Chapter 12

Tinitigan ko ang aking sarili sa harap ng salamin. Wala akong matinog kain simula nang mamatay sila Mommy ngunit pansin pa rin ang pagsisimula ng aking pananaba sa pagbubuntis.

Hinawakan ko ang aking tiyan at bumuntong hininga. Ngayon ay nagdadalawang isip na akong ipalaglag ang bata. Wala na akong pamilya. Mommy and Daddy left me alone in this cruel world and didn’t have the chance to teach me how to survive.

Wala na akong ibang pamilya. Hindi ko kilala ang mga relatives ni Mommy o kahit ni Daddy. Wala akong ibang makapitan. Hindi ko alam kung sino angg lalapitan ko ngayon. Pagod na pagod na ako.

I am mentally, physically, and emotionally tired. Parang gusto ko na ring magpahinga. Gusto kong matulog na hindi nagigising.

But then now that I am alone, I have to face this reality. Hindi pwedeng palagi akong magmummukmok dito sa bahay. I need to continue my life. I have to.

Tumingin ako sa perang nakalatag sa kama. Ito ang lahat ng perang ibinigay sa ‘kin galing sa kompanya na pinagt