Nagkaroon ng lakas ng loob si Angelica na umakyat nang che-n-er up siya ng mga bata. She was not very agile, but she climbed very steadily.
Nakahinga ng maluwag si Aella ngunit bigla siyang nagulo nang may bata na nahulog kaya pinuntahan niya't tinulungan muna ito. Kaso sa di inaasahang pagkakataon ay nadulas si Angelica at nahuhulog ito.
"Ah, be careful!" hiyaw ni Prescott.
Ang lalaki sa kanyang tabi ay lumundag at sinalo ang bata. Nangisay ito at nangatog sa takot.
"Don't be afraid, it'll be fine." He patted her gently. "But be careful next time."
Malamig ang boses ni Matthias pero may pagkamalambot na kayang magpakalma ng tao.
Kumalma kagaad si Angelica at maang na tinitgan ang maitim na mga mata ng lalaki sa harapan niya. She is timid, yet very well-behaved and cute.
Ngumiti ito, binaba siya, dumukot ng clue card sa bulsa saka ibinigay sa kanya.
"Tell your Mama that she should put more attention on you next time," anito bago umalis.
Huli na nang malaman ni Aella ang tungkol sa aksidente at natakot siya ng husto. Eksaktong paglapit niya sa anak ay ang pag-alis ng lalaki.
Wala siyang pakialam sa ibang bagay o tao kundi ang anak niya lamang.
"Okay ka lang ba, anak? May masakit ba?" aniya. Kinilatis niya ang lahat ng parte ng katawan nito.
Nahilo ang anak, at yumuko ito at biglang nagsalita sa nanginginig na boses, "D-Daddy..."
Ganito ito tuwing natatakot— hinahanap ang ama. Ang ama nitong malamig at walang pakialam. It's probably because Angelica suffers from autism and her father can't reveal her publicly. Hindi lang ito ang malamig sa anak kundi ang buong angkan nito. Tanging si Benigna Larson lang ang nagmamahal sa anak niya.
Kahit takot ito ay wala siya balak tawagan ang asawa.
Naiinis siyang niyakap ang anak. "Tahan na. Nandito naman si Mommy eh."
Umiling ito.
"Anak, makinig ka naman kay Mommy. Okay na ang lahat, hindi na tayo aakyat doon," pakiusap niya.
Humagulhol ito, himiyaw ng malakas at panay ang hampas. Hayun, wala siyang magawa kundi tawagan si Theodore. Mabilis na sinagot ng asawa ang tawag niya.
"Have you figured it out?" sabi nito sa kabilang linya.
Natilihan siya kaya di muna nakasagot. Tumikhim siya. "Nandito kami ngayon ni Angel sa amusement park. May nangyaring masama at gusto ka niyang makita. Can you come and pick her up?"
"Alam mo namang busy akong tao, Aella!" tugon nito sa malamig at halatang di nasisiyahang tono. "Wala akong oras para patulan ang mga laro mo. Akala mo siguro mababago mo ang isip ko kung gagamitin mo si Angelica. You must come to the office tomorrow morning to do the handover! Kung hindi ka uuwi ngayong gabi, lintik lang ang walang ganti!"
Matapos nitong pinahayag ay binaba nito ang tawag. Ni hindi man lang hinintay ang sagot niya. Nanigas ang buong katawan niya habang pinapakinggan ang busy tone aa cellphone niya.
Ni hindi nito nag-usisa kung ano ang nangyari at tapos sasabihin pang ginagamit niya ang anak para lokohin ito. Sumikip ang dibdib niya, winaksi ang walang silbing pangarap na gagampanan nito ang pagiging ama. She her daughter again. "Sshh, kalma, okay? 'Wag kang matakot, nandito si Mommy... sapat na si Mommy para sayo..."
With her comfort, her daughter regained her composure in her arms.
Pagkatapos ng pangyayaring iyon ay bumili sila ng cotton candy at umiwi na.
