"A-Alex! F-Faster! Ohhh!"
My hands trembles with fear when my feet steps closer to the door. No! I swallowed hard. This in my husband's penthouse. "Ahhh! Hmm! Ohhh! Shit!" What the hell is happening in this unit? I slowly bit my lips. Moans inside the room made me curious. What the hell? "Ohhh! You... You're so huge! H-Harder, please!" A woman moans again lustfully. Tila sabik na sabik ang babaeng salubungin ang pag-ulos ng lalaki. Parang inaangkin ang lahat-lahat mula sa kaniya. I desperately holds the door. My hands still shakes in fear. "Fuck! Ohhh! A-Alex! I want more..." Suddenly I pushed the door in. My eyes widened in shock. I can't imagine. "No!" I whispered, shaking my head dreadfully. "J-Juliana?" Alex asked in frightened as he turned his eyes in my direction. His eyes widened terribly. It seemed he saw a monster in his sight. He hurriedly wears his underwear, then the woman pulled the blanket to scoop her naked body. "You fucking womanizer Alex?" I barked at him with so much anger, my tears drops at the second. I felt my chest suddenly stabbed of sword, suffering from pain. I can't breath. I can't imagine that my husband has a woman here in his penthouse. "No!" Without knowing my tears starts to fall on cheeks. Ang sakit sa pakiramdam. Nagawa niya akong lokohin? Papaano niya ito nagawa sa kaniyang asawa? "J-Juliana! L-Let me explain! Hayaan mo muna akong magpaliwanag, please!" nanlalaki ang kaniyang mga mata sa pagkagulat at napalunok. I eyes into Alex's face with all my might. I slowly shook my head with regrets. Pumapatak ang mga luha ko sa galit. Wala na siyang dapat ipaliwanag pa. Kitang-kita ng mga mata ko na nagtatalik sila. "J-Juliana! I'm sorry!" "Fuck! Sinungaling!" I slapped him with all my might. I gritted my teeth with so much anger. Hindi ko mapigilan ang sarili ko. Nanlaki ang kaniyang mga mata at napahawak sa kaniyang mukha. Natulala siya sa kawalan dahil sa lakas ng pagsampal ko. "You deserved more than that Alex!" pagpapamukha ko sa kaniya. Nanlalaki lamang ang mga mata ni Alex sa katotohanan. Para siyang sinampal ng reyalidad. Hindi siya makapaniwalang nasampal ko siya sa kauna-unahang pagkakataon. "Siya ba? Siya ba Alex?" pumapatak lamang ang mga luha ko sa sobrang pagkamuhi sa kaniya. "Hindi ba kayo natatakot sa ginagawa niyo? Buhay pa kayo sinusunog na sa impyerno ang mga kaluluwa niyo!" Tuluyang nanlaki ang mga mata ni Alex. He shook his head with regrets. "Dahil sa ginawa mo? You ruined our marriage. You betrayed me Alex!" nangingilid lamang ang mga luha ko. "No!" he whispered, shaking his head regretfully. "J-Juliana! Wait!" pagsusumamo niya. Nanginginig napaatras ang mga paa ko nang sugurin ako ni Alex. Ramdam ko ang pagpatak ng mga luha ko. "You betrayed me!" Pinagsisisihan ko kung ano ang nakita ko. Hindi ko matanggap sa sarili ko. Parang sinaksak ang puso ko at nagdurugo ito. I shook my head. Nanginginig na kumilos ang