Kabanata 12: Tabing-DagatAng mapait na tubig dagat sa aking mga paa na tumatalsik sa aking buong katawan at mukha ay malagkit sa balat. Sa bawat lakad-takbo ko sa mababaw na parte ng dagat ay mas lalo akong nababasa.Bumabaon ang aking mga paa sa bawat tapak sa pinong buhangin. Yuko dito...luhod doon. Takbo saka lakad takbo.“Here,” sabi ko sa batang may dalang timba sabay hulog ng mga isda sa loob.Hindi na niya ako pinagtuunan ng pansin sa sobrang pagka-abala sa pamumulot ng mga kumakalat na isda. Karamihan sa mga ito ay buhay pa at patalon-talon, sinusubukang bumalik sa tubig at lumangoy palayo.The slimy fish keeps slipping on my palms as I try to hold it firmly. Dalawang kamay ko na ang humahawak doon pero hindi ako makagalaw dahil sa pag-aalalang mabibitawan ko iyon.Tumawa si Cai nang malakas nang tumilapon nga ang isda. Imbes na mainis ay tumawa nalang din ako.I was holding that for almost a minute!“Uy, si Latisha pala!”Sa ilang minuto namin doon, ngayon lang kami napansin
Kabanata 13: Taking Things Slowly“Hindi tatagal, masasanayan mo rin 'yan.”Napaangat ako ng tingin kay Caio. Tinutukoy niya ang kanin sa plato ko. Dalawang kutsara lang ang nilagay ko. Hindi ko talaga gusto ang kumain ng maraming kanin, di ako sanay. Three or four spoonful of rice is too much for me. Ang bilis kong maumay do'n.“I don't think so. Baka magka diabetes pa ako dyan.” I said and continued eating.He shrugged. Mukhang wala naman siyang planong makipagtalo sa akin. But, he looked so unconvinced with what I said.“Nalalapit na pala ang fiesta. Nakapag-usap na ba kayo ni Kade? He'll be here next week until the week-long celebration of our barangay's fiesta.”Oh. Kade. My cousin. We're good; a bit close to each other. Hindi siya naka-attend ng birthday party ko. It was Meredith who planned it afterall so she probably did not invited him. Busy rin naman siya at masyadong hassle ang paglipad sa States para sa isang gabi lang. He can stay for days but I know he's too busy for tha
Kabanata 14: First MoveDahan-dahan kong nilubog ang katawan sa tubig. Unti-unting binalot ng malamig-lamig na tubig ang aking balat na kanina'y umaapoy sa nangyari sa cottage.Hindi pagkabigo ang nararamdaman ko, hindi paghihinayang kundi inis. Parang wala akong ganang kausapin siya. Kung titingnan mo nga naman si Caio, parang wala lang sa kanya ang nangyari. Ganyan naman palagi eh. He always acts like everything is normal to him, like everything is not new...like it didn't happened at all. Langoy lang siya ulit nang langoy. Aahon...saka lalangoy ulit.Tiim-bagang akong pumulot ng maliit na bato sa ilalim saka tumayo. I breathed heavily as I watched him swimming underneath the crystal-clear water."Fuck...you!" Gigil akong napabulong sa inis kasabay ng paghagis ng bato kung saan siya lumalangoy.My eyes widened when he suddenly went out of the water the moment the stone left my fingers. His shoulder was hit!I bit my lower lip while my eyes still widened and my brows furrowed. What th
Kabanata 15: Like a BoyfriendWe went home at 5:25 in the morning to see the sunrise. Mas magandang pagmasdan iyon sa tabing-dagat dahil ang unti-unting pagsikat nito ay animo'y mula pa sa pagkakatago ng sarili sa ilalim ng karagatan sa silangan.Hinigpitan ko ang hawak sa sagwan. Caio taught me how to propel a small boat using a paddle. It wasn't that hard. But I think, I'd grow muscles on my arms if I am doing it everyday.I tried propelling the boat using the paddle. It moved for just a bit. Malinaw ang tubig kaya madali lang ang pagsasagwan kaya lang, hindi pa ako sanay.Cai took several photos of me using his phone. He then placed his phone back on a small safe compartment infront of him. Magkaharap kami ngayon, siya sa kabilang dulo sa gitna at ako naman ay sa kabila rin para mabalanse namin ang maliit na bangka."I think breakfast is ready," Ani Caio habang nakatingin sa dalampasigan.Hindi nga kami nakapag-almusal kanina. I only had hot choco and a sandwich. Though those are t
