"Just tell me who's the bastard trying to kill you? Don't be afraid! I just want help you right away!"
Yakap-yakap ko lamang ang sarili ko. I felt my whole system went froze due of coldness. I snapped glanced with this stranger billionaire. I caught his darken eyes with sexy lips, even his perfect jawline. Ang lamig niya makatingin. Panay lamang ito sa kaniyang pagnananeho. Ngayon ko lang napansin na sport car pala ang kaniyang sasakyan. He is definitely a billionaire. "Hmm!" I'm hesitating. I want to tell out everything but.... Bigla na lamang akong nanlamig. I kept my words with my heart. Hindi ko siya kilala para ikuwento ko ang lahat sa kaniya. Kailangan kong maging maingat sa mga galaw at bibigkasin ko. "Hmm. Ibaba mo na lang ako rito sir! S-Salamat!" nahihiyang tugon ko at napayuko. Nananatiling yakap ko ang aking sarili. Nilalamig na ako kanina pa. Naramdaman kong tumigil ang sasakyan. Rinig kong bumuga siya ng hangin sa airy. I want to look into his eyes but I felt frightened but I definitely managed myself to be calm. "You sure? Madilim na ang paligid! May matutuluyan ka ba?" Napalingon ako sa kaniya. Ang gentle niya kung magsalita. Malamig lamang siyang nakatingin sa kalagayan ko. Bumaba ang paningin ko sa dibdib niya. Nahihiya akong tumingin sa kaniyang mga mata. Ramdam ko ang lamig sa katawan ko. Binabalot ko lamang ang sarili ko ng aking mga braso. Napaiwas ako ng tingin mula sa kaniya. Bigla na lamang namuo ang mga luha sa mga mata ko. Pero bago pa ito bumagsak ay agad ko na itong pinunas. Ang sakit sa pakiramdam na niloko ako ng asawa ko. Siya pa ang may ganang saktan ako. Hindi ko na matiis ang mga pananakit niya sa akin. Lagi na lang niyang sinusumbat ang mga pagkukulang ko. Napahikbi ako sa pag-iyak. Hindi ako makasagot. Pakiramdam ko naninigas ang panga ko sa lamig. "I know there's something bothering you! Pero kung wala kang matutuluyan. You come with me! Don't get me wrong? Wala akong masamang intention." Saglit na namagitan ang katahimikan sa pagitan namin. Pinipigilan ko lamang na kumawala ang mga luha ko. "S-Salamat!" pagtugon ko. Bahagya akong napakusot sa aking mga mata. Hindi ko mawari na ganito na lang palagi ang nangyayari sa buhay ko. Kapalaran ko ba talagang maging ganito? Sinasadya ba ito ng tadhana? Kita kong hinubad niya ang suot niyang tuxedo. Nagulat na lamang ako nang isuklob niya ito sa balikat ko. Kahit hindi ko siya kilala. Gusto niya akong alagaan dahil sa kalagayan ko. Napakabuti niyang tao. Gusto kong sumama sa kaniya. Wala na akong choice para tumanggi pa. Since wala na rin naman akong matutuluyan ngayong gabi. Sa tingin ko mabait naman siyang tao. Pwede naman siyang pagkatiwalaan. "If you have a problem! You don't have to keep it! Nandito ako! Pwede kitang tulungan kahit anong oras!" Gusto ko pa sanang pagpasalamat pero nanahimik na lamang ako. Sa hindi ko inaasahan. Binalot na lang ako ng kuryusidad nang makarating kami sa isang mansion. Hindi ako makapaniwala. Dito siya nakatira? Ang ganda ng paligid parang hardin sa palasyo. Very artistic ang lugar. Elegante ang mga disenyo. He is a billionaire man in the world. Puno pala ng sekreto ang pagkatao niya. Nagulat na lang ako nang pagbuksan niya ako ng pinto. Automatic naman akong napababa ng sasakyan. "Come with me! This is my mansion!" Naglakad na ito papalayo mula sa akin. Sumunod na lamang ako sa kaniya na parang aso. Wala ba siyang kasama dito? Wala akong nakikitang tao kahit isa! Ang tahimik ng buhay niya kung iisipin! "You can stay here! Just wait!" turan niya nang makapasok kami ng salas. Natuon naman ang pasin ko sa paligid para antayin siya. Hindi ko alam kung saan siya pumunta. Tinanggal ko ang tuxedo niya at inilapag ko ito sa table na nasaharapan ko. Muli kong niyakap ang sarili ko. "Suutin mo 'to! Kanina ka pa nilalamig baka lagnatin ka!" Automatic naman akong napalingin. May hawak siyang damit at ibinibigay niya ito sa akin? Nag-aatubili akong kinuha ito. May pagtataka lamang sa isipan ko. Pangbabae ang damit na ibinigay niya? Ibig sabihin may babae dito sa mansion? Hindi kaya may asawa siya? "Nandoon sa right side ang banyo!" huling tugon niya bago iniwan ako. Ang lamig lamang niya kumilos. Nakita kong