mga paa ko palabas ng penthouse. Hindi ko kayang tiisin ang makitang may babae si Alex. Para akong pinapatay ng mga sandaling ito. Narinig kong tinawag pa ni Alex ang pangalan ko pero hindi ko na siya nilingon. Nasasaktan ako! Pumapatak lamang ang mga luha ko habang tumatakbo papalayo. Napahikbi na lamang ako sa pag-iyak. Bakit ako nagawang lokohin ng taong pinakamamahan ko? Bakit nagawa niya iyon sa akin? Nagtatanong lamang ako sa sarili ko. Nang makauwi ako ng white mansion. Agad akong nagbalot ng mga gamit ko. I'm sorry Alex! I want to leave you! Wala ng dahilan para manatili pa ako sayo! Humahagulhol lamang ako sa pag-iyak. Para akong mabaliw. Hindi ko alam? Nasagi ko ang wedding portrait namin Alex sa ibabaw ng desk niya. Nalaglag ito sa sahig at nagkabasag-basag ang salamin. "No!" Nanlaki na lamang ang mga mata ko sa gulat. Nilapitan ko ito at dinampot. I shook my head. Nanunubig lamang ang mga mata ko. Nabasag ang napakahalagang larawan namin ni Alex. This portrait is our memory from our wedding day and I have been kept this for so long. Napaupo ako sa gilid ng kama. Nang hihina lamang ang mga paa ko. Napapunas ako ng aking mga luha. Pumapatak lamang ang mga luha ko sa kawalan. Napahaplos ako sa larawan namin ni Alex. Ang sakit! Hindi ko matanggap! Parang dinudurog ang puso ko! Saan ako nagkamali? Saan ako nagkulang? Bumabalik tuloy sa isipan ko ang mga sandaling ikinakasal kami ni Alex. Mga sandaling nangangako kami sa bawat isa. Napahagulhol na lamang ako sa pag-iyak. Niyakap ko na lamang ang wedding portrait namin ni Alex sa dibdib ko. Ang lungkot! Para akong nilalagutan ng hininga dahil sa sobrang sakit! I was paranoid. Napatayo ako sa biglaang pagdating ni Alex. Nabitawan ko ang hawak kong larawan. "No!" I shook my head. Agad kong hinila ang maleta ko para umalis. Nanginginig lamang ang mga paa ko. "You don't have to do this with me Juliana! Hindi ka aalis!" He grabbed my luggage and he threw it away. Nagulat na lamang ako sa inakto niya. "How could you Alex? Pagkatapos mo akong lokohin pipigilan mo ako? You are not my husband anymore!" Hindi ko alam kung saan ako humugot ng lakas para sigawan siya. Gusto kong isampal sa kaniya ang mga salitang iyon para magising siya sa katotohanan. "Remember Juliana! You are married with me! Whatever you want ako pa rin ang masusunod! Hindi ka aalis!" "Fuck! How could you Alex?" I slapped him with all my might. Tuluyang lumandas ang mga luha ko sa pagkamuhi sa kaniya. Hindi ko makontrol ang sarili ko. Galit ang nararamdaman ng puso ko sa kaniya. Ginawa niya akong tau-tauhan bilang asawa. "Magsama kayo ng babae mo! I will leave whether like it or not! Hindi mo ako mapipigilan Alex!" Tatakbo na sana ako ngunit agad niya akong niyapos sa baywang. Agad nixa akong isinaboy sa kama. "Ahhh!" napadaing ako sakit. Agad niyang ni-locked ang pinto at pagkatapos napalingon siya sa akin. Nanlilisik lamang ang kaniyang mga