Good morning! Daily update na po starting today.
Sebastian Alcantara's POV The night was cold, but my blood was boiling. Sitting behind my mahogany desk, I stared at the cityscape beyond my office window. The towering skyscrapers stood tall, a testament to the power and ambition that ruled this world. My world. But now, everything I built was at risk. The board wanted me gone. The investors were uneasy. And my so-called family—the same people who raised me, the ones I fought for—were the ones leading the charge to rip everything away from me. Daniel. His name was like a blade against my throat, pressing harder with each passing day. He was the rightful heir, they said. The true Alcantara? Pareho lang naman kaming walang dugong Alcantara. Anak siya ng ama ni Cassandra. A man who had no experience, no vision, no battle scars to prove his worth—yet they were ready to hand him the throne. I scoffed. Let them try. My fingers tapped rhythmically against my desk as I reviewed the reports in front of me. Every financial statement
Sebastian Alcantara's POV Nakatitig lang ako sa city lights mula sa glass wall ng opisina ko. Ang gabi sa lungsod ay tila walang katapusang kumikinang na alon ng ilaw, ngunit kahit gaano ito kaganda, hindi nito mapunan ang bigat na bumabalot sa dibdib ko. Isang linggo. Isang linggo lang ang ibinigay sa akin para patunayan ang sarili ko. Ang Alcantara Group of Companies ay hindi lang isang negosyo para sa akin. Ito ang buong buhay ko—ang dahilan kung bakit halos wala akong pahinga, kung bakit halos hindi na ako natutulog sa mga nagdaang taon. Hindi ako makapapayag na basta na lang ito maagaw sa akin dahil lang hindi ako isang tunay na Alcantara. Tatlong taon lang akong nawala dahil kailangan kung umalis mula nang nalaman kong may sakit ako sa puso at kailangan ng heart transplant. Pinaghirapan ko ang bawat tagumpay ng kumpanyang ito. Mula sa wala, itinayo ko ang mga proyektong ngayon ay bumubuhay dito. Alam kong hindi ako perpektong CEO—marami akong ginawang desisyon na hindi na
Sebastian Alcantara's POVTila isang larong chess ang mundong ginagalawan ko ngayon—lahat ng kilos ko, pinagmamasdan; bawat galaw ko, hinuhusgahan. At ngayon, nasa harapan ko ang mga taong matagal nang naghihintay ng pagkakataong pabagsakin ako.Nasa conference room kami ng Alcantara Group of Companies, isang silid na naging saksi sa bawat tagumpay at desisyon na ginawa ko sa loob ng maraming taon. Ngunit sa araw na ito, hindi ito isang ordinaryong pulong. Sa harapan ko, nakaupo ang board members—mga tao na dapat sana’y kakampi ko ngunit ngayon ay nag-aabang ng pagkakamali ko. Sa kanan ko, nandoon ang aking mga magulang—ang mga taong nagpalaki sa akin, ngunit hindi ako tunay na kadugo. At sa kaliwa ko, naroon si Daniel, ang tunay na anak, ang tunay na Alcantara.Nagsimula ang meeting nang walang kahit anong pag-aalinlangan si Mr. Vergara, isa sa mga senior board members, ang unang nagsalita."Sebastian, alam mo naman sigurong matagal na naming pinag-uusapan ang isyung ito," panimula n
Cassandra Dela Vega's POV Walang sinuman ang nakapansin ng lungkot na itinatago ko habang abala ako sa trabaho. Sa loob ng walong oras, nakatuon lang ako sa mga report, meeting, at deadlines. Ginawa kong kalasag ang pagiging abala para hindi ako malunod sa magulong emosyon sa loob ko. Naging maayos ang araw ko—o kahit paano, pinaniwala ko ang sarili kong ganoon nga. Wala akong ibang ginawa kundi magtrabaho, magpokus, at gawing perpekto ang bawat dokumentong hinawakan ko. Sa bawat numero, bawat presentasyon, at bawat papeles na inaprubahan ko, pilit kong nilalabanan ang bigat ng katotohanang bumalot sa akin kagabi. Pagod ngunit kuntento ako nang matapos ang shift ko. Hindi ko namalayan na halos alas-otso na ng gabi. Napalipas ko na naman ang oras nang hindi iniisip ang pamilya ko, ang sitwasyon ni Sebastian, at ang rebelasyong nagpagulo sa buhay ko. Ngunit nagbago ang lahat nang marinig ko ang usapan ng ilang empleyado sa may lobby habang nag-aabang ako ng elevator. “Alam mo ba? Na
Cassandra Dela Vega's POV Hindi ko alam kung ilang minuto akong nanatiling nakayakap kay Sebastian. Ramdam ko ang mahigpit niyang yakap, ang init ng katawan niya na tila nagbibigay sa akin ng kahit kaunting lakas sa gitna ng magulong emosyon ko. Pero kahit anong yakap niya, hindi kayang burahin ng init niya ang malamig na katotohanang natuklasan ko. Si Daniel… ang lalaking dapat kong pakasalan noon… ay kapatid ko pala. Paano nangyari ito? Bakit ngayon ko lang nalaman? At paano ko haharapin ang pamilya ko pagkatapos ng rebelasyong ito? Maraming tanong ang naglalaro sa isipan ko, pero alam kong may isang tao lang ang makakapagbigay ng sagot sa lahat ng ito—ang sarili kong ama. Dahan-dahan akong kumalas mula sa yakap ni Sebastian at tiningnan siya. May pag-aalala sa mga mata niya, ngunit hindi niya ako pinigilan nang tumayo ako at kumuha ng coat. “Where are you going?” mahina niyang tanong. I swallowed hard before answering. “I need to see my father.” Habang nasa loob ako ng sasa
Cassandra Dela Vega's Isang buwan na ako sa trabaho sa Alcantara Group of Companies, at sa bawat araw na lumilipas, mas lalo kong pinapatunayan sa sarili ko na kaya kong tumayo sa sarili kong paa. Hindi ko ginamit ang pangalan ko bilang asawa ni Sebastian para makakuha ng special treatment. Sa halip, nagsumikap ako upang patunayan sa lahat—at higit sa lahat, sa sarili ko—na may halaga ako, na kaya kong magtagumpay sa sarili kong paraan.Isang umaga habang nasa opisina ako, natanggap ko ang isang tawag mula sa isang hindi pamilyar na numero. Dahil abala ako sa paggawa ng reports, hindi ko na sana ito sinagot, pero may kung anong kaba sa dibdib ko kaya’t pinindot ko ang green button.“Hello?” sagot ko habang sinusulyapan ang laptop screen ko.“Cassandra.”Napatigil ako. Isang pamilyar na tinig ang narinig ko mula sa kabilang linya, isang boses na hindi ko inaasahang maririnig pa.Napasinghap ako. “Daniel?”“Can we meet?”Napahigpit ang hawak ko sa cellphone. Ilang linggo na ang nakalip