Chapter 5

Chapter 5

Huminga muna ako nang malalim bago mabilis na pinagulong ang tatlong maletang hawak ko. Dali dali ang paghakbang ko para maabutan ang napakabilis maglakad na si Rivaill.

Ewan ko ba sa lalaking iyan, ang dami daming dinala tapos ako ang pagbubuhatin. Napaka-ungentleman. Isa lang naman ang maleta ko dito maliit lang din iyon kumpara sa kaniya. Hinakot na nga niya yata ang buong opisina niya, napakabigat kayang itulak.

"Psst, boss ikaw kaya magtulak nitong iyo!" reklamo ko sa nakatalikod nitong postura na patuloy lamang sa paglalakad.

Huminto siya at saka ako nilingon. "Sinuswelduhan kita hindi ba?" aniya sa baritonong tono.

"E' hindi naman wife mode ngayon, isa pa baby sitter ho ako sir, hindi taga buhat!" ungot ko sa kaniya.

Totoo namang babysitting lamang ang trabaho ko, h'wag na nating isama iyong sideline ko bilang asawa niya. Nakalagay rin sa kontrata ko na hindi niya ako puwedeng utusan kapag hindi ko trabaho o di kaya'y hindi ko kailangan magpanggap bilang asawa niya.

"Then baby sit me,"

Namilog ang mga mata ko dahil sa sinabi niya. I stared at his expression, at kahit kaunti ay walang bahid nang kalokohan ang itsura niya. Seryoso ba siya?

Inilapit niya ang mukha sa akin. "Since Aki isn't here, ako muna ang alagaan mo," kaswal niyang ani at saka nagpatuloy sa paglalakad.

Naiwan akong nakatulala roon habang pinapanood ang papalayo niyang postura. P-putanginang, akala ko pa naman ay makakapag-relax na ako, bwisit.

Pabalya akong naupo malayo sa kaniya. We're currently in a first class cabin. Hindi ko alam kung masiyado lang ba talagang mayaman si Jesusa kaya ayos lamang sa kaniya ang gumastos nang ganito.

I've been in a plane before, limang taon na rin siguro, it was third year as an actress. Unang beses kong nanalo nang best actress at naisipan nang buong team na i-celebrate iyon. Syempre ang saya saya ko noon, not until kaming dalawa lamang ni Mama Elle ang nasa economy class habang sila ay nagpapakasasa sa first class. I thought that was fine, baguhan lamang ako noon hindi ko alam na sinasaksak na pala nila ako patalikod.

Hanggang makalapag ang eroplano at makalabas kami roon ay ako talaga lahat ang pinagdala niya.

Masama kong tiningnan ang likod niya, mamaya humanda talaga siya sa akin, mararamdaman niya ang hinagpis nang isang api.

"Wow!" bulalas ko nang makarating kami sa mismong isla.

Hindi naman sa pagiging ignorate ha, pero sobrang ganda talaga. This is like a paradise, payapa ang tubig at mumunti lang rin ang mga tao. Siguro ay dahil masiyado pang maaga.

Nasa Maldives na ako Tita Pat, how I wish you were here. A single tear escaped from my right eye, kaagad ko iyong pinaalis sa takot na may makakita. Hindi ako dapat ngayon nage-emote. Once in a lifetime lang ang opportunity na 'to, kaya dapat akong mag-enjoy.

Hindi nagtagal ay nakarating na kami sa isang luxury hotel, hindi na ito sakop noong ibinigay ni Jesusa. Malamang ay si Sir Rivaill ang kumuha nito, ano pa nga bang aasahan masiyadong maarte ang boss kong ito para kumuha lamang nang puchu-puchung hotel.

Nauna na siyang pumasok sa kwarto habang nanatili naman ako sa labas. Mga ilang minutong paghihintay nang bumalik siya sa pinto at taasan ako nang kilay.

"Boss ako? Saan iyong kwarto ko?" taka kong tanong habang nananatiling nakadungaw sa pinto.

"It would be inconvenient if someone I know saw my beloved wife in a separate room." Tumango tango ako dahil sa sinabi niya.

