ログインNataranta sandali si Irene at kinuha ang mga book covers. “Ang linis naman nito, mukhang maayos talaga.” “Si Miss Sophia at Sir Lucas, may kanya-kanyang paboritong disenyo sila,” ani ni Manang.Tahimik na tiningnan ni Irene ang katulong na nakapasok sa usapan ng walang permiso. Talaga namang wala talagang disiplina ang yaya at ang mga housekeeper.Irene smiled, “I know you’ve been taking care of the children and it’s been hard. But as a nanny, when the parents are speaking, it’s better to step back. Otherwise, the kids will develop the bad habit of interrupting.”Agad na depensa ni Sophia, “Mabait naman ang yaya sa amin.”“Sinabi ni Mommy Mildred, ang mga yaya at kasambahay ay bahagi rin ng pamilya, kaya dapat respetuhin,” paulit-ulit ni Lucas ang mga sinabi ni Mildred noon.Although the children were not openly resisting Irene this time, their gazes toward her were increasingly distant. Para sa kanila, si Irene ay isang dayuhan, she had gone with Daddy to chase Mom away, and now she
That is, virtuous, magnanimous! Para sa ganitong maliit na bagay, dapat naiintindihan niya at pinagkakatiwalaan si Oliver. Pero hindi lang niya paulit-ulit na gusto ng annulment, ngayon ay umalis pa siya sa bahay. Gusto talagang makita ni Oliver kung gaano katagal siya makaka-survive mag-isa, walang matatakbuhan.Hindi na nakapagsalita si Manang at napilitan na lang na umalis, hindi na nagsalita. Kaya simula kinabukasan, hindi na binanggit ni Oliver si Mildred kahit isang salita.Sa hapag-kainan, nang makita na wala ang kanilang ina, nagtanong si Sophia, “Dad, nasaan si Mom?”“Umalis siya.”Ibinaba ni Oliver ang kutsara, seryoso ang mukha habang tinitignan ang kanyang dalawang anak. “Dapat ipaliwanag ko ito sa inyo. Ako at si Irene ang inyong tunay na magulang, samantalang si Mildred ay stepmother niyo lang. Ayaw niyang manatili dito ngayon, kaya huwag ninyong lagi siyang hanapin. Elementary na kayo; dapat naiintindihan ninyo.”Mabilis na sumingit si Irene, “Oo, Sophia. Maaaring hindi
Biglang naalala ni Irene ang isang bagay. “Oliver, alam ko baka nagkamali ang mga magulang ko noon at nakasagasa sa ilang kakumpitensya, kaya’t ginamit ng iba ang pagkakataon para siraan ako. Ang pamilya Javier, isa iyon sa halimbawa, and even those who suddenly appeared recently, all of them have ulterior motives to slander my past. I really…”Sinasadyang binanggit niya ito para bigyan si Oliver ng heads-up, kung sakali may marinig siya sa hinaharap at paniwalaan ito.Tinanong siya ni Oliver, “Ibig mong sabihin yung mga taong dumating mula sa TSV noon?”“At pati na rin yung taong nagdala ng regalo kay Mildred kanina, na sinabing kilala ko daw ang ilang mayayamang tao,” pababa ang tingin ni Irene. “Ngayon, mag-isa na lang ako sa mundo at walang makapagtatanggol sa akin. Pero naiintindihan ko, nagmamalasakit lang sila kay Mildred. Huwag mo nang seryosohin yun, mas mabuti pang kumalma kaysa magalit.”“Oo, ate,” sabi ni Clara, na mabilis na bumaba para tulungan si Irene magsalita. “Yung t
Si Irene ay halatang nag-aalangan na iwan si Oliver mag-isa, kaya dahan-dahan siyang bumaba habang nakahawak sa tungkod.“Oliver, huwag ka na sanang magalit, please? Ang gulo na ng gabing ito—na-delay pa natin ang birthday celebration ni Mildred. Kasalanan ko rin naman, naging pabaya ako.”Tiningnan siya ni Mildred sandali, saka bahagyang ngumiti at tumingin kay Oliver. “So, what do you think my relationship with them is?”“’Yan ang dapat ikaw ang sumagot,” malamig na sabi ni Oliver, hindi man lang pinansin si Irene.Diretsong tumingin si Mildred sa kanya. “Kung sabihin kong kilala ko na sila mula pagkabata, maniniwala ka ba?”Nanlaki ang mga mata ni Oliver. Mula pagkabata?Mabilis na sumabat si Irene. “Sinong mga kilala mo mula pagkabata?”Walang sumagot sa kanilang dalawa.Lumapit si Irene kay Oliver. “Oliver, ano ba itong pinag-uusapan ninyo?” Hindi niya matiis ang ideya na may lihim na hindi niya alam. Baka kasi may nasabi ‘yung lalaking naka-suit kanina na nagdulot ng pagdududa
“Huwag na.” Lumapit si Terrence kay Mildred. “Happy birthday. Alagaan mo ang sarili mo, maraming taong nagmamalasakit sa’yo.”Tumalim sa tainga ni Oliver ang mga salitang iyon. Maraming nagmamalasakit kay Mildred? Sino-sino? Kabilang ba ron si Terrence?Pagkasabi niyon, sinulyapan siya ni Terrence, saka kalmadong sumakay sa kotse. Pagsara ng pinto, nagsimula nang lumabas ang mga bodyguard, at halos sabay na bumukas ang mga hazard lights ng lahat ng sasakyan, nakasisilaw sa liwanag.Sa loob ng bahay ng De Vera. Nilapitan ni Barry si Irene at malamig na nagsalita, “Mukhang mahilig ka talaga sa gulo, Miss Irene. Kung nasaan ang maraming tao, nando’n ka rin.”Agad na sumabat si Ica, “Hoy, huwag kang bastos sa babae!” Napilitan si Irene na ngumiti, kahit halatang pilit. “Anong ibig mong sabihin diyan?” Tinaasan siya ng kilay ni Barry. “Naalala ko, noong nasa abroad ka pa, marami kang kilalang mayayamang tao, ‘di ba?”Namutla si Irene. Ano bang pinagsasasabi nila? Paano nila nalaman ‘y
He thought he could tolerate Mildred emotions. What happened today, as long as she softened up and apologized he would never bring up that slap again. But Mildred only looked at them all with mocking eyes, her gaze filled with contempt that she didn’t bother to hide.Napansin iyon ni Clara. “Ano’ng klaseng tingin ‘yan? Inaapi mo ba ang pamilya namin ngayon, Mildred?”Biglang lumingon si Manang patungo sa pinto. “Sino po sila…?”Abala ang lahat sa pag-uusap kaya walang nakapansin na sa labas ng bahay, may nakaparadang sunod-sunod na mga mamahaling kotse. Naka-on ang mga ilaw nito, halos maliwanagan ang kalahati ng buong buhay. Isang grupo ng mga lalaking nakasuot ng pare-parehong itim na suit ang sabay-sabay na lumapit sa gate, may dala-dalang magagara at mamahaling regalo. Sabay-sabay silang nagsalita. “Miss Mildred, happy birthday.”Napatigil si Mildred. Nilingon niya ang isa sa mga kotse sa unahan. Kilala niya iyon.Sasakyan iyon ng sekretarya ng kanyang Kuya Timmy!Si Kuya…Napalu