mata. "No!" napaatras ako habang nakaupo. Nanginginig lamang ang mga paa ko. I know Alex wants to suffer me at all entire of my life. He will do everything he wants from me. I saw Alex take off his belt. His deadly gaze made me sobs softly. Agad siyang gumapang sa kama para sugurin ako. Pumapatak lamang ang mga luha ko. "H-Hawag Alex! P-Parang-awa mo na!" Agad niya akong hinalikan sa leeg. Nandidiri lamang ako sa kaniya. Naramdaman ko ang paggapang ng kaniyang mga labi pataas ng panga ko. "Ahhh!" Agad kong sinipa ang pagkalalaki niya. Agad siyang namilipit sa sobrang sakit. Hindi siya makahinga. Nanlaki ang mga mata ko sa takot. Malakas lamang ang pagpintig ng puso ko. Mapapatay ko siya. Napatakbo ako mula sa kama. Agad kong binuksan ang pintuan para tumakas. Inalog-alog ko ito pero hindi ko ito mabuksan. Naka-locked ang pinto. Napaharap ako kay Alex. Nanlalaki lamang ang mga mata ko sa gulat at nanginginig. "No!""Bakit hindi pa po kayo natutulog? Malamig na po dito sa labas."Napukaw ang damdamin ko. Alam kong si Abby iyon kahit hindi ako lumingon sa kaniya. Kabisado ko ang boses niya. Akala ko tulog na siya? May bumabagabag ata sa puso niya kaya hindi siya makatulog. Napahawi ako ng mga luhang umaagos sa aking mga mata. Malamig na inuusig ng lungkot ang damdamin ko. Pakiramdam ko nilalamon ako ng sakit at kirot. Hindi ko alam kung bakit ang lungkot? Ang sama ng pakiramdam ko, hindi ko maintindihan.Hindi ako makatulog kahit saglit. Hindi ko magawa kahit umidlip man lang kahit sandali. Lungkot at pangungulila ang namamayami sa isipan ko, sakit at kirot."Umiiyak na naman po kayo Mommy! Kailangan niyo pong matulog, pagpahinga. Baka po mapano kayo. Alam ko po na iniisip niyo na naman si Daddy. Alam kong hindi kayo mapalagay sa ngayon."Parang hinipo ang puso ko dahil sa mga salitang narinig ko mula sa anak ko, kay Abby. Alam niya na iniisip ko ang Daddy nila.Alam kong nangungulila rin si Ab
"I have a nice day pero sinisira mo Juliana. Nandito ka ba para sirain ang araw ko? O andito ka para sa asawa mo? Hindi ka ata nadadala Juliana." Oo, pinuntahan ko ang walang kwenta kong ex-husband na si Alex dito sa Empire company para makausap siya. Pero tila mahirap niyang ibigay ang bagay na hinihingi ko sa kaniya. Nakaharap lamang siya sa window at nakatanaw sa labas ng building. His black suit made him perfect and elegant. Maayos na maayos ang kaniyang suot. Maayos din ang kaniyang tindig.Masama ang ihip ng panahon ngayon. Malakas ang pag-ulan sa labas. Malamig ang simoy ng hangin sa buong paligid. Maririnig din ang pagdagundong sa labas ng building company. Nakakatakot ang pagiging tahimik ni Alex habang hawak niya ang glass. Napakalamig niya kung saan siya nakatayo. Ibang-iba na nga siya sa Alex na nakilala ko noon.Malamig na napagala ang aking mga mata sa paligid ng opisina niya. Malinis na malinis ang opisina niya, neat and clean, well-organized rin ang mga files niya.
