°Juancho“Just go Makoto, you can visit your uncle while you’re at it,” my father said.“Fine.”They insisted na ako ang pumunta sa probinsiya for a little deal. Fine, matagal ko narin namang hindi nakikita sina tita at tito. That punk Franco should be their too.I was expecting to stay there just for a short while. Tatapusin ko kaagad ang deal at babalik. I can’t leave the company in those crocodile director’s hands. But Hiskien is there so I should not worry much.But then something interesting happened. Ang kaniyang mga ngiti ay nakakasilaw, she was the epitome of fresh youth. Ang gusto ko lang naman ay makita ang masayang mukha niya. But when I saw her together with that baby ’s breath, I know I wanted something more. Orelia Drezelle Estralla has enchanted me with a spell I can never break.“Why do you want to be a doctor?” tanong ko sa kaniya isang pagkakataong natigil siya sa pagbabasa.“Simple lang po, gusto kong magligtas ng buhay.
Ang mga mata niya ay mainit na nakatitig sa aking katawan, naglakbay ang kanyang mga kamay sa aking baywang. Ang mga labi niya ay unti unting bumaba mula sa aking mga labi patungo sa aking leeg at saka niya binaon ang kanyang ulo sa aking dibdib. I gasp for air, tila hindi ako makahinga sa init na aking nararamdaman. I held his head and couldn’t help but let out a moan when he touched my breast. Inangat niya ang kanyang mata at nag abot ang maalab naming mga tingin. Ang pamilyar niyang mukha ay nagpabilis ng tibok ng aking puso.“-my…”Then suddenly the scenrio changed, wala na sa aking harapan ang lalaking nag bigay init sa aking katawan. Ang tanging nakikita ng aking mga mata ay ang madilim na paligid, giniginaw ang aking hubad na katawan at higit sa lahat ako’y nag-iisa.“Mommy!”pasigaw na tawag ni Sato habang tinatapik ang aking pisngi ng maliliit niyang kamay. Napabalikwas ako at unti-unting
“May bisita raw mula sa Maynila na darating ngayong araw,” lahad ni Isay, isa sa mga katrabaho ni Orelia sa hacienda Louisiana.“At balita ko ay paparito ito para sa isang business deal, at heto pa, binata raw!” hiyaw niyang muli.Malaki ang ngiti nitong nag pantasya sa mukha ng lalaking bibisita ng hacienda. Umiling-iling si Orelia at nagpatuloy sa pagbanlaw ng mga kurtina.“Bilisan na natin, para makita ko ang pagdating ng bisita,” ani nito at bumalik sa paglalaba.Natawa nalang na lamang ang dalaga sa mga salita ni Isay at ipinagpatuloy ang ginagawa. Hindi nito maitatangging nagtataka siya sa bisitang paparating ngunit hindi siya sabik na sabik rito at mas pipiliin niya pang mag-aral sa oras ng kaniyang break kaysa maghintay sa pagdating nito para lamang makasulyap.Ang pag-aaral ni Orelia ng medisina ay mahirap lalo na’t kailangan niya itong
Pagod na kinuha ni Orelia ang kanyang libro sa mesa. Kakatapos palang niya sa kanyang mga gawain sa araw na iyon. Lunes na bukas at magkakaroon sila ng recital sa araw na ito. Hindi niya pa nababasa ang buong coverage kay puno na siya ng pag-aalala. Patakbo siyang lumakad sa direksiyon ng likod-bahay ng mansyon. Ngayong araw ay sa duyan na ulit siya mag-aaral. Ang tahimik na paligid ay hinahayaan siyang makapag-aral ng matiwasay.Pagkarating niya sa likod-bahay ay laking hiyang niya nang makitang may tao na sa duyan. Bahagya siyang lumapit upang makita kung sino ang nakahiga. Bumilis ang tibok ng kanyang puso nang makitang ang nakahiga ay ang bisita ng hacienda.Natigil ang titig ni Orelia sa mukha ng lalaki. Matangos ang ilong nito at mahaba ang pilik mata, mayroon itong dalawang magkasunod na nunal sa ilalim ng kanyang mata. Linilipad ng hangin ang mahaba nitong buhok dahilan upang laong makita ni Orelia ang buo nitong mukha. Lal