may hinugot siyang baril mula sa kaniyang baywang. Inilapag niya ito sa ibabaw ng mesa. Bakit may baril siya? Hinubad niya rin ang kaniyang long sleeve. I swallowed hard. Lumakas ang pagtibok ng puso ko. Kitang-kita ng mga mata ko ngayon ang magandang katawan niya. Even his veins in his muscles. Is he a mafia? Sa sobrang takot ko. Hindi ko alam kung pano ako nakarating ng banyo. Pilit kong pinakalma ang sarili ko. Agad akong bumihis. Bumagay rin ang damit sa sarili ko. Medyo kita nga lang ang cleavage ko. Bumabakat ang dibdib ko sa damit na ito. Nang bumalik ako ng salas. Nakabihis na siya. He staring from afar through the window, having unreachable emotion. Tipong may pinagdadaanan siya. Bahagya siyang napalingon sa akin nang maramdaman ang presensya ko. Ngayon ko lang napagtanto na he is almost perfect. "You can have your dinner or wine?" Dahil sa may hawak siyang red wine kaya inalok niya ako. He simply sip his wine. Kita ko ang paglagok niya. He is hot but cool. Suddenly reminisced what Alex did while ago. Mga sandaling umiiyak ako at nagmamakaawa para tumakas sa asawa ko. I can't even restrain myself from this pain. Suddenly my tears falling apart from my eyes. Kumuha ako ng red wine para inumin ito. Gusto kong burahin ang sakit sa dibdib ko. Nagulat na lamang siya dahil sa paglagok ko. Nakailang glass pa ako ng wine. Tila nakaramdam ako ng pagkahilo. My vision got blurry. "Hey! Enough wamen!" pagpigil niya sabay tabig ng braso ko. "Let me do it!" asik ko haba may mga luha na sa mukha ko. He suddenly caught me in his arms when I fall where I standing. Nagdampi tuloy mga labi namin sa isa't isa. Imagine one inch away before he kiss me. Marurupok ang bawat titig niya sa akin. Tipong parang hinuhubaran ako. Tuluyang nabitawan ng kamay ko ang glass na hawak ko. Narinig ko na lamang ang pagbasag nito. Napahawak ako sa batok niya then I kissed him. Sanay na sanay siyang makipaghalikan para tumugon sa mga labi ko. His hand explored around my waist and pulling me even closer to him. Hindi niya pinakawalan ang mga labi ko. He laid me on the bed, folding my hands over my head. Gumapang ang kaniyang labi mula sa leeg ko patungong panga. "Ohhh! S-Shit!" I feel his manhood."Bakit hindi pa po kayo natutulog? Malamig na po dito sa labas."Napukaw ang damdamin ko. Alam kong si Abby iyon kahit hindi ako lumingon sa kaniya. Kabisado ko ang boses niya. Akala ko tulog na siya? May bumabagabag ata sa puso niya kaya hindi siya makatulog. Napahawi ako ng mga luhang umaagos sa aking mga mata. Malamig na inuusig ng lungkot ang damdamin ko. Pakiramdam ko nilalamon ako ng sakit at kirot. Hindi ko alam kung bakit ang lungkot? Ang sama ng pakiramdam ko, hindi ko maintindihan.Hindi ako makatulog kahit saglit. Hindi ko magawa kahit umidlip man lang kahit sandali. Lungkot at pangungulila ang namamayami sa isipan ko, sakit at kirot."Umiiyak na naman po kayo Mommy! Kailangan niyo pong matulog, pagpahinga. Baka po mapano kayo. Alam ko po na iniisip niyo na naman si Daddy. Alam kong hindi kayo mapalagay sa ngayon."Parang hinipo ang puso ko dahil sa mga salitang narinig ko mula sa anak ko, kay Abby. Alam niya na iniisip ko ang Daddy nila.Alam kong nangungulila rin si Ab
"I have a nice day pero sinisira mo Juliana. Nandito ka ba para sirain ang araw ko? O andito ka para sa asawa mo? Hindi ka ata nadadala Juliana." Oo, pinuntahan ko ang walang kwenta kong ex-husband na si Alex dito sa Empire company para makausap siya. Pero tila mahirap niyang ibigay ang bagay na hinihingi ko sa kaniya. Nakaharap lamang siya sa window at nakatanaw sa labas ng building. His black suit made him perfect and elegant. Maayos na maayos ang kaniyang suot. Maayos din ang kaniyang tindig.Masama ang ihip ng panahon ngayon. Malakas ang pag-ulan sa labas. Malamig ang simoy ng hangin sa buong paligid. Maririnig din ang pagdagundong sa labas ng building company. Nakakatakot ang pagiging tahimik ni Alex habang hawak niya ang glass. Napakalamig niya kung saan siya nakatayo. Ibang-iba na nga siya sa Alex na nakilala ko noon.Malamig na napagala ang aking mga mata sa paligid ng opisina niya. Malinis na malinis ang opisina niya, neat and clean, well-organized rin ang mga files niya.