Wala akong choice kung hindi ang sumunod sa kaniya papasok sa loob. Oo nga naman, baka mabulilyaso pa kapag may nakakakilala sa kaniya ang makakita sa amin sa magkaibang kwarto.

Napabuga ako nang hangin, think positive Lin, think positive. Syempre iyon lang ang dahilan niya 'di ba? Wala nang iba pa.

"Ariscalde, help me with something!" rinig kong hiyaw mula sa loob nang banyo.

Bagsak ang balikat kong binitawan ang gamit at saka sumunod papunta sa loob nang banyo. Pigil ko ang sariling sigawan siya.

Hindi ko na mabilang kung ilang beses na akong bumuntong hininga ngayong araw, iisipin ko na lang ang ibinabayad niya sa akin, tama ngayon ko na siya sisingilin.

Binuksan ko ang pinto at tumambad sa akin ang h***d niyang likuran. Nanlaki ang mga mata ko at pilit na hindi tinitingnan ang pinkish niyang puwet. Hindi ako manyak ha, nasilip ko lang naman pero hindi ko naman intensyon na tingnan.

"Ay, matambok na puwet!" wala sa sariling bulalas ko.

Kaagad kong tinakpan ang bibig, sa sobrang taranta ko ay dinampot ko iyong nahawakan kong damit at mabilis na isinaklob sa mukha ko.

"What are you doing? Sino ang may sabi na pumasok ka?" tanong nito. "And why the fuck are you holding my brief?"

P-putangina.

Hindi ko magawang sagutin siya at alisin ang damit na nakatakip sa mukha ko. Hindi ko man nakikita ang ekspresyon niya ngayon paniguradong salubong nanaman ang noo niya. "S-Sabi mo tulungan kita," utal ko habang itinatago ang namumulang mukha.

"Ang sabi ko dalhin mo ang damit ko," sermon niya. "Nevermind, ako na."

Naramdaman ko ang pagdaan nito sa gilid ko. Hindi ko lubos maisip na naglalakad siya ngayon nang hubo't h***d sa buong kwarto.

Sinabunutan ko ang sarili. Kaagad akong nag sign of the cross. Hindi ho ako manyakis.

Mga ilang minutong paghihintay at isinilip ko ang isang mata para tingnan kung tapos na ba siyang magbihis. To my surprise, he's nowhere to be found.

Kinuha ko ang pagkakataon na iyon para tumakbo palapit sa pinto. Akmang bubuksan ko na iyon nang may malaking kamay ang pumatong sa kamay ko. "Ngayon, saan ka naman pupunta?"

Mabilis kong tinakpan ang bibig niya. Paniguradong pulang pula na ang buong mukha ko dahil sa kahihiyan please lang h'wag na niyang dagdagan.

"Boss, shut up ka muna. Doon lang ako sa labas." Tinitigan ko siya diretso sa mata pero ako rin ang umiwas. "Magpapakalunod,"

Hindi ko na hinintay pa ang sagot niya at mabilis na nanakbo palabas nang kwarto.

Dumiretso ako sa elevator at pinindot ang first floor. Sumiksik ako sa gilid at kapag kuwan ay iniuntog ang ulo sa bakal na elevator. "Nakakahiya ka," mangiyak ngiyak kong bulong.

Inangat ko ulit ang ulo para sana iuntog pero sa hindi malamang dahilan, malambot ang tinamaan noon.

"Ouch." Kaagad akong napalingon sa gilid ko at nabungaran ang isang nakakasilaw na lalaki.

Kahit pa lukot ang mukha nito at dinadaing ang sakit sa kamay niya hindi pa rin maitatago noon ang kagwapuhan niya.

Nagsalubong ang dalawang kilay ko at saka mas lalong pinakatitigan ang lalaking nasa tabi ko. I know him. Siya iyon, iyong lalaki sa tren. Wow, coincidence.

"Kuya sa tren, ikaw pala 'yan," wika ko habang nagliliwanag ang mga matang nakatingin sa kaniya.

"I'm Calix Yujebio," aniya habang nakalahad ang kamay sa harapan ko.

