All Chapters of His Forgotten, Unwanted Wife: Chapter 1 - Chapter 10

Gabi na, alas-otso.Sa celebration party ng De Vera Corporation, nagtatataas ang mga baso at nagtatawanan ang lahat. Ang sentro ng atensyon, si Oliver De Vera, na dati ay naghirap matapos bumagsak ang kanilang pamilya, ngunit sa sariling sikap ay muling naibangon ang kumpanya at napabilang muli sa stock market. Karapat-dapat lamang siyang ipagdiwang.“Congratulations, President De Vera, truly young and capable!”“Looking forward to future collaborations!”“Hindi lang matagumpay sa negosyo, kundi maswerte rin sa pamilya. Sabi nga ng asawa ko, ‘kung may mabuting maybahay, wala ka ng alalahanin.’ Nakakainggit talaga na may asawa kang gaya ni Mrs. Mildred De Vera.”Siyempre, nakakainggit. Bata pa si Mildred, ngunit buong puso niyang tinanggap ang pagiging stepmother ng dalawang bata at pinalaki sila nang maayos. Sinong lalaki ang hindi maiinggit sa ganoong babae?Nang marinig ang pangalan ni Mildred, napalinga si Oliver. Sa di kalayuan, sa gitna ng karamihan, nakatayo ang isang babae sa it

Para bang nabigla si Irene, hindi makapaniwala. “Anak… paano mo nagagawang siraan ang sarili mong mama?”Nakita ni Oliver ang nasasaktang tingin ni Irene at agad niyang inisip na nagsisinungaling lang ang anak niya. Iniisip niyang ginagawa lang ito ng bata para ipagtanggol si Mildred dahil sino nga bang ina ang mananakit ng sariling anak?Madiin ang tono ni Oliver. “Sophia, hindi dapat nagsisinungaling ang bata. At saka, hindi siya ibang tao, siya ang tunay mong ina, pati ng kapatid mo. Kung wala siya, wala rin kayong dalawa.”Mariin ang sagot ni Sophia. “Hindi ako nagsisinungaling!”Ngumiti si Irene kahit tumutulo ang luha, sabay pilit na pagpapakumbaba. “Ayos lang, mga bata naman ‘yan. Hindi sila nagsisinungaling, gusto lang nilang ipagtanggol ang mga taong malapit sa kanila. Okay lang ‘yan, masaya ako na gusto nila si Mildred, ibig sabihin mabait siya sa kanila.”Tama nga, hindi nagsisinungaling ang mga bata. Ibig sabihin, si Mildred ang nagturo sa kanila ng ganitong pag-iisip.Na

Pinigil ni Mildred ang luha, pinipigilan ang panginginig ng labi. “Sige, pumunta ka na.”Magdamag siyang nanatili sa ospital, binabantayan si Sophia habang inaalagaan si Lucas, ni hindi umalis kahit sandali. Samantala, si Oliver at si Irene na dapat ay “sandali lang” sa labas ay hindi na bumalik.Masakit sa dibdib ni Mildred ang bawat minuto ng paghihintay.Kanina lang ay nakita pa niyang nagpapalitan ng mensahe sina Oliver at Irene, mga litrato pa nga na tila magkasama sa bahay. At bawat tanong ni Oliver kay Irene ay puro pag-aalaga’t paggalang, parang hindi lang sa isang bisita, kundi sa isang taong espesyal.Hindi na ito basta “ina ng mga bata” o “kaibigan.”Mahal pa rin ba niya si Irene?Akala ni Mildred, si Oliver ay nakikisama lang kay Irene dahil sa mga anak. Lagi naman niyang sinasabi na gusto lang niyang bumawi sa ina ng mga bata. Pero ngayon, sa paraan ng pagtrato niya rito, at lalo na sa sinabi niyang “ang stepmother ay stepmother pa rin,” parang may tinik na tumusok sa puso

Alas-Nuwebe ng GabiMabilis na umalis ang sasakyan. Samantala, sina Oliver at Irene ay sumakay din ng kotse.“Sir Oliver,” tawag ni Mr. Vargas habang papalapit. Akala ni Oliver ay may magandang balita ito tungkol sa mga kumpanyang gustong makipag-collaborate, kaya ngumiti siya. “Yes, Mr. Vargas? Ano ’yon?”May halatang inis sa mukha ni Mr. Vargas. “Pasensya na, Sir Oliver, pero mukhang hindi nasiyahan ang kumpanya mula Cebu sa inyong proposal.”Napakunot ang noo ni Oliver. “Hindi nasiyahan? Bakit naman? Sa tatlong probinsya ng Cavite, ang De Vera Medical Corporation ang pinakamalaking supplier ng medical equipment.” Kung hindi lang monopolyo ng Sanchez Group ang export market, matagal na sana siyang hindi nag-aalala sa mga ganyang bagay.Hindi maiwasang lingunin ni Mr. Vargas si Irene sa loob ng sasakyan. Galit na galit siya sa loob—akala niya, sa tulong ni Oliver ay magkakaroon siya ng koneksyon sa mga kumpanya sa capital. Pero ngayon umatras ang Cebu investors, pati ang ibang kum

“Sigurado ka bang dito ka matutulog ngayon at hindi uuwi?” Tanong ni Ivy habang nagtataka kay Mildred.Karaniwan kasing hindi kayang iwan ni Mildred ang dalawang bata, ang parang dalawang mata niyang kayamanang iniingatan. Pero ngayong gabi, tila gusto niyang lumayo muna sa lahat.Magkatabi silang dalawa sa isang maliit na mesa. Si Ivy ay naghanda ng maraming pulutan at pagkain, pero halos hindi man lang kumain si Mildred. Tahimik lang itong nakipag tagayan sa kanya. Hindi niya alam kung kailan nagsimula, pero parang natutunan na rin ni Mildred ang uminom para makalimot. Alam niyang mali, pero hindi niya mapigilan. Sa bawat pagbalik ng ulirat, ang mukha ni Oliver ang una niyang naiisip, malamig, malayo, at parang ibang tao na.“Gusto ko ng makipaghiwalay,” mahina niyang sabi.Nagulat si Ivy. “Totoo ba ‘yan? Sigurado ka na? Huwag mong sabihing dalawang araw lang, babawiin mo rin?”Umiling si Mildred, may mapait na ngiti. “Hindi ko pinagsisisihan na naging asawa ko siya. Pero hindi ko ri