Chapter 29

“Saan mo na naman ba ako dadalhin?”

Para na akong sirang plaka kakaulit sa ‘king tanong pero wala naman akong sagot na nakukuha mula sa kanya. He’s just silently driving his freaking car and his eyes are focused on road. Parang hindi niya ako naririnig.

I blow a loud breath and looked outside the window. Baka nagtataka na ang mga kasamahan ko kung bakit hanggang ngayon ay hindi pa ako nakakabalik. I hope they reported to the police that someone kidnapped me. I would be very glad if they do so. Aangatan ko pa sahod ng mag-re-report sa police kung sakali.

Muli kong sinulyapan si Fox. He really looked like his son, Finn. Ang makakapal nitong mga kilay, ang mahahaba at makurbang pilik mata. Lalo na ang matangos na ilong. He’s like the older version of Finn.

Bigla tuloy naglakbay ang isip ko sa aking anak. The reason why he’s not calling mom is because… he has no father. When he turned five, he started calling me Love instead of Mom. Nang tanungin ko ito ay sinagot ako nito sa kanyang pani