“You did not tell me you were the head secretary here,” usal ko kay Kito na ngayo’y busy sa pag-aayos ng mga papeles sa kaniyang mesa. Pinasadhan niya ako ng tingin at iginaya ako upang ma-upo sa upuang nasa tapat ng kaniyang lamesa at ipinasa sa akin ang isang folder.“Iyan ang program at ang litrato ng venue, you could also go to the site personally to see it clearly, you could ask me for more details. Regarding the flowers please send photographs or bring samples here in the office. Or better yet, I can just make time and go to the shop,” propesyonal na sabi ni Kito.“Hindi na kailangan, pupunta ako dito upang magdala ng mga litrato, hindi naman ako masiyadong busy sa shop dahil mayroon ng part-timer na tumutulong roon.” Bigkas ko bilang sagot sa kaniyang proposisyon.Bumuntong hininga si Kito at sumandal sa kaniyang upuan.“I did not tell you about my status in work simply because I forgot
Isang mahiyaing ngiti ang lihim na nagdulot ng kilos sa labi ni Juancho, hindi niya namalayang napangiti narin pala siya ng dalagang masayang nakatitig sa kaniya. Ang banayad na sikat ng araw at ang hanging nagmumula sa mga puno sa paligid ay tila nakikisaya rin sa dalaga. Napakagandang tanawin nito para kay Juancho, sa magulo niyang buhay ang tanawing ito ang nagdadala ng kapayapaan sa kaniya.Hindi si Juancho ang klase ng taong hindi nagpapakita ng emosyon sa kahit nino man sapagkat sa kahit anong oras man hindi niya alam kung sino sa mga taong nakapaligid sa kaniya ang tauhan ng kaniyang mga kalaban. Ngunit maski ang sarili niya ay hindi niya maintindihan, bakit ganoon nalang ang kapayapaang kaniyang nararamdam kasama ang dalagang hindi niya pa lubos na kilala.Unti-unting idinilat ni Juancho ang kaniyang mga mata, nakapagtatakang kahit na kakagising pa lamang niya ay kay bigat ng kaniyang pakiramdam. Isa na namang panaginip tungkol sa baba
“It’s rare for you to come in the bar, here to watch my performance?” sambit ni ma’am Lony ng makitang akong papasok sa bar na pinagtatarabahuhan niya.Actually, hindi naman siya isang empleyado dito kundi isang mang-aawit. This is one of the places that their band have gigs in.“I just passed by ma’am and thought that I should come visit since it’s been a while,” tugon ko sa kaniya.Tiningnan niya ko ng may mga matang nagdududa. Halatang hindi ito naniniwala sa aking palusot. I smiled at here and ordered juice.“Who would come in a bar and order juice, anong drama ba kasi yan Orelia?” patuloy na pang-uusisa ni ma’am Lony. I sighed. She was indeed right.Ano ba naman kasi at ang lalaking hindi ko na gustong makasalamuha pang muli ay parang unti-unti na namang gumagawa ng daan upang makapasok sa aking buhay. Hindi niya pa ako naaalala sa lagay na iyan,
“Na close mo na ba ang deal na ipinunta mo dito iho?” tanong ni Don Salvador kay Juancho habang kumakain sila ng almusal sa hapag kainan.Si Don Salvador ay tiyuhin ni Juancho sa ina at ito ang may-ari ng hacienda Louisiana na kasalukuyan niyang pinanatilihan, mas ginusto nitong manatili sa probinsiya kasama ang kaniyang mahal na asawa upang lasapin ang tahimik na buhay dito.“Not yet tito, but I’m nearly done,” sagot ng binatang si Juancho.Pansin ni Orelia ang kalmado at magalang na tono ng boses ni Juancho sa pakikipag-usap nito sa kaniyang tiyuhin, iba ito sa kadalasang malamig na boses nito. Halata na mataas ang respeto nito sa tiyuhin.Unti-unting inilagay ni Orelia ang ulam sa mesa kasama ng iba pang mga katulong sa mansyon.“Won’t you really try and inherit your father’s company?” tanong ni Don Salvador kay Juancho.