Malugod ko iyong tinanggap. "Linarie, Linarie Ariscalde."

He gave me a warm smile before nodding. Hindi pa nga pala ako nakakapagpasalamat sa kaniya. Masiyado rin kasing mabilis ang mga nangyari at hanggang ngayon ay kinakalimutan ko pa rin iyon.

"Are you alone? Sinong kasama mo? And why are bumping your head? Baka masaktan ka." Tinakpan ko ang bibig para pigilan ang pagngiti sa sinabi niya.

Ngayon ko natitigan nang maayos ang itsura niya. Pinagsisihan kong hindi ko siya tinitigan noong nakaraan. He's wearing a v-neck shirt, partnered with a board shorts hindi gaya sa boss kong parating naka formal suit kahit siguro matulog ay naka-tuxedo.

Umiiling iling ako. "Salamat nga pala noong nakaraan, paano ba ako makakabayad sa 'yo? H'wag lang pera a'," litanya ko na tinawanan lang niya.

Saktong bumukas ang pintuan nang elevator hudyat na nasa first floor na kami. "How about I treat you breakfast?" suhestiyon niya.

Sandali muna akong nagisip. Hindi naman siguro magagalit si Boss kung sumama ako sa kaniya sandali hindi ba? Isa pa ayaw ko na muna siya makita, hindi pa ako nakaka-get over sa kahihiyan kanina. Pero paano kung pagalitan niya ako? Ang ugali pa naman no'n ay kakaiba.

Bago pa man ako makasagot ay hinila na niya ako palabas. Hindi ko alam kung saan niya ako dadalhin pero nagpahila na lamang ako. Syempre kung may balak man siyang masama ay ihahanda ko na ang paa ko para sipain siya. Bahala na kung magalit ang lalaking iyon, mamaya ko na lang siya susuyuin.

Hindi nagtagal ang paglalakad namin at huminto sa isang sea food restaurant. Nagtaka pa nga akong mayroon noon do'n kasi wala naman akong napansin kanina.

Kaagad na namilog ang mga mata ko sa dami nang in-order niya. "Hoy, dalawa lang naman tayo 'di ba? Ba't ang dami?" taka kong bulong sa kaniya.

He laughed with amusement in his eyes, then slightly pinched my nose. "Yup! Dapat wala kang itira riyan," aniya habang tumatawa.

Mabilis pa sa alas kwatrong kumunot ang noo ko. "Ano? Ako lang? Hindi ko kaya," bulalas ko.

Muli ay pinisil niya ang ilong ko. "I'm just kidding, eat all you want. H'wag mo nang isipin iyong matitira," pagliwanag niya bago inusod sa harapan ko ang isang lobster.

Naningkit ang mga mata ko at saka dahan dahang nilantakan ang pagkain sa hapag. "Sabi mo 'yan ha? Walang bawian,"

Ang totoo ay nagugutom na rin ako, kagabi pa iyong huli kong kain noong tumigil iyong van na sinasakyan namin, hindi pa ako nagaagahan.

Medyo napatanag ang loob ko noong simulan na rin niya ang pagkain. I wonder why he was here, may kasama rin kaya siya? Hindi ko iyon naisip kanina at nagpatangay na lang basta sa kaniya.

This was supposed to be my payment, pero bakit parang ako pa nga yata iyong nalibre. Bahala na, for now kakain muna ako. Ang sasarap kaya nang mga putahe, nakakapaglaway.

Patuloy lang ako sa pagkain nang mapalingon ako sa entrance nang restaurant. A shiver run down my spine, seeing those pair of cold blue eyes.

Literal na nalaglag ang kinakain kong parte nang lobster mula sa bibig ko nang magsimula itong lumapit sa amin.

Hindi ko mapigilang maalarma. "U-Uh—" Bago pa man ako makapagsalita ay hinila na ako nito.

Kagat ko ang pang-ibabang labi matapos niyang ipatong ang isang kamay sa lamesa dahilan para tingalain siya ni Calix.

Kaagad akong napatampal sa noo nang tanungin niya ito. "Are you bribing my wife?"