After a few minutes of waiting, Aling Bilay called them and gave them their order. Anjelouv paid for it and let Caloy and Boy guide her. Masikip ang iskinita ngunit malinis at maaliwalas ito. Ang mga tao ay may pagtatakang tumitingin sa kanila ngunit may mga ngiti paring bumabati. “Caloy,Boy! Hanap kayo ng ate Misha niyo dali!” tawag ng isang matandang lalaki sa dalawang bata na nakaakay sa kaniya. “Magandang hapon Mang Abloy! Opo uwi na kami.” Sagot ni Caloy sa matanda at masayang kumaway rito. “Kilala mo sila Caloy?” she asked, using a low voice. “Opo ate, siya ang nagbabantay sa amin tuwing may trabaho si Ate Misha at saka mabait ‘yon!” Caloy stated while swaying his other hands. “Mababait ang mga tao rito ate, hindi tulad sa typical na iskwater.” Nakangiting ani ni Boy, halatang pinapanatag nito ang kaniyang kalooban na ligtas ang lugar na kaniyang pinuntahan. “Nakikita ko rin, mabuti naman at dito kayo napadpad.” Mataman siyang nakatingin sa paligid at may ngiting nakapaski
Ang ingay nang abalang lugar at tilaok nang mga manok ang gumising sa mahimbing na pagtulog ni Anjelouv. Umusal muna siya nang maikling panalangin bago unti-unting bumangon at mag-inat. Ang kurtina sa silid ay nakasara pa rin ngunit ang sinag nang pang umagang sikat nang araw ay pilit pa ring tumatagos. Agad niyang napansin sa kaniyang tabi ang isang bulto nang katawan. Si Misha iyon, tulog at paniguradong pagod sa buong gabing pagtatrabaho. Dahan- dahan siyang kumilos para hindi maisturbo ang dalaga. Lumabas siya sa silid na tinutuluyan at agad na nagtungo sa dalawang bata na gumagawa ng kong ano sa kusina. Si Caloy at nagsasaing habang si Caloy naman ay nagwawalis sa lapag. Nang mapansin nang dalawa ang kaniyang presensiya ay agad nila siyang binate. “Magandang umaga po, Ate Anjelouv,” magalang at puno nang galak na bati ni Caloy. “Magandang umaga ate! Kasingganda niyo po ang umaga!” pilyong sabi naman ni Boy. Hindi niya maiwasang pamulahan at humalakhak sa dalawang bata na k
Anjelouv is panicking nang makita niya ang unti-unting paglapit sa kaniya ng lalaki. Hindi niya maiwasang magi sip ng masama at mangamba. She doesn’t know how to entertain a delivery guy, for pete's sake! “Good day ma’am! Baka gusto niyo pong itry ang newest product namin?” His baritone voice greeted her. “I’m sorry pero papatapos na po kami sa pamimili.” She nervously declined the man’s offer and smiled politely. Ngumiti rin pabalik ang lalaki at magalang na nagpaalam. Agad nitong tinumbok ang grupo ng mga kababaihan sa kaniyang likod at do’n muling nagtanong. Anjelouv took a deep breath and look for Boy para mabayaran na nila ang mga pinamili at makauwi. When she saw him, they immediately rushed to the counter and paid for what they had bought. Binilisan nilang binitbit ang mga pinamili at masayang umuwi. Sa labas nang maliit na bahay ay makikitang matamang nakaabang sa kanila ang batang si Caloy. Biglang lumiwanag ang mukha nito nang makita niya silang paparating. “Boy! Ate
After they finished their breakfast, Anjelov and Misha went into the living room of their small house. “Kamusta naman ang unang araw mo rito?” banayad na tanong ni Misha. “Mabuti naman, Misha. Maraming salamat nga pala sa inyo ha,” Nginitian siya ni Anjelouv at bahagyang pinisil ang mga kamay ng dalaga. “Kung hindi dahil sa inyo baka nasa lansangan na ako nanunuluyan ngayon.” Malamlam ang mga mata ni Anjelouv habang nagpapasalamat. “Kung may maitutulong ako bakit naman ako magdadamot diba? Malupit ang mundo pati na rin ang ibang tao kaya mas nanaisin ko na lamang na gumawa nang mabuti at tumulong. Ayaw kong panghinaan ng loob ang mga taong nangangailangan at sa bingit ng kahirapan. Ayaw kong maramdaman nila na sila ay nag iisa sa hamon ng buhay….Kaya, ganito ako, tumutulong sa abot nang aking makakaya.” Misha explained to her. Anjelouv was in awe of Misha’s answer. Hindi lahat ng tao ay may ganitong pagiiisip. Hindi lahat ay handang tumulong ng walang kahit anong hinihintay na ka