Kinaumagahan, tumungo si Aella sa kompanya gaya ng sinabi ni Theo para i-hand over ang kanyang trabaho sa bagong marketing manager. Tumaas ang kilay niyang nang marating ang Marketing department nang makita ang pamilyar na babae na nakaupo sa kanyang pwesto.
It's Scarlet Dixon, her love rival. Her husband mistress even though he hasn't officially announced that.
She looked elegant and refined in her white Chanel-style suit, like a pure lotus. Matalino ito tignan sa labas pero parang nabubulok na isda sa loob.
Naikuyom niya ang kamay.
Pinilit siya ni Theo noon na gampanan ang trabahong hindi niya alam. Iyong panahong hindi niya hinihintay na makita ng asawa ang tyaga at sikap sa trabaho kaya hindi niya inaasahan na i-kick out siya ng ganito ka dali.
Pinikit niya ang mga mata. Napabuga ng hangin at kalmadong pumasok ng kanyang opisina. Inangat ni Scarlet ang ulo nang marinig ang mga yabag niya.
Her face had once looked gentle and serene, but the moment she saw her, her expression shifted—turning cold, like a frozen river. "Bakit ngayon ka lang huh?" aroganteng sikmat nito. "Akala ko ba matalino ka? Hindi na ba marunong tumingin ng oras ngayon?"
Nagulat siya sa ugali nito. Hindi niya ito personal na kita at ngayon lang sila nag-usap. Malayo ang ugali nito noon sa libing. Mistula itong tupang kinakawawa.
She didn't expect this person to have two faces in front of and behind others. What a pure white lutos!
Katulad nito ang ugali ng anaki nito.
"The working hours of this company are 9 o'clock, and it's still 8:30 now. Hindi ako bobo na hindi mo malalaman ang oras. Kung ayaw mong maghintay eh, huwag kang maghintay. Wala naman lumipilit sayo!"
Pinigilan nitong tumawa pero halata ang pagkasuklam sa mukha. "Sabi ni Theo, ako na ang bagong marketing executive sa araw na ito. Akala mo ba aalis ako ng ganoon dahil sa sinabi mo?"
"Okay, fine. Whatever. Gawin mo gusto mo."
Kumunot ang noo nito. "Don't waste my time, hand over the work quickly, my Theo is waiting for me to report the progress!"
Tumiim bagang siya. Kailan pa nito naging pagmamay-ari ang asawa niya?
Tinago niya ang kirot na mararamdaman. Ayaw niyang pansinin ito subalit responsable siyang tayo, dapat niyang ipasa ang trabaho ng walang problema. Ibubuhos niya muna ang lahat ng pasensiya sa babae.
"Ano sabihin mo na!" Agaw-pansin nito.
Bumuntong hininga siya't umupo sa tapat nito saka sinabi ng detalyado ang lahat ng gawain, umaasa maayos niyang maipasa ang trabaho.
Pero bago siya matapos sa pagpapaliwanag ay bigla itong tumayo. "That's enough, naiintindihan ko na lahat ng sinabi mo. Okay na, pwede ka ng umalis."
"May ilang importanteng bagay pa akong sasabihin tungkol sa bagong project..."
"Ano pa ba'ng sasabihin mo? Sinabi na ni Theo iyon. Saka itong iba mong project puro outdated na. Ah, tutal ako na ang bagong head, tatanggalin ko na lang ang mga iyon. Ito rin ang rason kaya gusto akong ilagay ni Theo rito." Mataman siyang tinitigan ni Scarlet. "Ano pang tinutunganga mo? Lumabas ka na!"
Gumalaw ang labi niya. "Fine!" aniya, niligpit niya ang mga gamit at taas noong lumabas ng kanyang opisina.
Tyempong paglabas niya ay nasalubong niya si Tyler Larson na kalalabas lang ng elevator. Ang baliw niyang ubod ng sama at may matinding hinanakit sa kanya. Nag-uuyam itong ngumisi.
