All Chapters of His Brother's Bride: Chapter 1 - Chapter 10

Cassandra Dela Vega's POV"Hindi! Hindi ko ipapakasal ang sarili ko sa isang lalaking hindi ko mahal!"Ang sigaw ko ay dumagundong sa buong dining hall ng aming mansyon, na parang isang kulog na bumalot sa katahimikan ng hapunan. Ang mga magulang ko, sina Don Romano at Doña Esther Dela Vega, ay parehong nakatitig sa akin—ang isa may halong pagkadismaya, ang isa may malamig na determinasyon. Sa kabilang dulo ng mesa, nakaupo ang pamilya Alcantara, at si Daniel mismo, ang lalaking gusto nilang ipakasal sa akin, ay mukhang walang pakialam habang tahimik lang siyang umiinom ng alak."This is not up for discussion, Cassandra," malamig na sagot ng Daddy ko. "Napagkasunduan na ito. Your marriage to Daniel will strengthen our family's business empire. This is what’s best for everyone.""Best for everyone?" Halos tumawa ako sa frustration. "Paano naging best for me, Dad? Hindi ko siya mahal! I don't even know him that well!""Cassie—""No, Mom!" Napatayo ako, hinampas ko ang mesa, dahilan para

Cassandra Dela Vega's POV "Then I will marry Cassandra."Nag-echo sa tenga ko ang boses ni Sebastian. Hindi agad nagrehistro sa isip ko ang sinabi niya. Hindi agad tumugma sa realidad ang mga salitang binitiwan niya."Did I hear that right? Tama ba ang narinig ko?"Napatingin ako kay Daniel, na halatang hindi rin makapaniwala. Agad siyang lumingon kay Sebastian, at sa unang pagkakataon mula nang magkita kaming muli, nakita ko ang matinding galit sa mga mata niya."What the hell are you talking about, Sebastian?!"Pero ang kuya niya, kalmado lang.Malamig na tumingin si Sebastian sa kanya. "Sabi ko, ako ang papakasal kay Cassandra."Nakita kong napapikit si Don Guillermo, parang mas sumakit ang ulo niya sa narinig. Si Daddy naman, nakatingin lang kay Sebastian na parang sinusuri kung ano ang motibo nito.Ako?Ako ang tuluyang nawalan ng koneksiyon sa utak ko.Anong pinagsasabi ni Sebastian?!"Wait a damn minute!" Itinaas ko ang kamay ko, nanginginig sa frustration. "Excuse me?! Bakit

Cassandra Dela Vega's POV Tahimik ang buong biyahe papunta sa reception. Halos hindi kami nag-usap ni Sebastian. Hindi ko alam kung mas mabuti bang ganito, pero ang isang bagay na sigurado ako—wala akong ideya kung ano ang tumatakbo sa isip niya.Bakit siya ang pumalit kay Daniel?Ano ang tunay niyang dahilan?At paano ko haharapin ang lalaking minsan kong minahal—at minsan akong iniwan?Mas lalo akong kinabahan nang marating namin ang hotel kung saan gaganapin ang wedding reception. Isang five-star luxury hotel na pagmamay-ari ng pamilya Alcantara, kaya hindi na ako nagulat na sa kanila rin ito gaganapin.Pagkababa namin ng sasakyan, sinalubong agad kami ng malalakas na palakpak mula sa mga bisita. May mga nag-cheer, may mga mukhang nagtataka pa rin sa nangyari, pero wala nang nagtangkang magtanong.Kailangan naming magpanggap.Kahit ang totoo… wala akong ideya kung paano ko makakayanan ito.“Smile, Cassandra,” mahinang bulong ni Sebastian habang hawak niya ang kamay ko. “We have an

Cassandra Dela Vega's POV Gising pa rin ako. Hindi ko alam kung anong oras na, pero ilang beses ko nang narinig ang tunog ng wall clock sa kwarto—isang mabagal at paulit-ulit na tik-tok na parang lalo lang nagpapaalala sa akin na hindi ako makatulog. Damn it. Nilingon ko si Sebastian. Nakahiga siya sa kabilang gilid ng kama, nakatalikod sa akin. Tahimik. Matatag ang paghinga, pero hindi ko sigurado kung tulog na ba siya o gising pa. Tiningnan ko ang espasyong namamagitan sa amin. This is so awkward. Paano ba naman, ngayon lang ulit kami nagkatabi sa iisang kwarto, sa iisang kama, matapos ang tatlong taon. Pero ngayon, may pagitan na sa amin. Isang invisible wall na mas mahirap sirain kaysa sa kahit anong konkretong harang. Dati, wala kaming problema sa ganitong sitwasyon. Dati, hinahayaan kong balot niya ako sa yakap niya hanggang sa makatulog ako. Dati, wala akong kahit anong duda sa kanya. Pero lahat ng iyon, nawala. At sa kabila ng lahat, hindi ko pa rin makuha ang sagot

Cassandra Dela Vega's POV Matapos ang ilang minutong usapan nila Sebastian at Mr. Chua, nagpaalam na ang matanda para lumipat sa ibang grupo ng mga bisita. Nagpigil ako ng buntong-hininga habang nararamdaman ang pabigat nang pabigat na presyong nakapatong sa balikat ko. Hindi pa man natatapos ang gabi, pakiramdam ko ay pagod na pagod na ako. Ngunit ang gabi ay malayo pa sa pagtatapos. Nang lingunin ko si Sebastian, nagtagpo ulit ang mga mata namin. May kakaibang ningning sa titig niya—parang may alam siyang hindi ko alam. “Bakit ka nakatingin ng ganyan?” tanong ko, hindi na nag-abala pang itago ang inis ko. Umangat ang isang sulok ng labi niya. “Bakit? Bawal na ba akong tumingin sa asawa ko?” Napapikit ako sandali, pilit na pinapatahan ang sarili kong hindi sumabog sa harap ng maraming tao. Asawa. Ang salitang iyon ay parang tinik sa lalamunan ko. Alam kong kasal na kami, pero sa tuwing maririnig ko iyon sa kanya, lalo ko lang nararamdaman kung gaano ka-absurdo ang sitwasyong