Alyana's POVNapasulyap ako kay Abby. Tahimik lamang ito habang nakatanaw sa labas ng sasakyan. Ang layo ng iniisip niya. Tila labis siyang nangungulila dahil pauwi na kami galing kay Eduard.Kanina pa siya hindi kumikibo. Lungkot lamang ang masisilayan sa mga mata niya. Alam kong masakit para sa kaniya ang lahat. Alam kong nasasaktan siya ang makitang ganoon ang sitwasyon ng kaniyang ama.Si Avery naman ay nasa may gawi ko. Tila inaantok ito kaya walang kibo. Tahimik lamang ito habang nakasandal ang kaniyang ulo sa kaniyang upuan. Natutulog siya.Hindi maiwasan pumatak ang ilang mga luha ko. Ang saki-sakit ang makitang nagkakaganito ang mga anak ko. Dala na siguro ito sa pangungulila sa kanilang ama. Masakit din na hindi nila makasama si Eduard. Hindi sila sanay na hindi nila nakikita ang kanilang ama.Bahagya kong pinunas ang mga luha ko. Bumabalik tuloy sa isipan ko ang masasayang mga sandaling kasama namin si Eduard. Tila walang kupas ang sayang iyon. Nagtatawanan sa bawat isa. W
Avery's POV "Daddy!" pumatak na lamang ang mga luha ko sa hindi ko namamalayan. Napahikbi na lamang ako sa pag-iyak. Nag-uunahan lamang ang mga luha ko sa pagbagsak. Pakiramdam ko minaso ang puso ko at labis na nagdurugo ito sa kirot at sakit. I can't imagine myself crying again dahil sa kalagayan ni Daddy. "Anak I'm sorry!" nangingiyak niyang sambit sabay pagyakap sa amin ni Abby. Napahikbi kami sa kaniyang balikat. Ramdam ko ang paghagod ni Daddy sa aming buhok. Nakita namin ang kaniyang sitwasyon. Alam kong ginagawa niya ito para palakasin kami dahil alam niyang hindi namin kakayanin ang makitang ganito ang kalagayan niya. Ramdam namin ang pagmamahal niya bilang ama sa bawat paghagod ng kaniyang kamay. Alam kong sa mga segundong ito ay labis siyang nasasaktan. Labis ang kaniyang pangungulila na hindi kami makasama. Kahit ako hindi ko matanggap na ito ang nangyari sa kaniya. Napaka-unpredictable ng mga pangyayari. Hindi ko inasahan ang lahat ng ito. Kumawala si Daddy sa
Alyana's POV"Eduard... Eduard gagawa ako ng paraan para makalabas ka rito. Hindi ko hahayaan na makulong ka habang buhay."Nanunubig lamang ang mga mata ko dahil sa mga luhang kusang tumatakas sa aking mga mata. Parang baliw ako habang tumatangis sa pag-iyak sa harapan ni Eduard.Hindi ko kayang makitang ganito ang sitwasyon niya. Hindi ko siya matitiis na nasaloob siya ng mga rehas na ito. Hindi kakayanin ng konsiyensya ko.Hindi ko pinangarap ang bagay na ito para kay Eduard. Hindi siya nababagay sa ganitong kalagayan, sa ganitong lugar. Hindi siya masamang tao para makulong. Hindi siya mamamatay tao. Marahan kong hinaplos ang mukha ni Eduard. Nananabik lamang akong mahawakan ko ang kaniyang mukha. Sa pagkakataong ito ay patuloy na umaagos ang mga luha ko. Hindi ko maiwasan ang hindi mapahibik ng malakas."Eduard! Eduard patawarin mo ako! Hindi ko sinasadya. Alam kong ako ang dahilan kung bakit nakulong ka. Ako ang dahilan kung bakit naging ganito ang buhay mo." I shook my head.
Alex's POV"Malinis na ang lahat. Hindi ka na makakagat ng aso na iyon. Hindi na rin siya makakatahol pa. Kahit anong gawin niya pa. Hindi na siya makakalabas sa bilangguan. Doon na siya mabubulok habang buhay."Napasulyap ako kay Mr. Lim. Nakipagkita ako sa kaniya matapos akong makalabas mula sa hospital kahapon. Tanging band aid na lang ang nagsisilbing bakas sa pisngi ko dahil sa ginawa ni Eduardo. Masakit pa ito at makirot.Pinaglalaruan ko lamang ang wine na hawak ko kanina pa. I let out a heavy breath. Sa wakas nakaganti na rin ako kay Eduardo. Nagkakamali siya na ako ang binangga niya.Napaiwas ako ng tingin kay Mr. Lim at napatalikod mula sa kaniya. May ngiting tagumpay lamang sa mga labi ko. Naisahan ko na siya. Ang buong akala niya ay hindi ako papalag sa ginawa niya."Good to hear Mr. Lim, kahit kailan hindi mo ako binigo. Sobra kang maaasahan sa lahat ng mga kaso. Dapat hindi na siya makahanap pa ng butas para hindi na makalabas ang hayop na yon. Make sure na doon na siya