"Hey, sino ba 'to? May asong ligaw yata sa magara naming company building? Teka, ikaw pala Aella Ramirez!"
Simula naging asawa niya si Theodore ay di siya tinatawag na Larson ni Tyler.
Huminga ng malalim si Sandra habang nakadipa ang mga kamay. Nakatayo siya sa dalampasigan. Nakatingala na dinadama ang sariwang simoy ng hangin na banayad na pinapalid ang suot niyang puti at bulaklakin na bestida. Sandaling pinakingan ang banayad na huni ng nga ibon at pagsampa ng mga alon sa buhaning. Gumuhit ang ngiti sa kanyang labi sabay dilat ng mga mata. Bumungad sa kanya ang malawak na kalangitan--nag-aagawan ang kulay dilaw, lila, asul at rosas. Senyales ng bukang-liwayway. Bagong araw, bagong pag-asa. Hudyat para harapin muli ang mga pagsubok sa kanilang buhay. Subalit para sa kanya ay ito ang bagong simula. Bagong simula kasama ang kanyang minamahal. Mistulang panaginip ang nangyari sa kanya noong nakaraan. Kaya naniniwala siya ngayon na kung kayo talaga ang tinadhana, umulan man o bumagyo, gumuho man ang mundo ay kayo pa rin sa huli. Sa kabila ng pighati at suliranin ay lalong pinapatibay ang kanilang samahan. Araw-araw siya nagpapasalamat sa Poon Maykapal dahil hind
Chapter 27: Rescue MeMabibigat ang yabag ng mga paa ni Raffaelo nang pumasok siya sa loob ng warehouse. Pumapagting ang mahinang ingay sa kabuuhan ng gusali. Makapal sa ere ang magkahalong amoy ng kalawang, langis at nabubulok na mga bagay, na para bang matagal ng kinalimutan ang lugar na ito.Hindi siya huminto. Hindi lumingon. Malakas ang kabog ng kanyang dibdib pero matatag siyang ipagpatuloy na harapin ang pagsubok na ito. Ramdam niya ang presinya ng SWAT team—nagtatago sa dilim at naghihintay umatake. Hindi gagalaw ang mga ito unless magbibigay siya ng signal. Hindi muna sa ngayon. Mamaya na.Bumagsak ang malamig na butil ng kanyang pawis mula noo nang eksaktong umagaw sa kanyang atensiyon ang liwanag ng bombilya. Nag-iisang liwanag, nakabitin sa lumang lubid, banayad na sumasayaw. Hindi gaano kaliwanag pero sapat lang para matindihin niya kung sino ang nasa ibaba nito.Nandoon ang kanyang anak.Nakaupo ito. Yakap-yakap ang mga tuhod pero nakatali ang mga kamay. May bakas ito ng
Nagpalitan ng tingin sina Raffaelo at Sandra matapos niyang ibaba ang cellphone. Nagtaka siya sa biglaang pagpatay nito ng tawag, ngunit sigurado siyang kasabwat ito ng madrasta niya. Nagulat siya sa pagkaroon nito ng konsensiya at binuko pa kung saan dinala ang anak niya.“Sigurado ka ba? Baka mamay niloloko lang pala tayo,” nakasalpok ang kilay na saad ng kanyang asawa. Ginagap niya ang kamay nito at banayad na pinisil.“Wala naman siguro mawawala kung susubukan natin,” tugon niya.Sumandal ito sa kanyang balikat. “Natatakot ako. Paano kung sinaktan nila si Antoine. Hindi mo papatawad ang madrasta mo. Ano ba ang ginawang kasalanan ko sa kanya kaya gusto niya tayong sirain?”He cupped her face. Sumasakit ang lalamunan niyang pinapanood itong tahimik na humihikbi. “Huwag kang mag-alala. Malalampasan din natin ito.”Niyakap niya ito ng mahigpit. Kararating lang nila sa Manila. Parehong pagod sa byahe pero hindi nila magawang magpahinga sa tindi ng pag-aalala sa kanilang anak. Kilaunan,