Kahit na nakarating na sila sa plaza ay patuloy paring bumabagabag sa isipan ni Anjelouv ang lalaking kaniyang nakita. Misha, on the other hand, is back to her usual self. Masaya itong nakikipag usap kay Tonyo at nakikipagpalitan ng mga biro. Ang mga bata naman ay masayang pumunta sa lilim ng isang puno upang ilatag ang banig na kanilang dala. Siya naman ay tulala pa rin sa isang tabi. Malalim na nag iisip. Suddenly, a teenage girl and an older woman sat on the bench near her. The girl is crying, and her face is full of tears. “Bakit kasi hindi ka nalang umalis diyan sa bahay niyo ha?! Aba tingnan mo nga sarili mo Pearl, ang laki na ng pinagbago mo!” bulalas ng matandang babae habang pinapasadan ng tingin ang kabuuan ng dalaga. “Asawa ko siya ate, kailangan ko siyang tiisin kahit na sobrang …sakit na,” nasisigok na pahayag ng dalaga. “Tangina, Pearl! Ang talino mo pero napakabobo mo naman pagdating sa pag ibig! Hindi ka namin pinalaki para saktan lang, Pearl! Pinalaki ka namin at
Mabilis silang bumaba sa tricycle at walang tigil na nagsi-iyakan. Unang bumungad sa kanila ang mga nagkakagulong tao. Kaniya-kaniyang salba ng mga gamit at ang iba ay hubad barong nagkakarga ng baldeng may lamang tubig upang matulungang apulahin kaagad ang nagngangalit na apoy. Ang naglalagablab na apoy ay walang awang tinutupok ang bawat parting madaanan nito. Ang pagtupok ng apoy ang naging dahilan sa unti-unting pagtumba ng mga bawat haligi ng tahanan at pagkasira sa pag asa ng bawat pamilyang nanirahan roon. Samu’t saring ingay ang maririnig sa lugar. Ingay ng mga taong nagsisigawan, wang-wang ng bombero at pagtangis ng bawat taong apektado. Nagliliyab ang mga kabahayan at ang usok na binubuga nito ay kumalat sa kalangitan.Anjelouv’s body is trembling with fear, and her face is full of unshed tears. Tears are pooling in her eyes and she can’t stop but to cry harder. “H-hindi pu-pwede,” nanghihina siyang napaupo sa kalsada at nanlulumong pinagmasdan ang pagkawala ng kaniyang n
Nagngingit sa galit ang kalooban ni Clinton habang pinapanuod ang kasintahang mahimbing na natutulog sa hospital bed nito. He fucking wants to punch himself habang mariin na nakatingin sa kaawa-awang kalagayan ni Anjelouv. Sa araw mismong ng sunog nakarating ang kaniyang tauhan kung saan huling nakita si Anjelouv. Hindi niya inaasahang madadamay ito at mapahamak sa lintek na lindol. Ang akala nila ay wala ang mga ito sa lugar na iyon ngunit mali! Andun sila at napamahak pa ito! Umigting ang panga ni Clinton sa hindi matawarang galit at hindi niya rin mapigilang sisihin ang sarili. Kung sana hindi niya lang iniwan ng nag iisa si Anjelouv ay hindi ito dapat nangyari sa dalaga. Sana ligtas ito ngayon at hindi nakaratay sa kaniyang higaan ng walang malay. His blaming himself and he cannot stop but to curse crisply. Ilang sandali pa ay dumating na ang doctor ni Anjelouv. He personally contacted the doctor to check on his girlfriend. “How was she?” he asked while carefully looking at An
“What the fuck is happening here, Villamor! Tell us!” Senyor Xencio asked angrily. Kinuwelyuhan pa siya nito dahil sa sobrang galit nang walang makuhang sagot mula sa kaniya. Ang Senyora ay patuloy pa rin sa pag iyak habang inaasikasu ng nurse nito. “I didn’t know, sir, I-I just left her a while ago and she was fine.” Clinton answered weakly. Wala siyang lakas ng loob na patulan ang matanda sapagkat ang isip niya ay lumilipad papasok sa silid ng dalaga. Clinton is too weak to resist. His thoughts were consumed by Anjelouv’s condition. Sana hindi niya na lamang ito iniwan. Sana dito na lamang siya naghintay. Sana hindi ito nangyari sa kaniya. “Release him Xencio, hindi makakabuting nagkakagulo kayo… habang nasa bingit ng kamatayan s-si…A-anjelouv,” pagpipigil ng Senyora sa asawa. Mabilis siyang pinakawalan ng matanda at agad na dinaluhan ang umiiyak na asawa. Clinton is slowly losing himself while waiting for the doctors to come out of Anjelouv’s room. Gusto niyang pumasok do’n pa