Chapter 13

“Darating pa ba siya?” I asked her anxiously.

Ito na lang ang tanging chance ko. I need to take this or else I’ll end up homeless. Hindi pwede. Kahit anong trabaho pa ‘yan ay gagawin ko basta lang makabayad ako sa utang na pinamana sa ‘kin ni Mommy at Daddy.

Oo, pinapamana na ang utang sa panahon ngayon. Ano pa ba kasi ang iniwan sa ‘kin nila Mommy na sobrang sakit sa ulo, ‘di ba? But well, in the first place, this is all my fault. Ako naman ang puno’t dulo ng lahat ng mga ito. Kung hindi ako nagpumilit, e ‘di sana kumpleto pa pamilya ko. E ‘di sana ang tanging problema ko na lang ngayon ay kung paano ko ipapalaglag ang bata.

“Don’t worry, darating siya. Ganyan lang talaga si Amanda, mahilig magpa-late. Darating din ‘yon,” April assured me.

To be honest, I’m still kind of wondering what kind should I destroy. Kung buhay ba ng tao… o pamilya. I’m scared to do the latter. Hindi ako pwedeng manira ng pamilya. Pero anong magagawa ko? I need money. Isasantabi ko muna ang mga principles ko