Frustrated na binalik ni Evana ang atensyon sa bata. Yumukod siya para tanggalin ang plaster sa bibig nito. Hindi pa niya buong natatanggal iyon subalit muli itong sumigaw. Wala siyang magawa kundi ibalik ito. “Pasensiya na, pati ikaw nadamay sa gusot ng mga magulang mo. Kung may kakayahn lang sana ako itakas ka rito,” malumanay niyang bulong. Sinapo ang gilid ng sentido, tumayo at bumuga ng hangin. “Argh! I don’t want to get involved with this situation again! Nagging mabuting kaibigan ko ang dad mo. Kung hindi lang sa pera ay malamang masaya sana kayo. This is all my fault!” Nagpapadyak siya, naghi-hysterical na pumaroon at pumarito. “Antoine!” halos pabulong niyang tawag sa bata. Umupo siya para pantayan ito, sandaling luminga-linga para oserbahan ang mga gwardya. Ayon sa pagmumukha ng mga ito ay parang napilitan kagaya niya. Nanginginig ang mga kamay na kinuha ang cellphone. “Antoine, I'll make sure your dad will come to save you.” Sumalpok ang kilay nito. Lihim yata siyang sin
“Hindi ka ba natatakot sa desisyon mong ito?” nag-aalalang wika ni Evana. Kanina pa balik-balik sa paglalakad. Hindi mapakali dahil sa ginawang kalokohan ni Mrs. Conti–ang madrasta ni Raffaelo Conti na kasabwat niya sa lahat ng kalokohan nito. Ginagawa lang niya ito dahil sa pera pero nakokonsensiya na siya.Pumalatak si Mrs. Conti. “Just trust me. Everything will fall in the right place. Mapapasaiyo rin si Raffaelo.”Huminto siya’t inirapan ito ng matalim. Nagmistula siyang kontrabida sa buhay ng ibang taong nanahimik na namumuhay. Kung wala sana siyang malaking utang ay hindi niya itataya ang buhay niya rito. Malaki ang binayad nito noong napagtagumpayan niyang i-frame up si Raffaelo pero sapat lang para mabayaran ang utang ng mga magulang niya sa mga lintik na loan sharks na iyan! Kinagat niya ang kuku para pakalmahin ang sistema. “Ano na’ng gagawin niyo sa bata ngayon? Apo niyo rin siya, ‘di ba?”“Hindi ko naman siya kadugo. Gagawin ko lang naman siyang paon para maibigay ng buo n
"Parang mas gusto kong tumira rito kesa sa Makati. Ang sarap sa pakiramdam. Sariwa ang simoy ng hangin," komento ni Aella nang sinumulan ang paghakbang papasok ng bahay nila.Tipid siyang ngumiti. "Pwede kayong mag-stay diro kung kailan niyo gusto, kahit buong taon pa kayo rito."Inakbayan siya ng kaibigan. "Are you really coming back to Manila? What if---?""Oo, kailangan kong sumama kay Raffaelo dahil nandoon ang negosyo niya---" Pinigilan niya ang bibig nito gamit ang hintuturo. "Pero hindi na ako babalik sa pagmo-model. Magpo-pokus na ako bilang housewife.""Palaging bukas sa'yo ang Aurelia.""Thank you so much!"Huminto sila sa paglalakad nang madatnan si Raffaelo. Pawisan itong naghahanda ng makakain ng mga bisita nila. "Tamang-tama ang pagdating n'yo! Come, sit! Nagluto ako ng paborito mong pansit palabok Aella!" anunsyo nito. Abot-langit ang tuwa nito. Lumabi si Matthias. Hinila ito ni Aella nang hindi agad umupo. Sinamahan niya ang mga kaibigan. Inubos nila ang oras sa pagk