Kabanata 16: First TimeI picked up the small purse I brought with me when Cai opened his car door. Nakangisi akong bumaba ng kanyang sasakyan. He's wearing a v-neck navy blue shirt with white buttons. It's tucked inside his denim pants with black belt. Inalam ko talaga kung ano ang balak niya susuotin upang mag-match kami. So, I wore a navy blue tube with sweetheart neckline and mid-high denim flared jeans. My hair was tied in a neat bun and I put on some light makeup.Maraming tao ang naglalakad sa sidewalk kahit mainit. The city has no trace of plastics, cigarette sticks, or whatever litter. In between the two roads are bike lanes with trees which has pink flowers lined on the sides. According to what I know, this city is booming and is progressing rapidly. When compared to its condition years ago, this is way better especially the traffic. Paano ba naman, napalitan na ang mayor at ang governor na matagal ng nakaupo. Those were only from what I heard. "What's funny?" Kunot-noong
Kabanata 17: ParentsHindi ako mapakali habang nasa loob ng sasakyan ni Caio. Napansin niya siguro iyon kaya hinawakan niya ang kamay kong nasa tuhod ko at bahagyang pinisil iyon. Ang isang kamay niya ay nasa manibela."Relax." Marahan siyang napatawa. Bumusangot ako at napatingin sa suot ko. Inisip ko rin ang tattoo ko."Are they... conservative?"Saglit siyang napatingin sa akin saka binalik din agad ang atensyon sa kalsada. "Hmm... let's just see," nang-aasar ang tono niya. I eyed him fiercely. "I'm fucking serious, Cai!"He only chuckled and shook his head. Ayaw talaga magsabi ang loko! Tahimik kami hanggang sa makarating kami sa airport. I hate to think that I might be an embarrassment to Cai's parents! I know well majority of Filipino parents according to stereotypes! Hindi ko talaga gustong isipin iyon dahil unang-una sa lahat, I am not a people pelaser. Hindi rin naman ako kung sinong taong may significance sa buhay ng anak nila o sa kanila para isipan nila ng kung ano,
Kabanata 18: MistakenMga isang oras ang byahe pauwi sa bayan namin kaya natulog na lang ako buong byahe.Naka convoy nga kami dahil maraming sasakyang may mga bisita nila ang nakasunod sa amin, panghuli ay ang mga bodyguards.“Pwede bang paunahin muna natin sila sa loob?” Still sleepy, I asked Caio referring to their visitors.Kakapark lang ng sasakyan niya sa malaking garahe nila.“Do you wanna go home and sleep?” He gently asked as he leans toward me and unbuckled my seatbelt.Marahan akong umiling. Umayos ako ng upo at muling pumikit.I felt his fingers on my face. Ang takas na hibla ng mga buhok sa mukha ko ay nilagay niya sa likod ng tainga ko. Dumilat akong muli.Our faces were few inches away from each other.Pinagmasdan ko sa labas ng sasakyan niya ang mga bisitang kalalabas lang ng kani-kanilang mga sasakyan. Nag-uusap pa bago pumasok sa loob ng mansyon.“You can sleep in my room if you don't want to go home yet...” Ramdam niya sigurong ayaw ko pang kumawala sa kanya.I look
Kabanata 19: Naughty and JealousThe party is still going on downstairs. Matapos kumain at makipag-usap sa mga tao roon, nagpaalam na akong magpahinga dito sa kwarto ni Cai.Naisipan kong lumabas sa terasa at pagmasdan ang dagat sa kalayuan.Hapon na. Palubog ang araw.Ganoon pa rin ang masisilayan kong eksena sa dalampasigan, sa dagat, o sa gitna ng karagatan. May mga batang masayang naliligo, may mga namimingwit, may mga naglalantad na ng nets sa gitna ng dagat kahit medyo maliwanag pa. Kadalasan kasi ay nasa gabi na iyon ginagawa, kapag madilim at nakatago ang buwan sa mga ulap. Di kaya ay nasa bukang-liwayway kung saan hindi pa sumisikat ang araw.The golden hues gradually scatter in the sky. An orange shade can be seen behind the mountain ranges where the sun begins to set. Herons and other birds flew from west to north. Many fishermen start to get ready for sailing with their wives or kids helping them.A pretty simple life. Matatayog din naman siguro ang mga pangarap ng mga tao