Alyana's POVNapasulyap ako kay Abby. Tahimik lamang ito habang nakatanaw sa labas ng sasakyan. Ang layo ng iniisip niya. Tila labis siyang nangungulila dahil pauwi na kami galing kay Eduard.Kanina pa siya hindi kumikibo. Lungkot lamang ang masisilayan sa mga mata niya. Alam kong masakit para sa kaniya ang lahat. Alam kong nasasaktan siya ang makitang ganoon ang sitwasyon ng kaniyang ama.Si Avery naman ay nasa may gawi ko. Tila inaantok ito kaya walang kibo. Tahimik lamang ito habang nakasandal ang kaniyang ulo sa kaniyang upuan. Natutulog siya.Hindi maiwasan pumatak ang ilang mga luha ko. Ang saki-sakit ang makitang nagkakaganito ang mga anak ko. Dala na siguro ito sa pangungulila sa kanilang ama. Masakit din na hindi nila makasama si Eduard. Hindi sila sanay na hindi nila nakikita ang kanilang ama.Bahagya kong pinunas ang mga luha ko. Bumabalik tuloy sa isipan ko ang masasayang mga sandaling kasama namin si Eduard. Tila walang kupas ang sayang iyon. Nagtatawanan sa bawat isa. W
Avery's POV "Daddy!" pumatak na lamang ang mga luha ko sa hindi ko namamalayan. Napahikbi na lamang ako sa pag-iyak. Nag-uunahan lamang ang mga luha ko sa pagbagsak. Pakiramdam ko minaso ang puso ko at labis na nagdurugo ito sa kirot at sakit. I can't imagine myself crying again dahil sa kalagayan ni Daddy. "Anak I'm sorry!" nangingiyak niyang sambit sabay pagyakap sa amin ni Abby. Napahikbi kami sa kaniyang balikat. Ramdam ko ang paghagod ni Daddy sa aming buhok. Nakita namin ang kaniyang sitwasyon. Alam kong ginagawa niya ito para palakasin kami dahil alam niyang hindi namin kakayanin ang makitang ganito ang kalagayan niya. Ramdam namin ang pagmamahal niya bilang ama sa bawat paghagod ng kaniyang kamay. Alam kong sa mga segundong ito ay labis siyang nasasaktan. Labis ang kaniyang pangungulila na hindi kami makasama. Kahit ako hindi ko matanggap na ito ang nangyari sa kaniya. Napaka-unpredictable ng mga pangyayari. Hindi ko inasahan ang lahat ng ito. Kumawala si Daddy sa
Alyana's POV"Eduard... Eduard gagawa ako ng paraan para makalabas ka rito. Hindi ko hahayaan na makulong ka habang buhay."Nanunubig lamang ang mga mata ko dahil sa mga luhang kusang tumatakas sa aking mga mata. Parang baliw ako habang tumatangis sa pag-iyak sa harapan ni Eduard.Hindi ko kayang makitang ganito ang sitwasyon niya. Hindi ko siya matitiis na nasaloob siya ng mga rehas na ito. Hindi kakayanin ng konsiyensya ko.Hindi ko pinangarap ang bagay na ito para kay Eduard. Hindi siya nababagay sa ganitong kalagayan, sa ganitong lugar. Hindi siya masamang tao para makulong. Hindi siya mamamatay tao. Marahan kong hinaplos ang mukha ni Eduard. Nananabik lamang akong mahawakan ko ang kaniyang mukha. Sa pagkakataong ito ay patuloy na umaagos ang mga luha ko. Hindi ko maiwasan ang hindi mapahibik ng malakas."Eduard! Eduard patawarin mo ako! Hindi ko sinasadya. Alam kong ako ang dahilan kung bakit nakulong ka. Ako ang dahilan kung bakit naging ganito ang buhay mo." I shook my head.
Alex's POV"Malinis na ang lahat. Hindi ka na makakagat ng aso na iyon. Hindi na rin siya makakatahol pa. Kahit anong gawin niya pa. Hindi na siya makakalabas sa bilangguan. Doon na siya mabubulok habang buhay."Napasulyap ako kay Mr. Lim. Nakipagkita ako sa kaniya matapos akong makalabas mula sa hospital kahapon. Tanging band aid na lang ang nagsisilbing bakas sa pisngi ko dahil sa ginawa ni Eduardo. Masakit pa ito at makirot.Pinaglalaruan ko lamang ang wine na hawak ko kanina pa. I let out a heavy breath. Sa wakas nakaganti na rin ako kay Eduardo. Nagkakamali siya na ako ang binangga niya.Napaiwas ako ng tingin kay Mr. Lim at napatalikod mula sa kaniya. May ngiting tagumpay lamang sa mga labi ko. Naisahan ko na siya. Ang buong akala niya ay hindi ako papalag sa ginawa niya."Good to hear Mr. Lim, kahit kailan hindi mo ako binigo. Sobra kang maaasahan sa lahat ng mga kaso. Dapat hindi na siya makahanap pa ng butas para hindi na makalabas ang hayop na yon. Make sure na doon na siya