa rin dito?" tanong sa akin ni Kris. Ang kabit ni David."Hindi ko rin akalain na nandito ka rin?" pahalang kong sagot sa kaniya.Tumaray ang mga pilik mata niya sabay pag-ikot ng dalawang mga mata niya."Promise kabit lang yan pero grabe ang tara ha!" pag-iinarte ko.Napabuntong hininga siya nang malakas. Tila ikina-stressed niya ang sinabi ko.Siguro hindi naman masama kung sasabihin ko iyon dahil totoo naman. Kabit lang talaga siya ni David."Kailan mo ba kami tatantanan ni David?" pagtataray na tanong niya sa akin. Ano daw? "For your info.. Nandito ako para sa anak namin. Kay Lenlyn. Ikaw nandito ka para kanino?" mataray kong tanong sa kaniya."Baka nakakalimutan mo? Remember! Magkasosyo kami ni David pagdating sa kompanya. Kaya nandito ako para sa kompanya at kay David." high-pitched niyang sabi. Hindi na nahiya sa balat niya."Magkasosyo sa business?" pagtaray ko. Napabuntong hininga ako nang maluwag.Pupu
Mula nang itakwik ni David si Kris. Hindi na ito nagpakita sa amin. Pero hindi pa rin maalis sa isipan ko ang mga binitiwan niyang salita.Pagsisisihan ni David na pinili niya ako. Iyon ang salitang natandaan ko kay Kris.Muntik na akong bumangon dahil gumugulo sa akin ang salitang iyon.Tuluyan akong bumangan at pinuntahan ko si Lenlyn sa kaniyang kwarto. Mahimbing lamang ang pagkakatulog nito.Matapos ko siyang halikan si Lenlyn sa noo. Bumalik na ako sa kwarto namin ni David.Nadatnan kong nakaupo si David sa gilid ng kama. Tila hinihintay niya akong bumalik."Namiss kita." bulong siya nang umupo ako sa tabi niya.Hinarap niya ako at bahagya niya akong hinalikan. Sa hindi ko namalayan. Tumutugon na pala ako sa mga halik ni David.Ayaw magpaawat ang labi ni David sa paghalik sa akin. Ramdam ko na amg bawat galaw ng labi ni David, ay nagpapakita ito ng kasabikan sa akin.Tumakbo ang mga daliri ni David sa loob ng damit ko. Dahil sa torpe ng kamay ko. Binuksan ko ang pantalon ni David.
Maingat kong inaayos ang damit ni Lenlyn. Uuwi kasi kami sa amin. Kay Tita Joy. Matapos kong ayusin ang damit ni Lenlyn ay tumayo na ako."Ang ganda talaga ng prinsesa ko.""Matagal na po nay. Mana po kasi sa inyo." birong sagot ni Lenlyn sa akin. Nilingon naman ni Lenlyn ang kaniyang daddy David. Nakatayo lamang si David sa harap namin.Bahagya naman umupo si David sa harapan ni Lenlyn. Para magpantay ang kanilang mga mata."Ihahatid ko na kayo ng mommy mo anak bago ako pumunta ng kompanya." pinisil naman ni David ang malambot na pisngi ni Lenlyn.Nakangiti lamamg si David habang nakatingin sa mga mata ni Lenlyn."Salamat po daddy!" malambing na tugon ni Lenlyn sa kaniyang ama.Hinalikan naman ni David si Lenlyn sa kaniyang noo. Pagkatapos ay niyakap niya ito.Matapos silang magyakap. Tumayo na si David at hinarap ako."Tayo na hon. Baka kasi ma-late pa ako sa kompanya mamaya." sabi sa akin ni David sabay halik sa pinsgi ko.Sa paglipas ng mga oras. Ang David na nakilala ko noon ay
"Kris." sambit ni David."Bitawan mo ang baril mo kung ayaw mong patayin ko ang mag-ina mo David." singhal ni Kris kay David.Nanginginig lamang ang mga tuhod ko sa takot. Hawak niya ang baril habang nakatutok sa ulo ko. Gusto niya itong pakawalan para patayin ako.Umiiyak lamang si Lenlyn. Tinatawag niya ang pangalan ko. Ang pangalan ni David.Dahil sa takot ni David ay nagawa niyang ibaba ang kaniyang hawak na baril sa sahig. Itinaas niya ang dalawang kamay niya."Kris. Tumigil ka. Ibaba mo ang baril mo. Please! Nakikiusap ako."Kita ko ang pagmamakaawa ni David kay Kris sa kaniyang mga mata. Alam kong takot siyang barilin ako ni Kris kaya ibinaba niya ang hawak niyang baril.Mabuti nang sundin siya ang utos ni Kris kaysa tuluyan akong barilin ni Kris.Ramdam ko ang kalabog ng aking dibdib dahil sa takot. Alam kong hindi nagbibiro si Kris. Alam kong matapang siya. Hindi siya magdadalawang isip na pakawalan ang hawak niyang baril."Hindi ako baliw David para sundin kita. Hindi ako is
Halos matuyo ang mga mata ko dahil sa labis na pagbubos ng aking mga luha. Walang katapusan at walang pigil ang pagbagsak nito na parang ulan.Ang sakit sa dibdib na nararamdaman ko ay nagbibigay ito sa akin ng pagkadismaya.Hindi ko maiwasan mapaiyak araw araw. Eight months na ang nakalipas pero kapag naalala ko ang ngiti ni Lenlyn. Kusang bumubuhos ang luha ko na wala sa oras.Palagi na lang akong umiiyak nang mawala siya. Para akong mabaliw dahil sa hinahanap ko siya.Palagi ko siyang napapanaginipan. Ang iniwan niyang mga alaala ay siyang gumugulo sa aking diwa.Ang pinakamamahal kong anak ay hindi ko na mahahawakan. Hindi ko na masisilayan ang kaniyang mga ngiti sa kaniyang pagsalubong sa akin. Hindi ko na mahahaplos ang kaniyang buhok.Wala na akong tatawagin na Lenlyn. Wala nang mangungulit sa akin na pasalubong ko Nay. Wala nang maglalambing sa akin.Naalala ko ang mga sandaling ipinanganak ko siya. Sobrang saya ko ng mga sandaling iyon. Mga sandaling puno ng saya ang aking mga
"A-Alex! F-Faster! Ohhh!" Bastard! What's happening in this world? Nothing can hear but the crazy moans wracking all over the place.Currently I'm reaching the penthouse. I slowly walk closer towards the door.I can't help but wrap my world in curiosity. My heart beats thuds faster and faster."Ohhh! Y-You're so huge! H-Harder, please!" A woman moaned again lustfully. Tila sabik na sabik itong salubungin ang pag-ulos ng lalaking katalik niya.I desperately hold the doorknob just to open the penthouse. My hands trembled down with fear."Fuck! Ohhh! A-Alex! More!"Suddenly I pushed the door in. My eyes widened in shock."No!" I shook my head."J-Juliana?" gulantang na tanong ni Alex nang mapalingon sa direction ko.His eyes widened in shock. Para siyang nakakitang multo.Alex hurriedly wear his underwear. Then the woman pulled the blanket to scoop her body."You fucking bitch!" I yelled so devastated.Hindi ako makapaniwala. May babae dito si Alex sa kaniyang penthouse."Why Alex?"Pu